Καναδός έκανε... βόλτα στον κόσμο για έντεκα χρόνια!

Ένας ωραίος τύπος, ο Καναδός Ζαν Μπελιβό επιστρέφει σπίτι του μετά από βόλτα που κράτησε... έντεκα χρόνια!

Περπάτησε 75.000 χιλιόμετρα, διέσχισε 64 χώρες και χάλασε 53 (μόνο) ζευγάρια παπούτσια σε αυτόν τον... περίπατο που έκανε «για τα παιδιά και την ειρήνη» όπως αναφέρει στο σάιτ που δημιούργησε.
Στις 18 Αυγούστου 2000, όταν έκλεισε τα 45, είδε τη μικρή εταιρία του να χρεοκοπεί και άφησε πίσω του τη γυναίκα του Λους Αρκαμπό και τους δύο γιους του και απλώς έφυγε. Πήρε μαζί του ελάχιστα πράγματα, όσα χωρούσαν σε ένα καρότσι που ήταν και ο μοναδικός σύντροφός του στη μοναδική περιπέτειά του.
Αυτό που άρχισε ως κρίση της μέσης ηλικίας, εξελίχθηκε σε Οδύσσεια για τον Καναδό. Όλα αυτά τα χρόνια, πέρασε από ερήμους, βουνά και γνώρισε δεκάδες διαφορετικούς πολιτισμούς και χιλιάδες ανθρώπους που τον φιλοξένησαν. Βέβαια, πολλές φορές κοιμήθηκε έξω, κάτω από γέφυρες, στη φύση κλπ. Στο Μεξικό ερωτεύτηκε, αλλά μόνο για εννέα ημέρες, στο Σουδάν φόρεσε τουρμπάνι και άφησε γενειάδα, στην Αφρική έφαγε έντομα, στη Νότια Κορέα σκύλο και στην Κίνα φίδι!
Κάθε ημέρα είχε επαφή με τη σύντροφό του, η οποία σαν σύγχρονη Πηνελόπη τον περίμενε υπομονετικά να επιστρέψει.
Δείτε εδώ το ρεπορτάζ του καναλιού 352 για την επιστροφή του Μπολιβό στο Μόντρεαλ.
Ο Καναδός βρέθηκε πριν από τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, όπως βλέπετε στη φωτογραφία.

Η ελεγεία της μπούρδας!

Ο Πιγκουίνος έχει την τιμή να δημοσιεύσει σήμερα κείμενο του δημοσιογράφου Διον. Βραϊμάκη, ο οποίος καταθέτει την άποψή του για την πολιτική επικαιρότητα:

Στο «Τσίρκο η Ελλάς» οι ταχυδακτυλουργοί γίνονται όλο και πιο επιδέξιοι, γρήγοροι, αφοπλιστικοί. Παράγουν μέτρα και μηχανεύονται φορομπηχτικούς τρόπους που τους βγάζουν (με καταπληκτική ευχέρεια) από το καπέλο, από το μανίκι, από τις ζώνες, από τον φάρυγγά τους – από όπου, τέλος πάντων, μπορούν να κρύβουν την επόμενη επιθετική σκέψη τους.
Όποτε ο υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται μπροστά σε μικρόφωνο, μας κόβεται η ανάσα, κλείνουμε τα μάτια και περιμένουμε τη σφαίρα ενός νέου μέτρου. Σαν στημένοι μπροστά σε απόσπασμα, την ώρα που τα μεγάφωνα ουρλιάζουν κινδυνολογίες.
Κινδυνολογίες για ερέβη, για καταστροφές που θα ισοδυναμούν με ήττα σε πόλεμο, για επιστροφή σε εφιαλτικούς Μεσαίωνες που περιγράφει η ασυναγώνιστη ευφράδειά τους.
Το ξέρουμε. Θα πουν – κι εμάς – λαϊκιστές. Γιατί τολμάμε να αρθρώσουμε μια διαμαρτυρία. Να προβλέψουμε ότι η βροχή των μέτρων, που τη διαδέχτηκε καταιγίδα νέων μέτρων, και την ακολούθησε θύελλα φόρων θα καταλήξει σε τυφώνα που θα σαρώσει ό,τι απέμεινε στα χαλάσματα της τσέπης μας, της δουλειάς μας, της ζωής μας, της ψυχής μας.
Όλες αυτές τις κλαγγές των φοροεισπραχτικών όπλων και το ποδοβολητό των επιδρομών τους, το ονομάζουν «σωτηρία», «διάσωση», «μεγάλη αλλαγή». Γιατί τα χάνουμε όλα και μαζί χάνουμε το νόημα των λέξεων.
Έτσι το «λεφτά υπάρχουν», μεταλλάσσεται σε «δώσε και σώσε». Το «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα», γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Το «δεν πάμε ΔΝΤ», μεταβάλλεται σε διάγγελμα από το Καστελόριζο. Το «βάζουμε κόκκινες γραμμές στις απαιτήσεις τους», εξελίσσεται σε άτακτη υποχώρηση προς έναν ορίζοντα που συνεχώς ξεμακραίνει – και δεν κρύβει κανένα καταφύγιο. Το «τώρα έχουμε το πιστόλι πάνω στο τραπέζι» μεταφράζεται στο «η κάνη στο στόμα μας, η σκανδάλη στο δάχτυλο». Και η ευημερία που ευαγγελίζονται, ερμηνεύεται ως στόχος «για έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια».
Κορυφαίοι στην αλλαγή νοημάτων, κατευθύνσεων και ροών, υπέρτατοι ταχυδακτυλουργοί, μετατρέπουν με μια ασύλληπτη νοηματικά κίνηση τις αποδείξεις αγορών από φορολογική ελάφρυνση σε φορολογική επιβάρυνση. Μοναδικοί στις πιρουέτες, στις κωλοτούμπες και στις εκτελέσεις πέναλτι: σπάσιμο της μέσης, αριστερά ο τερματοφύλακας, δεξιά η μπάλα – γκολ! Μας βάζουν συνέχεια γκολ!
Και μας ρίχνουν αδιάλειπτα στα δίχτυα μαζί με μια ακράτεια λόγων. Και με ένα ρεσιτάλ αερολογίας που θα μας κατέπλησσε αν δεν μας είχαν καταπλήξει προηγουμένως τόσα άλλα. «Δεν έχω να πληρώσω για τα σπίτια μου» είναι η τελευταία τους πομφόλυγα από το στόμα ενός εκ των κορυφαίων τους Ασύλληπτη; Ναι! Αδιανόητη; Φυσικά! Απίστευτη; Κάποτε θα ήταν, τώρα όχι.
Μιλάμε, κυριολεκτικά, για την ελεγεία της μπούρδας!

Η σοκαριστική φωτογραφία του νεκρού Μάικλ Τζάκσον

Το γύρο του κόσμου κάνει εδώ και λίγα λεπτά η σοκαριστική φωτογραφία με το πτώμα του Μάικλ Τζάκσον. Είναι, άλλωστε, η πρώτη που δείχνει νεκρό τον βασιλιά της ποπ.
Τραβήχτηκε από το κινητό τηλέφωνο του γιατρού, Κόνραντ Μάρεϊ, λίγο μετά το μοιραίο και παρουσιάστηκε στη δίκη που βρίσκεται σε εξελίξη. Κατηγορούμενος είναι ο ίδιος ο Μάρεϊ, ο οποίος σύμφωνα με τον εισαγγελέα, φέρει ευθύνη για το θάνατο του Τζάκσον.

Η 48ωρη απέλπιδα προσπάθεια μητέρας δελφινιού να σώσει το μικρό της και ο θρήνος της...

Μία συγκλονιστική σκηνή, διάρκειας τουλάχιστον 48 ωρών, με πρωταγωνιστές δελφίνια δημοσίευσε το «Βήμα» (εγώ το διάβασα εδώ).

Συγκεκριμένα, αφορά την αγωνιώδη –και καταδικασμένη, δυστυχώς, σε αποτυχία- προσπάθεια της μητέρας να σώσει το μικρό της καθώς και το θρήνο της για την απώλειά του.

