Ημέρα περισυλλογής, για τον καθένα, η τελευταία του χρόνου. Η δυσάρεστη διαπίστωση πως για ακόμη 365 ημέρες τα όνειρα παρέμειναν απλώς όνειρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο απολογισμός είναι -ως συνήθως, εδώ που τα λέμε- θλιβερός...
Οι επιθυμίες δεν εκπληρώθηκαν, οι προσδοκίες (μεγάλες κι... εκτός πραγματικότητας, απόρροια «αφελών» συναισθημάτων) δεν δικαιώθηκαν και αυτό που απομένει είναι η αίσθηση ότι άλλη μία χρονιά έφυγε έτσι, χωρίς να φέρει τα ποθούμενα... (απόσπασμα από το τελευταίο κείμενο του 2009, που παρέμεινε επίκαιρο και το 2010.... 'Αντε να δούμε το 2011).
Με μια ιδιαίτερα τιμητική διάκριση, η οποία έρχεται, με το δικό της τρόπο, να ενισχύσει τη φωνή των 2.8 εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο που στηρίζουν τη δράση της Διεθνούς Αμνηστίας, συμπληρώνεται ο δεύτερος χρόνος συνεργασίας του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης με τη διαφημιστική εταιρεία Bold Ogilvy. Τρία τηλεοπτικά μηνύματα, ένα ραδιοφωνικό μήνυμα και μία καταχώρηση, τα οποία η Bold Ogilvy δημιούργησε αφιλοκερδώς, προκειμένου να στηρίξει την παγκόσμια εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας «Απαιτούμε Αξιοπρέπεια», απέσπασαν τέσσερα βραβεία διαφήμισης Ermis (2010), στην κατηγορία «Κοινωνικά Μηνύματα».
Απίστευτη φάση από το κολλεγιακό Πρωτάθλημα μπάσκετ των ΗΠΑ. Ο Καμίλ Γκάρζιντεκ του Αϊντάχο Στέιτ σουτάρει βολή και η μπάλα «κολλάει» για περίπου δύο δευτερόλεπτα στο στεφάνι, προτού καταλήξει στο καλάθι της Γιούτα! Δεν πρέπει να έχει συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο!
Ο Φοίβος Δεληβοριάς έδωσε χθες στο Fuzz συναυλία για τη νέα του δουλειά, τον «Αόρατο άνθρωπο». Στα παραπάνω βίντεο ακούγονται τα κομμάτια «Χωρίς», «Θα 'θελα να 'μουνα εκεί» και «Αμφιβολία».
Σε πολλές περιοχές του κόσμου ακόμη και οι πλέον στοιχειώδεις ελευθερίες απλώς δεν υπάρχουν. Για παράδειγμα, λίγες ημέρες πριν από την έλευση του 2011, ένας άνδρας μαστιγώθηκε στο Ιράν γιατί κατανάλωσε... αλκοολούχο ποτό! Το δημοσιεύμα, που ακολουθεί, είναι από το σάιτ του «Πρώτου Θέματος»: «Ιρανός μαστιγώθηκε δημοσίως στην επαρχία Χουζεστάν, στο νοτιοδυτικό Ιράν, μετά τη σχετική καταδίκη που του επιβλήθηκε, επειδή κρίθηκε ένοχος ότι είχε καταναλώσει οινοπνευματώδες ποτό, μετέδωσε την Τετάρτη το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Isna. Ο Ιρανός -το όνομά του δεν δημοσιοποιήθηκε- δέχθηκε 80 χτυπήματα από μαστίγιο το Σάββατο σε πλατεία της πόλης Ραμσίρ, σύμφωνα με το πρακτορείο. Η κατοχή και η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών απαγορεύονται στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν από την Επανάσταση του 1979. Στους παραβάτες επιβάλλονται, εκτός από τις ποινές μαστίγωσης, βαριά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης».
Σαφώς καθυστερημένα τα αντανακλαστικά του Πιγκουίνου, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αναδημοσιεύσει ένα άρθρο του Νίκου Συρίγου από το sportnet, για την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε ο βουλευτής Κωστής Χατζηδάκης στην τελευταία μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα. «Όσο αντιπαθής και αν σου είναι κάποιος, όσο ένοχος, όσο σεσημασμένος και αν είναι, όταν η… δικαιοσύνη αποδίδεται με το ξύλο, παύει να είναι δικαιοσύνη. Η εικόνα του αιμόφυρτου Χατζηδάκη να σώζεται από το μαινόμενο πλήθος, δεν τιμάει κανέναν. Ούτε αυτούς που τον χτύπησαν αλλά φυσικά ούτε και το πολιτικό σύστημα, που κατάντησε τόσο… εμετικό για την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία φτάνει στο σημείο να ορμάει πάνω σε έναν άνθρωπο θεωρώντας πως αυτός συμβολίζει 'αυτούς που μας κόψαν τα λεφτά', 'που μας έβγαλαν στο δρόμο', 'που μας τρώνε τα σωθικά μας', που, που, που… Το αν οι πολιτικοί μας είναι αλαζόνες και λαμόγια, αποδεικνύεται από την πορεία τούτης εδώ της χώρας. Παράλληλα, όμως, αυτοί οι πολιτικοί είναι μέρος μιας κοινωνίας, στην οποία ανήκουν αυτοί, εμείς, ο Χατζηδάκης και ο τύπος που τον βάρεσε. Με δυο λόγια, αδέρφια, στην Ελλάδα θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε τους πολιτικούς, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους οικοδόμους και τους δημοσιογράφους βεβαίως-βεβαίως που μας αξίζουν… Τουλάχιστον, οι τελευταίες γενιές… Αυτές που μεγάλωσαν με το δόγμα 'μεγάλο σπίτι-καλό αυτοκίνητο-ωραία γκόμενα'. Αυτές που ψήφιζαν, όποιον έκανε τα στραβά μάτια στις λαμογιές τους, έβαζε το παιδί τους στο δημόσιο ή ακόμη χειρότερα θεωρούσε ηθικό το νόμιμο… Αυτές τις γενιές που οποιοσδήποτε μιλούσε για πολιτική, ηθικές αξίες για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, πατρίδα κτλ, έπαιρνε την ταμπέλα του γραφικού και γύριζε σαν τον 'Τέντι Μπόι' στο Νόμο 4.000… Αυτές οι γενιές αυτόν τον Χατζηδάκη έμαθαν… Οι παλιότεροι, οι γραφικοί, ήξεραν τον άλλον… Τον καλό, τον Μάνο…».
Έβλεπα, για κάποιο διάστημα, το φιλικό παιχνίδι κατά της φτώχειας ανάμεσα στους Επίλεκτους του Ολυμπιακού και του «Φίλους του Ζιντάν και του Ρονάλντο» στο Καραϊσκάκη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι ακόμη και σε ένα τέτοιο ματς, ο ΣΚΑΪ έδειξε ριπλέι σε... αμφισβητούμενη φάση για οφσάιντ! Εντάξει, στην Ελλάδα είμαστε κολλημένοι με τη διαιτησία αλλά όχι και σε τέτοιο παιχνίδι! Δεν είδα όλο το ματς για να ξέρω αν έδειξαν και άλλα τέτοια ριπλέι, αλλά τέλος πάντων... Κατά τα άλλα, αξίζουν πολλά μπράβο σε εκείνους που πήραν την πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου ξεχωριστού ματς αλλά και σε όσους πήγαν στο γήπεδο. Μακάρι, το παιχνίδι να συμβάλει στην ανακούφιση συνανθρώπων μας στον Πειραιά, στην Αϊτή και στο Πακιστάν όπου και θα πάνε τα έσοδα. Και ο ΣΚΑΪ καλή μετάδοση έκανε, μη γίνομαι κακός μέρες που είναι...
