Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Τιεν Αν Μεν: Είκοσι χρόνια από τη σφαγή...

«Μέσα στη θλίψη μου ακούω τους δαίμονες να στριγκλίζουν.
Κλαίω, όταν οι λύκοι και τα τσακάλια γελούν.
Με δάκρυα θρηνώ τον ήρωα,
όμως σηκώνω ξανά ψηλά το κεφάλι και τραβάω το ξίφος μου».

(Απόσπασμα από τα «Ποιήματα της Τιεν Αν Μεν» του Ουάνγκ Γιουν Τάο)

3 σχόλια:

Θερινός αγροφύλακας είπε...

Εξ όσων γνωρίζω, ο εμβληματικός τύπος που στάθηκε μπροστά στα τανκς
είναι μεγαλοστελεχάρα στην Αμερική, σε γνωστή εταιρία πληροφορικής. Τελικά, τα αγαθά... θυσίαις κτώνται! Η εξαργύρωση των επαναστατικών αγώνων καλά κρατεί. Ο... Λαλιώτης έκανε καριέρα "θείου βρέφους" στο ΠΑΣΟΚ με τα γνωστά οφέλη. Η Δαμανάκη μετά το Πολυτεχνείο συνέχισε κι αυτή τους αγώνες της στα... πάρτι που διοργάνωνε σαν υποψήφια δήμαρχος με τον Πέτρο Κωστόπουλο, ώσπου είδε το φως το αληθινόν στο μαγαζί του Γιωργάκη και μπήκε, ο Χριστοδουλάκης μάς χόρτασε ψωμί και παιδεία, ο Ανδρουλάκης προσέδωσε ιδεολογικό περίβλημα στο χειροκρότημα στον Κόκκαλη, ενώ έκανε επάγγελμα το "όλα τα ξέρω όλα τα μχαιρώνω"! Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίντ από "Κόκκινος Ντάνι" έγινε πράσινος με... γαλάζιους κόκκους. Ο δε Τζέρι Ρούμπιν, ο αγκιτάτορας με το περίφημο "Do it", τους γίπις, το αντιπολεμικό νταβαντούρι, τα Βιετνάμ και τα ρέστα, άσ' τα να πάνε! Το είδα πριν από μερικά χρόνια στην τηλεόραση (κατοικοέδρευε, λέει, στην Ολλανδία), έκανε τον... Καρταζφέρη να φαντάζει μπροστά του αντεξουσιαστής! Φυσικά, η Τιεν Α Μεν παραμένει ιστορικό γεγονός, απλώς δεν χρειάζεται να το βλέπουμε μόνο μουσειακά, επικά, ποιητικά, ηρωϊκά κλπ.Αλλά και διαλεκτικά, σε όλο του το εύρος...
Οσο για το ποίημα του Γιουν Τάο έχει τόση λογοτεχνική αξία, όσο φιλοσοφική κι επιστημονική είχε το περίφημο κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο. Κι επειδή πλησιάζουν εκλογές, ας θυμηθούμε ποιοι δήθεν προοδευτικοί "επαναστάτες"τον Δεκέμβριο άναβαν κεράκια, γλυκοκοίταζαν τις ψήφους των "αγανακτισμένων νοικοκυραίων", είχαν μετατοπίσει το κέντρο βάρους της συζήτησης για την εξέγερση στην κουκούλα και πλιατσικολο-λογούσαν. Ποιοι ήταν και με τον αστυφύλαξ και τον... καλοσιδερωμένο πιτσιρικά που κατέβαινε στο Σύνταγμα, και με τον χωροφύλαξ και τις δημοκρατικές ευαισθησίες γενικώς κι αορίστως... Επίσης, ποιοι όλο αυτόν τον καιρό αναλώθηκαν σε ασκήσεις... άγωνιστικής ακρίβειας στην πλατεία Κοτζιά, αναλαμβάνοντας να διασώσουν την τιμή και την υπόληψη του συντρόφου Ιωσήφ...

Πιγκουίνος είπε...

Όπως πάντα θερινέ (να υποθέσω από Σεπτέμβρη, θα σε λέμε φθινοπωρινό, ε;) αγροφύλακα, δίνεις τροφή για να επακολουθήσει μία μεγάλη συζήτηση, έστω και αν παραμένεις -σε κάποια σημεία- ισοπεδωτικός.
Λοιπόν, σχολιάζοντας το σχόλιό σου, παρατηρώ:
1. Αυτός που στάθηκε μπροστά στα τανκς, νομίζω πως δεν έχει βρεθεί ποτέ. Δεν ξέρουμε ποιος είναι (νομίζω). Ακόμη κι αν έχει γίνει αυτό που λες εσύ, σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνεται η γενναία πράξη του, αφού εκείνη τη στιγμή επέδειξε θάρρος για να κάνει ότι έκανε. Δεν ήξερε τότε ότι θα γίνει «μεγαλοστελεχάρα» στις ΗΠΑ (αν και δεν νομίζω ότι αυτό είναι κακό, αν βέβαια ισχύει, που δεν νομίζω ότι ισχύει).
2α. Για τα ελληνικά παραδείγματα. Προσωπικά προτιμώ οι Έλληνες βουλευτές, πολιτικοί κλπ. να βγαίνουν μέσα από αγώνες όπως το Πολυτεχνείο και να μην έρχονται από το πουθενά.
2β. Για την πολιτική τους σταδιοδρομία μπορείς να κάνεις, προφανώς, όποια κρίση θέλεις και ίσως και να συμφωνήσουμε και σε κάποια πράγματα. Στο κάτω κάτω δεν επιβλήθηκαν σε κανέναν, ο κόσμος τούς ψηφίζει. Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που εκμεταλλεύονται το Πολυτεχνείο, καμμία αντίρρηση.
2γ. Από τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου προτιμώ εκείνους που αποφάσισαν να βγουν μπροστά και να ασχοληθούν με την πολιτική από εκείνους που έμειναν πίσω και το μόνο που κάνουν είναι να κρίνουν τους «κακούς» εκ του ασφαλούς, μιλώντας για προδωμένες γενιές, ανεκπλήρωτα όνειρα κλπ. Ας έμπαιναν και αυτοί στον πολιτικό στίβο ή ας έβρισκαν έναν άλλον τρόπο να παλέψουν (μετά το Πολυτεχνείο) για αυτά που πιστεύουν. Η κριτική είναι εύκολη και την κάνει καλύτερα ο Λαζόπουλος.
3. Συμφωνώ για τα όσα λες για την Τιεν Αν Μεν. Δεν αρκεί να στεκόμαστε μόνο στο ιστορικό γεγονός.
4. Το ποίημα (απόσπασμα είναι) μπορεί κατά τη γνώμη σου να μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς αναφέρεται στη σφαγή στην Τιεν Αν Μεν και για το λόγο αυτό το έβαλα εκεί. Δεν ξέρω αν αυτός που το έγραψε ήθελε να πάει για Νόμπελ! Αν ήθελα κάτι καλύτερο θα έβαζα, ξέρεις εσύ, Καρυωτάκη! Ή Πλαθ!

takis Vorini είπε...

Καλημερα ..ωραίο άρθρο καλοβαλμένη εικόνα θα τα πούμε και πάλι..!!