Η φίλη του Πιγκουίνου, Κατερίνα Μενεγάτου απέστειλε το ακόλουθο κείμενο για το «Johnnie Society» του Γιάννη Φαρσάρη, το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που διατίθεται ελεύθερα στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.Johnnie-society.org.«Τον έρωτα αλλά και το επάγγελμα, δύο από τα πλέον παιδευτικά διαχρονικά ζητήματα στη ζωή των ανθρώπων επεξεργάζεται στο πρώτο του βιβλίο, που έχει τον τίτλο «Johnnie Society», ο συγγραφέας Γιάννης Φαρσάρης. Τα δύο συγκεκριμένα ελκυστικά θέματα αρκούν από μόνα τους για να κάνουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την πρώτη προσπάθεια του συγγραφέα στο χώρο του βιβλίου.
Ο Γιάννης Φαρσάρης από τις πρώτες κιόλας σελίδες του έργου του κάνει σαφές, ότι έχει στήσει άρτια το στόρι του. Γνωρίζει σε βάθος τον κεντρικό ήρωα καθώς και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, «παίζει» άνετα με την ψυχολογία τους, μη διστάζοντας να τους θέτει σε τακτά χρονικά διαστήματα, μπροστά σε διλήμματα και προβληματισμούς για το πραγματικό νόημα της ζωής.
Οι δυσάρεστες εκπλήξεις στις ζωές των πρωταγωνιστών του προοιωνίζονται ανατροπές που δεν φαντάζονταν ότι θα ζούσαν, και οι οποίες δημιουργούν τη βάση μιας περισσότερο ενδιαφέρουσας ζωής.
Στο «Johnnie Society» μπορεί ο κάθε ανήσυχος και σκεπτόμενος άνθρωπος να αναγνωρίσει στοιχεία του χαρακτήρα του και στάδια της ζωής του, που πέρασε, ή πιθανόν να περάσει.
Την αδικία στον εργασιακό χώρο που δεν παλεύεται και οδηγεί στην ανεργία, αναζήτηση νέου αντικειμένου εργασίας, νέας ζωής, ανατροπή που τελικά οδηγεί τον Τζόνι, κεντρικό ήρωα, στην επαγγελματική επιτυχία μέσω άλλης οδού που του φέρνει η ζωή. Ο φίλος που προδίδει για να πάρει προαγωγή. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Τζόνι που τον βασανίζει φρικτά όλες τις περιόδους της δοκιμασίας του, επιστρέφει σε αυτόν και ζουν ευτυχισμένοι. Ο επαίτης στα φανάρια που γίνεται φίλος πραγματικός για τον Τζόνι και εξελίσσεται μαζί του. Ο πιτσιρικάς Γιαννάκης που δείχνει έναν αλλιώτικο δρόμο στον βασικό ήρωα. Η σοφή γριούλα, κάτι, σαν μέντορας στη δύσκολη περίοδο του Τζόνι μέχρι να βρει την πορεία που του αντιστοιχεί στη ζωή.
Ο συγγραφέας με βαθύ εύρος ευαισθησιών, πιστεύει στη ζωή, γι’ αυτό και είναι αισιόδοξος. Τα δύσκολα όταν συμβαίνουν θέλουν ψυχικό σθένος, υπομονή, προσπάθεια και πίστη. Στο τέλος η ζωή θα αποκαλύψει ότι όλα αυτά γίνονται για να κάνουν οι άνθρωποι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Αυτό δείχνει να είναι το μότο του Γιάννη Φαρσάρη, το οποίο αποπνέουν και οι 234 σελίδες του βιβλίου του.
Ως αδυναμίες του βιβλίου διέκρινα τον πλουμιστό τρόπο γραφής – δεν είναι ενοχλητικός -, απλώς, δίνει την αίσθηση της υπερβολής και γι’ αυτό αρκετές φορές κάπως κουράζει. Επίσης, το γεγονός ότι σε χρόνο d/t ο νέος φίλος του Τζόνι από εκεί που δεν ήξερε να βάζει τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο του PC γίνεται εξπέρ σε ό,τι έχει να κάνει με το κομπιούτερ και το διαδίκτυο. Ρηχή, τέλος, η αναφορά στο θέμα του εμφυλίου που αποτέλεσε πολιτικό-ιστορικό γεγονός, το οποίο ταλάνισε τη χώρα μας και τα σημάδια του υπάρχουν ακόμα και σήμερα στον τόπο μας.