Η φωτογραφία είναι από τη Λαχώρη του Πακιστάν. Ένα γαϊδουράκι έχασε την ισορροπία του στη μέση του δρόμου καθώς το είχαν παραφορτώσει με πράγματα και οι άνθρωποι το βοηθούν να σταθεί ξανά στα πόδια του...
Μία «ωραία» είδηση ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε: «Απόντος του τιμηθέντα Κινέζου αντιφρονούντα Λιου Σιαομπό πραγματοποιήθηκε στο Όσλο της Νορβηγίας η τελετή απονομής του Νόμπελ Ειρήνης. Από το Πεκίνο δεν επετράπη να παραστεί στην τελετή κανείς από τους φίλους και την οικογένεια του ακτιβιστή, που εκτίει ποινή φυλάκισης 11 ετών.
Το Νόμπελ τοποθετήθηκε από τον πρόεδρο της Επιτροπής Θόρμπγιορν Γιάγκλαντ στην κενή του καρέκλα, ενώ δεξιά από το βήμα των ομιλιών υπήρξε ένα μεγάλο πορτρέτο του τιμηθέντα».
Εξαιρετική ταινία ο «Επίμονος Κηπουρός», από αυτές σε κάνουν να σκέφτεσαι. Αν σας έχει ξεφύγει, να τη δείτε. Το τραγούδι ακούγεται στο φιλμ. Ακόμη κι αυτό σε βάζει σε σκέψεις...
Η Ανδριάννα Μπάμπαλη, είναι από τις αγαπημένες τραγουδίστριες του Πιγκουίνου. Εδώ με τον Στάμο Σέμση στο «Περιπλανώμενο» (ένα ωραίο «πάντρεμα» τραγουδιών, θα το καταλάβετε αν το ακούσετε) από την τελευταία της δουλειά «Ο Τζον Τζον Ζει».
Η μουσική είναι των Σέμση και Γιώργου Κονιτόπουλου και οι στίχοι των Νίκου Μωραΐτη και Κονιτόπουλου.
Η βλακεία και η άγνοια εξακολουθούν να βασιλεύουν ακόμη και στις ημέρες μας. Πριν από λίγες ημέρες μία 72χρονη γυναίκα στην Γκάνα βασανίστηκε και κάηκε ζωντανή από πέντε άτομα, εκ των οποίων τρεις γυναίκες, επειδή πίστευαν ότι είναι μάγισσα! Επικεφαλής των φανατικών δολοφόνων ήταν ένας ευαγγελιστής πάστορας, που μαζί με τους υπόλοιπους... καλούς Χριστιανούς, απήγαγαν την ηλικιωμένη Άμα Χέμα και αφού τη βασάνιζαν μέχρι να παραδεχτεί ότι είναι μάγισσα, την έλουσαν με κηροζίνη και της έβαλαν φωτιά... Η γυναίκα διακομίστηκε στο νοσοκομείο με βαρύτατα εγκαύματα σε όλο της σώμα αλλά δεν κατάφερε να επιζήσει. Οι δράστες συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στη φυλακή. Όλοι υποστηρίζουν ότι δεν έχουν κάνει έγκλημα αλλά εξορκισμό. Μάλιστα, θεωρούν πως της έκαναν και καλό γιατί την... εξάγνισαν! Μεταξύ άλλων, λένε ότι η κηροζίνη με την οποία την άλειψαν, έδιωξε τα κακά πνεύματα από τη... μάγισσα.
«Στην Κίμωλο, την Τήνο, την Κάρπαθο, τη Θάσο, την Εύβοια, το Πήλιο, την Αργολίδα, τον Πλαταμώνα και όχι μόνο, είχαμε γεννητούρια! Καλωσορίζουμε τα νέα μέλη της οικογένειας Monachus Monachus.
Η MOm καταγράφει τα νεογέννητα και τους δίνει ονόματα που συνήθως σχετίζονται με τον τόπο, τη συμπεριφορά ή τις συνθήκες κάτω από τις οποίες παρατηρήθηκαν. Αυτό, εκτός του ότι φαίνεται χαριτωμένο, αποτελεί και μια συγκεκριμένη μέθοδο για τη μελέτη μικρών πληθυσμών θηλαστικών, αφού έχει φανεί ότι διευκολύνει τους βιολόγους να συσχετίζουν δεδομένα που αφορούν στα συγκεκριμένα ζώα. Μάνος, Αποστολίνος, Πλατής, Πηλός, Πούντα, Γλάφη, Βλάχα και Τάσος είναι μερικά από τα κωδικά ονόματα που δώσαμε φέτος! Oι ερευνητές της MOm κατέγραψαν μερικά από τα νεογέννητα φωκάκια, στο πλαίσιο δράσεων παρακολούθησης του πληθυσμού και καταμέτρησης των γεννήσεων σε αναπαραγωγικά καταφύγια. Άλλα ζώα, μας τα ανέφεραν μέλη του Δικτύου Διάσωσης και Συλλογής Πληροφοριών, που είχαν την τύχη να τα συναντήσουν. Μετρώντας λοιπόν τις νέες αφίξεις, φτάνουμε ήδη τις 25! 25 νέα φωκάκια άρα και 25 μαμάδες, αφού οι μεσογειακές φώκιες γεννάνε μόνο ένα μικρό τη φορά. Οι μητέρες Monachus monachus αφιερώνουν αρκετό χρόνο στη φροντίδα των μικρών τους. Τις πρώτες μέρες δεν απομακρύνονται καθόλου από το μικρό τους, θηλάζοντας και προστατεύοντάς το από πιθανές φουρτούνες. Μετά από λίγες μέρες, το αφήνουν για μερικές ώρες μόνο του, για να βρουν τροφή. Τα μικρά σιγά - σιγά ξεθαρρεύουν και μπαίνουν στο νερό για να εξασκηθούν στο κολύμπι και τις καταδύσεις. Για τέσσερις περίπου μήνες τα μικρά θηλάζουν, προκειμένου να πάρουν βάρος και δυνάμεις ώστε να είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν την ανοιχτή θάλασσα μόνα τους. Ας επανέλθουμε όμως στις γεννήσεις, αφού η φετινή αναπαραγωγική περίοδος για τη μεσογειακή φώκια έχει ακόμα τουλάχιστον ένα μήνα μπροστά της και ελπίζουμε σε ακόμα περισσότερες αφίξεις! Σε όλα τα νέα μέλη της οικογένειας των Monachus monachus και σε αυτά που πιθανόν να έρθουν τον επόμενο μήνα, ευχόμαστε καλά ταξίδια στις ελληνικές θάλασσες!». (Πηγή: MOm)
Αφιερωμένο στους καπνιστές και ειδικά σε εκείνους που εκφράζουν και παράπονα από τα μέτρα κατά του καπνίσματος. Σε αυτούς που γνωρίζουν ότι προξενούν βλάβη στην υγεία των γύρω τους (για τη δική τους δεν νοιάζονται και στο κάτω κάτω δικαίωμά τουτς είναι) και όμως υπερασπίζονται σθεναρά το «δικαίωμα» να ανάβουν τσιγάρο σε δημόσιους χώρους:
