Ένας ακόμη άνθρωπος σκοτώθηκε σήμερα το πρωί από σφαίρες τρομοκρατών, που θεωρούν ότι η ζωή ενός αστυνομικού αξίζει όσο μία σφαίρα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η «ελαφρότητα» με την οποία έχει περάσει το θέμα στην ειδησεογραφία. Τούτη τη στιγμή -λίγες ώρες μετά το φονικό- πρώτο θέμα στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά σάιτ αποτελεί η παραίτηση Αλαβάνου από τον ΣΥΡΙΖΑ...Έχω την εντύπωση ότι γενικά ως κοινωνία -πέρα από τους πάσης φύσεως ακραίους- έχουμε αρχίσει να «ξεχωρίζουμε» τη σπουδαιότητα μίας ζωής αναλόγως... επαγγέλματος. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε θα βγούμε να φωνάξουμε ούτε θα διαμαρτυρηθούμε ούτε θα κάνουμε πορείες για να καταδικάσουμε το γεγονός και να δηλώσουμε ότι είμαστε στην αντίπερα όχθη από εκείνους που χρησιμοποιούν κάθε είδους βία και αφαιρούν ζωές.
Αυτοί που διοργάνωναν συλλαλητήρια για τον αδικοχαμένο Γρηγορόπουλο και την Κούνεβα (και πολύ καλά έκαναν, βεβαίως), μάλλον δεν θα δείξουν τώρα την ίδια ευαισθησία. Και φυσικά, ούτε κι εμείς.
Και αυτό είναι -απλώς- λάθος...
Και αυτό είναι -απλώς- λάθος...
6 σχόλια:
και εδω στην Λεμεσο
πυροβολησαν την Κυριακη
ενα αστυνομικο
τον ερραψαν με σφαιρες και πεθανε... ενω η φιλη του που συνοδευε
εζησε ενω της ακρωτηριασαν
το ενα ποδι... θεε μου πια....
Να κάνεις συλλαλητήριο, Πιγκουίνε, εναντίον... αόρατου; Και τι να φωνάξεις; "Η τρομοκρατία δεν θα περάσει!"; Θα γελάνε και οι... πλάκες στα πεζοδρόμια! Ασε που αν κατέβεις να φωνάξεις κατά της τρομοκρατίας, ψιλο-ρισκάρεις ότι ρίχνεις νερό στο μύλο της κρατικής καταστολής και της συμπίεσης των ατομικών ελευθεριών που με τρομολάγνα επιχειρήματα απεργάζεται η εξουσία τα τελευταία χρόνια, εδώ και αλλού. Τάσσεσαι, τρόπο τινά, με τους μεγαλόσχημους -"πράσινους" και "γαλάζιους"- που με διαδικασίες εξπρές κι επιεικώς διάτρητες έφτιαξαν τις καταδίκες των συλληφθέντων για συμμετοχή στην 17Ν και τον ΕΛΑ. Αυτή η γυναίκα του Αγγελέτου Κανά, την οποία φρουρούσε ο μακαρίτης, με τις καταθέσεις της αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα...
Επίσης, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, για χρόνια ολόκληρα σημαντική μερίδα του κόσμου ήταν συναισθηματικά κοντά στις περίφημες οργανώσεις που εκτελούσαν. Οταν το πράγμα άρχισε να παίρνει άλλη μορφή, η συναισθηματική - "ιδελογική" σχέση άρχισε ν' ανατρέπεται, όχι τόσο όμως ώστε να πάει ο Ελληνας στην άλλη άκρη... Ειδικά ο χώρος που πρωτοστατεί σε πορείες για Γρηγορόπουλο, Κούνεβα κλπ. διακατέχεται είτε από αναστολές να βγει για να φωνάξει για το χυμένο αίμα αστυνομικού είτε νιώθει μακρινή -ενίοτε και κοντινή- συγγένεια- με τους αντάρτες των πόλενω. Εστω και αν αυτή τη φορά με τη δράση τους (βάλε κι έναν αστερίσκο αν όντως ο άνθρωπος δολοφονήθηκε από τέτοιους)οδηγούν ακόμη και την αντιεξουσιαστική πιάτσα σε αμηχανία. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι μετά φόβου και ηλιθιότητος σκεπτόμενοι, που νομίζουν ότι αν διαμαρτυρηθούν θα στοχοποιηθούν πάραυτα από τη "Σέχτα" και τους λοιπούς!