Απόσπασμα του σχετικού κειμένου: «Το νεογέννητο δελφίνι κείτεται άψυχο στο νερό. Η μητέρα του προσπαθεί απεγνωσμένα να το συνεφέρει. Το σηκώνει ψηλά προσπαθώντας να επαναφέρει την αναπνοή του, το αγγίζει με τα πτερύγια και το ράμφος της, το ‘φωνάζει’, αλλά μάταια. Το δελφινάκι είναι νεκρό και αυτή, απελπισμένη, φαίνεται σαν μη μπορεί να το πιστέψει - είναι πραγματικά σαν να θρηνεί. Ο Ζοάν Γκονθάλβο Βιγιέγας, θαλάσσιος βιολόγος του Ερευνητικού Ινστιτούτου Tethys, είχε την ‘τύχη’ να σταθεί μάρτυρας του γεγονότος. ‘Έπεσε’ επάνω του κάνοντας τη συνηθισμένη έρευνά του στον Κόλπο του Αμβρακικού, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά. Την επόμενη ημέρα η μητέρα ήταν ακόμη εκεί συνεχίζοντας τις απεγνωσμένες προσπάθειες και τον θρήνο της. ‘Έμοιαζε σαν να μη μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός’, δηλώνει ο ερευνητής. ‘Αυτό ήταν ακόμη πιο σοκαριστικό γιατί σήμαινε ότι το ζώο αντιδρούσε κατ' αυτόν τον τρόπο επί τουλάχιστον 48 ώρες'».

Σταμάτησε το τραγούδι η Σεζάρια Εβόρα

Μία εξαιρετική τραγουδίστρια, η Σεζάρια Εβόρα, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την καριέρα της καθώς αισθάνεται εξαντλημένη. Η 70χρονη «ξυπόλυτη ντίβα», η οποία έμαθε να τραγουδά σε ορφανοτροφείο και πέρασε πολλά χρόνια της ζωής της στη φτώχεια, υποβλήθηκε πέρυσι σε χειρουρική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς.
Στο βίντεο το τραγούδι «Saudare», το οποίο την έκανε διάσημη, έστω και στα 47 της.

Κι όμως, κάποιοι είχαν τον Κοεμτζή για ήρωα...

Η απώλεια οποιασδήποτε ανθρώπινης ζωής είναι ό,τι χειρότερο και ως εκ τούτου, ο προ ημερών θάνατος του Νίκου Κοεμτζή ήταν, πέρα από κάθε αμφιβολία, άσχημο νέο.

Ωστόσο, το παράξενο είναι πως ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος -όπως όλοι γνωρίζουμε- είχε σκοτώσει τρεις και τραυματίσει επτά για μία «παραγγελιά», θεωρούταν από πολλούς όχι δολοφόνος αλλά... μάγκας. Ειδικά τώρα με την απώλειά του, όπου κυριαρχεί -φυσιολογικά- το συναίσθημα, διαβάζει κανένας σε σάιτ αποχαιρετιστήρια σχόλια, τα οποία φαίνεται πως απευθύνονται σε «ήρωα»!
Πέρα από τους «πειραγμένους» αυτοαποκαλούμενους αριστερούς «επαναστάτες», που τον είχαν θεοποιήσει ως αντιστασιακό επειδή τα θύματά του ήταν αστυνομικοί επί χούντας, πολλοί άλλοι τον έβλεπαν απόλυτα φιλικά, ως κάποιον που σκότωσε για την... τιμή του και τον προέβαλαν ως κάτι ξεχωριστό. Παλαιότερα έδινε συνεντεύξεις σε κανάλια, τα οποία του έφτιαχναν θετικό προφίλ, ενώ ο Διονύσης Σαββόπουλος τού έγραψε και τραγούδι («Το μακρύ ζεϊμπέκικο του Νίκου», διάρκειας 13,5 λεπτών). Αρκετοί, πάλι, του ζητούσαν αυτόγραφα όταν αγόραζαν το βιβλίο που εξέδωσε σχετικά με την υπόθεσή του.
Ειλικρινά απορώ γιατί συμβαίνει αυτό. Αντιλαμβάνομαι ότι είχε περάσει άσχημα χρόνια ως παιδί οικογένειας κομμουνιστών σε μία «μαύρη» εποχή και πως αντιμετώπισε δυσκολίες βουνό στη ζωή του. Πολλοί στέκονται στα παραπάνω και «δικαιολογούν» τις πράξεις του αλλά φυσικά αυτά δεν μπορούν να αποτελέσουν αντίβαρο όταν στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς βρίσκονται τρεις νεκροί. Αυτούς και τις οικογένειές τους δεν τους σκέφτεται κανένας;
Είναι λογικό κάποιοι να τον συμπαθούσαν για όσα πέρασε, για τη φυλακή, για την ηλικία του. Κατανοητό και ανθρώπινο. Όμως, περάσαμε στο άλλο άκρο. Πολλοί -έχω την εντύπωση οι περισσότεροι- τον είχαν ηρωοποιήσει. Ο... θαυμασμός σημαντικού μέρους της κοινωνίας μας προς εκείνον θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ενδιαφέρουσας μελέτης για τις παραμέτρους που εμείς οι Έλληνες λαμβάνουμε υπόψη μας όταν διαμορφώνουμε την κρίση μας και ενίοτε μας οδηγούν στο να αγαπήσουμε έναν δολοφόνο.
Όπως και να έχει, ας αναπαυτεί εν ειρήνη...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Δεν φέρνει γαλήνη αυτή η φωτογραφία;
Βαρκάρης στο πρώτο φως της ημέρας διασχίζει τη λίμνη Νταλ στην Ινδία.

Ένας ύμνος για τον... Χίτλερ!

Κάνοντας μία βόλτα σε διάφορα μπλογκ και διαβάζοντας κάποια σχόλια, το μάτι μου έπεσε σε αυτό. Κάποιος υμνεί τον... Αδόλφο Χίτλερ γιατί μεταξύ άλλων, λέει, έδωσε τη μάχη ενάντια «σε μια παγκόσμια τάξη αποσκοπούσα στη συντριβή του ανθρώπου μέσω της αμείλικτης μαζοποίησης» κλπ.
Το κείμενο είναι... απολαυστικό. Και αυτό γιατί αν και περιγράφει τις πιο ηλίθιες ιδέες που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα, τις φασιστικές, ναζιστικές, το κάνει με τόσο εντυπωσιακές και βαρύγδουπες εκφράσεις (του τύπου «ο Αδόλφος Χίτλερ μετουσιώθηκε σε αρχετυπική εικόνα για τον εν συνειδήσει Λευκό άνθρωπο» κλπ.), οι οποίες φέρνουν άφθονο γέλιο στον αναγνώστη. Επίσης προκαλούν απορία για το πόσο μεγάλη είναι η ανθρώπινη βλακεία που επιτρέπει σε κάποιον να υμνεί τον Χίτλερ αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Σίγουρα, αξίζει να διαβαστεί: «20 Απριλίου 1889. 121 χρόνια έχουν παρέλθει από τη γέννηση του ανθρώπου που επηρέασε όσο κανείς άλλος τη νεότερη παγκόσμια ιστορία. Ο Αδόλφος Χίτλερ αποτελεί δίχως αμφιβολία τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία του 20ού αιώνα. Το πρόσωπό του συγκεντρώνει μοναδικά και απόλυτα μίσος και αγάπη από εχθρούς και υποστηρικτές αντίστοιχα.
Ιδιαιτέρως χαρισματικός άνθρωπος κατόρθωσε την εκ του μηδενός ανάδειξή του στο ύπατο αξίωμα της Γερμανίας. Εμπνευσμένος από τα ιδεώδη της Φυλής, συνοδοιπόρος του αρχαίου ελληνικού πνεύματος έδωσε μάχη μέχρις εσχάτων ενάντια σε μια παγκόσμια τάξη αποσκοπούσα στη συντριβή του ανθρώπου μέσω της αμείλικτης μαζοποίησης προερχόμενη από την ηθική απαξίωση, τη διαγραφή της συλλογικής μνήμης των εθνών, τον γκρίζο ολοκληρωτισμό, την ολοκληρωτική αποχαύνωση.
Η μάχη μπορεί να χάθηκε, ο άνθρωπος μπορεί να έπεσε άλλα η Ιδέα, αθάνατη, φωτίζει το μονοπάτι της ελευθερίας. Ο Αδόλφος Χίτλερ μετουσιώθηκε σε αρχετυπική εικόνα για τον εν συνειδήσει Λευκό άνθρωπο. Η μνήμη του δεν μπορεί παρά να υπενθυμίζει το χρέος προς τη Φυλή και το άνευ αναστολών δόσιμο στον αγώνα υπέρ αυτής».

