Ένας άνθρωπος, ο οποίος με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα στο επάγγελμά μου, ο Σάκης Τσακασιάνος, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ούτε εκείνος κατάφερε να κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο...
Δεν θα γράψω για τα καλά του ή για τα κακά του αλλά μόνο ότι ήταν ο πρώτος που μου έμαθε κάποια πράγματα γύρω από τη δημοσιογραφία. Ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί (κι ακόμα... ακολουθούν) αλλά ο Σάκης -ο «πατριάρχης» του ρεπορτάζ του αθηναϊκού ποδοσφαίρου- ήταν αυτός που με πήρε στο επιτελείο του και μέσα από τις σελίδες που εκείνος επιμελούνταν, είδα για πρώτη φορά δημοσιευμένο το όνομά μου.
Ο χρόνος πέρασε, εγώ άλλαξα ρεπορτάζ («αναβαθμίστηκα»...), εκείνος άλλαξε εφημερίδα, χαθήκαμε, όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Τι μένει πίσω; Οι αναμνήσεις αλλά και η νοσταλγία για όλα αυτά που ζούσαμε τα παλιά ΚΑΛΑ χρόνια στην ιστορική και... συγχωρεμένη, πλέον, «Αθλητική Ηχώ» με την οποία έχει συνδέσει το όνομά του. Πρόκειται για μια εικόνα που όσο περνάει ο καιρός ξεθωριάζει αλλά που δεν ξεχνιέται και ποτέ δεν θα ξεχαστεί.
Και ο Σάκης θα βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο να φωνάζει, να κάνει πλάκα και να εξαπολύει -αλλά και να δέχεται- «φαρμακερές» και... σόκιν ατάκες από τους συναδέλφους του...
Καλό ταξίδι...
Δεν θα γράψω για τα καλά του ή για τα κακά του αλλά μόνο ότι ήταν ο πρώτος που μου έμαθε κάποια πράγματα γύρω από τη δημοσιογραφία. Ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί (κι ακόμα... ακολουθούν) αλλά ο Σάκης -ο «πατριάρχης» του ρεπορτάζ του αθηναϊκού ποδοσφαίρου- ήταν αυτός που με πήρε στο επιτελείο του και μέσα από τις σελίδες που εκείνος επιμελούνταν, είδα για πρώτη φορά δημοσιευμένο το όνομά μου.
Ο χρόνος πέρασε, εγώ άλλαξα ρεπορτάζ («αναβαθμίστηκα»...), εκείνος άλλαξε εφημερίδα, χαθήκαμε, όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Τι μένει πίσω; Οι αναμνήσεις αλλά και η νοσταλγία για όλα αυτά που ζούσαμε τα παλιά ΚΑΛΑ χρόνια στην ιστορική και... συγχωρεμένη, πλέον, «Αθλητική Ηχώ» με την οποία έχει συνδέσει το όνομά του. Πρόκειται για μια εικόνα που όσο περνάει ο καιρός ξεθωριάζει αλλά που δεν ξεχνιέται και ποτέ δεν θα ξεχαστεί.
Και ο Σάκης θα βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο να φωνάζει, να κάνει πλάκα και να εξαπολύει -αλλά και να δέχεται- «φαρμακερές» και... σόκιν ατάκες από τους συναδέλφους του...
Καλό ταξίδι...
5 σχόλια:
Μπράβο ρε Κώστα...
Καλό του ταξίδι λοιπόν. Να ξέρεις ότι είσαι πολύ τυχερός που στη ζωή σου έχεις συναντήσει σπουδαίους ανθρώπους.
365 ημέρες ο χρόνος μείον ρεπό και αργίες, πες 300, επί περίπου 12 χρόνια... Πολύς καιρός σε αντικριστά γραφεία με τον Σάκη... Και όμως, ο Σάκης άντεξε! Ειδικά όταν του έλεγα πως σαν φτάσει η ώρα του θα του εκφωνήσω έναν επικήδειο που θα γλείφει τα δάχτυλά του! Τα (από μένα προς αυτόν) μακάβρια καλαμπούρια ήταν πάντοτε στην ημερήσια διάταξη τότε στην Αθλητική Ηχώ. Προφανώς, εκεί που θα πάει θα βρεθεί κάποιος θα τον τσιγκλάει με ατάκες για την κόλαση της ζωής!... Τα γράφω αυτά γιατί ξέρω ότι ο Σάκης δεν γούσταρε τα σοβαροφανή μαύρα κοστούμια. Προτιμούσε τα μουσταρδί, λαδί, σομόν... Διότι ο Σάκης ήταν... Σάκης! Και να θες να τον ξεχάσεις, δεν γίνεται! Επίσης, κάτι μου λέει ότι θα γούσταρε σήμερα -εν μέσω θρήνων και θρηνολογιών- κάτι "ελαφρύ":
Σ' ετούτο το μάταιο κόσμο που έζησες, Σάκη, έγραφες για τον ΑΟ Παραδείσου. Είναι πλέον η ώρα του... Παραδείσου να σε ανταμείψει! Το ξέρω Σάκη, καλός ο παράδεισος, αλλά δεν είναι δα και η... Ζάκυνθος!
Δεν πειράζει, με διαολοστέλνεις με κάποιο από τα αγαπημένα σου έμμετρα όταν και όποτε ξανασυναντηθούμε...
Ψέματα δε θα γράψω,
γι αυτό θα τολμήσω να πω οτι δυστυχώς δεν τον ήξερα.
Δεν τον ήξερα γιατί η σχέση μου με το ποδόσφαιρο δεν είναι καθόλου καλή.
Από το άρθρο σου όμως ,
αλλά και από τα σχόλια
κατάλαβα καλά πως έφυγε ένας πολύ αγαπητός και αξιόλογος άνθρωπος.
Καλό του ταξίδι λοιπόν
και εσείς να τον θυμάστε πάντα
με την ίδια αγάπη,
με την ίδια νοσταλγία.
Φίλε είναι ωραίο τελικά να φεύγεις και να σε θυμούνται στον εργασιακό σου χώρο με αγάπη και νοσταλγία!Καλό του ταξίδι!
Δημοσίευση σχολίου