Στην κατηγορία των πολιτικών που συμπαθώ εντάσσεται και ο Στέφανος Μάνος. Μου αρέσει επειδή λέει τα πράγματα με το όνομά τους, κάτι που δεν συνηθίζεται στις ημέρες μας και παράλληλα προτείνει -για μία σειρά από προβλήματα- λύσεις που θεωρεί ότι θα ωφελήσουν τον τόπο, έστω και αν ενδεχομένως δεν είναι δημοφιλείς. Θεωρώ ότι αν του δινόταν ποτέ ενεργός ρόλος στην πολιτική σκηνή, θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τη χώρα.Ακριβώς για αυτούς τους λόγους, αποτέλεσε ιδιαίτερα δυσάρεστη έκπληξη η «επίδοσή» του στο ντοκιμαντέρ των «Μεγάλων Ελλήνων», στο οποίο παρουσίασε το πορτρέτο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Δυστυχώς, ο κ. Μάνος μάλλον έκανε την αγιογραφία του Σερραίου πολιτικού και προτίμησε να αψηφήσει τα «κακώς κείμενα».
Συγκεκριμένα, δεν μας εξήγησε για ποιο λόγο μετά το θάνατο του στρατάρχη Παπάγου το 1955, ο βασιλιάς... παραμέρισε τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τοποθέτησε στην πρωθυπουργία τον Καραμανλή εκπλήσσοντας τους πάντες. Κάτι θα έπρεπε να είχε στο μυαλό του...
Μας είπε ότι η κίνηση αυτή είχε την αποδοχή της κοινής γνώμης. Όμως, αν ήταν πράγματι έτσι τότε για ποιο λόγο την επόμενη χρονιά, οπότε και έγιναν εκλογές, ο... λαοπρόβλητος ηγέτης αναγκάστηκε να φτιάξει το πρωτοφανές τριφασικό σύστημα, το οποίο επέτρεψε στην ΕΡΕ που αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Είναι κάτι που οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουν. Σε αυτές τις εκλογές η Δημοκρατική Ένωση έλαβε 1.620.007 ψήφους (48,15%) και η ΕΡΕ 1.594.112 (47,38%) εξασφαλίζοντας ως διά μαγείας... 165 έδρες!!! Δεν θα έπρεπε να πει έστω μία κουβέντα για αυτές τις εκλογές, στις οποίες η επιλογή του λαού δεν έγινε σεβαστή;
Ο κ. Μάνος έκρινε ότι δεν έπρεπε να κάνει καμία αναφορά ούτε στη σύσταση, από την κυβέρνηση Καραμανλή, της επιτροπής Αντικομμουνιστικού αγώνα μετά την επιτυχία της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958. Μέλος της επιτροπής, που θεωρείται υπεύθυνη για πολλά... καλά, ήταν και κάποιος... Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος άρχισε να αποκτά σιγά σιγά ενεργό ρόλο.
Και βέβαια, ο κ. Μάνος δεν μας έκανε περισσότερο σοφούς σχετικά με το τι συνέβη στις περιβόητες εκλογές του 1961, όταν όλα τα... δεντράκια ψήφισαν «δαγκωτό» Καραμανλή, που φυσικά δεν... ήξερε τίποτα. Να σημειωθεί ότι το «σχέδιο Περικλής» που εφαρμόστηκε τότε, είχε την... υπογραφή του Παπαδόπουλου...
Εν κατακλείδι, στην ουσία υπήρξαν δύο... Καραμανλήδες. Ο Καραμανλής της περιόδου 1955-63, στην οποία προφανώς παρήχθη έργο όμως η χώρα ζούσε σε καθεστώς αστυνομοκρατίας και οι μη... εθνικόφρονες Έλληνες (οι ηττημένοι του εμφυλίου και οι... γνωστοί τους) ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Από την άλλη, βέβαια, υπήρξε ο Καραμανλής του 1974 και μετά με τη σπουδαιότατη προσφορά στη χώρα (μεταπολίτευση, είσοδος Ελλάδας στην ΕΟΚ), την οποία παραδέχονται άπαντες.