Το «Johnnie Society» πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί από ακόμα περισσότερους αναγνώστες, γιατί μπορεί να πει πολλά χρήσιμα πράγματα για το μεγαλείο της ζωής, αλλά και γιατί πραγματικά αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο, σε μια εποχή που είναι ελάχιστα, τα αξιόλογα λογοτεχνικά έργα!».
Ο Γιάννης Φαρσάρης από τις πρώτες κιόλας σελίδες του έργου του κάνει σαφές, ότι έχει στήσει άρτια το στόρι του. Γνωρίζει σε βάθος τον κεντρικό ήρωα καθώς και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές, «παίζει» άνετα με την ψυχολογία τους, μη διστάζοντας να τους θέτει σε τακτά χρονικά διαστήματα, μπροστά σε διλήμματα και προβληματισμούς για το πραγματικό νόημα της ζωής.
Οι δυσάρεστες εκπλήξεις στις ζωές των πρωταγωνιστών του προοιωνίζονται ανατροπές που δεν φαντάζονταν ότι θα ζούσαν, και οι οποίες δημιουργούν τη βάση μιας περισσότερο ενδιαφέρουσας ζωής.
Στο «Johnnie Society» μπορεί ο κάθε ανήσυχος και σκεπτόμενος άνθρωπος να αναγνωρίσει στοιχεία του χαρακτήρα του και στάδια της ζωής του, που πέρασε, ή πιθανόν να περάσει.
Την αδικία στον εργασιακό χώρο που δεν παλεύεται και οδηγεί στην ανεργία, αναζήτηση νέου αντικειμένου εργασίας, νέας ζωής, ανατροπή που τελικά οδηγεί τον Τζόνι, κεντρικό ήρωα, στην επαγγελματική επιτυχία μέσω άλλης οδού που του φέρνει η ζωή. Ο φίλος που προδίδει για να πάρει προαγωγή. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Τζόνι που τον βασανίζει φρικτά όλες τις περιόδους της δοκιμασίας του, επιστρέφει σε αυτόν και ζουν ευτυχισμένοι. Ο επαίτης στα φανάρια που γίνεται φίλος πραγματικός για τον Τζόνι και εξελίσσεται μαζί του. Ο πιτσιρικάς Γιαννάκης που δείχνει έναν αλλιώτικο δρόμο στον βασικό ήρωα. Η σοφή γριούλα, κάτι, σαν μέντορας στη δύσκολη περίοδο του Τζόνι μέχρι να βρει την πορεία που του αντιστοιχεί στη ζωή.
Ο συγγραφέας με βαθύ εύρος ευαισθησιών, πιστεύει στη ζωή, γι’ αυτό και είναι αισιόδοξος. Τα δύσκολα όταν συμβαίνουν θέλουν ψυχικό σθένος, υπομονή, προσπάθεια και πίστη. Στο τέλος η ζωή θα αποκαλύψει ότι όλα αυτά γίνονται για να κάνουν οι άνθρωποι ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Αυτό δείχνει να είναι το μότο του Γιάννη Φαρσάρη, το οποίο αποπνέουν και οι 234 σελίδες του βιβλίου του.
Ως αδυναμίες του βιβλίου διέκρινα τον πλουμιστό τρόπο γραφής – δεν είναι ενοχλητικός -, απλώς, δίνει την αίσθηση της υπερβολής και γι’ αυτό αρκετές φορές κάπως κουράζει. Επίσης, το γεγονός ότι σε χρόνο d/t ο νέος φίλος του Τζόνι από εκεί που δεν ήξερε να βάζει τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο του PC γίνεται εξπέρ σε ό,τι έχει να κάνει με το κομπιούτερ και το διαδίκτυο. Ρηχή, τέλος, η αναφορά στο θέμα του εμφυλίου που αποτέλεσε πολιτικό-ιστορικό γεγονός, το οποίο ταλάνισε τη χώρα μας και τα σημάδια του υπάρχουν ακόμα και σήμερα στον τόπο μας.
Το «Johnnie Society» πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί από ακόμα περισσότερους αναγνώστες, γιατί μπορεί να πει πολλά χρήσιμα πράγματα για το μεγαλείο της ζωής, αλλά και γιατί πραγματικά αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο, σε μια εποχή που είναι ελάχιστα, τα αξιόλογα λογοτεχνικά έργα!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου