Είναι απορίας άξιον πώς καταφέρνει αυτή η κυβέρνηση να έρχεται σε δύσκολη θέση και να κάνει τα λάθος πράγματα ακόμη και σε περιπτώσεις που μοιάζουν «εύκολες».
Έπειτα από οκτώ ημέρες απεργίας στο Μετρό από τους υπαλλήλους που βολεύτηκαν εκεί επειδή έτυχε να έχουν γνωστούς πολιτικούς, η μεγάλη πλειοψηφία -πλην των «επαναστατών της φακής», που έσπευσαν να στηρίξουν τον «δίκαιο αγώνα»- περίμενε την αντίδραση των ιθυνόντων της κυβέρνησης αφού η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Και ήταν έτοιμη να τη στηρίξει στην αντιπαράθεσή της απέναντι σε μία κάστα εργαζομένων, που φωνάζει επειδή αυτά που τους είχαν υποσχεθεί κάποτε εκείνοι που τους διόρισαν, πλέον παύουν να ισχύουν. Τι κι αν οι εποχές έχουν αλλάξει και λεφτά δεν υπάρχουν, το βόλεμα είναι βόλεμα...
Και ποια ήταν η κίνηση της κυβέρνησης; Η επιστράτευση! Μία απόφαση που παραβιάζει το Σύνταγμα! Και επιπλέον, μία απόφαση που κάνει τους απεργούς να φαίνονται ως ήρωες, ως αδικημένοι και πως πάνε κόντρα σε «χούντα», όπως είχε το θράσος να πει και ένας από τους συνδικαλιστές τους.
Και αναρωτιέται κανένας: πόσο δύσκολο ήταν να καθίσουν ο πρωθυπουργός, ο αρμόδιος υπουργός και οι σύμβουλοί τους και να κάνουν τα απλά; Ποια είναι αυτά; Πρώτα από όλα, να διαμηνύσει η Πολιτεία προς τους συνδικαλιστές πως όποιος συνεχίσει μία απεργία που έχει κηρυχθεί παράνομη, θα απολυθεί. Σε αντίθεση με την επιστράτευση, αυτό το προβλέπει ο νόμος.
Εφόσον συνεχίσουν να απεργούν παρανόμως, να καταθέσει αγωγές και να ζητά αποζημιώσεις από το σωματείο των απεργών και από τους ίδιους για τα διαφυγόντα κέρδη.
Φυσικά, ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, φέρει και η διοίκηση του Μετρό, η οποία εκδίδει καταστάσεις πληρωμών βάσει των οποίων οι «απεργοί» αμείβονται κανονικότατα! Και με αυτούς κάτι πρέπει να γίνει.
Αυτές οι κινήσεις, οι οποίες θα επιδοκιμάζονταν από τους περισσότερους Έλληνες, θα έφερναν τους υπαλλήλους του Μετρό απέναντι στην κοινωνία και θα τους ανάγκαζαν να επιστρέψουν στην τόσο κακή δουλειά τους... Τώρα, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μοιάζει δύσκολο να ξεμπλέξουν.
9 σχόλια:
Γεια σου Κώστα,
Εν τω μεταξύ μήπως πρέπει να λάβεις υπ' όψη σου ότι η Αθήνα είχε γίνει μια θάλασσα από λαμαρίνες;
Ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για περισσότερες ανταλλαγές "αβροτήτων"; Ότι ο φανατισμός, οι συντεχνείες, τα μικροσυφέροντα, οι ανοησίες δεν είναι οι καλύτεροι συνομιλητες της λογικής;
Από δω και πέρα περιμένω να γίνει σωστή διαχείριση της κατάστασης.
Ο συνδικαλισμός υπό την σημερινή μορφή του πρέπει να ΞΕΠΑΤΩΘΕΙ!!!
Καλημέρα καπετάνιε.
Αυτά που λες κι εσύ έχω λάβει υπόψη για να διατυπώσω την άποψή μου. Δεν θα έλεγα ότι είναι αβρότητες προς τους απεργούς τα όσα προτείνω.
Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνούμε, ειδικά στις διαπιστώσεις σου για τις συντεχνίες αλλά και το τι πρέπει να συμβεί με τον συνδικαλισμό έτσι που έχει καταντήσει.
Όπως έχεις παρατηρήσει τις αβρότητες τις έχω σε εισαγωγικά με ότι αυτό μπορεί να σημαινει! Καλημέρα!
Ναι, αντιλαμβάνομαι πώς το εννοείς. Πάντως, φοβάμαι ότι δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στα του συνδικαλισμού.
Για να δούμε...
Τα "απλά": απολύσεις συνδικαλιστών, αγωγές κατά εργαζομένων... Μήπως, ακροδεξιέ Πιγκουίνε, να άνοιγαν και μερικά ξερονήσια για τους αμετανόητους;
Όταν κάποιος παρανομεί, όποιος κι αν είναι αυτός, πρέπει να υποστεί τις συνέπειες.
Εγώ επικαλούμαι τους νόμους και τη Δικαιοσύνη και εσύ το δίκαιο της... επανάστασης.
Προφανώς, ακόμη πιστεύεις ότι κάνεις αντίσταση κατά της χούντας (και της Βέρμαχτ, ε;), οπότε η εφαρμογή των νόμων θεωρείται από σένα κάτι... ακροδεξιό.
Στα ξερονήσια πήγαιναν κάποτε πραγματικοί ήρωες, οι οποίοι έδιναν αγώνες. Τι σχέση έχουν αυτοί με τους απεργούς του Μετρό;
ΥΓ: Ωραίο το νέο ID.
Και στα ξερονήσια με νόμους τούς έστελναν.
Υποθέτω πως δεν συγκρίνεις τις εποχές εκείνες με τη σημερινή.
Δεν απέχουμε τόσο πολύ όσο νομίζουν μερικοί...
Δημοσίευση σχολίου