Συγκεκριμένα, δεν μας εξήγησε για ποιο λόγο μετά το θάνατο του στρατάρχη Παπάγου το 1955, ο βασιλιάς... παραμέρισε τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τοποθέτησε στην πρωθυπουργία τον Καραμανλή εκπλήσσοντας τους πάντες. Κάτι θα έπρεπε να είχε στο μυαλό του...
Μας είπε ότι η κίνηση αυτή είχε την αποδοχή της κοινής γνώμης. Όμως, αν ήταν πράγματι έτσι τότε για ποιο λόγο την επόμενη χρονιά, οπότε και έγιναν εκλογές, ο... λαοπρόβλητος ηγέτης αναγκάστηκε να φτιάξει το πρωτοφανές τριφασικό σύστημα, το οποίο επέτρεψε στην ΕΡΕ που αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα, να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση; Είναι κάτι που οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουν. Σε αυτές τις εκλογές η Δημοκρατική Ένωση έλαβε 1.620.007 ψήφους (48,15%) και η ΕΡΕ 1.594.112 (47,38%) εξασφαλίζοντας ως διά μαγείας... 165 έδρες!!! Δεν θα έπρεπε να πει έστω μία κουβέντα για αυτές τις εκλογές, στις οποίες η επιλογή του λαού δεν έγινε σεβαστή;
Ο κ. Μάνος έκρινε ότι δεν έπρεπε να κάνει καμία αναφορά ούτε στη σύσταση, από την κυβέρνηση Καραμανλή, της επιτροπής Αντικομμουνιστικού αγώνα μετά την επιτυχία της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958. Μέλος της επιτροπής, που θεωρείται υπεύθυνη για πολλά... καλά, ήταν και κάποιος... Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος άρχισε να αποκτά σιγά σιγά ενεργό ρόλο.
Και βέβαια, ο κ. Μάνος δεν μας έκανε περισσότερο σοφούς σχετικά με το τι συνέβη στις περιβόητες εκλογές του 1961, όταν όλα τα... δεντράκια ψήφισαν «δαγκωτό» Καραμανλή, που φυσικά δεν... ήξερε τίποτα. Να σημειωθεί ότι το «σχέδιο Περικλής» που εφαρμόστηκε τότε, είχε την... υπογραφή του Παπαδόπουλου...
Εν κατακλείδι, στην ουσία υπήρξαν δύο... Καραμανλήδες. Ο Καραμανλής της περιόδου 1955-63, στην οποία προφανώς παρήχθη έργο όμως η χώρα ζούσε σε καθεστώς αστυνομοκρατίας και οι μη... εθνικόφρονες Έλληνες (οι ηττημένοι του εμφυλίου και οι... γνωστοί τους) ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Από την άλλη, βέβαια, υπήρξε ο Καραμανλής του 1974 και μετά με τη σπουδαιότατη προσφορά στη χώρα (μεταπολίτευση, είσοδος Ελλάδας στην ΕΟΚ), την οποία παραδέχονται άπαντες.
6 σχόλια:
"Στην κατηγορία των πολιτικών που συμπαθώ εντάσσεται και ο Στέφανος Μάνος".
Υστερα από αυτό δεν είχε νόημα να διαβάσω τη συνέχεια. Αλλά η έκπληξή μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν είδα πως σου έκανε αρνητική εντύπωση η αγιοποίηση του Καραμανλή από τον Μάνο. Δηλαδή τι περίμενες να πει ο Μάνος για τον Καραμανλή; Να στηλιτεύσει τη βία και νοθεία, τις σχέσεις του με το Παλάτι και την μπατσοκρατία που επικρατούσε το 1955-63;
Ο Μάνος είναι, ο γνωστός δεξιός πολιτικός. Ασχετα αν η προεδράρα σου (που δυστυχώς θα δούμε πρωθυπουργό αργά ή γρήγορα) τον περιμάζεψε και τον έκανε βουλευτή, ξεχνώντας το παρελθόν του. Αλλά, θα μου πείτε, εδώ περιμάζεψε τον Ανδριανόπουλο, στον Μάνο θα κόλλαγε ο Φόρεστ;
Πάντως, τη διάβασες τη συνέχεια...
