Χρυσή… ζύμη

Ο δημοσιογράφος Νίκος Σαρίδης σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του, καταγράφει την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την είσοδό της στη Βουλή, μέσα από τελείως διαφορετικό πρίσμα σε σύγκριση με τα όσα έχουν ακουστεί το τελευταίο διάστημα.

Σκαλίζοντας το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν, καταγράφει «ενοχλητικές» αλήθειες και δίνει τροφή για σκέψη σε όλους μας.

"Τις τελευταίες ημέρες κι έπειτα από το new entry στον κοινοβουλευτικό χάρτη, τη φοβερή και ειδεχθή Χρυσή Αυγή, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και διάφορα για τα «λεβεντόπαιδα» του Μιχαλολιάκου και για το πώς και πότε ενέσκηψε τέτοιο ρεύμα. Λίγη ενδοσκόπηση, πάντως, δεν θα έβλαπτε σε τούτη τη χώρα. 

Και μπαίνω αμέσως στο «ψητό»:
-Τούτη η χώρα που αίφνης, υποτίθεται, έγινε ρατσιστική είναι η ίδια όπου επί χρόνια υπήρχε μπάρα που απαγόρευε τη διέλευση μετά τη δύση του ηλίου (στα Πομακοχώρια της Ξάνθης) και η οποία καταργήθηκε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Με απόφαση του Αρσένη και χωρίς ποτέ η τοπική «πλειονοτική» (sic) κοινωνία να πιέσει προς τούτο…
-Τούτη η χώρα, η μη εθνικιστική, δεν κατάφερε ποτέ, ούτε σε συνθήκες εργασιακού, εισοδηματικού και κοινωνικού ολοκαυτώματος, σαν κι αυτό της τελευταίας διετίας, να βγάλει 1.000.000 πολίτες σε μία διαδήλωση. Το πέτυχε μόνον μία φορά, πριν από 20 χρόνια, στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης «για τη Μακεδονία που είναι ελληνική»…
-Τούτη η χώρα, η ανάδελφη, έχει παγκοσμίως πρωτότυπα ταμπού: αποφεύγει να προσδιορίσει εθνοτικά μειονότητες και τις βαφτίζει «μουσουλμανικές». Είναι τόσο αμήχανη με κάποιους γείτονές της που τους αποκαλεί «Σκοπιανούς», λες και είναι όλοι κάτοικοι της πρωτεύουσας του όμορου κράτους.
-Τούτη η χώρα δεν έκανε ποτέ εθνική της εορτή την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, συμπεριλαμβάνοντας και την αντίσταση στο «κάδρο», αλλά περιορίστηκε στο «ΟΧΙ», επιλέγοντας να λανσάρει ως πατριώτη τον «πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά». Χωρίς να εξιστορήσει ποτέ στα παιδιά της ότι ο δικτάτορας παρέδωσε στους κατακτητές τούς πολιτικούς κρατούμενους…
-Τούτη η χώρα επιβράβευσε τους συνεργάτες των Γερμανών μετά την Απελευθέρωση με άδειες περιπτέρου και άλλα προνόμια…
-Τούτη η χώρα, η μήτρα της δημοκρατίας, είχε ξερονήσια, τάγματα σκαπανέων, παρακράτος και τόσους δικτάτορες όσους καμία στην Ευρώπη. Μάλιστα, τούτη η χώρα δεν εκτέλεσε ποτέ τύραννό της, όπως η Ιταλία τον Μουσολίνι ή η Ρουμανία τον Τσαουσέσκου. Τον μόνο ηγέτη της που σκότωσε ήταν ο Καποδίστριας!
-Τούτη η χώρα επιμένει –η μοναδική στην Ευρώπη- να διοργανώνει στις εθνικές επετείους μαθητικές παρελάσεις, να τις προασπίζεται ωσάν να είναι υπέρτατος θεσμός, να μαλώνει αν τη σημαία πρέπει να τη σηκώνουν νατουραλιζέ μαθητές…
-Τούτη η χώρα δεν κατάφερε σε 12 χρόνια πρωτο-δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να χωρέσει μερικές ώρες για τον 20ό αιώνα. Και όχι να τους μιλήσει για τις «καυτές ζώνες» αυτής της περιόδου… Πόσα παιδιά στην Πρέβεζα π.χ. διδάχτηκαν ότι τα Δωδεκάνησα απελευθερώθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’40; Ή ότι οι Ιταλοί φασίστες ήταν κατακτητές και όχι κάτι γκροτέσκοι κοκορόφτεροι, όπως τους θέλει το συλλογικό στερεότυπο, ή φλογεροί Λατίνοι τύπου λοχαγού Κορέλι…
-Τούτη η χώρα δίδαξε έτσι την Ιστορία στα παιδιά της που αυτά κατάλαβαν ότι είναι βιολογικοί απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη κι ένα τεστ DNA θα το αποδείξει.