Εξυπακούεται ότι είναι ειδεχθής η εκτέλεση του αστυνομικού, αλλά τι θα γίνει αν βγεις να καταδικάσεις; Το θέμα στα εγκλήματα (όχι μόνο κατά της ζωής) να καταδικάζεις τους ενόχους και όχι γενικώς κι αορίστως πράξεις.
Οσο για τον μπάτσο που πυροβόλησαν στην Κύπρο, δεν το γνωρίζω, αν ήταν ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών ή περίπτωση παρόμοια με τη δική μας.
Νομίζω ότι το κάλυψα επαρκώς (ουφ!) το ζήτημα και πάω να κάνω και καμιά δουλειά...
έχει ξεφύγει η κατάσταση!! τρέλααα που μας δέρνει
Συμμορίτη, όταν γίνονται εκδηλώσεις, συναυλίες, πορείες και οτιδήποτε άλλο για τα δικαιώματα π.χ. του Σάββα Ξηρού (που φυσικά είναι κατοχυρωμένα και πρέπει να γίνονται απολύτως σεβαστά), καλό θα είναι να δείχνουμε -έστω και με οποιονδήποτε άλλο συμβολικό τρόπο (πχ. αφήνοντας λουλούδια ή κεριά εκεί που σκοτώθηκε ο αστυνομικός)- την αντίθεσή μας σε φαινόμενα τρομοκρατίας.
Σε άλλες χώρς, όπως η Ισπανία, όμως, κατέβηκαν σε πορεία κατά της ΕΤΑ, εκατομμύρια άνθρωποι.
Απλώς, στην Ελλάδα δείχνουμε επιλεκτική ευαισθησία. Θα βγούμε στους δρόμους όταν θα έρθει ο κακός Πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά όχι όταν έρθει ο... καλός Πούτιν ή ο καλός Κινέζος κλπ. Θα βγούμε να φωνάξουμε για τους Παλαιστίνιους αλλά όχι για τους Θιβετιανούς ή τους Τσετσένους...
Το ίδιο, πάνω - κάτω, ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση.
H ETA είναι άλλο πράγμα και ας μην πιάσουμε τους εθνικισμούς της Ισπανίας και όλο το κοινωνικό - πολιτικό τοπίο εκεί... Οσο για την επιλεκτική ευαισθησία, έχει συγκεκριμένες ιστορικές καταβολές. Ο κακός Κινέζος πρόεδρος περνάει αδιάφορος, διότι ουδέποτε η Κίνα, στήριξε, για παράδειγμα, μία δικατορία εδώ. Επίσης, όσο και αν έχεις φάει κόλλημα με τους Θιβετιανούς, παγκόσμιος χωροφύλακας είναι οι ΗΠΑ και όχι οι Κινέζοι. Τον δε Πούτιν, πέρα από τους οπαδούς του... Λιακόπουλου, κατανοητό ότι πολύς κόσμος τον βλέπει σαν τον άνθρωπο που ήρθε να διαταράξει την αμερικανική μονοκρατορία που επιβλήθηκε μετά την πρώτη της ΕΣΣΔ. Τέλος, είναι λογικό -από δέκα μεριές- να νιώθουμε εγγύτερα στους Παλαιστίνιους απ' ό,τι στους Θιβετιανούς και τους Τσετσένους.
συμφωνώ πιγκ,έχεις δίκιο σε όλα όσα έγεαψες
Δημοσίευση σχολίου