Κάθε 40 δευτερόλεπτα σε ολόκληρο τον πλανήτη ένας άνθρωπος αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του, σύμφωνα με άρθρο που θα δημοσιευθεί το Μ. Σάββατο στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «The Lancet». Συνολικά τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο στον κόσμο, τοποθετώντας την αυτοχειρία στη δέκατη θέση των αιτιών που προκαλούν τον θάνατο.Το 30% των περιπτώσεων συμβαίνουν στην Κίνα, ενώ το φαινόμενο παρουσιάζει ανησυχητικές διαστάσεις και στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Στην Ευρώπη, τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά στις βόρειες χώρες, σύμφωνα με τους συγγραφείς του άρθρου, Κιθ Χότον (Κέντρο Έρευνας για την Αυτοκτονία, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Βρετανία) και Κις βαν Χέρινγκεν (Ερευνητική μονάδα για την Αυτοκτονία, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γάνδης, Βέλγιο).
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η αυτοκτονία πλήττει από δύο έως τέσσερις φορές περισσότερο τους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ το χάσμα φαίνεται να αυξάνεται συνεχώς.
Στις περισσότερες χώρες, οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν τάσεις αυτοκτονίας, αν και τα τελευταία πενήντα χρόνια η αναλογία έχει αυξηθεί ανάμεσα στους νέους.
Τα ποσοστά των αυτοκτονιών φαίνεται ότι κορυφώνονται την άνοιξη, ιδιαίτερα ανάμεσα στους άνδρες, ενώ πιο ευάλωτες παρουσιάζονται οι γυναίκες που έχουν γεννηθεί την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού.
(Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ)
Στην Ευρώπη, τα ποσοστά είναι ιδιαίτερα υψηλά στις βόρειες χώρες, σύμφωνα με τους συγγραφείς του άρθρου, Κιθ Χότον (Κέντρο Έρευνας για την Αυτοκτονία, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Βρετανία) και Κις βαν Χέρινγκεν (Ερευνητική μονάδα για την Αυτοκτονία, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γάνδης, Βέλγιο).
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, η αυτοκτονία πλήττει από δύο έως τέσσερις φορές περισσότερο τους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ το χάσμα φαίνεται να αυξάνεται συνεχώς.
Στις περισσότερες χώρες, οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν τάσεις αυτοκτονίας, αν και τα τελευταία πενήντα χρόνια η αναλογία έχει αυξηθεί ανάμεσα στους νέους.
Τα ποσοστά των αυτοκτονιών φαίνεται ότι κορυφώνονται την άνοιξη, ιδιαίτερα ανάμεσα στους άνδρες, ενώ πιο ευάλωτες παρουσιάζονται οι γυναίκες που έχουν γεννηθεί την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού.
(Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ)
10 σχόλια:
"lo non crollo" ή ελληνικά "εγώ δεν καταρρέω" δεν γράφεις πιο κάτω?
Ή "αυριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα"
Οπότε (κατά τη γνώμη μου ΠΑΝΤΑ πιγκουινάκο) πρέπει να ξεπερνάς το πρόβλημα,όσο χρόνο και αν παίρνει και όχι να παραιτείσαι και να "εγκαταλείπεις" τα πάντα!
Σαν να παρουσιάζεις το αποτέλεσμα της έρευνας με ενθουσιασμό ή μου φαίνεται;
Το κείμενο το πήρα σχεδόν αυτούσιο από το ΑΠΕ. Κάτι ορθογραφικά και μία - δύο λέξεις άλλαξα... Νίκο.
Αυξάνονται δραματικά κατά τις περιόδους γιορτών, τότε που βγαίνει στο φως, και πολύ έντονα, η αποξένωση των ανθρώπων.Και που λείπει η ρουτίνα, η ζωή από συνήθεια (δουλειά, σπίτι, ψώνια, πρόγραμμα). Είναι σαν να ξεκουρδίζεται το μυαλό ή να αφυπνίζεται η συνείδηση. "Ποιος να είμαι εγώ και που πάω, με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό..." που έλεγε κι ο Διονυσάκος ο μπαγασάκος πριν πολύ πολύ καιρό... Πολύ θέλει να γίνει το μπαμ; Καλημέρα με... αισιόδοξες σκέψεις.
Γιώτα, δεν μπορείς να ξέρεις σε ποια κατάσταση βρίσκεται ένας άνθρωπος που αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Άρα, δεν είναι σωστό να κάνουμε κρίσεις και να λέμε για «παραίτηση» κλπ. Για να το κάνει, προφανώς βρίσκεται σε απόγνωση και δεν θέλει να συνεχίσει να ζει γιατί πονάει και δεν βρίσκει κανένα νόημα. Τέλος πάντων, είναι επιλογή του κάθε ανθρώπου, η οποία για μένα είναι απολύτως σεβαστή.
Showbitch, συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση που έκανες. Ξεκουρδίζεται το μυαλό...
Μου λείπει ο Αρκάς!
Τι ξεκουρδίζεται στις γιορτές το μυαλό και πράσινα άλογα; Λες και όλοι οι αυτόχειρες εντάσσονται σε μία κατηγορία ψυχικά νοσούντων (διότι τέτοιοι είναι άπαντες και άπασες, αν και οι γυναίκες δεν είναι τόσο χαλβάδες για ν' αυτοκτονούν σε μεγάλο ποσοστό). Τι απολύτως σεβαστή η επιλογή του αυτόχειρα και πράσινα άλογα; Δηλαδή, αν δεν ήταν σεβαστή, τι θα κάναμε; Θα σκοτώναμε τον σκοτωμένο;
Για το Πάσχα, η καλύτερη μέθοδος αυτοκτονίας είναι φαί μέχρι σκασμού!
Το να κατατάσσουμε τους αυτόχειρες σε δύο συγκεκριμένες κατηγορίες και να τους λέμε τρελλούς ή δειλούς (όπως συνηθίζεται) είναι τελείως λάθος. Το θέμα δεν είναι τόσο απλό.
Πολλοί κατακρίνουν κάποιον που αυτοκτονεί και του «κολλάνε» ένα από τα παραπάνω επίθετα. Για το λόγο αυτό λέω ότι μία τέτοια επιλογή οποιουδήποτε ανθρώπου είναι σεβαστή και δεν έχει να κάνει με τρέλλα ή δειλία.
Κατ' αρχήν δεν μίλησα για δειλούς αυτόχειρες (από μία άποψη ίσως και θαρραλέοι, αν και το θάρρος δεν συμβαδίζει πάντα με το μυαλό)και μίλησα για ψυχικά νοσούντες, όχι ντε και καλά τρελούς. Αν εσύ θες ν' αυτοκτονήσεις και να σου πουν μεθαύριο, ωωω... παιδί μου κεφάλα, δεν είσαι σαλεμένος, είναι άλλο καπέλο!
Δεν είπα πως τους χαρακτήρισες εσύ δειλούς. Υποστήριξα ότι αυτη είναι η εικόνα που υπάρχει σε πολλούς για εκείνους που αυτοκτονούν.
Αλλά και αυτό το ψυχικά νοσούντες, αν και προφανώς χαρακτηρίζει κάποιους, δεν αφορά τους πάντες.
Δημοσίευση σχολίου