Εδώ και περίπου δώδεκα ημέρες οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν δολοφονούν και τρομοκρατούν εκατομμύρια ανθρώπους που διαδηλώνουν εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο καθεστώς της χώρας, επικεφαλής του οποίου είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος.Οι υποστηρικτές του υποψηφίου Προέδρου Μιρχοσεΐν Μουσαβί, που έχουν κατακλύσει τους δρόμους μετά τις εκλογές της 12ης Ιουνίου, τα αποτελέσματα των οποίων αμφισβητούνται, ζητούν αλλαγές και περισσότερη δημοκρατία προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους.
Έχουν, όμως, να αντιμετωπίσουν την άγρια καταστολή και τη βία του καθεστώτος, που δεν διστάζει να σκοτώνει αθώους πολίτες. Την ίδια στιγμή, οι ξένοι δημοσιογράφοι έχουν τεθεί σε περιορισμό και τους απαγορεύεται να μεταδίδουν πληροφορίες αφού η ενημέρωση ενοχλεί. Εντούτοις, οι ίδιοι οι εξεγερμένοι μέσω του ίντερνετ, φροντίζουν να περνούν προς το εξωτερικό εικόνες από τη σφαγή στη χώρα.
Πριν από λίγες ημέρες σκοτώθηκε -προφανώς από πυρά ελεύθερου σκοπευτή- μία φοιτήτρια, η Νέντα, η οποία έχει γίνει σύμβολο της εξέγερσης. Εκτιμάται ότι οι νεκροί είναι δεκάδες αλλά κανένας δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τον ακριβή αριθμό των θυμάτων.
Και όμως, παρά το φόβο και τον τρόμο που έχει απλωθεί στη χώρα, ο κόσμος δεν φεύγει από τους δρόμους. Καθημερινά γίνονται νέες μαχητικές συγκεντρώσεις και καθημερινά οι Ιρανοί αποδεικνύουν ότι είναι αποφασισμένοι να μη σταματήσουν τον αγώνα τους αν δεν δικαιωθούν. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα για όλους μας.
Καλή τους δύναμη!
Καλή τους δύναμη!
2 σχόλια:
Ασφαλώς το καθεστώς του Ιράν δεν είναι υπόδειγμα δημοκρατικότητας και κρίμα που ο περσικός λαός -ένας ιδιαίτερος λαός-, ο οποίος πολιτισμικά, ιστορικά κλπ. διαφέρει από τον αραβικό κόσμο "την πάτησε" με τους Αγιατολάδες, πάνω στη... φούρια του να ρίξει τον Σάχη. Και βάρδα μην την πατήσει και τώρα που έχει απέναντί του τον Αχμαντινετζάντ, τον άνθρωπο "μια Ιστορία - ένα σακάκι- ένα ξυραφάκι"! Ο Μουσαβί δεν είναι από άλλη κολυμπήθρα. Παλιότερα αυτός ο όψιμος μεταρρυθμιστής ήταν στην πρώτη σειρά της θεοκρατικής εξουσίας στη χώρα. Επίσης, αυτή τη φορά και πέρα από τις όποιες καλπονοθείες, το μισό τουλάχιστον Ιράν -είτε το θέλουμε είτε όχι- είναι με τον Αχμαντινετζάντ. Επίσης, όπως και να το κάνουμε, τα τελευταία χρόνια είχαν γίνει βήματα στο Ιράν... Ακλόμη και ο Αχμαντινετζάντ συνιστά βήμα (ο πρώτος μη... παπάς ηγέτης). Για να δούμε, λοιπόν, πού θα βγάλει αυτή η κατάσταση, χωρίς να παραβλέπουμε και υποτιμάμαι το ποαρασκήνιο made in USA...
Σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο. Ωστόσο, ο Αχμαντινετζάντ μπορεί να μην είναι του κλήρου αλλά στις εκλογές του 2004, ήταν ο εκλεκτός των... παπάδων, που λες κι εσύ.
Και για τον Μουσαβί έχεις δίκιο.
Τώρα, αν ο Αχμαντινετζάντ είχε μαζί του έστω το μισό Ιράν δεν θα χρειαζόταν να κάνει τόσα πράγματα για να κερδίσει τις εκλογές. Πράγματι, έχει, πάντως πολλούς υποστηρικτές.
Δημοσίευση σχολίου