Αντίο σε έναν πραγματικό αγωνιστή της Δημοκρατίας...

Δυσάρεστη, πολύ δυσάρεστη η είδηση του θανάτου του Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη. Ενός ανθρώπου, ο οποίος πάντα βρισκόταν ψηλά στην εκτίμηση του Πιγκουίνου όπως άλλωστε και οποιοσδήποτε δίνει μάχη για τις ιδέες του και προτιμά να φυλακίζεται για αυτές παρά να τις προδίδει.

Ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης στην κατοχή, κορυφαίος πανεπιστημιακός και δικηγόρος στη συνέχεια. Την εποχή του Ανένδοτου υπερασπιζόταν φοιτητές, εργάτες και άλλους πολιτικά διωκόμενους. Μπήκε στο μάτι της χούντας για τα πύρινα μαθήματα που παρέδιδε στους φοιτητές του στη Νομική. Οι συνέπειες; Έχασε τη θέση του, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας σε κάθειρξη 18 ετών. Έμεινε κρατούμενος για τρία χρόνια και αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας, ενώ διέφυγε στη Χαϊδελβέργη, από όπου συνέχισε τον αντιδικτατορικό αγώνα.
Όταν έπεσε η χούντα, επέστρεψε και μετείχε στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης.
Σεμνός, σοβαρός, χαμηλών τόνων, έντιμος, αξιοπρεπής, υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, o Μαγκάκης υπήρξε πραγματικός μαχητής της Δημοκρατίας σε εποχές που ήταν στα αλήθεια δύσκολες (όταν είχαμε πραγματικά χούντα, όχι όπως τώρα που κάποιοι ανιστόρητοι νομίζουν πως κάνουν -εκ του ασφαλούς, πάντα- αντίσταση επειδή... μουντζώνουν τη Βουλή). Άνθρωποι όπως ο Μαγκάκης θα αποτελούν πάντα παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Καλό ταξίδι...