«Σοκ προκαλούντα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας για το παθητικό κάπνισμα, καθώς αποδεικνύεται πως πεθαίνουν από αυτό 600.000 άτομα το χρόνο. Από αυτά το ένα τρίτο είναι παιδιά -165.000 και κυρίως στη νοτιοανατολική Ασία και την Αφρική- και ο θάνατός τους οφείλεται σε συνδυασμό αναπνευστικών λοιμώξεων σχετικών με το κάπνισμα. Ακόμη η έρευνα απέδειξε πως το παθητικό κάπνισμα έχει σημαντικές επιπτώσεις στις γυναίκες, καθώς πεθαίνουν ετησίως 281.000.Πιο συγκεκριμένα για το έτος 2004 το 40% των νεκρών από το παθητικό κάπνισμα ήταν παιδιά, το 35% γυναίκες και το 33% άνδρες. Η έρευνα, που διεξήχθη σε 192 χώρες, εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 'Λάνσετ'». (Πηγή: Αγγελιοφόρος)
Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει να καταλάβω; Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήταν εκείνος που το 1993 έφυγε από το κόμμα του, που τότε ήταν στην κυβέρνηση και μάλιστα την έριξε φέρνοντας στην εξουσία το αντίπαλο κόμμα; Δεν λέω ότι δεν έκανε καλά όμως δικαιούται τώρα ο ίδιος άνθρωπος να κατηγορεί για «προδοσία» ή «αποστασία» ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο, την Ντόρα Μπακογιάννη και κάθε άλλον βουλευτή, που αποφασίζει να αποχωρήσει από το κόμμα και να δημιουργήσει έναν άλλο πολιτικό σχηματισμό; Όπως ακριβώς γεννήθηκε η Πολιτική Άνοιξη γεννήθηκε και η Δημοκρατική Συμμαχία. Γιατί το ένα ήταν καλό και το άλλο είναι κακό; Και αν -λέω αν- πίσω από κάποιον κρυβόταν κάτι ύποπτο, αυτό αφορά εκείνον που έριξε μία ολόκληρη κυβέρνηση ή εκείνη που φεύγοντας από το «μαντρί» δεν άλλαξε παρά ελάχιστα τις ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό;
Πολλοί, ανάμεσά τους και ο Πιγκουίνος, ισχυρίζονται πως αν είχε ζήσει (αυτός αλλά και ο αδερφός του, Ρόμπερτ), ο κόσμος μας σήμερα θα ήταν καλύτερος. Δεν θα το μάθουμε, όμως, ποτέ. Σαν σήμερα το 1963 κάποιοι σκότωσαν τον 35ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ στο Ντάλλας του Τέξας. Οι δολοφόνοι δεν έχουν γίνει γνωστοί μετά από 47 χρόνια! (Η φωτογραφία ελάχιστα λεπτά πριν από τον πρώτο πυροβολισμό)
Στην πρώτη φωτογραφία, δύο άνθρωποι παρακολουθούν τη φωτιά σε κτίριο στη Σανγκάη, η οποία τελικά στοίχισε τη ζωή σε πενήντα ανθρώπους... Στη δεύτερη, αυτοκίνητο παρασύρεται από τα νερά στη διάρκεια σφοδρής κακοκαιρίας στην πόλη Σάλκουτς στη Σκωτία.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι. Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια! (Απόσπασμα από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»)
Εικόνες ντροπής εκτυλίχθηκαν σήμερα στην Αθήνα όταν κάποιοι «πατριώτες» και «Χριστιανοί Ορθόδοξοι» έφτασαν στο σημείο να πετάξουν ως και αυγά και γιαούρτια προς τους Μουσουλμάνους που απλώς προσεύχονταν σε ανοιχτούς χώρους! Σήμερα γιορτάζουν μία από τις δύο ιερές γιορτές τους, τη θυσία του Αβραάμ, και επειδή ακόμη δεν υπάρχει τέμενος στην Αθήνα, υποχρεώθηκαν να πάνε σε κεντιρικές πλατείες του λεκανοπεδίου. Σε μία από αυτές, στην πλατεία Αττικής, είχαν συγκεντρωθεί εθνικιστές, που τους έβριζαν παρέα με ορισμένους κατοίκους. Αυτοί απωθήθηκαν από την αστυνομία αλλά στο μπαλκόνι παρακείμενης πολυκατοικίας, τρεις κυρίες, που προφανώς είναι Χριστιανές και αγαπούν το πλησίον τους, ύψωσαν ελληνικές σημαίες, φώναζαν και εκείνες συνθήματα, έβαλαν μουσική στη διαπασών και πέταξαν από δύο (προφανώς δεν είχαν περισσότερα) αυγά και γιαούρτια για να μην αφήσουν τους ανθρώπους να προσευχηθούν. Οι περίπου 500 μετανάστες (κυρίως από Ινδία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές) δεν αντέδρασαν και αφού ολοκλήρωσαν την τελετή, αποχώρησαν άμεσα από την περιοχή... Πολλοί... πατριώτες θεωρούν ότι με τέτοιου είδους συμπεριφορές υπερασπίζονται την Ελλάδα και το κακό είναι ότι πολλοί συμφωνούν μαζί τους. Κανένας από δαύτους δεν καταλαβαίνει ότι παραβιάζουν τα πλέον στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και παράλληλα αντί να προστατεύουν την Ελλάδα, την ξεφτιλίζουν παγκοσμίως! Φυσικά, θα ήταν κανείς αφελής αν υποστηρίξει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα -και μάλιστα σε ορισμένες περιοχές πολύ μεγάλο- με τη μετανάστευση και αρκετοί άνθρωποι με το δίκιο τους εξεγείρονται για τα όσα συμβαίνουν αφού υπάρχει έλλειμα ασφάλειας. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί άμεσα λύση από την Πολιτεία. Αυτό, όμως, δεν επιτρέπει σε κανέναν να συμπεριφέρεται έτσι σε χιλιάδες ανθρώπους που θέλουν απλώς να προσευχηθούν.
Ο Πιγκουίνος έκανε ένα χρήσιμο τεστ προκειμένου να επιβεβαιώσει την «πολιτική του ταυτότητα». Επίσκέφτηκε, λοιπόν, το σάιτ helpmevote (με την ευκαιρία των αυτοδιοικητικών εκλογών), απάντησε σε τριάντα ερωτήσεις και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε. Ένας προοδευτικός και κεντροαριστερός Πιγκουίνος!
Το συγκεκριμένο σάιτ είχε ως στόχο να δείξει ποιος υποψήφιος της Περιφέρειας βρίσκεται πιο κοντά στις ιδέες του καθένα που έκανε το τεστ.
Και ο Πιγκουίνος χάρηκε πιο πολύ για το γεγονός ότι απέχει -και μάλιστα πάρα πολύ- από τους εχθρούς της δημοκρατίας. Από (άκρα) Αριστερά και (άκρα) Δεξιά...
