Η 12η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Ερυθράς Χειρός, η οποία αφορά τα παιδιά στρατιώτες, που υπολογίζονται σε 300.000. Πρόκειται για φαινόμενο που δυστυχώς συναντάται σε αρκετές χώρες του κόσμου. Ένοπλες συγκρούσεις στις οποίες λαμβάνουν μέρος παιδιά έχουν καταγραφεί σε Αφγανιστάν, Φιλιππίνες, Ισραήλ και Εδάφη της Παλαιστίνης, Ινδονησία, Ακτή Ελεφαντοστού, Αγκόλα, Μπουρουντί, Κολομβία, Κονγκό, Γουινέα, Ινδία, Ιράκ, Λιβερία, Μυανμάρ, Νεπάλ, Ρωσία, Ρουάντα, Σρι Λάνκα, Σομαλία, Σουδάν και Ουγκάντα.Ομάδες ανταρτών αλλά και κυβερνητικές δυνάμεις στρατολογούν –σχεδόν πάντα με τη βία- και χρησιμοποιούν παιδιά σε μάχες. Η πλειοψηφία τους είναι μεταξύ 15 και 18 ετών, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις… εννιάχρονων στρατιωτών! Άλλα παιδιά, που ζουν σε περιοχές όπου υπάρχει πόλεμος, αντιλαμβανόμενα πως έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν, κατατάσσονται… εθελοντικά.
Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι συνθήκες στις οποίες ζουν τα παιδιά αυτά είναι απάνθρωπες. Η απόλυτη πειθαρχεία, οι σκληρές τιμωρίες, η έλλειψη τροφής, νερού και της στοιχειώδους υγιεινής, η πολλή δουλειά, η έλλειψη σε πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, ο φόβος της ενέδρας, του τραυματισμού και βέβαια του θανάτου, αποτελούν τα στοιχεία της καθημερι
νότητας των παιδιών – στρατιωτών. Πολλά δεν καταφέρνουν να επιζήσουν, άλλα μένουν ανάπηρα ή τυφλά και φυσικά η ζωή τους αλλάζει δραματικά.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για τα αγόρια. Το 1/3 των περιπτώσεων αφορά κορίτσια, τα οποία έχουν τις ίδιες… υποχρεώσεις αλλά παράλληλα πέφτουν συχνά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ μεταξύ άλλων αναγκάζονται να γίνουν «σύζυγοι» των αξιωματικών… Πολλές από τις κοπέλες έχουν μολυνθεί από AIDS και άλλες ασθένειες, κάποιες μένουν έγκυες και «στιγματίζονται» από τις τοπικές κοινωνίες.
Η ημέρα της Ερυθράς Χειρός καθιερώθηκε το 2002, οπότε και τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις. Στόχος της είναι να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου στο ευαίσθητο αυτό ζήτημα.
Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι συνθήκες στις οποίες ζουν τα παιδιά αυτά είναι απάνθρωπες. Η απόλυτη πειθαρχεία, οι σκληρές τιμωρίες, η έλλειψη τροφής, νερού και της στοιχειώδους υγιεινής, η πολλή δουλειά, η έλλειψη σε πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, ο φόβος της ενέδρας, του τραυματισμού και βέβαια του θανάτου, αποτελούν τα στοιχεία της καθημερι
νότητας των παιδιών – στρατιωτών. Πολλά δεν καταφέρνουν να επιζήσουν, άλλα μένουν ανάπηρα ή τυφλά και φυσικά η ζωή τους αλλάζει δραματικά.Τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για τα αγόρια. Το 1/3 των περιπτώσεων αφορά κορίτσια, τα οποία έχουν τις ίδιες… υποχρεώσεις αλλά παράλληλα πέφτουν συχνά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ μεταξύ άλλων αναγκάζονται να γίνουν «σύζυγοι» των αξιωματικών… Πολλές από τις κοπέλες έχουν μολυνθεί από AIDS και άλλες ασθένειες, κάποιες μένουν έγκυες και «στιγματίζονται» από τις τοπικές κοινωνίες.
Η ημέρα της Ερυθράς Χειρός καθιερώθηκε το 2002, οπότε και τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των παιδιών στις ένοπλες συγκρούσεις. Στόχος της είναι να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου στο ευαίσθητο αυτό ζήτημα.
1 σχόλιο:
Good article & support you
Δημοσίευση σχολίου