Σε αυτήν τη ζωή δεν γίνονται πια θαύματα. Ο καθένας έχει αποδεχθεί μέσα σε κάποια πλαίσια τη μοίρα του και κινείται στο συν-πλην κάτι της καθημερινότητάς του.Και χρειάζεται κάποια μικρά ή μεγάλα «θαύματα» για να μας θυμίσουν ότι ίσως γεννηθήκαμε για πιο μεγάλα πράγματα, ότι η επανάσταση δεν είναι μια λέξη προορισμένη να μένει κρυμμένη στο λεξικό.
Πριν από είκοσι χρόνια οι «αντάρτες» του ελληνικού ποδοσφαίρου ύψωσαν τη σημαία της αντίστασης και μετέφεραν την πρωτεύουσα της στρογγυλής... θεάς στο κέντρο του κάμπου.
Για μια φορά όλη η Ελλάδα ένιωσε ενωμένη ποδοσφαιρικά, αφού ακόμη και οπαδοί της ΑΕΚ, η οποία διεκδικούσε τον τίτλο, παραδέχτηκαν το δίκαιο της ανάδειξης της ΑΕΛ ως πρωταθλήτριας 1988 ...
Την 1η Μαΐου του 1988, όμως, δεν κέρδισε το Πρωτάθλημα μόνο ο Βαλαώρας, ο Καραπιάλης και ο Μητσιμπόνας. Δεν το κέρδισαν καν μόνο η βυσσινί φανέλα της Λάρισας, η διοίκησή της και ο κόσμος της. Το Πρωτάθλημα το κέρδισαν μαζί τους όλοι οι αδικημένοι και τεχνητά περιθωριοποιημένοι του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού μας. Αυτοί που άξιζαν πολλαπλάσια απ’ όσα πραγματικά πήραν ...
Γιατί ο τίτλος του Πρωταθλήματος που σήκωσαν πριν από είκοσι χρόνια ο Γκαλίτσιος, ο Ζιώγας και ο Βουτυρίτσας είναι ίσως ο μόνος που αυταπόδεικτα ήταν μεγάλος, ήταν ωραίος και ήταν -αναμφισβήτητα- αληθινός.
(Απόσπασμα άρθρου της Γεωργίας Πανούτσου στην εφημερίδα «Goal», Μάιος 2008)
Την 1η Μαΐου του 1988, όμως, δεν κέρδισε το Πρωτάθλημα μόνο ο Βαλαώρας, ο Καραπιάλης και ο Μητσιμπόνας. Δεν το κέρδισαν καν μόνο η βυσσινί φανέλα της Λάρισας, η διοίκησή της και ο κόσμος της. Το Πρωτάθλημα το κέρδισαν μαζί τους όλοι οι αδικημένοι και τεχνητά περιθωριοποιημένοι του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού μας. Αυτοί που άξιζαν πολλαπλάσια απ’ όσα πραγματικά πήραν ...
Γιατί ο τίτλος του Πρωταθλήματος που σήκωσαν πριν από είκοσι χρόνια ο Γκαλίτσιος, ο Ζιώγας και ο Βουτυρίτσας είναι ίσως ο μόνος που αυταπόδεικτα ήταν μεγάλος, ήταν ωραίος και ήταν -αναμφισβήτητα- αληθινός.
(Απόσπασμα άρθρου της Γεωργίας Πανούτσου στην εφημερίδα «Goal», Μάιος 2008)
14 σχόλια:
21 χρόνια ε; Να τα εκατοστήσουμε! Αν και ενδιάμεσα όλο και κάποιο πρωτάθλημα Β' ή Γ' Εθνικής θα ξαναπάρουμε, πού θα πάει...
Γράφεις που γράφεις κάτι... έξυπνο, τουλάχιστον γράψε και το όνομά σου. Έστω, υπέγραψε με το όνομα της ομάδας σου (και με την κατάληξη -άρας όπως έκανες τώρα) αλλά αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο δεν το κάνεις...
Εντάξει, ίσως το κάνεις όταν έρθει το Πρωτάθλημα στη... Νέα Σμύρνη!
Ελεγα κι εγώ, τι μου θυμίζει αυτή η μέρα...
Για αυτό είμαι εδώ εγώ αγαπητέ -και ξενύχτη- φίλε ανώνυμε. Για να σου τα θυμίζω...
Για τα ούρα του Τσίγκοφ, τα καμένα λάστιχα κλπ., κουβέντα...
ΥΓ.: Δεν με νοιάζει αν θα το κόψει κι αυτό η λογοκρισία.
Το ότι κάποιος παίκτης της ΑΕΛ έπαιξε ντοπαρισμένος σε έναν αγώνα και για μόλις 20 λεπτά, δεν σημαίνει ότι έπρεπε να χάσει το Πρωτάθλημα η ομάδα που δίκαια κατέκτησε τον τίτλο (με βάση τις εμφανίσεις της στη διάρκεια της περιόδου). Αυτό είναι κάτι που σχεδόν όλοι τότε παραδέχθηκαν.