Επικίνδυνη τοξική ουσία, κόκκινου χρώματος, διέρρευσε σε έξι χωριά της Ουγγαρίας με συνέπεια τέσσερις άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Στη φωτογραφία, η κάτοικος ενός από τα χωριά που επλήγησαν, κρατάει στην αγκαλιά της τη γάτα της προκειμένου να είναι ασφαλής και να μην έρθει σε επαφή με τη μόλυνση.
Να και μία καλή είδηση. Η ηγέτιδα της αντιπολίτευσης της Μυανμάρ, Άουνγκ Σαν Σούου Κίι, σύμβολο του αγώνα για τη δημοκρατία, αφέθηκε σήμερα ελεύθερη έπειτα από επτά χρόνια που βρισκόταν σε κατ' οίκον περιορισμό. Έχει περάσει τα 15 από τα 21 τελευταία χρόνια υπό κράτηση, αν και το 1990 εξελέγη πρωθυπουργός. Όμως, ο στρατός δεν θέλησε να της παραδώσει την εξουσία. Δεν δέχθηκε την πρόταση της χούντας να αφεθεί ελεύθερη με την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψει τη χώρα.
Το 1991 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ενώ το 2003 δέχθηκε δολοφονική επίθεση αλλά κατάφερε να επιβιώσει. Η είδηση της απελευθέρωσής της έφερε περίπου 2.000 υποστηρικτές έξω από το σπίτι της. Η ίδια, που έχει επηρεαστεί βαθιά από τη φιλοσοφία του Μαχάτμα Γκάντι περί μη βίας, χαιρέτησε τον κόσμο και ζήτησε ενότητα.
Εμείς οι φαν του Φοίβου Δεληβοριά, αναμένουμε το νέο του cd («Ο αόρατος άνθρωπος») στις 25 Νοεμβρίου αλλά ως τότε ακούμε το τραγούδι που έγραψε για την Αρλέτα και φυσικά θα περιλαμβάνεται στη νέα του δουλειά. Είναι το πρώτο διαθέσιμο για ακρόαση, τραγούδι. Αλλά και τα υπόλοιπα σκίζουν. Ο Πιγκουίνος έχει άποψη μιας και τα άκουσε στις παραστάσεις του Φοίβου στο «Μετρό» αλλά και στις καλοκαιρινές συναυλίες.
Εκατοντάδες πουλιά που έτρωγαν στο γρασίδι, πετούν τρομαγμένα στο άκουσμα των μηχανών αεροσκάφους, το οποίο επιχειρεί να προσγειωθεί στο κοντινό αεροδρόμιο.
Σε πείσμα όσων υποστηρίζουν τη δημοφιλή άποψη ότι θα πρέπει να στρέψουμε τις πλάτες στις εκλογές και να μην ψηφίσουμε, ο Πιγκουίνος αντιπαρατάσσει την ανάγκη να εκφράσει, ο καθένας μας ξεχωριστά, τη βούλησή του μέσω της κάλπης.Να ψηφίσει αυτόν που θέλει, για τους λόγους που θέλει και αν πάλι επιθυμεί, ας ρίξει λευκό ή άκυρο ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή του. Η δημοκρατία μάς δίνει την ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμά μας προς κάθε κατεύθυνση και δεν πρέπει να τη σνομπάρουμε. Σε λίγες ημέρες, άλλωστε, θα τιμήσουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τον αγώνα των παιδιών για την πτώση της χούντας και για την επαναφορά της δημοκρατίας. Το να μην πάμε στην κάλπη δεν είναι μαγκιά ή εξυπνάδα και δεν προσφέρει τίποτα στον τόπο. Αντίθετα, η προσέλευσή μας δείχνει ότι ενδιαφερόμαστε για εμάς, για τον τόπο μας και ότι είμαστε ενεργοί πολίτες. Και αυτό μπορεί να χαλάσει τα σχέδια κάποιων που ποντάρουν στην αδιαφορία μας.
Γιατί θα πρέπει ΠΑΝΤΑ να αφήνουμε ανθρώπους που δεν αξίζουν, που δεν μας σέβονται και δεν μας εκτιμούν, να μας κάνουν να αισθανόμαστε άσχημα; Γιατί να μην βρίσκουμε, απλώς, τη δύναμη ώστε να μην ασχολούμαστε καν μαζί τους; Ε;
Διασώστες και εθελοντές, στη Βραζιλία, επιχειρούν να επαναφέρουν στη θάλασσα μία λευκή φάλαινα, που έχασε τον προορισμό της προς την Ανταρκτική. Δυστυχώς, δεν τα κατάφεραν.
H Πανδώρα αποκτά και πάλι ζωή! Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Κάμερον υπέγραψε συμφωνία με την Twentieth Century Fox για τη δημιουργία δύο σίκουελ του «Avatar», της ταινίας η οποία κέρδισε 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ο διάσημος σκηνοθέτης θα αρχίσει την παραγωγή της πρώτης συνέχειας το επόμενο έτος και εκτιμά πως το φιλμ θα είναι έτοιμο τον Δεκέμβριο του 2014. Το δεύτερο σίκουελ θα κυκλοφορήσει μία χρονιά αργότερα. «Η δεύτερη και η τρίτη ταινία, οι οποίες θα είναι αυτοτελείς ιστορίες, θα συνεχίσουν να εξερευνούν τα θέματα και τους χαρακτήρες που άγγιξαν τις καρδιές του κοινού σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου. Ανυπομονώ να επιστρέψω στην Πανδώρα, τον κόσμο όπου η φαντασία μας μπορεί να ξεφύγει», δήλωσε ο Κάμερον. Περιμένουμε, λοιπόν, τις συνέχειες του «Avatar».
Η 28η Οκτωβρίου 1940 μέσα από μαρτυρίες που κατέγραψε η εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» του Στέλιου Κούλογλου. Αξίζει, πραγματικά, να το δει κανείς. (Πηγή: TVXS)
Σαν σήμερα, στις 27 Οκτωβρίου 1932, γεννήθηκε η Σύλβια Πλαθ, η κορυφαία ποιήτρια του 20ού αιώνα. Ο Πιγκουίνος τη θυμάται με το ποίημα «Δώρο γενεθλίων».
Δώρο γενεθλίων Τι είναι αυτό, πίσω από το πέπλο, είναι άσχημο, είναι ωραίο;
Τρεμοφέγγει, έχει στήθια, έχει αιχμές;
Είμαι σίγουρη πως είναι μοναδικό, είμαι σίγουρη πως είναι ακριβώς αυτό που θέλω.
Όταν μαγειρεύω σιωπηλά, το νοιώθω να με κοιτάζει, το νιώθω να σκέφτεται
«Να 'ναι αυτή για την οποία πρέπει να παρουσιαστώ, Να 'ναι άραγε αυτή η εκλεκτή, αυτή με τις μελανιές κόγχες και την ουλή;
Ζυγιζει το αλεύρι, πετάει το περίσσευμα Υπόκειται σε νόμους, σε νόμους, σε νόμους.
Να 'ναι γι' αυτήν ο ευαγγελισμός;
Θεέ μου, τι αστείο!»
Όμως λαμπυρίζει, δε σταματά και νομίζω πως με θέλει.
Δε θα με πείραζε αν ήταν κόκαλα ή ένα μαργαριταρένιο κουμπί.
Έτσι κι αλλιώς, δε θέλω κανένα σπουδαίο δώρο φέτος.
Αφού είμαι ζωντανή από ατύχημα.