«Strange Fruit»: Πώς το λιντσάρισμα δύο μαύρων έγινε το πρώτο τραγούδι για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Πολλοί υποστηρικτές του Τρόι Ντέιβις «ανέβαζαν» χθες στο διαδίκτυο, μετά την εκτέλεσή του, το συγκλονιστικό τραγούδι της Μπίλι Χολιντέι, «Strange Fruit».
Είναι τραγούδι θρύλος, το οποίο το Time το 1999 επέλεξε ως «τραγούδι του αιώνα». Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε σε δίσκο και αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κατήγγειλε τον ρατσιστικό αμερικάνικο νότο καθώς αναφερόταν στο λιντσάρισμα των μαύρων. Άλλωστε, και οι υποστηρικτές του Ντέιβις, θεωρούν (θεωρούμε) ότι ο 42χρονος άνδρας λιντσαρίστηκε από τις αρχές της Τζόρτζια, οι οποίες τον σκότωσαν.
Η ιστορία του «Strange Fruit» είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ισορροπεί ανάμεσα στον τρόμο που προκαλούσαν τα ρατσιστικά εγκλήματα αλλά και το κουράγιο εκείνων, οι οποίοι πήγαν κόντρα σε αυτόν και δημιούργησαν έναν ύμνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πρόκειται, λοιπόν, για ποίημα του Εβραίου καθηγητή Άμπελ Μέροπολ, που ήταν και μέλος του ΚΚ. Επειδή φοβόταν, χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Λιούις Άλλαν. Οι στίχοι εκφράζουν τη φρίκη για το λιντσάρισμα δύο μαύρων, του Τόμας Σιπ και του Άμπραμ Σμιθ, που αφού βασανίστηκαν, κρεμάστηκαν σε δέντρο στην Ιντιάνα τον Αύγουστο του 1930.
Ο Μέροπολ είδε μία φωτογραφία από το κτηνώδες συμβάν και εμπνεύστηκε τους στίχους. Το θέμα αφορά δύο ανθρώπινα σώματα που κρέμονται σε δέντρο μέσα στην πανέμορφη φύση του αμερικάνικου νότου και με το αίμα τους ποτίζουν τα φύλλα, τη ρίζα και τον καρπό, δημιουργώντας το «Strange Fruit».
Οι στίχοι δημοσιεύτηκαν το 1936 στο περιοδικό «The New York Teacher». Ο στιχουργός το μελοποίησε μόνος του αφού κανένας μουσικός δεν τον βοήθησε καθώς φοβόταν.
Αρχικά το ερμήνευε η μαύρη τραγουδίστρια, Λόρα Ντάνκαν. Κάποια στιγμή, το άκουσε ο ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου, Μπάρνεϊ Τζόζεφσον και το πρότεινε στη Χολιντέι. Αν και φοβόταν, τελικά το είπε αλλά όταν ζήτησε από την εταιρία της, την Κολούμπια, να το ηχογραφήσει, εκείνη απάντησε αρνητικά θεωρώντας πως θα υπάρξουν αντιδράσεις. Της έδωσε, όμως, άδεια (μίας ημέρας) για να το ηχογραφήσει αλλού, όπως και έγινε, το 1939. Ο κόσμος λάτρεψε το τραγούδι, που κυκλοφόρησε στη δεύτερη πλευρά του δίσκου επειδή λόγω του θέματος, δεν μπορούσε να ήταν στην πρώτη.
Το «Strange Fruit» αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία της διάσημης τραγουδίστριας. Η ίδια θυμόταν την πρώτη φορά που το τραγούδησε μπροστά σε κόσμο: «Είχα τελειώσει. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Δεν ακουγόταν τίποτα. Νόμισα ότι κάναμε μεγάλο λάθος που το είπαμε. Ξαφνικά κάποιος άρχισε να χειροκροτεί και τότε άρχισαν όλοι να χειροκροτούν και να ζητωκραυγάζουν».
Η Χολιντέι έλεγε το τραγούδι σε κάθε παράστασή της. Όταν επρόκειτο ν’ αρχίσει, οι σερβιτόροι σταματούσαν να σερβίρουν, τα φώτα έσβηναν εκτός από έναν προβολέα που φώτιζε το πρόσωπο της στη σκηνή. Εκείνη το ερμήνευε με κλειστά μάτια και με τα χέρια σε στάση προσευχής.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε (στα αγγλικά) την ιστορία του λιντσαρίσματος των Σιπ και Σμιθ και να δείτε τη φωτογραφία που ενέπνευσε τον Μέροπολ να γράψει το ποίημα του.
Τους στίχους, τους βλέπετε –μεταφρασμένους- στο βίντεο.

Δάκρυα για τον Τρόι Ντέιβις...

Παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των δικηγόρων του και των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έδωσαν τη μάχη τους μέχρι την τελευταία στιγμή αλλά και τη διεθνή κατακραυγή, η Πολιτεία της Τζόρτζια ολοκλήρωσε το έγκλημά της και εκτέλεσε πριν από λίγο τον Τρόι Ντέιβις.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι δεν σκότωσε εκείνος τον αστυνομικό ΜακΦέιλ το 1989, οι ΗΠΑ οδήγησαν στο θάνατο έναν ακόμη άνθρωπο. Μάλιστα, απάντησαν αρνητικά στο τελευταίο αίτημά του να περάσει από ανιχνευτή ψεύδους, που όπως υποστήριζε, θα αποδείκνυε την αθωότητά του...
Αν και επτά από τους εννέα μάρτυρες κατηγορίας άλλαξαν την κατάθεσή τους, αν και δεν βρέθηκε ποτέ το όπλο του εγκλήματος, αν και δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία που να τον συνδέουν με το φονικό (π.χ. το DNA), η... Δικαιοσύνη των ΗΠΑ δεν πτοήθηκε. Ακόμη και ο -υποτίθεται- προοδευτικός και δημοκρατικός Πρόεδρος Ομπάμα, αρνήθηκε να παρέμβει στην υπόθεση...
Στις 2 τα ξημερώματα, την ώρα δηλαδή που είχε προγραμματιστεί να γίνει η ένεση με το δηλητήριο στον 42χρονο άνδρα, ο οποίος βρισκόταν στη φυλακή για 20 χρόνια, η εκτέλεση ανεστάλη προσωρινά προκειμένου να λάβει την οριστική του απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ όπου κατέφυγαν οι δικηγόροι του στην ύστατη προσπάθειά τους να τον σώσουν. Το γεγονός αυτό έκανε τους πάντες να ελπίζουν ότι ο Ντέιβις θα απέφευγε για τέταρτη φορά (!) το θάνατο.
Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και στις 6 το πρωί, έπειτα από τέσσερις ώρες αφάνταστης αγωνίας, ο θανατοποινίτης εκτελέστηκε. Οκτώ λεπτά μετά την έναρξης της κτηνώδους διαδικασίας, ήταν νεκρός.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ήταν νηφάλιος και επέμεινε στην αθωότητά του ως το τέλος. Κοίταξε στα μάτια τα τρία της οικογένειας ΜακΦέιλ, που παρακολοθούσαν την εκτέλεση και είπε: «Λυπάμαι για την απώλειά σας. Δεν είμαι, όμως, εγώ υπεύθυνος για ό,τι έγινε εκείνη τη νύχτα. Δεν είχα όπλο. Αυτό που σας ζητώ, είναι να ψάξετε την υπόθεση πιο βαθιά για να βρείτε την αλήθεια».
Στη συνέχεια στράφηκε στη δική του οικογένεια και στους υποστηρικτές του λέγοντας να διατηρήσουν την πίστη τους και να συνεχίσουν τον αγώνα, ενώ λίγο πριν γίνει η ένεση είπε στους εκτελεστές του: «Ο Θεός να λυπηθεί τις ψυχές σας».
Η ανακοίνωση του θανάτου του προκάλεσε «ανακούφιση» στη Αναλίς ΜακΦέιλ, μητέρα του δολοφονημένου αστυνομικού αλλά και πικρία και οργή στους υποστηρικτές του που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τη φυλακή. Πολλοί ξέσπασαν σε κλάματα υπό το βλέμμα των εκατοντάδων αστυνομικών που είχαν γεμίσει το χώρο.
Για σήμερα έχουν προγραμματιστεί πολλές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ καθώς και σε άλλες χώρες.
Θα ευχόμουν να ήταν ο τελυταίος αλλά δεν πρόκειται να είναι...
Ώρα 19.00: Το ρεπορτάζ του ΜΕGA για την εκτέλεση

