Η συζήτηση που άναψε από χθες το βράδυ μετά την απόφαση για διενέργεια δημοψηφίσματος τον Ιανουάριο αναφορικά με την κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης, έχει ενδιαφέρον αλλά οδηγεί σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα.
Η κίνηση Παπανδρέου εμπεριέχει υψηλότατο ρίσκο και μαζί -αν όλα πάνε στραβά- και τον κίνδυνο ακόμη και διάλυσης της χώρας καθώς είναι πιθανό να τεθεί εκτός ευρώ. Είναι, ως εκ τούτου, τελείως λανθασμένη, προκαλεί τριγμούς εντός και εκτός της χώρας (πάλι μας βρίζουν στο εξωτερικό και πάλι με το δίκιο τους) και εύχομαι να μην αποδειχθεί καταστροφική για όλους μας.
Ειλικρινά ελπίζω ότι κάτι θα συμβεί και θα πάρει πίσω το δημοψήφισμα αν και θα πρέπει να περιμένουμε ποιο θα είναι το ερώτημα και αν το αποτέλεσμα θα είναι δεσμευτικό.
Ο Παπανδρέου, πάντως, έχει έναν πόντο καθώς ζητά από όλους να αναλάβουν την ευθύνη τους και να σταματήσουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια καθώς μέχρι στιγμής όλοι τον κατηγορούσαν -εκ του ασφαλούς, βεβαίως- για κάθε κίνησή του. Άλλοι, πάλι, έλεγαν πως με τη (θετική) συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου παραχωρούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα. Οπότε γιατί να μην προσφύγει στο λαό; Εδώ έχει δίκιο. Άλλωστε, πιο υπεύθυνα είναι τα κόμματα που ζητούν εκλογές, οι οποίες στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι χειρότερες; Επιπλέον, πολλοί χαρακτήριζαν την κυβέρνησή του χούντα και τώρα που ζητά τη γνώμη του κόσμου, αντιδρούν.
Αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο σπουδαίο, θα έλεγα ότι πρόκειται για ευφυή πολιτική κίνηση. Ωστόσο, δεν μπορεί κανένας να παίζει κορώνα - γράμματα την ύπαρξη και το μέλλον της Ελλάδας και να τζογάρει πάνω σε τόσο σοβαρά ζητήματα ακόμη και αν το ρίσκο στο τέλος τού βγει. Είναι ανεύθυνο και ελπίζω ότι θα το αντιληφθεί άμεσα και θα κάνει πίσω.
Θα υποστήριζα, επίσης, την κίνηση Παπανδρέου αν απευθυνόταν σε έναν υπεύθυνο λαό. Αλήθεια, όμως, τί τον κάνει να πιστεύει πως ο ίδιος κόσμος που νομίζει ότι αντιστέκεται επειδή χτυπά πισώπλατα βουλευτές και μουντζώνει, δεν θα πάει στην κάλπη να ψηφίσει «όχι» θεωρώντας και πάλι ότι κάνει αντίσταση, έστω και αν υπονομεύει το δικό του μέλλον;
Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, οι κυβερνήσεις παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις πάνω τους και κρίνονται όχι τόσο στις επόμενες εκλογές όσο από τους ιστορικούς του μέλλοντος. Δεν παίζουν στα ζάρια την Ελλάδα.
Η κίνηση Παπανδρέου εμπεριέχει υψηλότατο ρίσκο και μαζί -αν όλα πάνε στραβά- και τον κίνδυνο ακόμη και διάλυσης της χώρας καθώς είναι πιθανό να τεθεί εκτός ευρώ. Είναι, ως εκ τούτου, τελείως λανθασμένη, προκαλεί τριγμούς εντός και εκτός της χώρας (πάλι μας βρίζουν στο εξωτερικό και πάλι με το δίκιο τους) και εύχομαι να μην αποδειχθεί καταστροφική για όλους μας.
Ειλικρινά ελπίζω ότι κάτι θα συμβεί και θα πάρει πίσω το δημοψήφισμα αν και θα πρέπει να περιμένουμε ποιο θα είναι το ερώτημα και αν το αποτέλεσμα θα είναι δεσμευτικό.