Πιγκουίνε, λόγω ηλικίας, είμαι από τους... τυχερούς που είδαν τον Μάνο σε «ενεργό πολιτικό ρόλο» (υπουργό), γι' αυτό άσ' το καλύτερα... Κατά δεύτερον, δεν υπήρξαν δύο Καραμανλήδες κατ' ουσίαν, αλλά ένας τύποις και κατ' ουσίαν. Απλώς, το 1978, δεν θα μπορούσε να είναι καρμπόν με του 1958. Μεγάλη κουβέντα, επίσης, η πρώτη επταετία της Μεταπολιτευσης... Τίμησε το Πολυτεχνείο, μεταφέροντας πολλές σχολές σε Ιλίσια και Ζωγράφου, για να μην είναι στο κέντρο κι «ενοχλούν». Φακέλωμα, αντικομμουνισμός, καταστολή, χάιδεμα βασιλοφρόνων και χουντικών (πού εντάχθηκαν οι πολιτευτές της περίφημης Εθνικής Παρατάξεως;), συγκεκριμένος χρωματισμός ΕΡΤ, σταγονίδια στις ένοπλες δυνάμεις, συντηρητισμός σε όλα τα επίπεδα περιβαλλοντική (λέμε τώρα...) πολιτική, εκμαυλισμός πολιτικών συνειδήσεων (διάλυση ΕΔΗΚ), ΚΥΠατζίδικο κράτος... Κι όσο για την είσοδο στην ΕΟΚ, α ρε Ζισκάρ... Είναι τυχαίο ότι μέσα σ' επτά χρόνια το θριαμβικό -έστω και συγκυριακό- 54% του 1974 μετατράπηκε σε θέριεμα του ΠΑΣΟΚ; Ο «Εθνάρχης», βέβαια, μόλις ανθίστηκε τη δουλειά, την έκανε μ' ελαφρά πηδηματάκια...
Δεν διαφωνώ σε τίποτα με αυτά που λες. Και ένα ακόμη πράγμα που μου την... έδινε στον... Εθνάρχη είναι ότι θεωρούσε υποτιμητικό να πάει στην αντιπολίτευση.
Όταν έχασε τις εκλογές το 1963 σηκώθηκε και έφυγε για το Παρίσι, ενώ λίγο πριν από το θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ το 1981, μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας και τη συντριβή τη... λούστηκε ο Ράλλης.
Όμως, όταν αναφέρομαι στη μεταπολίτευση, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν ήταν τόσο εύκολη η επαναφορά της Δημοκρατίας, αφού συνάντησε αντιστάσεις αλλά με το κύρος του (που για κάποιους λόγους είχε) τα έβγαλε πέρα. Βέβαια, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ είναι αστείο να του πιστώνεται, όταν ο ίδιος κυνηγούσε ως τότε με λύσσα τους αριστερούς.
Για την ΕΟΚ, προφανώς μας έβαλαν τα υπόλοιπα μέλη στην... ευρωπαϊκή οικονγένεια για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους αλλά όπως και να το κάνουμε, είναι δική του επιτυχία.
Επιτέλους, συμφωνείς και μια φορά μαζί μου, αν και για τον Μάνο δεν απάντησες στον Ευάνθη και το πέρασες λίγο ψιλογαργάρα...
Δεν νομίζω ότι υπήρχε διαφωνία ανάμεσά μας για το συγκεκριμένο θέμα.
Στον Ευάνθη τι να απαντήσω; Απλώς εγώ συμπαθώ τον Μάνο, έστω και αν υπάρχουν πράγματα που λέει με τα οποία δεν συμφωνώ, αυτός όχι. Να απαντήσω στα περί Φόρεστ;
Δημοσίευση σχολίου