Αποστολέας του κειμένου που ακολουθεί είναι ο αναγνώστης του πιγκουίνου, «Μεταφορεύς», ο οποίος περιγράφει το reunion των συμμαθητών και των καθηγητών της τάξης του μετά από 26 χρόνια.«Το Σάββατο 14 Μαρτίου στην ταβέρνα του Βυρίνη (πίσω από το Παναθηναϊκό Στάδιο) πραγματοποιήθηκε η πρώτη, ύστερα από 26 χρόνια, συνάντηση των αποφοίτων του 17ου Λυκείου Αθηνών του 1983. Του 17ου, που βρισκόταν στην οδό Κηρίλα στο Παγκράτι και σήμερα δεν υπάρχει εκεί.
Παρόντες οι Γιάννης Φιλέρης, Θοδωρής Στούπας, Δημήτρης Νταής, Νίκος Μπίασσας, Γιώργος Μπήκας, Σπύρος Θέμελης, Δημήτρης Βασιλείου, Μάκης Βερβερίδης, Νίκος Σαρίδης, Βαγγέλης Βλάχος, Θανάσης Γώγος, Θανάσης Ευθυμίου, Νίκος Κιλκής, Πέτρος Κυρανάς, Μάρκος Λαμπαδίτης, Χρήστος Λαμπρόπουλος, Γιώργος Μπαλλής, Γιώργος Μπουνάτσος, Γιώργος Αλεξόπουλος, Λάζαρος Αραβανής, Κώστας Κάππας, Δημήτρης Κοντός, Παναγιώτης Λιόλιος, Γιώργος Νικολόπουλος, Γιώργος Λώλος, Αλέξης Λογγίδης (ήρθε επί τούτω από Γερμανία), Γιώργος Σταθάς, Χρήστος Τζεβελεκίδης, Μιχάλης Χατζηδάκης, Γιώργος Γεωργούλιας, Θανάσης Γκρέκος, Καλλίνικος Χρήστος, Γιάννης Πολλάκης, Πέτρος Μπενοβίας, Μαρίνος Κοροβέσης. Από καθηγητές, ο κ. Καρανίκας και οι κ. Ρήγου, Σταματοπούλου, Βερυκίου.
Δυστυχώς, θα θέλαμε να είναι και ο φιλόλογος των γυμνασιακών μας χρόνων Ηλίας Κατσούλης, αλλά έφυγε πέρυσι από τη ζωή. Όπως επίσης δεν είναι στη ζωή (το Σάββατο μάθαμε) και ο καθηγητής μαθηματικών Βαγγέλης Παππάς, με τον οποίο οι περισσότεροι είχαμε δέκα εννιά (δέκα γεωμετρία και εννιά άλγεβρα!). Ας είναι καλά όπου βρίσκεται...
Κι από συμμαθητές υπήρξαν απουσίες (πέρα, φυσικά, από του αείμνηστου Δημήτρη Βλων), άλλες δικαιολογημένες (όπως του Ηλία Γερασιμόπουλου, αδελφού του γιατρού της Βάρης ή άλλων που διαμένουν μόνιμα εκτός Αθηνών ή και εκτός Ελλάδος). Υπήρξαν και αδικαιολόγητες... Από τα γκαρσόνια του μαγαζιού, όλοι ήσαν παρόντες!
Για 26 χρόνια μετά, πάντως, δεν ήταν μικρή η μάζωξη. Ακόμη μεγαλύτερη, βέβαια, η... φαλάκρα, η γκρίζα κόμη και η «μπάκα» που εμφανίστηκαν στην ταβέρνα. Κάποιοι από τη γενιά του '83 συνέχισαν μετά τις 2 σε κέντρο μετά ορχήστρας...
Το συμπέρασμα από τέτοιες εκδηλώσεις είναι ότι δεν μαθαίνεις τίποτε ευχάριστο. Εάν σου πει κάποιος ότι παντρεύτηκε, έχει παιδί κλπ., χέστηκες! Στα 43 - 44, όλο και κάτι απ' αυτά θα έχεις κάνει. Όταν πληροφορείσαι, όμως, ότι ο ένας είχε την τάδε οικογενειακή απώλεια, ο άλλος που έλειπε πάσχει από εκείνο, ο τρίτος που σου τον θύμισε ο συμμαθητής είναι στον άλλο κόσμο, κάπως σού 'ρχεται...
