Τα γενέθλια της Σύλβιας Πλαθ

Αν η Σύλβια Πλαθ ζούσε, σήμερα θα γινόταν 80 ετών. 

Η κορυφαία Αμερικανίδα ποιήτρια γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1932 στη Βοστώνη και είναι η πρώτη που, το 1982, κέρδισε το βραβείο Πούιλτζερ μετά θάνατον.

Παρακάτω, ένα από τα δυνατάκαι «σκοτεινά» ποιήματά της, που την κατέταξαν ανάμεσα στους κορυφαίους ποιητές του 20ού αιώνα.

Το κάψιμο της μάγισσας

Στην αγορά στοιβάζουν τα ξερόκλαδα.

Μια λόχμη απο σκιές είναι φτωχό πανωφόρι. Κατοικώ

Το κέρινο ομοίωμα του εαυτού μου, ένα κορμί κούκλας.

Η νόσος ξεκινά εδώ: είμαι ένας χάρτινος στόχος για μάγισσες.

Μόνον ο διάβολος μπορεί να νικήσει το διάβολο.

Στον μήνα των κόκκινων φύλλων, εγώ ανεβαίνω σε μια κλίνη από φωτιά.

Είναι εύκολο να κατηγορήσεις το σκοτάδι: το στόμα μιας πόρτας,

Την κοιλιά του κελαριού. Έσβησαν το πυροτέχνημά  μου.

Μια μαυροντυμένη κυρία με κρατά σ' ένα κλουβί για παπαγάλους.

Τι μεγάλα μάτια που έχουν οι νεκροί!

Έχω στενές σχέσεις  μ` ένα μαλλιαρό πνεύμα.

Καπνός περιστρέφεται από το ράμφος αυτού του άδειου λαγηνιού.

Αν μείνω μικρή, δεν θα προξενήσω καμμιά βλάβη.

Αν μείνω ακίνητη, δεν θ` ανατρέψω τίποτα. Έτσι είπα,

Καθισμένη κάτω απ` το καπάκι, μικροσκοπική και αδρανής σαν κόκκος ρυζιού.

Ανάβουν τα μάτια της κουζίνας, ένα, ένα.

Είμαστε γεμάτοι άμυλο, οι μικροί λευκοί μου σύντροφοι. Μεγαλώνουμε.

Πονάει στην αρχή. Οι κόκκινες γλώσσες θα διδάξουν την αλήθεια.

Μητέρα των σκαθαριών, μόνο χαλάρωσε του χεριού σου το σφίξιμο:

Θα πετάξω μέσα απ` το στόμα του κεριού σαν άκαυστη πεταλούδα της νύχτας.

Δώσε πίσω τη μορφή μου. Είμαι έτοιμη να ερμηνεύσω τις ημέρες

Που ζευγάρωσα με τη σκόνη στη σκιά μιας πέτρας.

Οι αστράγαλοί μου φωτίζονται. Λάμψη ανέρχεται στους μηρούς μου.

Είμαι χαμένη, χαμένη, μέσα στις εσθήτες τέτοιου φωτός.

(Μετάφραση Κατερίνα Ηλιοπούλου, Ελένη Ηλιοπουλου, Σύλβια Πλαθ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Εκδόσεις Κέδρος 2003)