Η 10η Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της θανατικής ποινής. Ο Πιγκουίνος ασχολήθηκε -δυστυχώς- με το θέμα τις τελευταίες εβδομάδες με αφορμή την υπόθεση, την εκτέλεση και την κηδεία του Τρόι Ντέιβις.
Η βάρβαρη αυτή πρακτική αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αποτελεσματικότητά της σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση της εγκληματικότητας παραμένει μύθος. Επιπλέον, είναι οριστική και αμετάκλητη τιμωρία καθώς μετά την υλοποίησή της δεν μπορεί να ανατραπεί.
Μερικά στοιχεία:
Περισσότεροι από 17.833 άνθρωποι περίμεναν την εκτέλεσή τους στα τέλη του 2010.
Πέρυσι, 23 χώρες προχώρησαν σε τουλάχιστον 527 εκτελέσεις, ενώ τουλάχιστον 67 επέβαλαν θανατική ποινή.
58 χώρες τη διατηρούν, ενώ 139 την έχουν καταργήσει πρακτικά ή με νόμο.
Στην Κίνα έγιναν το 2010 περισσότερες εκτελέσεις από όλες τις υπόλοιπες χώρες μαζί.
Στη Λευκορωσία, τον Ιούλιο δύο οικογένειες διάΣτις ΗΠΑ, από το 1973, 116 άτομα που είχαν καταδικαστεί αποδείχθηκαν αθώοι.
Περισσότερες πληροφορίες -αλλά και υπογραφές για την κατάργηση της θανατικής ποινής- στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η βάρβαρη αυτή πρακτική αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αποτελεσματικότητά της σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση της εγκληματικότητας παραμένει μύθος. Επιπλέον, είναι οριστική και αμετάκλητη τιμωρία καθώς μετά την υλοποίησή της δεν μπορεί να ανατραπεί.
Μερικά στοιχεία:
Περισσότεροι από 17.833 άνθρωποι περίμεναν την εκτέλεσή τους στα τέλη του 2010.
Πέρυσι, 23 χώρες προχώρησαν σε τουλάχιστον 527 εκτελέσεις, ενώ τουλάχιστον 67 επέβαλαν θανατική ποινή.
58 χώρες τη διατηρούν, ενώ 139 την έχουν καταργήσει πρακτικά ή με νόμο.
Στην Κίνα έγιναν το 2010 περισσότερες εκτελέσεις από όλες τις υπόλοιπες χώρες μαζί.
Στη Λευκορωσία, τον Ιούλιο δύο οικογένειες διάΣτις ΗΠΑ, από το 1973, 116 άτομα που είχαν καταδικαστεί αποδείχθηκαν αθώοι.
Περισσότερες πληροφορίες -αλλά και υπογραφές για την κατάργηση της θανατικής ποινής- στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Αμνηστίας.
8 σχόλια:
Η θανατική καταδίκη κρίνεται απαραίτητη. Έτσι απεφάνθη η ιστορία, όχι εγώ. Χρειάζεται, όμως, μέτρο και θέσπιση συγκεκριμένων κριτηρίων.
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία του σήμερα, στη διανυθείσα εποχή των άκρων, απαιτούνται μέτρα. Η παρανομία αυξάνεται σε αριθμούς, ένταση και διαστροφή, οι φυλακές τιγκάρουν και ξανατιγκάρουν με τα -παντός είδους- κόστη να είναι τεράστια, η δικαιοσύνη είναι επιλεκτικά αυστηρή, δίκαιη και γρήγορη, ενώ τα πρωτόγονα ένστικτά μας παραμένουν σε εγρήγορση παρά την απόκρυψή τους.
Δεν υποννοώ να αργείς να πληρώσεις κάποιο πρόστιμο και να σε πάνε στην καρέκλα. Ούτε να κλέβεις μια φραντζόλα ψωμί και να σου επιβάλλουν το εμβόλιο του θανάτου. Προς Θεού. Αλλά υπάρχουν αποτρόπαια και συγκλονιστικά εγκλήματα που απαιτούν την θανατική καταδίκη. Όλοι ξέρουμε ποια είναι αυτά. Όπως κι όλοι ξέρουμε ότι όλα αυτά περί ανθρώπινων διακαιωμάτων είναι, εν πολλοίς, αγνή και καθαρή υποκρισία.