Ο Παπανδρέου, πάντως, έχει έναν πόντο καθώς ζητά από όλους να αναλάβουν την ευθύνη τους και να σταματήσουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια καθώς μέχρι στιγμής όλοι τον κατηγορούσαν -εκ του ασφαλούς, βεβαίως- για κάθε κίνησή του. Άλλοι, πάλι, έλεγαν πως με τη (θετική) συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου παραχωρούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα. Οπότε γιατί να μην προσφύγει στο λαό; Εδώ έχει δίκιο. Άλλωστε, πιο υπεύθυνα είναι τα κόμματα που ζητούν εκλογές, οι οποίες στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι χειρότερες; Επιπλέον, πολλοί χαρακτήριζαν την κυβέρνησή του χούντα και τώρα που ζητά τη γνώμη του κόσμου, αντιδρούν.
Αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο σπουδαίο, θα έλεγα ότι πρόκειται για ευφυή πολιτική κίνηση. Ωστόσο, δεν μπορεί κανένας να παίζει κορώνα - γράμματα την ύπαρξη και το μέλλον της Ελλάδας και να τζογάρει πάνω σε τόσο σοβαρά ζητήματα ακόμη και αν το ρίσκο στο τέλος τού βγει. Είναι ανεύθυνο και ελπίζω ότι θα το αντιληφθεί άμεσα και θα κάνει πίσω.
Θα υποστήριζα, επίσης, την κίνηση Παπανδρέου αν απευθυνόταν σε έναν υπεύθυνο λαό. Αλήθεια, όμως, τί τον κάνει να πιστεύει πως ο ίδιος κόσμος που νομίζει ότι αντιστέκεται επειδή χτυπά πισώπλατα βουλευτές και μουντζώνει, δεν θα πάει στην κάλπη να ψηφίσει «όχι» θεωρώντας και πάλι ότι κάνει αντίσταση, έστω και αν υπονομεύει το δικό του μέλλον;
Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, οι κυβερνήσεις παίρνουν τις σημαντικές αποφάσεις πάνω τους και κρίνονται όχι τόσο στις επόμενες εκλογές όσο από τους ιστορικούς του μέλλοντος. Δεν παίζουν στα ζάρια την Ελλάδα.
6 σχόλια:
Λες ότι ο Ραν Ταν Πλαν έχει έναν πόντο καθώς ζητά από τους άλλους να σταματήσουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια. ΟΚ, αλλά υπάρχει πιο άθλιο μικροπολιτικό παιχνίδι από αυτό του ΓΑΠ με το δημοψήφισμα; Είναι δυνατόν να βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας;
Εβλεπα χθες τον Χρυσοχοΐδη στον Πρετεντέρη να μιλάει με ύφος χιλίων καρδιναλίων και μου ερχόταν να ξεράσω. Εφτασα στο σημείο να σκεφτώ "τι καλά που του τα λέει ο Βορίδης" (που όντως έλεγε τα αυτονότητα δηλαδή ο άνθρωπος). Αντε να πέσει αυτή η ανίκανη και κουτοπόνηρη κυβέρνηση μπας και ηρεμήσουμε...
Ο Γκούφι με μία κίνηση... ματ ακύρωσε τη βασική επιχειρηματοφογία ΠΑΣΟΚ τε φιλίων δυνάμεων: 1) πρότεινε, αντιπολίτευση, εναλλακτική πρόταση. Πώς; Με το δημοψήφισμα που είναι ξερό ναι ή ξερό όχι. 2) οι εκλογές και η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος θα σημάνει καταστροφή. Τώρα και προ-ψηφισματική περίοδος και ενδεχομένως προεκλογική και... και... Σούπερ παρατεταμένη. Οπως λέμε Σούπερ Γκούφι!
ΥΓ.: Ο πρώτος άνθρωπος στα χρονικά που μέσα σε 24 ώρες όλες οι φυλές του πλανήτη -η καθεμιά για τους δικούς της λόγους- τον αποκαλούν ηλίθιο!
Παλιότερα, ένα ζόρι με την επικαιρότητα το τραβούσαμε! Τώρα, βλέπω, οι εξελίξεις κατήγαγαν περιφανή θρίαμβο.
Μεγάλες στιγμές!
Αγαπητέ φίλε,
ας αφήσουμε τους συναισθηματισμούς και ας πάμε να δούμε λιγάκι τα αυτονόητα.
Στη δημοκρατία δεν μπορείς να κυβερνάς συνεχώς κουνώντας το δάχτυλο και εκβιάζοντας.