Θα είχα μετά χαράς σκοτωθεί τότε, με οποιονδήποτε τρόπο.
Τώρα υπάρχουν αυτά τα πέπλα, που θροΐζουν σαν κουρτίνες,
Τα διαφανή σατέν ενός γεναριάτικου παράθυρου
Λευκά σαν στρωσίδια μωρού, και λάμποντας με νεκρική ανάσα. Ω φίλντισι!
Πρέπει να υπάρχει ένα ελαφοντόδοντο εκεί, μια στοιχειωμένη στήλη.
Μα δεν καταλαβαίνεις πως δεν με νοιάζει τι είναι;
Πώς μπορείς να μη μου το δώσεις;
Μην ντρέπεσαι - δεν με πειράζει αν είναι μικρό.
Μην είσαι τσιγκούνης, είμαι έτοιμη για τη μεγαλοσύνη.
Aς καθίσουμε δίπλα του, καθένας από μία μεριά, θαυμάζοντας τη λάμψη,
Το στραφτοκόπημα, την κατοπτρική του ποικιλία.
Ας φάμε πάνω του το τελευταίο δείπνο μας, σαν σε πιάτο νοσοκομείου.
Ξέρω γιατί δεν θες να μου το δώσεις,
Είσαι τρομοκρατημένος
Πως ο κόσμος θα εκραγεί με μια κραυγή και μαζί και το κεφάλι σου,
Σμιλεμένο, μπρούτζινο, ένα αρχαίο έμβλημα,
Ένα θαύμα για τα δισέγγονά σου.
Μη φοβάσαι, δεν είναι έτσι...
Εγώ μόνο θα το πάρω και θα πάω ήσυχα σε μια γωνιά.
Δεν θα μ' ακούσεις και να το ανοίγω, ούτε τρίξιμο χαρτιού,
Ούτε κορδέλες να πέφτουν, ούτε κραυγή στο τέλος.
Δε νομίζω πως μου αναγνωρίζεις τέτοια διακριτικότητα.
Αν ήξερες μόνο πώς αυτά τα πέπλα δολοφονούσαν τις μέρες μου.
Για σένα είναι απλά διαφάνειες, καθαρός αέρας.
Αλλά, Θεέ μου, τα σύννεφα είναι σαν βαμβάκι.
Στρατιές ολόκληρες. Είναι μονοξείδιο του άνθρακα...
Γλυκά, γλυκά τα εισπνέω,
Γεμίζοντας τις φλέβες μου με αόρατα, με ένα εκατομμύριο
Πιθανά μόρια σκόνης που απαριθμούν τα χρόνια της ζωής μου.
Είσαι ασημοντυμένος για την περίσταση. Ω, προσθετική μηχανή -
Είναι λοιπόν αδύνατο για σένα ν αφήσεις κάτι να φύγει και να το αφήσεις ολόκληρο;
Πρέπει να σφραγίζεις κάθε κομμάτι βιολετί;
Πρέπει να σκοτώνεις ό,τι μπορείς;
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που θέλω σήμερα, και μόνο εσύ μπορείς να μου το δώσεις.
Στέκεται στο παράθυρό μου, μεγάλο σαν τον ουρανό.
Αναπνέει από τα σεντόνια μου, τον ψυχρό νεκρό πυρήνα
Όπου σπαταλημένες ζωές παγώνουν και ακινητούν στην ιστορία.
Μην τ' αφήσεις να έρθει με το ταχυδρομείο, χέρι με χέρι.
Μην τ' αφήσεις να έρθει από στόμα σε στόμα, θα είμαι εξήντα
Μέχρι να παραληφθεί ολόκληρο και πολύ νωθρή για να το χρησιμοποιήσω.
Μόνο ξεκρέμεασε το πέπλο, το πέπλο, το πέπλο.
Αν ήταν θάνατος,
Θα θαύμαζα τη βαθιά του σπουδαιότητα, τ' άχρονα μάτια του.
Θα ήξερα ότι το εννούσες.
Θα υπήρχε μία ανωτερότητα τότε, μία γενέθλιος ημέρα
Και το μαχαίρι δεν θα σμίλευε, αλλά θα εισχωρούσε
Αγνό και καθαρό σαν κλάμα μωρού,
Και το σύμπαν θα γλιστρούσε από δίπλα μου.
(Από τη συλλογή της Σύλβιας Πλαθ «Άριελ», που κυκλοφόρησε μετά την αυτοκτονία της, το 1965. Στο βίντεο ακούγεται η φωνή της ποιήτριας, που απαγγέλει το έργο της)
Το δικό της διαγωνισμό ομορφιάς διεξάγει πλέον η Σαουδική Αραβία. Στην χώρα αυτή, όπου οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν το κεφάλι και ολόκληρο το σώμα τους λόγω της Σαρία, δεν διεξάγονταν (για προφανείς λόγους) διαγωνισμοί ομορφιάς, ωστόσο η λύση βρέθηκε: Πρόκειται για διαγωνισμό ηθικής ομορφιάς. Στο διαγωνισμό, που διεξήχθη στην πόλη της Κατίφ, συμμετείχαν συνολικά 400 κοπέλες καλυμμένες με πέπλο από το κεφάλι ως τα πόδια, σύμφωνα με την εφημερίδα al- Watan. «Βασίλισσα της ηθικής ομορφιάς» στέφθηκε η 24χρονη -τυφλή- Ζεινάμπ αλ Κατάμ, η οποία διαγωνίστηκε με άλλες δέκα υποψήφιες προβάλλοντας όχι τις φυσική γοητεία της αλλά το σεβασμό της στις οικογενειακές αξίες. Η νικήτρια του διαγωνισμού αφού τελείωσε το σχολείο έμεινε στο σπίτι με την οικογένειά της, σύμφωνα με την εφημερίδα. (Πηγή: ΣΚΑΙ)
Ένα αστέρι στον ουρανό θα είναι πλέον η Καίτη Χωματά, μία από τις πιο αγαπημένες Ελληνίδες τραγουδίστριες, η οποία σφράγισε με τη φωνή της την εποχή του «Νέου Κύματος». «Έφυγε» πριν από λίγο στα 64 χρόνια της, καθώς έπασχε από καρκίνο. Γεννήθηκε στην Πλάκα, σπούδασε κλασσικό μπαλέτο και σε πολύ μικρή ηλικία την ανακάλυψε ο Γιάννης Οικονομίδης, ο οποίος και την έβαλε στον χώρο της μουσικής. Ήταν παντρεμένη και είχε δύο κόρες. Καλό ταξίδι...
Τρεις φωτογραφίες, τρεις προσωπικές ιστορίες από την τελευταία εβδομάδα. Στην πρώτη, η 4χρονη Αφγανή πρόσφυγας στο Πακιστάν, Αΐσα Ντάουντ με αντίγραφο του Κορανίου στο σχολείο της. Στη δεύτερη, ο αποχαιρετισμός ζευγαριού στη Σταυρούπολη της Ρωσίας πριν ο άντρας μεταβεί στη στρατιωτική μονάδα του. Στην τρίτη, ένα μικρό αγόρι τρέχει να αγκαλιάσει τη μητέρα του μετά την τελετή της αποφοίτησής της από την αστυνομική ακαδημία της Μπογκοτά στην Κολομβία.