Πώς θα περάσει τις τελευταίες ώρες του ο Τρόι Ντέιβις...

Στις 2 τα ξημερώματα της Πέμπτης, η Πολιτεία της Τζόρτζια θα προχωρήσει στην εκτέλεση του Τρόι Ντέιβις.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε (στα αγγλικά) τι προβλέπει το πρόγραμμα ενός ανθρώπου πριν από το ραντεβού του με το θάνατο. Η τελευταία συνάντηση με την οικογένειά του, το τελευταίο γεύμα, τα τελευταία λόγια, η διαδικασία της εκτέλεσης με τη θανατηφόρα ένεση και ποιοι θα την παρακολουθήσουν...

Μακάρι να γίνει κάτι τις επόμενες ώρες, να υπάρξει αναστολή και να μην προχωρήσει η εκτέλεση ενός αθώου...

Μπράβο, Σκάρλετ!

Γενικά, έχω ένα «θέμα» με τις γυναίκες (ή τις... πιγκουίνες) και ειδικά τις όμορφες, που βρίζουν ή χειρονομούν καθώς θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό χάνουν μέρος της γοητείας τους αλλά στη Σκάρλετ Γιόχανσον μόνο μπράβο μπορώ να πω.
Η γνωστή ηθοποιός έχει... μπουχτίσει με τους παπαράτσι που δεν σέβονται την προσωπική της ζωή και τις ιδιωτικές της στιγμές, την ακολουθούν συνεχώς και δεν την αφήνουν σε ησυχία. Έτσι, χθες στη Νέα Υόρκη όταν τους αντιλήφθηκε να τη φωτογραφίζουν, ενώ έκανε βόλτα με τη μητέρα της, δεν άντεξε και τους έκανε τη χειρονομία που βλέπετε.
Ε, σωστά δεν έπραξε;

Η αίτηση αναστολής εκτέλεσης του Τρόι απορρίφθηκε αλλά οι προσπάθειες να σωθεί συνεχίζονται!

Πριν από ελάχιστα λεπτά έγινε γνωστό ότι η Πολιτεία της Τζόρτζια αποφάσισε κατά της αίτησης αναστολής της εκτέλεσης του Τρόι Ντέιβις, που έχει προγραμματιστεί για αύριο.
Η ύστατη προσπάθεια που γίνεται από τη Διεθνή Αμνηστία για να μην προχωρήσει η επιβολή της θανατικής ποινής, έχει στόχο την ενεργοποίηση του εισαγγελέα, ο οποίος έχει τη δύναμη να τη σταματήσει.
Όποιος θέλει, μπορεί να υπογράψει τη σχετική έκκληση σε αυτήν τη διεύθυνση. Είναι προφανές πως πρέπει να γίνει άμεσα!

Κινηματογραφική πρόταση: «Τεκμήριο Ενοχής»

Μία από τις καλύτερες ταινίες που έχει δει ο Πιγκουίνος είναι το «Τεκμήριο Ενοχής» με τη Χίλαρι Σουόνκ. Πρόκειται για τη συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Μπέτι Αν Γουότερς, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της για να αθωώσει τον αδερφό της Κένι, που είχε καταδικαστεί σε ισόβια για φόνο που δεν έκανε.
Αν και εργαζόμενη μητέρα δύο παιδιών, πήγε στο κολέγιο και έβγαλε τη Νομική για να μπορέσει να βρει τα απαιτούμενα στοιχεία κάτι που τελικά κατάφερε βγάζοντας τον αδερφό της από τη φυλακή μετά από δεκαοκτώ χρόνια! Αυτό που δεν θα δείτε στην ταινία είναι ότι ο Κένι σκοτώθηκε σε δυστήχημα μόλις έξι μήνες μετά την αθώωσή του.
Το φιλμ («Convicition» ο πρωτότυπος τίτλος του), μας γνωρίζει και το Innocence Project, έναν οργανισμό που χρησιμοποιώντας το DNA επιχειρεί να αποφυλακίσει ανθρώπους που καταδικάστηκαν άδικα παλαιότερα όταν η τεχνολογία δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ. Ως τώρα έχουν αθωωθεί 266, ανάμεσά τους και 17 μελλοθάνατοι.

Δείτε την ταινία! Αν την πετύχετε στο σινεμά ακόμη καλύτερα, αλλιώς σε dvd ή στο ίντερνετ.

Στο παρακάτω βίντεο παρουσιάζονται οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της υπόθεσης.

Υπογράψτε κι αποτρέψτε την εκτέλεση του Τρόι Ντέιβις!

Ο Τρόι Ντέιβις, ο οποίος έχει απασχολήσει και παλαιότερα τον Πιγκουίνο, πρόκειται να εκτελεστεί την Τετάρτη από την πολιτεία της Τζόρτζια για φόνο που δεν έκανε.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν ότι κακώς καταδικάστηκε, έχει ήδη συμπληρώσει είκοσι χρόνια στη φυλακή και του απομένουν δύο ημέρες ζωής...
Εδώ και ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη γιγαντιαία εκστρατεία από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχειρούν να αποτρέψουν τη θανατική καταδίκη.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί όλους μας να υπογράψουμε τη σχετική έκκληση που βρίσκεται στην ιστοσελίδα της. Κάθε συμμετοχή είναι πολύτιμη και ιδιαίτερα σημαντική καθώς μπορεί να κρατήσει έναν άνθρωπο στη ζωή.
Όσοι ενδιαφέρονται να υπογράψουν την έκκληση, ας μπουν εδώ. Θα διαβάσετε την περίληψη της υπόθεσης και θα σας πάρει μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να λάβετε μέρος στην προσπάθεια αυτή. Αξίζει τον κόπο!

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Ένα κορίτσι στη Λιβύη και η οικογένειά της τρέπονται σε φυγή από περιοχή όπου μαίνονται συγκρούσεις. Το μελαγχολικό βλέμμα της πέφτει σε αντικαθεστωτικό μαχητή, που πανηγυρίζει, η εικόνα του οποίου αντανακλάται στο παράθυρο...

Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα...

Ένα περιστατικό, που περιγράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης στα «Νέα», το οποίο μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να είχε συμβεί. Στην Ελλάδα του 2011.

«Προ ημερών, μια νεαρή κοπέλα (φοιτήτρια πρέπει να είναι...) προσέρχεται σε ένα Αστυνομικό Τμήμα. Τίποτα σοβαρό, θέλει να αντικαταστήσει την αστυνομική ταυτότητά της διότι έχει φθαρεί. Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία όπου οι ταυτότητες εκδίδονται από τα... Αστυνομικά Τμήματα.

Η κοπέλα διατυπώνει το αίτημά της και τείνει στον αρμόδιο αξιωματικό τη φθαρμένη ταυτότητα που θέλει να αντικαταστήσει:

- Πιστοποιητικό γεννήσεως, ζητάει αυτός.

