Η άρνηση του Ολοκαυτώματος δεν είναι αξιόποινη πράξη

«Ένας Ούγγρος που κρίθηκε ένοχος στη δίκη του περί άρνησης του Ολοκαυτώματος καταδικάστηκε σήμερα σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή, ενώ οι δικαστές του επέβαλαν επίσης να επισκεφθεί το Άουσβιτς ή κάποιο άλλο μνημείο που είναι αφιερωμένο στο ΧαΣόα. 

Το δικαστήριο της Βουδαπέστης αποφάνθηκε επίσης ότι μετά από την επίσκεψη θα πρέπει να συντάξει έκθεση στην οποία καλείται να περιγράψει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

Το δικαστήριο ανέφερε ότι έχει την επιλογή να επισκεφθεί το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Βουδαπέστη, το άλλοτε στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (νότια Πολωνία) ή το Μουσείο Γιαντ Βασσέμ στην Ιερουσαλήμ.

Στον καταδικασθέντα, 42 ετών, ειδικός στην πληροφορική, απαγορεύτηκε επίσης η συμμετοχή σε δημόσιες συγκεντρώσεις και σε πολιτικά γεγονότα. Στη διάρκεια δημόσιας συνάθροισης στη Βουδαπέστη το 2011, ο άνδρας είχε σηκώσει πλακάτ με το σύνθημα στα εβραϊκά: 'δεν έγινε Ολοκαύτωμα'.  

Από τον Φεβρουάριο του 2010 η άρνηση του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς δημόσια επισύρει στην Ουγγαρία ποινή φυλάκισης έως και τριών ετών. Μετά την ανάδειξη της κυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν, τον Απρίλιο του 2010, το κοινοβούλιο ενέκρινε εξάλλου νόμο που απαγορεύει να γίνεται δημόσια άρνηση εγκλημάτων της εποχής της κομμουνιστικής διακυβέρνησης, που οι νομοθέτες χαρακτήρισαν 'εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας'».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το σάιτ του Πρώτου Θέματος και αποτελεί τροφή για σκέψη. 

Όποιος δεν πιστεύει ότι υπήρξε Ολοκαύτωμα είναι στην καλύτερη περίπτωση αντιστόρητος και στη χειρότερη... πολλά χειρότερα. Ωστόσο, η αντίδραση σε μία τέτοια στάση δεν μπορεί να είναι η επιβολή κυρώσεων και η τριετής φυλάκιση. Σε μία δημοκρατική χώρα δεν είναι δυνατόν να ποινικοποποιείται η άποψη, ακόμη και η πιο προκλητική, η πιο ακραία. Αντίθετα, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι αυτός θεωρεί σωστό με βάση τις αντιλήψεις του. 

Αρχικά, λοιπόν, δεν επιτρεπόταν η άρνηση του Ολοκαυτώματος, πλέον δεν επιτρέπεται ούτε η άρνηση των εγκλημάτων των κομμουνιστών (η Ουγγαρία, πράγματι, έχει πικρή εμπειρία από τους συγκεκριμένους) και στο μέλλον τί άλλο θα απαγορευτεί; 

Πρόκειται για πολύ επικίνδυνο μονοπάτι και δεν βγάζει πουθενά. Μόνο η παιδεία αποτελεί την κατάλληλη απάντηση σε τέτοιους είδους ευαίσθητα ζητήματα, όχι η απαγόρευση των απόψεων. Αυτή θυμίζει ολοκληρωτικά καθεστώτα και άλλες εποχές, που οι περισσότεροι στην Ουγγαρία ακόμη θυμούνται...