Όποτε μας συμφέρει αναφέρουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ευγένεια, την περηφάνεια και την ηθική κι ας είμαστε εμείς οι ίδιοι καθαρόαιμα αγρίμια.
Τα σέβη μου.
Καλησπέρα Πιγκουϊνε
Γράφεις: "Στις ΗΠΑ, από το 1973, 116 άτομα που είχαν καταδικαστεί αποδείχθηκαν αθώοι".
Θεωρώ ότι είναι το μοναδικό στοιχείο που με αναγκάζει να συμφωνήσω με την κατάργηση της θανατικής ποινής.
Ας σκεφτούμε το παιδί μας να το βρούμε (χτύπα ξύλο!!!) νεκρό σ΄ένα χαντάκι, κακοποιημένο και με κομένη τη γλώσσα και το πουλί του. Ενώ την άλλη μέρα ο στιγερός δολοφόνος να συλλαμβάνεται. Ποια θα είναι η αντίδρασή μας. Προσωπικά κι αν υπήρχε θανατική στην Ελλάδα θα εύρισκα τρόπο να μπω στη φυλακή του, στο δικαστήριο, όπου τέλος πάντων τον εύρισκα και θα τον σκότωνα. Κι αυτό γιατί μάλλον δεν θα είχα την ευκαιρία να τον απαγάγω και να του επιβάλλω βασανιστήρια.
Πριν μερικά χρόνια καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στην Αμερική ένας νέος άνθρωπος ο οποίος έκανε περίπου αυτά που έγραψα παραπάνω. Πριν την εκτέλεση τον ρώτησαν αν μετάνοιωσε, απάντησε "ΟΧΙ", και συνέχισε ότι, "καλά θα κάνουν να με εκτελέσουν γιατί θα έκανα κι άλλα παρόμοια αν είχα την ευκαιρία. Θεωρώ την ποινή μου δίκαιη δεν αξίζω να ζώ". Εγώ τέτοιους ανθρώπους δεν θέλω να ζουν.
Συμφωνώ με τον Κάνθαρο μέχρι κεραίας.
Περιμένω την υποκουλτούρα να επέμβει για να μας αναλύσει την δική της άποψη, ποιος ξέρει τι θα έχει να μας πει!!!
Kanthare, θα μου επιτρέψεις αρχικά να πω ότι η ιστορία μάλλον το αντίθετο έχει αποφανθεί.
Η θανατική ποινή δεν προσφέρει τίποτα απολύτως και σε κανέναν.
Αν έφερνε πίσω αυτόν ή αυτούς που σκοτώθηκαν, θα ήμουν μαζί σου. Αλλά δεν το κάνει. Και κανένας ποτέ δεν έχει αποδείξει ότι λειτουργεί αποτρεπτικά κατά της εγκληματικότητας. Άρα, σε τι χρησιμεύει;
Το όχι στη θανατική ποινή δεν σημαίνει ατιμωρησία. Υπάρχουν αυτοί που έχουν κάνει αποτρόπαια εγκλήματα; Βάλτους 50 χρόνια φυλακή, βάλτους ισόβια αλλά δεν μπορείς να τους σκοτώνεις. Ποιος είναι αυτό που αποφασίζει για το «νόμιμο» θάνατο κάποιου άλλου; Ποιος έχει αυτό το δικαίωμα; Η δικαιοσύνη είναι η εκδίκηση; Σκότωσες θα σε σκοτώσουμε;
Επίσης, μόνος σου λες ότι η δικαιοσύνη κάνει διακρίσεις. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να προστατέψουμε από τις αδικίες όσους κινδυνεύουν με την πιο τρομερή ποινή;
Επίσης, ποιος μου λέει εμένα ότι ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος δεν θα μπορούσε στη φυλακή -αν δεν εκτελεστεί- να αλλάξει, να γίνει καλύτερος. Δεν λέω να βγει αλλά να αλλάξει και να μεταμορφωθεί. Έχουμ καταγραφεί και τέτοιες περιπτώσεις. Μην ξεχνάς ότι ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στον Παράδεισο ήταν ληστής.
Τέλος, κάνεις μεγάλο λάθος στην κριτική σου για τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πάντα πάλευαν κατά της θανατικής ποινής που επιβάλεται σε κάθε άνθρωπο, ακόμη και ένοχο.
Chrisgio, αντιλαμβάνομαι αυτό που λες και καταλαβαίνω πως αν κάποιος σκοτώσει έναν δικό μας άνθρωπο, θα αντιδράσουμε άσχημα.
Όμως, όπως γράφω και στην παραπάνω απάντηση, αυτό δεν θα φέρει πίσω τον δικό μας άνθρωπο. Τι θα κερδίσεις αν εκτελεστεί ο ένοχος; Δηλ. αν τον δεις να πεθαίνει, εσύ τι θα κερδίσεις;
Επαναλαμβάνω ότι η δικαιοσύνη δεν είναι εκδίκηση. Φαντάζεσαι να ήταν έτσι; Να γυρίσουμε στο οφθαλμός αντί οφθαλμού; Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις τι λέει ο Γκάντι για αυτό.
Στο παράδειγμα που μου αναφέρεις: για αυτόν που είπε «καλά θα κάνουν να με εκτελέσουν γιατί θα έκανα κι άλλα παρόμοια αν είχα την ευκαιρία». Έχεις δύο επιλογές: να τον εκτελέσεις, να κάνεις δηλαδή φόνο (έστω και «νόμιμο») ή πολύ απλά να μη του δώσεις την ευκαιρία να το ξανακάνει. Κλείστον μέσα για πάντα. Τι σε κάνει να προτιμάς την πρώτη επιλογή;
Πώς είναι δυνατόν να σκοτώνουμε κάποιον για να δείξουμε ότι είναι κακό κάποιος να σκοτώνει;
Δεν ξέρω, τέλος, αν η θέση που εξέφρασα με τοποθετεί στην υποκουλτούρα. Από αυτό που έγραψες αυτό καταλαβαίνω αλλά θεωρώ δεδομένο ότι ή εσύ δεν έγραψες σωστά αυτό που ήθελες ή εγώ το αντιλήφθηκα λάθος.
Λάθος το αντιλήφθηκες. Δεν αφορούσε εσένα. Δεν θα συζητούσα καν τώρα μαζί σου τώρα. Εννοώ τον αχταρμά σκέψεων που μας παρέσυραν στις αναρτήσεις και των δυο μας για τον Κοεμτζή.
H επιθυμία κατάργησης της θανατικής δείχνει ανθρώπους με ευαισθησία και μεγαλοψυχία που εγώ ίσως δεν έχω!
Το ότι δεν θα φέρει πίσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα μια θανατική ποινή δεν αποτελεί λόγο για να την αποφύγει ένα τέτοιο άτομο. Κανείς δεν του έδωσε το δικαίωμα να σκοτώσει. Και αφού σκοτώνει το σπλάχνο μου χωρίς λόγο, πόσο εγώ δικαιούμαι να απαιτώ τον δικό του θάνατο; Μόνος σου συμφωνείς ότι κι εσύ σε περίπτωση που κάποιος σκοτώσει αγαπημένο σου πρόσωπο θα αντιδράσεις άσχημα. Όμως στη ζωή τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά δεν μπορεί να ισχύουν κατά το δοκούν. Θα σεβόμουν την "ΚΑΤΑ" γνώμη σου αν βλέποντας το νεκρό γιο σου στο φέρετρο την ίδια ώρα έλεγες "ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ" συγχωρεμένος. Θα μπορούσες να το κάνεις, αν ναι σηκώνω τα χέρια ψηλά, εγώ ΟΧΙ!
Χθες δύο "υποκείμενα" βίασαν μία μάνα μπροστά στα παιδιά της.
Πριν μερικούς μήνες δυο σκότωσαν στο κέντρο της Αθήνας τον άνθρωπο που πήγαινε τη γυναίκα του να γεννήσει, κλπ κλπ κλπ.
Τι ποινή τους αξίζει;
Τη θανατική ποινή για ανθρωποειδή που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ προέβησαν σε απεχθή εγκλήματα την θεωρώ ΛΥΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ, όχι τιμωρίας.