- Τι χρειάζεται; ρωτάει απορημένη η κοπέλα. Αφού έχετε την ταυτότητά μου για την οποία μου είχαν ήδη ζητήσει πιστοποιητικό γεννήσεως. Τι μπορεί να άλλαξε στη γέννησή μου από τότε που την εξέδωσα;

- Δεν ξέρω, πιστοποιητικό γεννήσεως, επαναλαμβάνει ακλόνητος ο αρμόδιος, προφανώς επειδή κάποια εγκύκλιος το ζητάει.

Τι να κάνει η κοπέλα; Τηλεφωνεί στο σπίτι της και η μητέρα της προσέρχεται στο Αστυνομικό Τμήμα με ένα τέτοιο πιστοποιητικό.

Ο αρμόδιος εξετάζει το πολύτιμο έγγραφο με την προσήλωση που θα εξέταζε ένα πρωτότυπο του Καντ σε Εκδόσεις Λειψίας και αποφαίνεται.

- Δεν κάνει!

- Γιατί δεν κάνει; απορούν μαζί κόρη και μητέρα.

- Επειδή δεν γράφει ότι εκδόθηκε «για έκδοση αστυνομικής ταυτότητας».

- Ναι, αλλά γράφει «για πάσα χρήση». Αφού είναι για όλες τις χρήσεις γιατί δεν είναι και για αστυνομική ταυτότητα;

Ο αρμόδιος προσπαθεί δύσπιστος να καταλάβει τον συλλογισμό. Και τη στιγμή που ήταν μάλλον έτοιμος να ενδώσει, το μάτι του ξαναπέφτει στο έγγραφο.

- Α, σίγουρα δεν κάνει. Διότι έχει εκδοθεί πριν από τρεις μήνες και δεν επιτρέπεται η χρήση πιστοποιητικών γεννήσεως παλαιότερα των τριών μηνών.

Κόρη και μητέρα αρχίζουν πλέον και τον κοιτούν στα όρια της απόγνωσης. Ούτε μπορούσαν να διανοηθούν ότι τα πιστοποιητικά γεννήσεως χωρίζονται σε μπαγιάτικα που δεν κάνουν και σε φρέσκα που κάνουν.

- Μα τι μπορεί να αλλάξει σε όσα πιστοποιεί ένα πιστοποιητικό γεννήσεως αν έχει εκδοθεί πριν ή μετά τρεις μήνες; αναρωτιούνται.

Ο αρμόδιος περιορίζεται να κουνήσει το κεφάλι του. Και στέλνει τις δύστυχες γυναίκες να βρουν ένα ΚΕΠ να εκδώσουν ένα φρέσκο πιστοποιητικό γεννήσεως για να προχωρήσει η διαδικασία αντικατάστασης μιας ταυτότητας, για την έκδοση της οποίας είχε ήδη χρησιμοποιηθεί ένα πιστοποιητικό γεννήσεως!

- Και να μου το φέρετε εντός της ημέρας, προειδοποιεί αυστηρά, διότι έχω ανοίξει αριθμό πρωτοκόλλου.

Η παραπάνω απολύτως αυθεντική ιστορία είναι προσφορά της στήλης σε όσους θεωρούν ότι η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας λειτουργεί μια χαρά και δεν έχουν κανένα λόγο να ανακατεύονται οι Γερμαναράδες της Μέρκελ».

Χίλια μπράβο στους μάγκες της Εθνικής!

Πριν από λίγο η αποδυναμωμένη και προδομένη από διάφορους… κουρασμένους, Εθνική μπάσκετ, νίκησε πανάξια τη Σερβία και εξασφάλισε θέση στην εξάδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Λιθουανίας.

Οι ψυχωμένοι παίκτες μας, οι οποίοι δεν σνόμπαραν την ελληνική φανέλα και πήραν μέρος στη διοργάνωση, πέτυχαν το πρωταρχικό στόχο τους, που ήταν να «κλειδώσουν» την παρουσία της ομάδας μας στο Προολυμπιακό τουρνουά.
Και, πλέον, είναι πολύ πιθανό του χρόνου να ταξιδέψουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

Χίλια μπράβο σε όλους όσους πήγαν και έπαιξαν!

Μας δουλεύουν;

Ο Πιγκουίνος φιλοξενεί το κείμενο της καλής -και οργισμένης- φίλης του Κάτιας, η οποία αναφέρεται στο θέμα της εισφοράς στα ακίνητα.

«Μόλις τρεις μέρες μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης (ο Θεός να την κάνει) για το νέο, έκτο κατά σειρά χαράτσι στα ακίνητα -το οποίο προφανώς έγινε… «στο πόδι»”- ο κ. Βενιζέλος αυτοδιαψεύδεται.
Από την ανακοίνωση, που εξέδωσε χθες το υπουργείο, προκύπτουν, τουλάχιστον, τρία ψέματα:
Οι επιβαρύνσεις είναι έως και διπλάσιες σε σχέση με όσα ο ίδιος είπε στη Θεσσαλονίκη.
Οι συντελεστές αυξάνονται έως και τα 16 ευρώ ανά τετραγωνικό και όχι έως τα 10 ευρώ ανά τετραγωνικό που είχε δηλώσει.
Επιβάλλεται χαράτσι 3 ευρώ ανά τετραγωνικό στις λαϊκές γειτονιές, αντί των 0,5 ευρώ που είχε πει ο ίδιος.
Απόλυτη αναξιοπιστία, μιας κυβέρνησης, που επιβάλλει αυτό το απαράδεκτο χαράτσι σε άνεργους αλλά και σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες. Και το καλύτερο; Αν δεν έχουν να το πληρώσουν, θα τους τιμωρούν κόβοντάς τους το ρεύμα.
Έλεος!!!».

O απόλυτος ορισμός του Έλληνα

Το άκουσα στο ραδιόφωνο (στο «Ίδρυμα» του ΣΚΑΪ), το έψαξα στο ίντερνετ και το μοιράζομαι με τους λίγους αλλά εκλεκτούς αναγνώστες του Πιγκουίνου.

Πρόκειται για τον πληρέστερο ορισμό που έχει αποδοθεί ποτέ σε εμάς, τους Έλληνες. Τον έγραψε πριν από περίπου πέντε δεκαετίες ο δικαστικός Ν. Κέλλυ σε διαγωνισμό εφημερίδας της Ουάσινγκτον, ο οποίος είχε ως θέμα τον χαρακτηρισμό λαών.
Ιδού τι έγραψε ο Αμερικανός, που μας ήξερε πολύ καλά:
«Μπροστά στο Δικαστήριο της αδέκαστης Ιστορίας, ο Έλληνας αποδείχτηκε ανέκαθεν κατώτερος από τις περιστάσεις, παρότι από άποψη διανοητική κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και οιηματίας, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και γεμάτος από προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής.
Έχτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του, τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων. Ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει. Θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει. Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον κυνηγήσει.
Γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει. Έφερε το ’21 για να το διακυβεύσει. Δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να την κηδέψει.
Τη μια στιγμή κόβεται για την αλήθεια και την άλλη μισεί εκείνον που αρνείται να υπηρετήσει το ψεύδος. Παράδοξο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, ημίκαλο, ημίκακο, με αβέβαιες διαθέσεις, εγωπαθές και σοφόμωρο, ο Έλληνας.
Οικτίρατέ τον, θαυμάστε τον, αν θέλετε. Ταξινομείστε τον, αν μπορείτε...».
Ο Κέλλυ κέρδισε, φυσικά, τον διαγωνισμό...

Η γιορτή των ΜΚΟ το Σάββατο στο Θησείο

Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις παράγουν πολύτιμο έργο σε μία σειρά από ευαίσθητους τομείς στηριζόμενες στους εθελοντές και την ανιδιοτελή προσφορά τους.
Πενήντα από αυτές και οι εκατοντάδες άνθρωποι που ασχολούνται καθημερινά με τον εθελοντισμό, καλούν όλους εμάς το Σάββατο, για δέκατη διαδοχική χρονιά, σε μία ανοιχτή γιορτή προκειμένου να τους γνωρίσουμε.