Ήταν ένας νόμος που έπρεπε να αλλάξει και φυσικά δεν υπάρχει πουθενά στις μέρες μας.
Υ.Γ. Η «λογοκρισία» δεν έχει κόψει ποτέ οποιαδήποτε γνώμη. Μέχρι και δική σου ανάρτηση έχει ανέβει στο μπλογκ.
Το γεγονός ότι υπάρχουν σχόλια που με κάνουν να καταπατώ τις δικές μου αρχές σε ένα τέτοιο θέμα (με πιο τρανταχτό παράδειγμα την υπογραφή σχολίου σου με αγγλικό όνομα που σημαίνει γεννητικά όργανα) λυπεί περισσότερο από όλους εμένα, τον... λογοκριτή.
Με αυτά που λες για τον Τσίγκοφ γελάνε και τα τσιμέντα! Ο νόμος που ίσχυε τότε ήταν (καλώς ή κακώς, άρεσε - δεν άρεσε, δίκαιος ή άδικος) ένας κι έπρεπε να εφαρμοστεί. Ηταν σκάνδαλο η αλλαγή του νόμου κομμένη και ραμμένη για να πάρει από το ΠΑΣΟΚ το Πρωτάθλημα η Λάρισα. Αλλο θέμα το αν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Απλώς, επιβεβαιώνεις ότι είσαι... φόλα οπαδός!
Οσο για τα περί λογοκρισίας, η λογοκρισία είναι... λογοκρισία. Είτε με επιχειρήματα είτε χωρίς αυτά. Στα οποία επιχειρήματα, θα μπορούσα να απαντήσω με δεκάδες αντεπιχειρήματα, αλλά μένω στην ουσία που είναι πως σε ότι σ' ενοχλεί πέφτει ψαλίδι. Και ας είναι απλώς σκωπτικό, απλώς χαβαλεδιάρικο ή απλώς κρύο, αν θες, ενώ αντίθετα αφήνεις σαφώς αιχμηρότερα όταν τύχει και σε βολεύουν. Δικαίωμά σου, δικό σου είναι το μπλογκ, αλλά δικός σου και ο... τίτλος του λογοκριτή. Μην τον απαρνείσαι. Στα ηλεκτρονικά φόρα, στα μπλογκ κλπ. γράφονται φοβερά και τρομερά πράγματα. Στην περίπτωσή μου ούτε συκοφαντικά, ούτε μηνύσιμα, ούτε... ούτε... Και λογοκρισία σε ψευδώνυμο επισκέπτη δεν ματάδε η Ελλάδα! Προς Θεού, δεν σε παρομοιάζω με τον Γεωργαλά της Χούντας. Για τον απλούστατο λόγο ότι τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο... Εν πάση περίπτώσει, είπαμε, το μπλογκ δικό σου είναι. Ούτε... γκόμενα είμαι να μυξοκλαίω που δεν αναρτήθηκαν τα «αριστουργήματά μου». Για να περνάει η ώρα έμπαινα. Για να... ξεκαβλ-με μπαίνουμε. Αυτή, εν ολίγοις, είναι η σημασία ενός τέτοιου μπλογκ (αν και ποτέ δεν δημοσιεύτηκαν οι αρχές του, ώστε να μην τις... καταπατούμε οι ανυποψίαστοι). Κι επειδή, όπως είπαμε, δεν μυξοκλαίμε, σου φιλώ ταπεινώς τα χέρια για την ανάρτηση. Αν φτιάξω ποτέ μου μπλογκ (μη γελάς, γελοίε!), θα στο ανταποδώσω. Σου υπόσχομαι ότι μπορείς ν' αναρτήσεις οτιδήποτε γουστάρεις. Ακόμη και αν η Πολυδούρη φορούσε μασαζοκορσέ... Είπαμε, δικό σου είναι το μπλογκ, μπορείς να το έχεις μόνο (ώστε να μην καταπατάς τις αρχές σου) ως ηλεκτρονικό «τσάι κυριών»! Κανείς μας δεν είναι υποχρεωμένος. Ούτε εσύ ν' αναρτάς το κάθε απωθημένο του κάθε επισκέπτη. Ούτε ο ΚΑΘΕ επισκέπτης να γράφει...
Περισσότερα όταν βρεθούμε για κάνα καφέ. Αν δεν το ξέρεις, μισώ το τσάι...
ΥΓ.: Η χαρά (αλλά και η βάσανος) του λογοκριτή είναι να ψαλιδίσει ένα τόσο μεγάλο σχόλιο. Ιδού η Ρόδος...
Πωπω, στο τέλος θα τσακωθείτε εσείς οι δύο...
Οχι και να τσακωθούμε. Εσύ αυτό κατάλαβες, αγαπητέ Ματσαμπλόκε; Απλώς, αυτός που είχε τη... λογοκρισία μυγιάστηκε από μια αιχμή του «Μεταφορέα», εγώ καλύτερη δουλειά δεν είχα να κάνω (είπαμε γιατί μπαίνουμε στα μπλογκ...) και είπα να γινει λίγο «παιχνίδι» μεταξύ Πιγκουίνου- Μεταφορέως (Λογο-κρυμμένου). Είναι αυτό που λένε: δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμούσε τα παιδιά του...