Και μία προειδοποίηση σε όλους όσοι πάνε σε παρόμοιο reunion μετά από 26 χρόνια. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν σε γενικές γραμμές. Οι μαλάκες του σχολείου παραμένουν τέτοιοι, τα ευχάριστα παιδιά εξακολουθούν να είναι τέτοια και πάει λέγοντας.
Να μας έχει ο θεός του καθενός μας καλά, πάντως, ώστε να τα ξαναπούμε μετά από χρόνια...».
Δυστυχώς, θα θέλαμε να είναι και ο φιλόλογος των γυμνασιακών μας χρόνων Ηλίας Κατσούλης, αλλά έφυγε πέρυσι από τη ζωή. Όπως επίσης δεν είναι στη ζωή (το Σάββατο μάθαμε) και ο καθηγητής μαθηματικών Βαγγέλης Παππάς, με τον οποίο οι περισσότεροι είχαμε δέκα εννιά (δέκα γεωμετρία και εννιά άλγεβρα!). Ας είναι καλά όπου βρίσκεται...
Κι από συμμαθητές υπήρξαν απουσίες (πέρα, φυσικά, από του αείμνηστου Δημήτρη Βλων), άλλες δικαιολογημένες (όπως του Ηλία Γερασιμόπουλου, αδελφού του γιατρού της Βάρης ή άλλων που διαμένουν μόνιμα εκτός Αθηνών ή και εκτός Ελλάδος). Υπήρξαν και αδικαιολόγητες... Από τα γκαρσόνια του μαγαζιού, όλοι ήσαν παρόντες!
Για 26 χρόνια μετά, πάντως, δεν ήταν μικρή η μάζωξη. Ακόμη μεγαλύτερη, βέβαια, η... φαλάκρα, η γκρίζα κόμη και η «μπάκα» που εμφανίστηκαν στην ταβέρνα. Κάποιοι από τη γενιά του '83 συνέχισαν μετά τις 2 σε κέντρο μετά ορχήστρας...
Το συμπέρασμα από τέτοιες εκδηλώσεις είναι ότι δεν μαθαίνεις τίποτε ευχάριστο. Εάν σου πει κάποιος ότι παντρεύτηκε, έχει παιδί κλπ., χέστηκες! Στα 43 - 44, όλο και κάτι απ' αυτά θα έχεις κάνει. Όταν πληροφορείσαι, όμως, ότι ο ένας είχε την τάδε οικογενειακή απώλεια, ο άλλος που έλειπε πάσχει από εκείνο, ο τρίτος που σου τον θύμισε ο συμμαθητής είναι στον άλλο κόσμο, κάπως σού 'ρχεται...
Και μία προειδοποίηση σε όλους όσοι πάνε σε παρόμοιο reunion μετά από 26 χρόνια. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν σε γενικές γραμμές. Οι μαλάκες του σχολείου παραμένουν τέτοιοι, τα ευχάριστα παιδιά εξακολουθούν να είναι τέτοια και πάει λέγοντας.
Να μας έχει ο θεός του καθενός μας καλά, πάντως, ώστε να τα ξαναπούμε μετά από χρόνια...».
22 σχόλια:
Παρόντες και ο Ηρακλής Ευφραιμίδης και ο Κεράνης
Προφανώς εκ παραδρομής γράφτηκε οδός Κηρίλα, αντί Κρησίλα
Απόντες από τη συνάντηση ήσαν οι: Γιώργος Γώγος (ζει στην Αρτα), Μένιος Καϊμάκης, Νίκος Κανελλής (διαμένει στο εξωτερικό;), Γιάννης Παπαϊωαννίδης, Κώστας Παρμενόπουλος, Κώστας Πιτσαρός (είναι από την Πάργα και ήρθε στο 17ο μόνο στην Γ' Λυκείου, οπότε ίσως ζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του ή κάπου στην ευρύτερη περιοχή), Νίκος Παπαδόπουλος (όπως μου είπαν, ήταν να έρθει, αλλά δεν μπόρεσε), Λέναδρος Σκορδίλης (σύμφωνα με μία πληροφορία, ζει στο Ναύπλιο), Γιώργος Στυλιανού, Γιάννης Τσακανίκας, Δημήτρης Δανίκας (στην Αμερική μένει), Βλάσσης Ανδρώνης (για χρόνια ζούσε στην Αμερική, ακούστηκε ότι παλλινόστησε), Βασίλης Σουλάκης (γιατρός, κάτι ακούστηκε ότι ζει στην Καβάλα), Γιώργος Ορφανός ή ''Φάτσας'', Γιάννης Ανδριώτης (διατηρεί κατάστημα με ανταλλακτικά αυτοκινήτων στην Κέρκυρα), Κώστας Δημακόπουλος, Νίκος Δημητρακόπουλος (κάτι του έτυχε την τελευταία στιγμή), Χρήστος Ζωγράφος (μένει, λέει, στην Κύπρο), Σεραφείμ Ζώτος - Τσιάμης, γνωστός ως Τσάλες (είναι τιμ μάνατζερ στην ομάδα μπάσκετ του Πανελληνίου και ίσως είχε υποχρεώσεις εκείνο το Σάββατο, αν και δεν είχε πρωτάθλημα, παρά μόνο All Star Game στην Ξάνθη), Δημήτρης Θεοδωρακόπουλος ή ''Μπουλ'', Περικλής Κουτσουβέρης, Νίκος Γεωργαλής, Αριστομένης (Αρης) Παπαναστασίου (ζει στο Ρέθυμνο, όπου εμπορεύεται τουριστικά... κοσμήματα, ή κάτι τέτοιο), Ιωάννης Τσαπαρίκος (είναι ιερέας), Ηλίας Φέρτης (κατοικεί στην Αργυρούπολη, γυμναστής με ειδικότητα στο μπάσκετ, έκπληξη ότι δεν τον είδαμε), Παναγιώτης (αν θυμάμαι καλά το μικρό του όνομα) Αντωνόπουλος, Χρήστος Ντολαψής, Ηλίας Γερασιμόπουλος (κατανοητή η απουσία του) για το λόγο που ανέφερε ο ''Μεταφορεύς''.
Καταρχάς να διορθώσω το επώνυμο του συμμαθητή μας Νίκου Μπίσσα, που φαντάζομαι το αλλοίωσε ο ...δαίμων του πληκτρολογίου. Από τους 66 που αποφοιτήσαμε το 83 παρόντες ήταν οι 35. Καλό θα ήταν να ξέραμε από τους 30 που δεν ήρθαν (δυστυχώς ο Δημήτρης ο Βλων έφυγε πολύ νωρίς) πόσους δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε και κυρίως πόσοι είχαν ενημερωθεί και δεν ήρθαν αδικαιολόγητα, για να τους επιβληθούν και οι ανάλογες κυρώσεις.
Ωραία ήταν κι ο Σπύρος ο Θέμελης που είχε την ιδέα αξίζει συγχαρητήρια. Από τα 44 πήγαμε πίσω στα 18, με μια φωτογραφία που έφερε μαζί του ο Νικολόπουλος και έγινε ανάρπαστη. Να΄μαστε (όλοι) καλά, να τα ξαναπούμε. Και να έρθουν όσοι έλειπαν. Εντάξει ...φατ; Και συ Ηλία, που ήσουνα;
Γ.Φιλ
Ομορφη και ζεστη η εκδηλωση που διοργανωθηκε με πρωτοβουλια του Σπυρου του Θεμελη.Πολυ καλο το ρεπορταζ απο τη εκδηλωση!Για να θυμομαστε....
Να επαναληφθει και με ακομα μεγαλυτερη συμμετοχη,εαν ειναι εφικτο.Και πιο συντομα....
Πετρος κυρανας
Ο Κυρανάς τράβαγε τόσες φωτογραφίες. Πού είναι να δούμε καμία;
Συγχαρητήρια στους διοργανωτές. Συμφωνώ με το σχολιασμό του "Μεταφορεύς" στον επίλογό του,οι άνθρωποι δεν αλλάζουν όσα χρόνια κι αν περάσουν.Στην επόμενη συνάντηση να μου φέρεται τον ΦΑΤΣΑ.
1)Σχετικα με τις φωτογραφιες και το βιντεο που τραβηχτηκε θα ηθελα να προτεινω να συγκεντρωθει ολο το υλικο να περαστει σε cd και να μοιραστει σε ολους οσους παραβρεθηκαν.
2)Ηδη cd με φωτογραφιες που τραβηξα βρισκονται σε καποια απο τα χερια των συμμαθητων.Η προθεση μου ειναι να φτασουν σε ολους.
Τα λεμε....
petroskyranas@gmail.com
Αποδείξαμε 26 χρόνια μετά ότι είμασταν πραγματικά δεμένη τάξη.
Όλοι νομίζω ότι αισθανθήκαμε όπως τότε που μαζευτήκαμε για να πάμε πενταήμερη. Εξάλλου το αποδεικνύουμε καθημερινά, αφού οι περισσότεροι από εμάς εξακολουθούν να βλέπονται και να πίνουν καφέ μαζί. Δεν το συναντάς συχνά, πιστέψτε το.
Φίλοι συμμαθητές, δεν χρειάζεται να περάσει ένας χρόνος ή περισσότερο για να ξαναβρεθούμε.
Να προσπαθήσουμε να βρούμε όσους περισότερους μπορούμε από αυτούς που δεν ήρθαν και να συγκεντωθούμε πάλι.
Yes we can!
No 2.
Θανάση Ευθυμίου, γεια χαρά. Αφού μπήκες που μπήκες, ας έγραφες και δύο λόγια...
Αυτός που πεθύμησε τον "Φάτσα" κάτι μου λέει ότι είναι ο Στούπας...
Ελλειπα κι εγω κυριε Σαρριδη με ξεχασατε?(η ηλικια πιστευω).Ελπιζω την αλλη φορα χαιρετισματα σε ολους
Δε τα παω καλα με το διαδυκτιο.Χαιρετισματα λοιπον απο Παναγιωτη Δημητροπουλο.
Εντάξει, κύριε Τάκη μας Δημητρόπουλε, μη βαράτε! Η πλάκα είναι ότι εσένα (και τον Παπαδόπουλο) σας είχα σίγουρους ότι θα έρθετε. Εδωσες, πάντως, διαδικτυακό παρών.
Εάν σου πει κάποιος ότι παντρεύτηκε, έχει παιδί κλπ., χέστηκες!
αυτο το εγραψες εσυ παιδι μου σαριδη?
συγχαρητηρια σε οσους βοηθησαν για τη μαζωξη αυτη λυπάμαι πολυ που την εχασα. θεωρω πολυ τυχερους οσους βρεθηκαν εκει.ελπιζω να το ξανακανουμε(νετε).
θα ελεγα με αφορμη το γεγονος να αρχισουμε να συγκεντρωνουμε καπου τις email διευθυνσεις
papadopoulos.n@dimitriaki.gr
σας φιλω ολους
νικος
nsar@mail.gr
Χαιρετισμούς σε όλα τα παιδιά. Πραγματικά ήταν όμορφη εμπειρία να βλέπεις τους συμμαθητές σου μετά από τόσα χρόνια. Αρκετοί συναντιόμαστε για καφέ - ποτό στη Πλατεία Βαρνάβα κυρίως Σάββατα μεσημέρι. Όποιος θέλει ας εμφανιστεί. Κερνάμε...
Αλ.Γιαννούλης
a.giannoulis@greyathens.gr
albab@otenet.gr
mantzak@otenet.gr
San na min perase mia mera!
Apo tis kaliteres vradies itan to reunion.
tha epamalifthei
Alexi tha elthw plateia, den to xehasa...
Dimitris Vassiliou
dimivas@ath.forthnet.gr
Εγώ δεν εχω σχέση με το σχολείο αυτό αλλά τον Αλέξη Λογγίδη τον γνωρίζω απο το Πανεπιστήμιο που είμασταν συμμαθητές και θα ηθελα να μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του, μουχε γράψει οταν ήμουν στό Παρίσι, ήταν τότε Γερμανία τώρα μένω Αθήνα αμα τον δείτε ενημερώστε τον για να τα πούμε...
Ευχαριστώ
Ο Λογγίδης ζει μόνιμα με την οικογένειά του στη Γερμανία, οι γονείς μένουν στην Αθήνα -στο Παγκράτι, ακριβώς επί της πλατείας Βαρνάβα. Επικοινωνώντας με κάποιο από τα παραπάνω e-mail των παλιών συμμαθητών, ίσως κάποιος έχει τηλέφωνο ή διεύθυνση ή κάτι άλλο που πιθανώς θα σε διευκολύνει.
Δημοσίευση σχολίου