Η εκδήλωση με τον τίτλο «Όλος ο κόσμος μια αγκαλιά», θα λάβει χώρα στον πεζόδρομο του Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, από τις 10 το πρωί ως τις 10 το βράδυ. Φυσικά, είναι ανοιχτή προς όλους και οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν πολλά και σημαντικά πράγματα για το έργο των εθελοντικών οργανισμών, σε ανοιχτή έκθεση ενημερωτικού υλικού στον πεζόδρομο του Θησείου, που ξεκινά έξω από τον σταθμό του τρένου.
Θέατρο δρόμου, μουσικά και χορευτικά δρώμενα, διαδραστικά παιχνίδια και mp3 experiment – event, θα γεμίσουν με ρυθμό και ενέργεια την εκδήλωση, η οποία θα κλείσει με συναυλίες από τα «Μουσικά Σύνολα του Δήμου Αθηναίων» και το «Τρίφωνο».
Φορείς όπως οι UNICEF, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Φλόγα, Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας, Κέντρο Στήριξης Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Κέντρο Ζωής, είναι μερικοί από τους συμμετέχοντες.
Αξίζει να περάσουμε όλοι μία βόλτα από εκεί.

Διάγγελμα του «Ιδρύματος»: «Έλληνες, μαζί τα φάγατε»

Εδώ και περίπου ένα μήνα έχει αρχίσει στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ μία σατιρική εκπομπή που λέγεται «το Ίδρυμα».
Υποτίθεται πως το «Ίδρυμα» έχει έρθει στην Ελλάδα για να βοηθήσει τους Έλληνες να αντιληφθούν τα λάθη, στα οποία υπέπεσαν με συνέπεια η χώρα να φτάσει στο χείλος του γκρεμού και να τους μεταμορφώσει σε υπεύθυνους πολίτες.

Επειδή λέει τα πράγματα με το όνομά τους (με τη φυσιολογική υπερβολή που... απαιτείται στη σάτιρα) και επειδή κατακρίνει τους Έλληνες, που έχουν μάθει να ακούνε μόνο εγκώμια και ότι δεν φταίνε σε τίποτα, πολλοί τους βρίζουν και τους απειλούν ακόμη (έχουν βγάλει πολλά τέτοια τηλεφωνήματα αγανακτισμένων στον «αέρα»). Πράγματι, αν ανήκετε στους «Αγανακτισμένους» και τους ακούσετε, θα αγανακτίσετε πολύ περισσότερο.
Ο Πιγκουίνος, που θεωρεί ότι για τη σημερινή κατάσταση της χώρας του, φταίει πρώτα από όλους ο ίδιος και μετά οι άλλοι (οι όποιοι άλλοι), παραθέτει σήμερα το πρώτο διάγγελμα του «Ιδρύματος». Φυσικά, δεν είναι δημοφιλές και στους περισσότερους προκαλεί οργή. Στους λιγοστούς αναγνώστες του Πιγκουίνου (που ξέρουν ότι απεχθάνεται το χάιδεμα των αυτιών), ελπίζω να αποτελέσει τροφή για σκέψη.
Ιδού λοιπόν:
«Έλληνες, Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής σας είπε πριν από αρκετούς μήνες ότι 'μαζί τα φάγατε'. Το Ίδρυμα, βέβαια, θεωρεί ότι ένας πολιτικός που είναι υπουργός εδώ και τριάντα χρόνια και μάλιστα υπέρβαρος δεν είναι ο καταλληλότερος κάνει τέτοιες αποκαλύψεις. Όμως, σ’ αυτή τη φράση του υπάρχει μια πικρή αλήθεια την οποία δεν δείχνετε να έχετε καταλάβει. Έλληνες,
Ανάμεσά σας ζουν όντως φτωχοί συνταξιούχοι οι οποίοι, όντως δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους. Κανείς όμως δεν αναφέρει ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν πληρώσει ποτέ εισφορές και ότι οι συντάξεις τους είναι από τα δανεικά του κράτους σας. Ανάμεσά σας υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται στο δημόσιο τομέα με αμοιβές που όσοι κάνουν αντίστοιχες δουλειές στην ιδιωτική οικονομία δεν τις φαντάζονται. Κανείς ποτέ δε σκέφτηκε ότι οι αυξήσεις τους είναι από τα δανεικά του κράτους σας.
Ανάμεσά σας υπάρχουν προστατευμένοι επαγγελματίες με -υποτίθεται- υγιή ασφαλιστικά ταμεία τα οποία με την προστασία των τιμών και τις εισφορές υπέρ τρίτων επιβάρυναν την οικονομία σας. Κανείς δε σκέφτηκε ότι αυτή η επιβάρυνση πληρώθηκε από τα δανεικά του κράτους σας.
Έλληνες,
Τα μεγάλα συμφέροντα έφαγαν πολλά από τα δανεικά του κράτους σας.
Κι εσείς επίσης. Οι πολλές ακρίδες κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από έναν ελέφαντα.
Οπότε Έλληνες, ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΤΕ. Και φάγατε πάρα πολλά.
Απλώς, εσάς σας αδίκησε η διαίρεση».

Η Γουίλιαμς επιτέθηκε στην Ελληνίδα διαιτητή, Εύα Ασδεράκη στον τελικό του US Open!

Για μία ακόμη φορά η Σερίνα Γουίλιαμς ξεπέρασε τα όρια. Τα ξημερώματα της Δευτέρας στον τελικό του US Open κόντρα στη Σαμάνθα Στόσουρ, η Αμερικανίδα τενίστρια τα έβαλε με την Ελληνίδα διαιτητή, Εύα Ασδεράκη, η οποία την τιμώρησε επειδή φώναξε «come on» πριν ολοκληρωθεί ένας κερδισμένος για αυτήν πόντος. Φυσικά, η συμπατριώτισσά μας δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το να εφαρμόσει τον κανονισμό που κάνει λόγο για παρεμπόδιση αντιπάλου.
Η Γουίλιαμς, που η αλήθεια είναι ότι έχασε σημαντικό πόντο, τα έβαλε με την Ασδεράκη. Έτσι, άρχισε να λέει διάφορα ενθυμούμενη ένα παρόμοιο περιστατικό πριν από δύο χρόνια στην Ντόχα με διαιτητή και πάλι την Ασδεράκη. «Εσύ δεν είσαι που μου την έφερες και την άλλη φορά; Με κυνηγάς; Αυτό δεν είναι σωστό», είπε μεταξύ άλλων.
Αργότερα, πηγαίνοντας στην καρέκλα της, ξέσπασε ξανά κατά της Ασδεράκη: «Μην τολμάς να με κοιτάς. Μισείς τους ανθρώπους. Είσαι αποκρουστική εσωτερικά. Ποτέ δε διαμαρτύρομαι. Με τιμωρείς επειδή εκφράζω τα συναισθήματά μου; Ποιος θα έκανε τέτοιο πράγμα. Είμαστε στην Αμερική». Και αργότερα είπε: «Αν με δεις ποτέ να έρχομαι στο διάδρομο, πήγαινε από την άλλη μεριά. Λούζερ»!
Μάλιστα, μετά το τέλος του αγώνα η Αμερικανίδα δεν έδωσε το χέρι στη διαιτητή, ενώ στη συνέντευξη Τύπου απέφυγε να απαντήσει στις σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων λέγοντας ότι δεν θυμάται...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Δύτες αναζητούν ζωντανούς μετά το αεροπορικό δυστύχημα στο Γιάροσλαβ της Ρωσίας όπου έχασαν τη ζωή τους 43 άνθρωποι. Ανάμεσά τους, τα μέλη της τοπικής ομάδας χόκεϊ, Λοκομοτίβ, στις τάξεις της οποίας περιλαμβάνονταν πολλοί ξένοι αθλητές...

Μόνο μία εφημερίδα έχει πρώτο θέμα την Εθνική...