-Τούτη η χώρα έσπειρε εθνικούς μύθους –απαραίτητους ίσως στις πρώτες δεκαετίες του κράτους, για να συρράψει τα ετερογενή ρετάλια του Βυζαντίου-, αλλά που φοβήθηκε στην πορεία, μολονότι η συγκολλητική ουσία είχε πιάσει, να δώσει κάποιες διαφωτιστικές εξηγήσεις στα παιδιά της…
-Τούτη η χώρα ζήτησε την κεφαλή επί πίνακι της βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ Θάλειας Δραγώνα, διότι αμφισβήτησε «τα ιερά και τα όσια της πατρίδος».
-Τούτη η χώρα δεν διάβασε ποτέ το βιβλίο της Ρεπούση, ώστε να το κρίνει με παιδαγωγικά – εκπαιδευτικά- επιστημονικά κριτήρια, αλλά ζήτησε να ριχτεί στην πυρά ως… δεν ξέρω κι εγώ τι!
-Τούτη η χώρα είχε για λάβαρό της την ΕΗΔ (Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση) κι εκπαίδευε για χρόνια τους στρατιώτες της για να… καταλάβουν τη Βόρειο Ήπειρο και την Πόλη. Κι ακόμη και σήμερα, οι προύχοντες της χώρας προσπαθούν να βάλουν τον αλυτρωτισμό από το παράθυρο (όρα Αγιά Σοφιά στο σποτ του Σαμαρά).
-Τούτη η χώρα είναι η μοναδική στον κόσμο όπου έχεις την αίσθηση ότι εσχάτως κυβερνάται από τον… υπουργό Υγείας, ο οποίος βγάζει πύρινους λόγους κι αποδίδει τη διάλυση των νοσοκομείων στη δωρεάν παροχή φροντίδας στους λαθρομετανάστες.
-Τούτη η χώρα είχε κάμποσους που συμπορεύτηκαν με το Απριλιανό καθεστώς. Και στη Μεταπολίτευση, οι ίδιοι, πότε συσστρατεύονταν σε πρόσκαιρα φιλοχουντικά μορφώματα (Εθνική Παράταξη, ΕΠΕΝ) και πότε χώνονταν στη μεγάλη «πολυκατοικία» της Νέας Δημοκρατίας και δεν τους έπιανε το μάτι.
-Τούτη η χώρα ανέπτυξε μία αστυνομία όπου οι αστυφύλακες, όταν σταμάτησαν να δέρνουν αριστερούς και να ζητούν δηλώσεις μετανοίας, άρχισαν να μοιράζουν κάρτες της… Chrysi Avgi Securtiy σε πολίτες που ζητούσαν βοήθεια. Μία αστυνομία, η οποία φόρα παρτίδα πλέον αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές χέρι χέρι με τους νεοναζί.
-Τούτη η χώρα είχε τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της επικράτειάς της στα χέρια του Ψωμιάδη και του Άνθιμου, άνευ περαιτέρω συστάσεων. Αυτοί ήταν η φωνή της.
-Τούτη η χώρα είχε παραδώσει επί δεκαετίες το «κράτος- πρόνοια» και τη… διοίκηση ενός ολόκληρη νομού (Φλώρινα) σ’ έναν φονταμενταλιστή ιεράρχη (Καντιώτη).
-Τούτη η χώρα, η… κοιτίδα του πνεύματος, έχει υπουργό Παιδείας και (πρώην) πρύτανη του μεγαλύτερου εκπαιδευτικού της ιδρύματος, τον άνθρωπο (Μπαμπινιώτη), που δήλωσε ότι «η παιδεία δεν μπορεί ν’ αφίσταται της Ορθοδοξίας».
-Τούτη η χώρα προβάλλει ότι είναι διεθνής δυσφήμιση για την Ελλάδα οι απεργίες. Ποτέ δεν προέβαλλε ως δυσφήμιση έστω μία από τις εκθέσεις ή τις αποφάσεις διεθνών οργανισμών κι ευρωπαϊκών οργάνων για την αντιμετώπιση μειονοτήτων.