Για το αν πήρε δίκαια το Πρωτάθλημα η ΑΕΛ (που εσύ λες ότι γελάνε τα τσιμέντα): τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της 2ας Μαΐου.
http://www.youtube.com/watch?v=wYL_UpoDrn8. Καλή ανάγνωση.
Ο νόμος που ίσχυε τότε ήταν άδικος. Τι πάει να πει έπρεπε να εφαρμοστεί από τη στιγμή που ήταν λάθος; Προτιμάς τους τύπους από την ουσία; Δηλαδή στο Απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική καλά έκαναν στους μαύρους επειδή έτσι ήταν ο νόμος; (πορφανώς τραβηγμένο παράδειγμα αλλά δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα, εδώ εσύ με λες Γεωργαλά!).
Περί λογοκρισίας (ξανά): Η γνώμη που έχεις για τα μπλογκ «στα οποία γράφονται φοβερά και τρομερά πράγματα» ποια είναι; Σου αρέσουν;
Για τη λογοκρισία στο όνομα επισκέπτη: όταν εσύ θα κάνεις μπλογκ (εδώ έκανα εγώ, γιατί όχι κι εσύ;) να βάλεις το συγκεκριμένο ως τίτλο, όπως έχω κάνει εγώ. Και εκεί να δέχεσαι σχόλια από κάποιους με παρόμοια ψευδώνυμα.
Η δημόσια συζήτηση (έστω και σε ένα μπλογκ με μικρή επισκεψιμότητα όπως αυτό) διέπεται από κάποιους στοιχειώδεις κανόνες σε αντίθεση με τη συζήτηση κατά πρόσωπο που μπορεί να είναι σαφώς πιο χαλαρή.
Έπρεπε να δημοσιευτούν οι... αρχές του μπλογκ για να το... υποψιαστείς; Τα περί φιλήματος χεριών, τσαγιού κυριών κλπ. είναι πραγματικά πολύ έξυπνα για να απαντηθούν.
Η μοναδική ερώτηση είναι τι εννοείς όταν λες «αντίθετα αφήνεις σαφώς αιχμηρότερα όταν τύχει και σε βολεύουν»; Παράδειγμα έχεις;
Τώρα λέω να πάω για τσάι...
Στηρίζω κι εγώ την ιδέα για δημιουργία blog από τον μεταφορέα!
Καληνύχτα, λαρισινό αλογάκι!
Α, και μην ξεχάσεις, πέφτοντας για ύπνο, να βγάλεις τις παρωπίδες...
Φαντάσου να δεις στον ύπνο ότι ψηφίστηκε νόμος στο ποδόσφαιρο με αναδρομική ισχύ, δυνάμει του οποίου δεν ισχύει το σύστημα βαθμολόγησης 2-1-0 που ίσχυε το 1988, επειδή ήταν άδικο και το μεταγενέστερο 3-2-1 ανατρέπει τη βαθμολογία και χάνεις εκείνο το πρωτάθλημα...
Φαντάσου, επίσης, ότι στον ύπνο σου έρχεται ένα άλλο ά-λογο και σε ρωτάει τι σχέση έχει η φωτογραφική αλλαγή νόμου με το απαρτχάιντ...
Φαντάσου ακόμη ότι έρχεται ο Ματσαμπλόκος στον ύπνο σου και σε κατηγορεί κι αυτός -με τον δικό του εύσχημο τρόπο- ως λογοκριτή...
Ησύχασε, κοιμήσου... Ω!Ω!Ω! Δεν έχω (ή δεν θέλω να έχω...) πρόχειρο παράδειγμα αιχμηρότερων σχολίων που γλίτωσαν το ψαλίδι της λογοκρισίας. Ησύχασε και κλείσε τα ματάκια...
Εάν, παρ' όλα αυτά δεν μπορέσεις να κοιμηθείς, φταίει ή το τσάι που είναι διεγερτικό ή τα... κουλουράκια που μπορεί να σου έπεσαν βαριά. Κι όπως είπαμε, αλογάκι, βγάλε τις παρωπίδες, μην ξεχαστείς...
Μία ερώτηση σου έκανα, για τα αιχμηρά σχόλια που έχουν κοπεί και απάντησες με «Ω!Ω!Ω!». Ω!
Πέρα από όσα λες να δω στον ύπνο μου, εσύ είδες στον... ξύπνιο σου τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που σου έγραψα;
Επί τη ευκαιρία, το κείμενο που έχει αναρτηθεί στο μπλογκ δεν έχει δική μου υπογραφή, άλλος το έχει γράψει. Και δεν είναι ΑΕΛ!
H Ηχώ πάντως το είχε πέμπτο θέμα εκείνη την ημέρα.
Δημοσίευση σχολίου