Τις καλές πρωτοβουλίες, έστω και αν έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, πρέπει να τις επαινούμε. Μόνο καλά λόγια μπορούμε να πούμε για την απόφαση των επικεφαλής του ελληνικού ποδοσφαίρου να στηρίξουν την πανευρωπαϊκή εκστρατεία κατά του υποσιτισμού που προωθούν η EPFL (European Professinonal Football Leagues) και ο ΟΗΕ.
Έτσι, αποφασίστηκε η έβδομη αγωνιστική της Σούπερ Λίγκα, που θα διεξαχθεί το Σαββατοκύριακο, να είναι αφιερωμένη στη μάχη κατά του υποσιτισμού, που δυστυχώς εξακολουθεί να πλήττει πολλές περιοχές του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε έξι δευτερόλεπτα χάνεται ένα παιδί, ενώ συνολικά ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό. «Συνολικά σε όλη την Ευρώπη, 16 διοργανώτριες αρχές, περισσότεροι από 250 σύλλογοι, 125 γήπεδα και εκατομμύρια φίλαθλοι θα δηλώσουν τη συμπαράστασή τους σε έναν ιερό σκοπό, την καταπολέμηση της πείνας», δήλωσε ο πρόεδρος της Σούπερ Λίγκα, Βαγγέλης Μαρινάκης. Και πρόσθεσε: «Καλούμε όλους να συμμετάσχουν στη συλλογή υπογραφών στην ιστοσελίδα www.1billionhungry.org».
Θυμήθηκα, απόψε, τον Δημήτρη Χορν. Φοβερός ηθοποιός, αξέχαστος... Η ωραία σκηνή είναι από την ταινία «Η Αθήνα τη νύχτα», η οποία τον... επισκέφτηκε στο ραδιοφωνικό στούντιο την ώρα της εκπομπής του «Τα καθημερινά του καθημερινού».
Έπειτα από 90 χρόνια αγώνων, δικαστικών διαμαχών και επιστημονικών εξετάσεων, ένας άνθρωπος που καταδικάστηκε και απαγχονίστηκε, δικαιώθηκε στην Αυστραλία. Aύριο το πρωί ο πολιτειακός υπουργός Δικαιοσύνης, Ρομπ Χολς, θα παραδώσει τα οστά του Κόλιν Κάμπελ Ρος στους απογόνους του για να τα θάψουν δίπλα στον τάφο της μητέρας του. Ο Ρος απαγχονίστηκε τον Απρίλιο του 1922, όταν βρέθηκε ένοχος για τη δολοφονία της 12χρονης Αλμα Τρίσκε, που είχε σημειωθεί τον Δεκέμβριο του 1921. Ο Ρος ισχυριζόταν τότε ότι ήταν αθώος, χωρίς, ωστόσο, να πείθει. Από πολύχρονες έρευνες, που ακολούθησαν τον απαγχονισμό του (σσ. η τελευταία έρευνα έγινε το 2007) διαπιστώθηκε ότι οι τρίχες, που βρέθηκαν στον Ρος, δεν ανήκαν -τελικά- στο θύμα και το στοιχείο, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η δίκη και η καταδίκη του, αποδομήθηκε. Η μητέρα του Ρος είχε ζητήσει να της επιτραπεί να κάνει χριστιανική ταφή στο γιο της αλλά οι αρχές τότε τής αρνήθηκαν. «Με την παράδοση των οστών διορθώνουμε ένα λάθος, που διαπράχθηκε. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να δώσουμε πίσω στον Ρος τη ζωή που δεν έζησε», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης.
(Πηγή: «Τα Νέα») Αφιερωμένο στους υπέρμαχους της θανατικής ποινής...
Άνοιξε χθες, στο Ιστορικό Μουσείο του Βερολίνου, τις πύλες της η έκθεση με τίτλο «Ο Χίτλερ και οι Γερμανοί, λαϊκή κοινότητα και έγκλημα», που είναι αφιερωμένη στον άνθρωπο που αιματοκύλησε την Ευρώπη.
Τέτοιες εκθέσεις που σε εμάς μπορεί να φαίνονται περίεργες, δίνουν την ευκαιρία στον κόσμο και κυρίως στους Γερμανούς να διερευνήσουν τη σχέση τους με τον Χίτλερ και να εξηγήσουν -αν μπορούν- πώς αυτός κατάφερε να τους γοητεύσει και να γίνει ο ηγέτης τους. Τα εγκαίνια της έκθεσης απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία καθώς συνέπεσαν με τη δημοσιοποίηση έρευνας, η οποία κατέδειξε ότι ένας στους δέκα Γερμανούς επιθυμεί «έναν νέο Φύρερ για να κυβερνήσει τη χώρα με σιδηρά πυγμή», ενώ το 35% δηλώνει πως η Γερμανία έχει «επικίνδυνα κατακλυστεί» από ξένους. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν χιλιάδες ναζιστικά «αναμνηστικά» και είδη της ναζιστικής προπαγάνδας όπως μπουκάλια μπύρας, κάρτες, τράπουλες, μολυβένιοιυςστρατιώτες και «καπέλα» φωτιστικών με τη σβάστικα. Αντίθετα, στα εκθέματα δεν περιλαμβάνονται αντικείμενα που μπορεί να είχε αγγίξει ο ίδιος ο Χίτλερ. «Τέτοιου είδους κειμήλια μπορεί να εμπεριείχαν τον κίνδυνο ενθάρρυνσης της λατρείας του Χίτλερ», δηλώνουν οι οργανωτές, οι οποίοι ήταν πολύ προσεκτικοί ακόμη και στη χωροθέτηση των εκθεμάτων ώστε να μην εκπέμπονται «λανθασμένα» μηνύματα. Για παράδειγμα, δίπλα στις στολές των SS βρίσκονται τοποθετημένες στολές κρατουμένων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης καθώς και αυθεντικές απαγορευτικές επιγραφές «για Εβραίους»... Πάντως, ένα ερώτημα παραμένει: κατά πόσο η Γερμανία μπορεί να μιλάει, να γράφει ή να επισκέπτεται εκθέσεις, πλήρως απενοχοποιημένη από το παρελθόν της. Μπορεί; Όπως και να έχει, η έκθεση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Δείτε εδώ φωτογραφίες.
Συγκλονιστικές είναι οι εικόνες που μεταδίδονται τούτη την ώρα σε όλον τον κόσμο από τον απεγκλωβισμό των μεταλλωρύχων στη Χιλή. Βαθιά ανθρώπινες και συγκινητικές. Η ζωή νίκησε! (Στο βίντεο ο απεγκλωβισμός του πρώτου μεταλλωρύχου)
Νωρίς το πρωί στην Ηλιούπολη. Δύο οδηγοί δεν έχουν... δει ότι έχουν αφήσει τα αυτοκίνητά τους μπροστά από στάση λεωφορείου και πήγαν να κάνουν τις δουλειές τους χωρίς να τρέχει τίποτα... Το troktiko, νονίζω, τους αποκαλούσε γάιδαρους... Και είχε δίκιο...