-Τούτη η χώρα, σκαρφίστηκε τρικ, όπως το 3% ως όριο εισόδου στη Βουλή, και διοικητική ενσωμάτωση της Ξάνθης και της Ροδόπης σε Ανατολική Μακεδονία και Έβρο αντίστοιχα, ώστε να μην... τουρκέψουν οι νομαρχίες, αλλά –καίτοι πολυμήχανη- δεν αναζήτησε ποτέ κόλπο για ν’ αναχαιτίσει τη μετεξέλιξη της χρυσαυγίτικης προπαγάνδας σε «κυβερνώσα απειλή».
-Τούτη η χώρα, των ανυπόκριτων οιμωγών, έζησε για δεκαετίες με τις μαντιλοφορούσες γιαγιάδες της, αλλά τώρα, μόλις βλέπει μουσουλμανική μαντίλα στην Πατησίων… καλεί το «εκατό»!
-Τούτη η χώρα με την πλούσια παραδοσιακή μουσική παράδοση, με τον Σίμωνα Καρρά και τη Δόμνα Σαμίου, δεν είχε εκδώσει για δεκαετίες δισκογραφικά έστω κι ένα τραγούδι των γηγενών της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, μη τυχόν και μαθευτεί ότι μιλάνε και μια δεύτερη διάλεκτο…
-Τούτη η χώρα έχει μία Eθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπου σε αγώνα της στο Καραϊσκάκη (με τη Λετονία) και από το «πέταλο» όπου ήταν και τα μαθητικά εισιτήρια οι νεοφασίστες συνθηματολογούσαν για τον Νίνη: «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ / Αλβανέ, Αλβανέ!».
-Τούτη η χώρα είχε ως φανατικότερο πυρήνα οπαδών της Εθνικής τη «Γαλαζιά Στρατιά», του… στρατάρχη και βουλευτή πλέον της Χρυσής Αυγής Παναγιώταρου! Προφανώς, δεν άκουσε ποτέ ο «ακτιβιστής» Παναγιώταρος ότι ο παίκτης που έβαλε το πρώτο γκολ στην ιστορία της επίσημης Εθνικής (από την ίδρυση της ΕΠΟ, δηλαδή) ήταν Εβραίος (Αλβέρτος Ναχμίας)…
-Τούτη η χώρα, πανηγύριζε το Euro με περικεφαλαίες και χλαμύδες, αλλά το εθνικο-κιτς δεν πολυαπασχολούσε…
-Τούτη η χώρα έστειλε «λεβέντες» να πολεμήσουν στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο πλευρό των «αδελφών μας»…
-Τούτη η χώρα άλλαξε τα περισσότερα τοπωνύμιά της, επειδή ντρεπόταν που οι πόλεις και χωριά της είχαν αρβανίτικα, σλάβικα, βλάχικα, τουρκικά ονόματα.
-Τούτη η χώρα έχει κάτι μοσχαναθρεμμένους αστούς αλά Απόστολος Δοξιάδης που αρθρογραφούν ότι ο Τσίπρας ήθελε να κατεβάσει κόσμο και να καταλύσει στο Σύνταγμα. Κι αφού λένε οι «υπεύθυνοι και μορφωμένοι» ότι οι «μπολσεβίκοι» είναι προ των πυλών, γιατί είναι κακή η Χρυσή Αυγή;
-Τούτη η χώρα, η κατατρεγμένη, έστειλε χιλιάδες μετανάστριες (εντάξει, χωρίς το «λάθρο-»), αλλά πουθενά και καμία δεν είχε την τύχη της Κούνεβα.
-Τούτη η χώρα, η αγανακτισμένη με την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας, εμπιστεύεται τα χωράφια της σε ξένους εργάτες και τα μωρά της σε ξένες μπέιμπι σίτερ. Και όταν σηκώσουν κεφάλι και ζητήσουν κάνα ένσημο, τους «δίνει» στο Αλλοδαπών.
-Τούτη η χώρα, τέλος, έμαθε ν’ απευθύνεται σε «σφίχτες» για να εισπράξει τα λεφτά από τον οφειλέτη ή για να εκφοβίσει τον τύπο που μας έφαγε την γκόμενα… Τώρα που βρήκε «άλκιμους νέους» και γι’ άλλες δουλειές, δεν θα τους εμπιστευθεί; Αλίμονο…".