Τέτοιου είδους ανθρώπους δεν τους χρειάζεται η κοινωνία. Ούτε καν να τους ταΐζει στη φυλακή.
Σκληρές απόψεις αλλά είναι το πιστεύω μου!
Πιγκουίνε, χαίρομαι να διαφωνώ με ανθρώπους που διατυπώνουν επιχειρήματα.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο σε αυτά που δήλωσα προηγούμενως. Ο Chrisgio, άλλωστε, με συμπλήρωσε. Απλά να πω ότι το πρωτεύον θέμα είναι όχι τόσο να κερδίσει ο δράστης, όσο η κοινωνία. Ο δράστης είχε τις επιλογές του πριν διαπράξει το έγκλημά του. Το θύμα δεν είχε επιλογή.
Αν και -όπως ανέφερα και παραπάνω- αντιλαμβάνομαι ότι όταν κάποιος χάνει έναν δικό του, λειτουργεί όπως περιγράφει ο Chrisgio, εντούτοις οφείλω να διαχωρίσω τη δική μας ανθρώπινη αντίδραση από αυτήν της Δικαιοσύνης.
Εμείς θέλουμε εκδίκηση αλλά η Δικαιοσύνη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δράσει και να λειτουργήσει έτσι. Είμαι βέβαιος πως αμφότεροι συμφωνείτε. Αυτή οφείλει να κάνει τη δουλειά της και να τιμωρήσει με βάση τους νόμους μιας συντεταγμένης κοινωνίας, που πρέπει να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακόμη και του ένοχου, όσο κακό ή άδικο φαντάζει αυτό αε κάποιους.
Η απαλλαγή της κοινωνίας από κακοποιά στοιχεία δεν γίνεται μόνο με την εκτέλεση. Υπάρχει και η φυλακή.
Άλλωστε, πόσο σίγουροι είστε ότι αυτή δεν είναι πιο σκληρή από τη θανατική ποινή; Με το θάνατο κάποιος μπορεί ακόμη και να λυτρωθεί. Το να περνάει όμως κάθε μέρα για 30, 40, 50 χρόνια ή ακόμη και όλη του τη ζωή στη φυλακή ξέροντας πόσα πράγματα στερείται εκεί έξω, δεν είναι τιμωρία; Και μάλιστα αυστηρή;
Άρα, φίλε kanthare, επειδή εσύ το θίγεις, δεν κερδίζει ο δράστης. Μήπως, όμως, κερδίζουμε κάτι εμείς -η Πολιτεία- όταν δεν βάφουμε τα χέρια μας με αίμα σκοτώνοντας κάποιον;
Τέλος, δεν σας έχει προβληματίσει -ακόμη και ενοχλήσει- ότι η θανατική ποινή εφαρμοζόταν ΠΑΝΤΑ από τυρρανικά, απολυταρχικά, φασιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα; Δεν δείχνει κάτι αυτό; Κάτι τέτοιο θέλουμε για τη δική μας δημοκρατική και σύγχρονη κοινωνία;
Νομίζω ότι έχει γίνει κατανοητό ότι δεν είμαι υπέρ της θανατικής ποινής. Θεωρώ όμως ότι για κάποιους που έχουν διαπράξει εξαιρετικά επαχθή εγκλήματα η ποινή αυτή θα πρέπει να ενεργοποιείται. Παραδείγματα έφερα. Υπάρχουν κι άλλα.
Και για να μιλήσουμε και για την ελληνική πραγματικότητα τα ισόβια μόνο ισόβια δεν είναι, τα έχουμε συζητήσει αυτά. Κάτι καλές διαγωγές κάτι αγροτικά, ξύπνα κι έφεξε που λέμε, πάρτο έξω το θηρίο να συνεχίσει τη θεάρεστο αποστολή του. Πόσα τέτοια παραδείγματα έχουμε!!! Τα τελευταία 40 χρόνια οι μόνοι που καταδικάστηκαν-ΣΩΣΤΑ-και παρέμειναν στη φυλακή είναι μόνο οι συνταγματάρχες της δικτατορίας.
Την καλησπέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου