Με αφορμή τα όσα συνέβησαν πριν από λίγες ημέρες στη Λυρική Σκηνή, (διαβάστε εδώ και εδώ) παραθέτω το σχόλιο της Ρούλας Γεωργακοπούλου, το οποίο δημοσιεύτηκε σήμερα στα «Νέα».
«Στις μέρες μας φαίνεται ότι ένα φιλί είναι πολύ, πάρα πολύ, ιδίως όταν τα δύο συμβαλλόμενα χείλη ανήκουν σε άτομα του ιδίου φύλου.
Τη συγκεκριμένη 'παρεκτροπή' ανέλαβαν να φέρουν στα ίσα της ορισμένα μέλη της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Τη συγκεκριμένη 'παρεκτροπή' ανέλαβαν να φέρουν στα ίσα της ορισμένα μέλη της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Με αφορμή τον ασπασμό μεταξύ ανδρών τον οποίο συμπεριέλαβε στη σκηνοθετική της γραμμή η Μαριόν Βασερμάν (η κυρία της φωτογραφίας), μοίρασαν φυλλάδιο διαμαρτυρίας χωρίς να λογαριάσουν την αντίδραση των ακτιβιστών ομοφυλοφίλων, οι οποίοι έσπευσαν επιτόπου μια μέρα αργότερα. Όχι, οι άνθρωποι δεν διάλεξαν το ωραίο κτίριο της οδού Ακαδημίας για να κάνουν διαγωνισμό φιλιού. Απλώς επιχείρησαν να δώσουν κι αυτοί την άποψή τους et voila!
Αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για προπηλακισμούς από τη μεριά των μουσικών λίγο πριν από την εναρκτήρια δοξαριά της όπερας του Ντβόρζακ. Οπερέτα θα έλεγα εγώ, αφού κανείς στον κόσμο της βαριάς κουλτούρας δεν διανοήθηκε ποτέ να αφήσει το δοξάρι για να 'καθαρίσει' με όποιον δεν συμμερίζεται τις ηθικές και σεξουαλικές του επιλογές. Ποια Τεχεράνη, ποιο Ισλαμαμπάντ και ποια Τζακάρτα. Η ομοφοβία τρυπώνει κι εκεί που δεν την σπέρνουν όπως καλή ώρα στο ιερό τέμενος των μουσών. Όπα, να το και το 'τέμενος'...
Φταίω μετά εγώ που παρασύρομαι από τα συμφραζόμενα; Φταίω εγώ που δεν μπορώ να παραβλέψω ότι διακόσια μέτρα πιο πάνω το 'Κλουβί με τις τρελές' είναι sold out και πως το αθηναϊκό κοινό έσπευσε στο οσκαρικό 'Μilk' που είχε θέμα τη δολοφονία ομοφυλόφιλου πολιτικού στις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά και ελπίζω να μη σας έβαλα τίποτα ιδέες...».
Αν μπείτε στον κόπο να κάνετε «κλικ» στα δύο λινκ που έχω παραθέσει, θα δείτε μουσικούς να κτυπούν γκέι ακτιβιστές και θα διαβάσετε για το... κράξιμο που έφαγε η σκηνοθέτιδα και οι συντελεστές της παράστασης μετά το τέλος της από το... κουλτουριάτικο κοινό. Ελλάδα, 2009...
Αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για προπηλακισμούς από τη μεριά των μουσικών λίγο πριν από την εναρκτήρια δοξαριά της όπερας του Ντβόρζακ. Οπερέτα θα έλεγα εγώ, αφού κανείς στον κόσμο της βαριάς κουλτούρας δεν διανοήθηκε ποτέ να αφήσει το δοξάρι για να 'καθαρίσει' με όποιον δεν συμμερίζεται τις ηθικές και σεξουαλικές του επιλογές. Ποια Τεχεράνη, ποιο Ισλαμαμπάντ και ποια Τζακάρτα. Η ομοφοβία τρυπώνει κι εκεί που δεν την σπέρνουν όπως καλή ώρα στο ιερό τέμενος των μουσών. Όπα, να το και το 'τέμενος'...
Φταίω μετά εγώ που παρασύρομαι από τα συμφραζόμενα; Φταίω εγώ που δεν μπορώ να παραβλέψω ότι διακόσια μέτρα πιο πάνω το 'Κλουβί με τις τρελές' είναι sold out και πως το αθηναϊκό κοινό έσπευσε στο οσκαρικό 'Μilk' που είχε θέμα τη δολοφονία ομοφυλόφιλου πολιτικού στις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά και ελπίζω να μη σας έβαλα τίποτα ιδέες...».
Αν μπείτε στον κόπο να κάνετε «κλικ» στα δύο λινκ που έχω παραθέσει, θα δείτε μουσικούς να κτυπούν γκέι ακτιβιστές και θα διαβάσετε για το... κράξιμο που έφαγε η σκηνοθέτιδα και οι συντελεστές της παράστασης μετά το τέλος της από το... κουλτουριάτικο κοινό. Ελλάδα, 2009...
1 σχόλιο:
Η τέχνη είναι ελευθερία αλλά όχι βία. Aυτό ισχύει για όλες τις πλευρές που είναι έτοιμες να ξιφουλκήσουν στο όνομα της.
Δημοσίευση σχολίου