Ο ελληνικός αθλητικός Τύπος δεν είναι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και αυτό είναι γνωστό. Κανονικά, λοιπόν, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μόνο μία από τις σημερινές εφημερίδες έχει ως κύριο θέμα στην πρώτη σελίδα, τη μεγάλη χθεσινή νίκη της Εθνικής επί της Σλοβενίας στο Ευρωμπάσκετ.
Σχεδόν όλες τη... θάβουν κάτω από τις ποδοσφαιρικές ομάδες ακόμη και αν δεν προκύπτει κάτι σημαντικό από τη δική τους επικαιρότητα.
Εντούτοις, σίγουρα «χτυπάει» άσχημα το να βλέπεις να υποβαθμίζουν την Εθνική, ειδικά αυτοί που θα έπρεπε να την προβάλλουν. Η ομάδα του Ηλία Ζούρου δικαιούταν σήμερα να είναι πρωταγωνίστρια σε όλα τα πρωτοσέλιδα. Όμως, μόνο το «Goal»... συγκινήθηκε από την επιτυχία σε βάρος της Σλοβενίας και έπραξε ως έπρεπε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις «εφημερίδες», η «Γάτα», ο «Πρωταθλητής» και το «Derby» δεν έχουν καν την παραμικρή αναφορά στην πρώτη σελίδα για την Εθνική! Σαν να μην έπαιξε! Παράλληλα, πολλές άλλες αρκούνται σε ένα μικρό «χτύπημα»...
Βέβαια, αν πάνε όλα καλά (υπέρ του δέοντος) και πάρουμε μετάλλιο, όλες θα πανηγυρίζουν και θα λένε μπράβο σε εκείνους που τώρα απαξιώνουν...

Λίγο γέλιο είναι απαραίτητο...

Σαν να το βαρύναμε το μπλογκ με τις τελευταίες αναρτήσεις. Λίγος Αρκάς, λοιπόν, για να γελάσουμε με έξυπνο χιούμορ...

Η ώρα της αλήθειας για το ΠΑΣΟΚ

Δίχως αμφιβολία, τα μέτρα που εξήγγειλε χθες ο Βαγγέλης Βενιζέλος και αφορούν κυρίως το δημόσιο, είναι σκληρά και επηρεάζουν τις ζωές πολλών ανθρώπων.
Εδώ, όμως, που έχει φτάσει η κατάσταση, πρέπει προχωρήσουμε σε (κυνικά) ρεαλιστικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου το κράτος να αρχίσει να λειτουργεί, επιτέλους, σωστά, χωρίς να υπάρχουν Έλληνες ενός ανώτερου Θεού (δηλαδή του γνωστού μέσου που τους διόρισε), οι οποίοι επιβαρύνουν όλους τους υπόλοιπους. Ποιος από εμάς δεν πιστεύει ότι το δημόσιο πρέπει να γκρεμιστεί και να το φτιάξουμε από την αρχή;
Έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα τις τελευταίες δεκαετίες -με τη μεγαλύτερη ευθύνη να βαραίνει σαφώς το ΠΑΣΟΚ- ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα φτάσει η στιγμή που θα πρέπει να επέλθει, ακόμη και με «βία» ακόμη και με αδικίες (θα την πληρώσουν πολλοί και κυρίως νέοι που δεν φταίνε για εκείνους που έζησαν πλουσιοπάροχη ζωή μέσω του δημόσιου τομέα), ο εξορθολογισμός.

Άλλωστε, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ακόμη και το κλίμα στο εξωτερικό με τους δανειστές μας (από τα λεφτά των οποίων ζούμε) έχει βαρύνει και είναι έτοιμοι να μας εγκαταλείψουν. Περιθώρια, λοιπόν, δεν υπάρχουν.
Τώρα, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα καλείται το ΠΑΣΟΚ να αναμετρηθεί με τον εαυτό του. Πώς λένε ότι όλα εδώ πληρώνονται; Ακριβώς. Γιατί αυτοί που θα αντιδράσουν κυρίως θα είναι οι δικοί του, π.χ. κάτι... σοσιαλιστές επαγγελματίες συνδικαλιστές που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.
Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν εκρηκτικές αντιδράσεις. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει η Ελλάδα καθώς είναι αλλιώς μαθημένη. Πολλοί αναρωτιούνται αν το ΠΑΣΟΚ θα τολμήσει να προχωρήσει σε αυτόν το δρόμο, που στην ουσία είναι μονόδρομος. Μακάρι να το κάνει και μακάρι να βρει έναν τρόπο ώστε να περιορίσει ή και να εξαλείψει τις αδικίες που μπορεί να επέλθουν (π.χ. να φύγουν από το δημόσιο εκείνοι που δεν αποδίδουν). Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό.
Άλλοι θεωρούν δεδομένο ότι μετά και τα χθεσινά πάμε για εκλογές. Πιθανόν. Όμως, η συγκεκριμένη κυβέρνηση ό,τι και αν κάνει, όποτε και αν στηθούν κάλπες θα καταποντιστεί. Τουλάχιστον, ας τολμήσει να υλοποιήσει αυτή τις μεγάλες αλλαγές που δεν έγιναν από τη Μεταπολίτευση και μετά. Έτσι κι αλλιώς, χαμένη είναι. Δεν έχει λόγο να σκεφτεί το πολιτικό κόστος. Ας παίξει... ελεύθερα!

Αντίο σε έναν πραγματικό αγωνιστή της Δημοκρατίας...

Δυσάρεστη, πολύ δυσάρεστη η είδηση του θανάτου του Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη. Ενός ανθρώπου, ο οποίος πάντα βρισκόταν ψηλά στην εκτίμηση του Πιγκουίνου όπως άλλωστε και οποιοσδήποτε δίνει μάχη για τις ιδέες του και προτιμά να φυλακίζεται για αυτές παρά να τις προδίδει.

Ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης στην κατοχή, κορυφαίος πανεπιστημιακός και δικηγόρος στη συνέχεια. Την εποχή του Ανένδοτου υπερασπιζόταν φοιτητές, εργάτες και άλλους πολιτικά διωκόμενους. Μπήκε στο μάτι της χούντας για τα πύρινα μαθήματα που παρέδιδε στους φοιτητές του στη Νομική. Οι συνέπειες; Έχασε τη θέση του, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας σε κάθειρξη 18 ετών. Έμεινε κρατούμενος για τρία χρόνια και αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας, ενώ διέφυγε στη Χαϊδελβέργη, από όπου συνέχισε τον αντιδικτατορικό αγώνα.
Όταν έπεσε η χούντα, επέστρεψε και μετείχε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης.
Σεμνός, σοβαρός, χαμηλών τόνων, έντιμος, αξιοπρεπής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, o Μαγκάκης υπήρξε πραγματικός μαχητής της Δημοκρατίας σε εποχές που ήταν στα αλήθεια δύσκολες (όταν είχαμε πραγματικά χούντα, όχι όπως τώρα που κάποιοι ανιστόρητοι νομίζουν πως κάνουν -εκ του ασφαλούς, πάντα- αντίσταση επειδή... μουντζώνουν τη Βουλή). Άνθρωποι όπως ο Μαγκάκης θα αποτελούν πάντα παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Καλό ταξίδι...

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας, ένα διαχρονικό παραμύθι για την κρίση

Ο Πιγκουίνος αναδημοσιεύει το κείμενο του φίλου του και παλιού συμμαθητή, Σταύρου, από το μπλογκ του, στο οποίο καταγράφει τις σκέψεις του σχετικά με την κρίση.

