Από τους πλέον αγαπημένους ποιητές του πιγκουίνου είναι ο άγνωστος στο ευρύ κοινό και ξεχασμένος Μίνως Ζώτος, ο οποίος πρόλαβε να ζήσει μόλις 27 χρόνια (Ιούνιος 1905 - Δεκέμβριος 1932).
Έχει γράψει τρεις συλλογές (Βήματα, Αφιέρωμα, Σουρντίνα), ενώ η ποίησή του κινήθηκε κυρίως γύρω από τον παράφορο έρωτά του για τη Μαρία Πολυδούρη, την οποία γνώρισε στη «Σωτηρία» όπου εισήχθη επειδή είχε φυματίωση. Από την ασθένεια αυτή «έσβησε» στο Νεοχώρι.
Ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα που άφησε είναι «Το περιδέραιο», που περιλαμβάνεται στη δεύτερη συλλογή του (Αφιέρωμα), η οποία κυκλοφόρησε το 1930.
Το περιδέραιο
Ν' αποξεχνιέμαι κι ώρες
να σε κυττάζω εκστατικός.
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι
Να μη ταράσσει
καθώς θα μπαίνω στο είναι σου ελαφρός
την αίσθησή μου, ουδ' όσο φύλλων θρος
τα ησυχασμένα δάση
Ώ έσφιξαν τώρα
οι μέρες. Οι ώρες στένεψαν πολύ.
Η ωραία στιγμή περίτρομο πουλί
που καρτερεί τη μπόρα.
Μαζί να πλέμε
κι εγώ να σε κυττάζω εκστατικός.
σε μύρο, σε αύρα, σε όνειρο, σε φως
να πνέω και να διαλυέμαι.
1 σχόλιο:
Πέρα από την πλάκα, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν στέκεσαι στα τετριμμένα και ψάχνεσαι παραπέρα, βοηθώντας κι εμάς να ανακαλύψουμε πράγματα που δεν ξέραμε.
Εύγε!
Δημοσίευση σχολίου