(Είναι εδώ; Είναι εκεί; Έφυγε; Θα ’ρθει; Πού είναι; Η τελευταία;)Α! Το δάσος πέρα. Ένα τραπεζάκι κάτω από τ' απόμερο πεύκο. Και η νύχτα που ερχόταν σιγά σιγά για να μην τη νιώσουμε. Η βοή του βραδινού ανέμου στα κλαδιά. Τα λόγια που έλειπαν. Τα χέρια ωχρά. Τα μάτια και τ' αστέρια. Μεσάνυχτα. Τίποτε απ' όλα δεν είχε ειπωθεί.
(Ψέματα; Ψέματα; Παιχνίδι φιλαρέσκειας; Περιέργεια; Εγωισμός;)
Κι άλλοτε η θάλασσα. Τα πλοία που έφευγαν στον ορίζοντα παίρνοντας τα όνειρά μας. Ο φλοίσβος μα τις υποσχέσεις του. Εκεί πάνω στο βράχο τ' άφθονα και ανεξήγητα δάκρυα. Η μοναξιά στο απέραντο. Τα φιλιά. Η ψυχή...
(Τίποτε; Τίποτε; Παιδικότητες; Ρομαντισμός; Αυταπάτη;) Aλλες φορές η αυγή αναπάντεχη και προδοτική. Από δρομάκια το κουραστικό γύρισμα. Οι πρώτοι θόρυβοι της ημέρας. Η γλυκιά μεταμέλεια στο πρόσωπο που φωτιζόταν ολοένα. Το χαίρε...
(Έφυγε; Δε θα ’ρθει πια; Τελευταία;)
4 σχόλια:
Ελεγεία για τον Καρυωτάκη:
Πριν αυτοκτονήσεις, Κώστα, φάε λίγη απ' την κομπόστα!
Όταν πρωτοδιάβασα Καρυωτάκη ήμουν 14 χρονών..Από τότε, η μελαγχολική του διάθεση και ο πεσσιμισμός του με έκαναν να τον αποφεύγω γιατί είμαι ένας άνθρωπος που ζει την κάθε μέρα με όσα συναισθήματα φερνει αλλά πάντα με μια αισιόδοξη ματιά..
Τον Καρυωτάκη όμως μέσα από όσα έμαθα για αυτόν τον κατάλαβα..Ένας άνθρωπος πολύ ευαίσθητος στο γύρω περιβάλλον και σε όσα έβλεπε -κακουχίες,προσφυγιά,πόνο,ανεργία,ανέχεια -σε μια δύσκολη εποχή..Αν μπεις στο πνεύμα της εποχής που έζησε μπορεί να μην τον αγαπήσεις αλλά σίγουρα θα μπορέσεις να τον καταλάβεις..
Γεια σου Ευριδίκη, καλώς ήρθες. Συμφωνώ με το σχόλιό σου και χαίρομαι που συναντώ κάποιον που λέει ότι αντιμετωπίζει τα πράγματα με αισιοδοξία.
ωραίος ο καρυωτάκης !!
Δημοσίευση σχολίου