Ο Πιγκουίνος αντί να καταριέται τους πολιτικούς, το σύστημα, τις τράπεζες κλπ. εκτιμά ότι πρέπει πρώτα να βλέπουμε τα δικά μας σφάλματα και τις δικές μας ευθύνες προτού πιάσουμε (αποδοκιμάσουμε, μουντζώσουμε, χτυπήσουμε και άλλα τέτοια... επανασταστικά) όλους τους άλλους. Που φυσικά, έχουν -από την πλευρά τους- πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα τραβάμε σήμερα.
Το παρακάτω άρθρο αναφέρεται ακριβώς στη δική μας (του λαού) νοοτροπία:
«Ο Αίσωπος, αιώνες πριν, ήταν ο πρώτος τελικά που με πολύ ωραίο και διδακτικό τρόπο, ανέλυσε τον σύγχρονο καπιταλισμό και την κρίση χρέους στη χώρα μας που ζούμε σήμερα. Ο τζίτζικας τραγουδούσε, καλοπερνούσε και θεωρούσε κορόιδο το εργατικό μυρμήγκι, το οποίο δούλευε και μάζευε προμήθειες για τον χειμώνα που ερχόταν.
Ο χειμώνας ήρθε όμως, όπως πάντα άλλωστε συμβαίνει. Η σημερινή κρίση οφείλεται κατά πολύ στο γεγονός ότι πάρα πολύ σε αυτή την χώρα είμαστε 'τζιτζίκια'. Πιστεύαμε και μας μάθανε έτσι για πολλές δεκαετίες ότι μπορούσαμε να χαλάμε περισσότερα από όσα βγάζουμε, ατομικά και συνολικά σαν χώρα, σαν κοινωνία. Ποτέ δεν κάναμε ένα σχεδιασμό για το μέλλον, για τον πιθανό χειμώνα που ίσως και να ερχόταν.
Σε ατομικό επίπεδο και με τις ευλογίες του κράτους μας, οδηγηθήκαμε σε ένα όργιο 'υπερκατανάλωσης' βασισμένο σε μια πιστωτική επέκταση που φυσικά και αυτή φάνηκε πως ήταν 'παραμύθι'. Ζήσαμε μια οικονομική ανάπτυξη, επί σχεδόν 2 δεκαετίες 'παραμυθένια' όπως και παραμύθι φυσικά αποδείχτηκε, καθώς δανεικός πλούτος, δεν είναι πλούτος.
Σε ατομικό επίπεδο λοιπόν πολλοί βρεθήκαμε χρεωμένοι, προσπαθώντας να κάνουμε μια ζωή που δεν 'δικαιούμαστε' με βάση τα εισοδήματά μας, επηρεασμένοι λίγο από το marketing, λίγο από τον φίλο μας, λίγο από τον γείτονα. 'Αφού αυτός γιατί όχι και εγώ;'. Η κοινωνία μας έβγαλε όλα τα κόμπλεξ μαζεμένα, της φτώχειας που υπήρξε σε προηγούμενες γενιές και ξαφνικά πολλοί από εμάς αγνοήσαμε επιδεικτικά το μέλλον.
Στην αντίθετη μεριά, υπάρχουν σχετικά λίγοι, ευτυχώς για αυτούς, οι οποίοι ήταν τα μυρμήγκια του παραμυθιού. Ενώ μπορούσαν να καταναλώσουνε, καταναλώνανε με φειδώ, αρνούμενοι να παρασυρθούνε και αποταμιεύανε στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Ο χειμώνας φάνηκε δυστυχώς και τα μυρμήγκια είναι καλύτερα προετοιμασμένα, ακριβώς σαν το παραμύθι, τα τζιτζίκια, απλά περιμένουνε και ονειρεύονται την άνοιξη για να ξαναρχίσουν το τραγούδι τους...».

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Η 8χρονη Σουμάγια με το εκφραστικό και γεμάτο απορία και φόβο βλέμμα της, παρακολουθεί τον θείο της, Ιμράν Αλί να διακομίζεται στο νοσοκομείο μετά τον τραυματισμό του κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών στο Καράσι του Πακιστάν...

Πόσο βάρβαροι και ηλίθιοι μπορεί να είναι;

Αρχικά, ζητώ συγνώμη για τον τίτλο. Όμως, διαβάστε πως...ψυχαγωγούνται κάποιοι άνθρωποι στις ημέρες μας και μετά μού λέτε αν έχω άδικο. Το κείμενο είναι από τα «Νέα»:

«Υπάρχει ακόμη ένα πιο βάρβαρο σπορ από τις ταυρομαχίες και αυτό είναι το μπουζκάσι ή κοκ μπόρου ή όγκλακ τάρτις ή ούλακ τάρτισκ. Όποια ονομασία και να επιλέξει κανείς, πρόκειται για το ίδιο δημοφιλές άθλημα στην Κεντρική Ασία με δύο ομάδες έφιππων να αγωνίζονται, αντί για μπάλας, με μια ακέφαλη κατσίκα.
Οι λάτρεις των χολιγουντιανών περιπετειών θα θυμούνται ότι στην ταινία «Ράμπο 3» ο Σιλβέστερ Σταλόνε συμμετέχει σε ένα τέτοιο ματς στο Αφγανιστάν σε ένα διάλειμμα από τον αγώνα του στο πλευρό των Μουτζαχεντίν κατά του σοβιετικού ζυγού.
Το παιχνίδι γενικά δεν έχει κανόνες, είναι ιδιαίτερα βίαιο και επιτρέπονται σχεδόν τα πάντα προκειμένου να μπει γκολ το κουφάρι του άτυχου ζώου. Στο Αφγανιστάν απαγορεύτηκε αλλά στο Κιργιστάν, απ’ όπου και η φωτογραφία, η παράδοση που ανάγεται στους χρόνους του Τζένγκις Χαν καλά κρατεί. Με μια παραλλαγή: την εποχή του μογγόλου ηγέτη τη θέση της ακέφαλης κατσίκας είχαν αιχμάλωτοι πολέμου».

Γελοιογραφία με... νόημα

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «Νέα»

ΔΑΠ: «Ή είστε μαζί μας ή σας ξεμπροστιάζουμε»!

Άκουσα χθες στο ραδιόφωνο μία ανακοίνωση που εξέδωσαν τα εμπνευσμένα μυαλά των μελών της ΔΑΠ Οικονομικού του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο πλαίσιο του… αγώνα κατά του νέου νόμου για την Παιδεία, τον οποίο έχει ψηφίσει και η… μεγάλη ΔΑΠ (αλλιώς ΝΔ).

Είναι απίστευτη! Η ΔΑΠ (όπως και όλες οι υπόλοιπες φοιτητικές ομαδούλες – παρατάξεις επισήμως) μας έχει χαρίσει άφθονες στιγμές γέλιου στο παρελθόν και τώρα μας προσφέρει άλλη μία. Έτσι κι αλλιώς, βέβαια, κανένας δεν τους παίρνει (όλους) στα σοβαρά αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ανακοίνωσης: «Αναμένουμε την έντονη αντίδραση των καθηγητών του Οικονομικού Τμήματος και συγκεκριμένα των ‘μεγάλων’, των ‘βαρόνων’ και κατά κάποιον τρόπο βολεμένων.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα θεωρήσουμε ότι και αυτοί καλοβλέπουν τη συμμετοχή τους στα παιχνιδάκια εξουσίας μεταξύ Κυβερνήσεων και Πανεπιστημίου. Και να ξέρουν ότι αν υποψιαστούμε κάτι τέτοιο, τότε δεν θα δυσκολευτούμε να θυμίσουμε σε όλους … το παρελθόν κάποιων εξ αυτών…

Ονόματα μπλεγμένα σε σκάνδαλα, δημόσιες θέσεις με παχυλούς μισθούς, αδερφικές σχέσεις με γνωστούς μιζαδόρους της Βουλής και διάφορες άλλες ‘σκοτεινές’ δραστηριότητες. Και τότε, καλά ξεμπερδέματα…».

Προφανώς, οι συγγραφείς της ανακοίνωσης δεν είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα σε εξυπνάδα. Τα ξεφτέρια της ΔΑΠ ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν παρανομίες των καθηγητών τους και αντί να τις καταγγείλουν στη Δικαιοσύνη, τους εκβιάζουν. Αν είναι μαζί τους, όλα μέλι γάλα! Και ας είναι μπλεγμένοι σε σκάνδαλα και σκοτεινές δραστηριότητες. Παίρνουν άφεση αμαρτιών. Αν, όμως, δεν συμμορφωθούν με την πρωτοπόρα ΔΑΠ, τότε –και μόνο- θα τους ξεμπροστιάσουν.

Και αυτή η παράταξη –όπως και οι άλλες- θα δώσει σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα βουλευτές, υπουργούς, ίσως και πρωθυπουργό. Και μετά όλοι θα αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η χώρα πάει έτσι όπως πάει…