Ψηφίσαμε καλώς (αυτό είναι το νόημα της δημοκρατίας) τον Γιώργο για να κυβερνήσει. Δεν τον ψηφίσαμε για να ζητήσει τη γνώμη μου ή τη γνώμη σου,και εξηγώ, πως σε ένα δημοψήφισμα θα τεθεί το ερώτημα αν ο κόσμος συμφωνεί ή όχι επάνω σε ένα πολύ δυσνόητο κείμενο από τεχνικής και νομικής άποψης. Θα ψήφιζε η γιαγιά μου και ο παππούς μου, που ήταν σχεδόν αγράμματοι και η γνώμη τους θα ήταν ισχυρότερη από του Λουκά Παπαδήμου π.χ. Μια ( η μόνη ίσως) ατέλεια της δημοκρατίας. Η γνώμη "δύο ηλιθίων" μετράει περισσότερο από ενός "σοφού".
Ξεκαθαρίζω επειδή μπορεί να παρεξηγηθώ πως είμαι πάντα ταγμένος υπέρ της Ε.Ε. και του ευρώ, το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, αλλά δυστυχώς έχουμε μνήμη ψαριού.
Δεν με νοιάζει η υστεροφημία του Γιώργου , του Αντώνη, του Κωστάκη, με νοιάζει η χώρα φίλε, αδιαφορώ για μπλε, πράσινους, κόκκινους. Τους ψηφίσαμε για να κυβερνήσουν 4 χρόνια, γιατί δεν μπορεί με 153 βουλευτές ( πριν την Μιλένα;), δεν ψήφισε ο λαός . τον Αντωνάκη, την Παπαρήγα, τον Καρατζαφέρη, τον Τσίπρα, αυτόν ψήφισε.
Ας κυβερνήσει λοιπόν και ας αφήσει τις αερολογίες, αν δεν μπορεί, που δεν μπορεί ας κάνει εκλογές, στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Μέχρι πρότινως ήταν απλά χαζός και το καταλαβαίναν όλοι, φάνηκε με την παγκόσμια αντίδραση των αγορών πως είναι επικίνδυνος.
Μια αναδρομή
1) Λεφτά υπάρχουν
2) 9/2009 spreads 170 μονάδες
3) Δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε στο ΔΝΤ
4) Ανακοινώνει την ένταξη της χώρας στο μνημόνιο με συμμετοχή του ΔΝΤ
5) Ο Στρος Καν ανακοινώνει πως από την πρώτη μέρα ήταν σε συννενόηση μαζί του
6) Ο Προβόπουλος και ευρωπαίοι ακιωματούχοι λένε πως ο κ. Παπανδρέου είχε πλήρη εικόνα της κατάστασης
7) Το site του ΠΑΣΟΚ λέει πως η αναδιάρθρωση θα είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ στις 11/06/2010
8) Πανυγηρίζουν για το κούρεμα ( για όσους δεν γνωρίζετε είναι βαρβάτη αναδιάρθρωση) και παρουσιάζουν σαν επιτυχία τη συμφωνία της 26/10/2011.
9) Βγαίνει και λέει πως το θα τεθεί μια υπο οριστικοποίηση συμφωνία σε δημοψήφισμα!!!
10) Τα σχόλια του διεθνούς τύπου περί της αξιοπιστίας του ( της όποιας ) είναι αρνητικότατα!!!
Μετά από αυτά τα άκρως πολιτικά επιχειρήματα φίλε Κώστα ασχολείσαι ακόμη με το Γιωργάκη;
Οταν ο λαός αποφασίζει να εκλέγει επί 30 βάλε χρόνια ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνος, αλλά όταν καλείται σε δημοψήφισμα για το τι θα παιχθεί τα επόμενα 30 χρόνια είναι ανεύθυνος; Αυτό το ερώτημα προς το παρόν, διότι ένα εκτενές σχόλιο που είχα γράψει δεν το πήρε και δεν έχω το χρόνο να εκθέσω όλους τους συλλογισμούς μου από την αρχή και την άποψη μου για το θέμα του δημοψηφίσματος.
Πολλά θα κριθούν από τη συνάντησή στις Κάννες. Εύχομαι εκεί να τον κάνουν οι Ευρωπαίοι να συνέλθεί και να γυρίσει έτοιμος να κάνει αυτό που πρέπει.
Παντως όχι δημοψήφισμα!
Δημοσίευση σχολίου