Κάποιες ιστορίες πραγματικά είναι συγκλονιστικές. Χθες το απόγευμα ο 32χρονος τερματοφύλακας της Εθνικής Γερμανίας, Ρόμπερτ Ένκε αυτοκτόνησε καθώς παρασύρθηκε από τρένο.
Όπως ανέφερε η σύζυγός του, Τερέσα, έπασχε από κατάθλιψη. Ο Ένκε δεν είχε ξεπεράσει το θάνατο της δίχρονης κόρης του Λάρας, η οποία έφυγε από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 2006 κατά τη διάρκεια επέμβασης στην καρδιά, όπου αντιμετώπιζε πρόβλημα εκ γενετής.
Τον Μάιο το ζευγάρι είχε υιοθετήσει ένα άλλο κοριτσάκι, τη Λέιλα, που σήμερα είναι οκτώ μηνών αλλά προφανώς δεν κατάφερε να καλύψει το κενό της Λάρας στην καρδιά του Ένκε, που αποφάσισε να πάει κοντά της...
Μάλιστα, το σημείο που έγινε το κακό απέχει μόλις διακόσια μέτρα από τον τάφο της...
Όπως ανέφερε η σύζυγός του, Τερέσα, έπασχε από κατάθλιψη. Ο Ένκε δεν είχε ξεπεράσει το θάνατο της δίχρονης κόρης του Λάρας, η οποία έφυγε από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 2006 κατά τη διάρκεια επέμβασης στην καρδιά, όπου αντιμετώπιζε πρόβλημα εκ γενετής.
Τον Μάιο το ζευγάρι είχε υιοθετήσει ένα άλλο κοριτσάκι, τη Λέιλα, που σήμερα είναι οκτώ μηνών αλλά προφανώς δεν κατάφερε να καλύψει το κενό της Λάρας στην καρδιά του Ένκε, που αποφάσισε να πάει κοντά της...
Μάλιστα, το σημείο που έγινε το κακό απέχει μόλις διακόσια μέτρα από τον τάφο της...
9 σχόλια:
Αγαπητέ φίλε,πολύ τραγική ιστορία!
Κρίμα.Είναι κάποια κενά που δεν γεμίζουν με τίποτα.
Αυτές είναι οι πραγματικές προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες. Καλημέρα Πιγκουίνε.....
Σαν να τον δικαιολογείς για την αυτοκτονία του ή μου φαίνεται;
Δικαιώμά του ήταν. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ψυχοσύνθεση και τις δικές του ευαισθησίες, τις οποίες δεν μπορούμε να (κατα)κρίνουμε όλοι οι υπόλοιποι, που είμαστε απέξω.
Είναι ο,τι καλύτερο μπορεί να κάνει ένας γονιός σε μια τέτοια τραγική περίπτωση.
"Ο,τι καλύτερο"; Ρε θα μας τρελάνετε; Δεν λέω, δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη στενοχώρια σ' αυτήν τη ζωή, αλλά η αυτοκτονία δεν είναι λύση.
Ειναι λύση να συνεχίσεις τη ζωή σου σα να μη συνέβη τίποτα?
Αγαπητέ Ματσαμπλόκο, ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του ευαισθησίες, τα δικά του συναισθήματα και τις δικές του αντοχές. Αν αυτός (ή ο οποιοσδήποτε) κρίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να ζει ή ότι η ζωή δεν του δίνει παρά μόνο πόνο, τότε καλά κάνει και «φεύγει».
Μπορεί κάτι που θα συμβεί σε σένα να περάσει ως αδιάφορο αλλά αν τύχει σε κάποιον άλλο -ακριβώς το ίδιο- να τον διαλύσει.
Δεν ξέρεις πώς λειτουργεί ο καθένας. Αντί να κρίνεις, λοιπόν, ας σέβεσαι την επιθυμία του.
Δεκτό αυτό που λες, αλλά η ένστασή μου δεν ηταν για τον Ενκε. Στο σχόλιο του egoetsitavlepo πήγαινε η αντίδρασή μου. Και φυσικά δεν είπα να συνεχίσεις τη ζωή σαν να μη συνέβη τίποτα, υπάρχουν κι αλλες λύσεις.
Δημοσίευση σχολίου