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής η σημερινή. Αφορμή για προβληματισμό μιας και σε πολλές χώρες εξακολουθεί να υφίσταται αυτή η υπέρτατη μορφή σκληρής, απάνθρωπης και ταπεινωτικής τιμωρίας. Στον κόσμο, το 2009, εκτελέστηκαν τουλάχιστον 1.708 άνθρωποι, όπως αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία. Από αυτούς οι 1.000 και πλέον στην Κίνα, 388 στο Ιράν και 120 στο Ιράκ. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πέμπτη θέση, μεταξύ 18 χωρών, με 52 εκτελέσεις. Η θανατική ποινή διατηρείται ακόμη σε 75 χώρες, παρά το γεγονός ότι καμία μελέτη δεν έχει αποδείξει ότι η εφαρμογή της οδηγεί σε μείωση της εγκληματικότητας. Σε πολλές χώρες έχουν εκτεεστεί ανήλικοι, ενώ σε τουλάχιστον 350 αποδεδειγμένα αθώους έχει επιβληθεί θανατική ποινή. Εξ αυτών οι 23 έχουν εκτελεστεί.
Το είδα τυχαία σε ρεπορτάζ στην τηλεόραση και το διαφημίζω (στους λίγους -αλλά καλούς- που έρχονται καμία βόλτα από το μπλογκ), γιατί αξίζει. «Το 2006, όταν ο Αμερικανός ταξιδιώτης Blake Mycoskie βρέθηκε σε ένα χωριό στην Αργεντινή, συνειδητοποίησε ότι τα παιδιά που ζούσαν εκεί δεν είχαν παπούτσια να προστατέψουν τα πόδια τους. Θέλοντας να τα βοηθήσει, ίδρυσε την ΤΟΜS Shoes, μια εταιρεία, η οποία για κάθε ζευγάρι παπούτσια που πουλούσε, θα χάριζε και ένα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. One for one. Εκτός από σύμβολο φιλανθρωπίας, τα ΤΟΜS έχουν γίνει και σύμβολο μόδας με φανατικούς υποστηριχτές. Η Julia Roberts, η Keira Knightley, o Matt Damon, η Demi Moore και η Lourdes είναι μόνο κάποιοι από αυτούς».
Το κείμενο από την ιστοσελίδα της εταιρείας στην Ελλάδα, όπου μπορείτε να βρείτε πληροφορίες.
Ο Κινέζος αντιφρονών Λιού Σιαομπό είναι ο φετινός νικητής του Νομπέλ Ειρήνης. Τιμήθηκε για τον μακρόχρονο και ειρηνικό αγώνα του για τα ανθρώπινα δικαιώματα (τα ποια;) στην Κίνα.
Ο 54χρονος Λιού Σιαομπό φυλακίστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο -ανήμερα τα Χριστούγεννα- για ένα μανιφέστο που έγραψε το 2008 μαζί με άλλους Κινέζους ακτιβιστές, με το οποίο ζητούσε ελευθερία λόγου και πολυκομματικές εκλογές. Για το... έγκλημα αυτό, εκτίει ποινή έντεκα ετών! Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ύψους 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων και θα απονεμηθεί στο Όσλο στις 10 Δεκεμβρίου αλλά είναι άγνωστο ποιος θα το παραλάβει. Μακάρι αυτό το βραβείο να τον βοηθήσει ηθικά και υλικά για να αντέξει τον δύσκολο αγώνα του και μακάρι να έρθει γρήγορα η ημέρα που θα βγει από τη φυλακή. Βέβαια, η απόφαση της νορβηγικής επιτροπής Νόμπελ προκάλεσε τις αντιδράσεις της κινεζικής κυβέρνησης. Για αυτούς ο Λιου Σιαομπό είναι «εγκληματίας καταδικασμένος από το κινεζικό δικαστικό σύστημα επειδή παραβίασε τους κινεζικούς νόμους»... Mάλιστα, αστυνομικοί εμπόδισαν τη σύζυγό του Σιαομπό, Λιού Σιά, να κάνει δηλώσεις στον Τύπο για τη βράβευση, αν και επικοινώνησε μαζί τους τηλεφωνικά. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό ο Σιαομπό να μην γνωρίζει τίποτα για τη βράβευση. Σημειώνεται πως οι αρχές της Κίνας διέκοψαν τη μετάδοση της σχετικής εκπομπής του CNN, για προφανείς λόγους.
Ο παρακάτω «διάλογος» έχει μείνει στην ιστορία αφού έγινε ανάμεσα σε δύο κορυφαίες προσωπικότητες, που προφανώς δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις. Φρόντισαν, όμως, να αφήσουν τις αιχμές τους και στην ουσία να προσβάλουν ο ένας για τον άλλον, με... τακτ. Κάποτε, λοιπόν, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, ο μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, έστειλε δύο εισιτήρια για ένα από τα έργα του στον Ουίνστον Τσόρτσιλ. «Σας στέλνω δύο εισιτήρια για την πρεμιέρα του έργου. Το ένα για σας και το άλλο για έναν φίλο σας, αν βέβαια σας έχει απομείνει μείνει κάποιος», έγραψε στο τηλεγράφημα που συνόδευε τα εισιτήρια. Ο Αγγλος πολιτικός με την ευρύτητα πνεύματος που τον διέκρινε, απάντησε με τον ίδιο... ευγενικό τρόπο: «Σας ευχαριστώ πολύ. Είναι, όμως, αδύνατο να έρθω στην πρεμιέρα. Θα παρακολουθήσω την παράσταση την επομένη, αν βέβαια το έργο σας εξακολουθεί να παίζεται...».
Να' φευγα Όνειρα, φτερά μου χάρτινα πάρτε με απαλά ως τ' ουρανού την αγκαλιά Να 'φευγα, και τι δε θα 'δινα να 'μπαινα κρυφά στου φεγγαριού κάποια γωνιά
Όνειρα, με μάτια κόκκινα που κλεισαν βαριά βλέπω τον κόσμο μια φωτιά να 'φευγα, πέρα απ' τ' ανθρώπινα μέσα μου η καρδιά άστρο σβηστό στο πουθενά
Όνειρα μου χτεσινά πόσα βράδια μου ορφανά έκλαψα για την αγάπη στ' ουρανού την αγκαλιά
Όνειρά μου αποψινά μια και το φερε η καρδιά κι έφυγε άλλη μια αγάπη καλώς ήρθατε ξανά
Όνειρα, σε κόσμο ψεύτικο πάμε να χαθώ μέχρι ν' αδειάσει το μυαλό να 'φευγα, σε ύπνο ατέλειωτο κι όταν σηκωθώ να 'χω ξεχάσει ν' αγαπώ
Όνειρα μου χτεσινά πόσα βράδια μου ορφανά έκλαψα για την αγάπη στ' ουρανού την αγκαλιά
Όνειρά μου αποψινά μια και το φερε η καρδιά κι έφυγε άλλη μια αγάπη καλώς ήρθατε ξανά (Στίχοι: Ελένη Ζιώγα, μουσική: Αντώνης Μιτζέλος, ερμηνεία: Γιάννης Κότσιρας)
Έτσι πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο. Το μικρό σε διάρκεια βίντεο δείχνει τους παίκτες της Μάιντς, της ομάδας έκπληξης του γερμανικού Πρωταθλήματος, να διασκεδάζουν μαζί με τον κόσμο τους μετά τη νίκη τους επί της -αγαπημένης ομάδας του Πιγκουίνου, επί τη ευκαιρία- Κολωνίας, το βράδυ της Τρίτης. Ήταν η πέμπτη νίκη σε ισάριθμες αγωνιστικές για τη Μάιντς που φυσικά βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Μετά τη λήξη, οι παίκτες γιόρτασαν την επιτυχία τους κρατώντας ένα τεράστιο «1» από χαρτί, το οποίο τους έδωσαν οι φίλαθλοι και έκαναν την πλάκα και το κέφι τους. Το διασκέδασαν όλοι μαζί. Γιατί, πάνω από όλα το ποδόσφαιρο είναι χαρά και διασκέδαση. Όχι πόλεμος, όπως γίνεται σε ορισμένες υπανάπτυκτες χώρες...
Σαν σήμερα, το 1971, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής, Γιώργος Σεφέρης. Ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε το ποίημα «Επιφάνια,1937» από τη συλλογή «Σχέδια για ένα καλοκαίρι». Στην εκτέλεση αυτή με την αξεπέραστη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Σε μία χώρα όπου ο εθελοντισμός θεωρείται... ηλιθιότητα, οι ήρωες εθελοντές του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και η οργάνωσή τους, συμπλήρωσαν είκοσι χρόνια ανθρωπιστικής δράσης. Το γιόρτασαν με έκθεση φωτογραφίας στις οποίες καταγράφονται στιγμές από τις αποστολές των μελών τους. Από αυτήν την έκθεση είναι και οι φωτογραφίες. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τους ανθρώπους αυτούς ούτε για τις ανάγκες των ανθρώπων, στους οποίους έμπρακτα συμπαραστέκονται. Τρία πράγματα μόνο: το προσδόκιμο ζωής στη Ζάμπια -εν έτει 2010- είναι 39 χρόνια, στη Μοζαμβίκη 41, στο Μαλάουι 42 και στον Νίγηρα 44. Κάθε χρόνο πεθαίνουν πέντε εκατομμύρια παιδιά από υποσιτισμό. Με δεκαπέντε ευρώ εξασφαλίζεται το εμβόλιο της ελονοσίας για τριάντα παιδιά.
Πέρασε καιρός χωρίς την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη. Απαιτείται επανόρθωση. Ιδού:. Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ (Διαβάζει ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος) Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη! Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος, ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.
Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.
Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα, μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ
νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο, το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά, χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω, που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά! (Από τη συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες)
Δύο εντυπωσιακές φωτογραφίες από το ζωικό βασίλειο. Στην πρώτη ένας βάτραχος δέχεται την... επίσκεψη ενός εντόμου. Στη δεύτερη δύο αετοί μονομαχούν για το ποιος θα πάρει τη λίγη τροφή που έχουν εντοπίσει στα χιόνια. Οι δύο εικόνες εκτίθενται στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης με αφορμή τα 60 χρόνια λειτουργία του.
Άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη από τα σημερινά «Νέα». Δίχως σχόλια Πιγκουίνου...
«ΧΘΕΣ ΑΝΟΙΞΑΝ τα σχολεία σε συνθήκες (όπως πάντα) εθνικού γεγονότος. Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλη πολιτισµένη χώρα στον κόσµο όπου η σχολική χρονιά αρχίζει µε τους πολιτικούς αρχηγούς, τους υπουργούς, τον Αρχιεπίσκοπο και δεν ξέρω ποιους άλλους προύχοντες να συνοδεύουν τους µαθητές στα θρανία. ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ; Ασφαλώς. Μιας υπερβολής που δεν εκδηλώνεται µόνο µε το άνοιγµα των σχολείων. Μήπως ξέρετε καµία άλλη χώρα στον κόσµο όπου γίνεται εθνικό ζήτηµα ποιοι, πόσοι και πώς µπαίνουν στα Πανεπιστήµια; Όπου εφηµερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις ασχολούνται µε τα θέµατα των εισαγωγικών εξετάσεων; Όπου εκδίδονται κανονικά ανακοινωθέντα για το ποια θέµατα είναι βατά και ποια δύσβατα; Αυτά δεν συµβαίνουν ούτε στη Ζιµπάµπουε! ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ, δυστυχώς, στην Ελλάδα. Όπου για κάποιον περίεργο λόγο, η εκπαίδευση συγκεντρώνει όλες τις παθογένειες της κοινωνίας. Ακόµη και έναν συνδικαλισµό του χειρότερου είδους. ΕΧΩ ΜΠΡΟΣΤΑ µου µια ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Πειραιά µε τον βαρύγδουπο τίτλο «Υπερασπίζουµε τις κατακτήσεις µας!». Τι ακριβώς υπερασπίζονται; Ακούστε προσεκτικά... «ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕάδεια από τη διεύθυνση για να αποχωρήσουµε από το σχολείο» –πράγµα που σηµαίνει ότι πηγαινοέρχονται στο σχολείο όποτε τους γουστάρει... «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙυποχρεωτικό ωράριο 8-2» –δεν θέλουν να δουλεύουν ούτε καν εξάωρο, δηλαδή! «ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ του συλλόγου διδασκόντων γίνονται µέσα στο ωράριο» –αυτό που δεν υπάρχει όταν δεν τους βολεύει... «ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕστα κενά µας άλλα κενά που είτε προκύπτουν έκτακτα είτε υπάρχουν εξαιτίας έλλειψης προσωπικού»– αφήνουν τα κενά να υπάρχουν για να τιµωρούνται τα παιδιά που έπεσαν στα χέρια τους... «ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕεφόδους διευθυντών και προϊσταµένων στην τάξη» σιγά που θα το δεχόντουσαν! «ΔΕΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕσε σχολικούς συµβούλους ούτε σχέδια ρύθµισης ύλης ούτε αντίγραφα θεµάτων τεστ, πρόχειρων διαγωνισµάτων ή ύλης που εξετάζεται» –µε άλλα λόγια, δεν δίνουν λογαριασµό σε κανέναν... ΑΥΤΑ ΚΑΙάλλα συναφή περιέχονται στην ανακοίνωση. Γελοιότητες; Ασφαλώς. Αξίζει, όµως, να αναλογιστούµε ότι κάτι τέτοιοι άνθρωποι, µε αυτήν την κοινωνική και επαγγελµατική συνείδηση, αναλαµβάνουν να µεγαλώσουν και να µορφώσουν τα παιδιά µας. Ανθρωποι που αρνούνται τον έλεγχο, αρνούνται την ιεραρχία, αρνούνται την αξιολόγηση, αρνούνται τα υπηρεσιακά συµβούλια, αρνούνται ακόµη και το ωράριο. ΠΕΙΤΕ ΜΟΥτώρα τι παιδιά θα βγουν από τα χέρια τους. Κι αν µπορεί να έχει µέλλον ένας τόπος το εκπαιδευτικό σύστηµα του οποίου προάγει την αφασία, το ανεξέλεγκτο, το ασυνείδητο, την αναξιοκρατία, την ελάχιστη προσπάθεια. Ένας τόπος που διαµορφώνεται κατ’ εικόνα και καθ’ οµοίωσιν όσων γράφουν τέτοιες ανακοινώσεις. ΑΛΛΑ ΚΑΙ όσων ανέχονται κάτι τέτοια φαινόµενα».
Ημέρα περισυλλογής, για τον καθένα, η τελευταία του χρόνου. Η δυσάρεστη διαπίστωση πως για ακόμη 365 ημέρες τα όνειρα παρέμειναν απλώς όνειρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο απολογισμός είναι -ως συνήθως, εδώ που τα λέμε- θλιβερός...
