Ένας γάμος στα συντρίμια

O Earvin Nierva και η Riza μετά την ολοκλήρωση της τελετής του γάμου τους, ποζάρουν μπροστά από τα κατεστραμένα σπίτια που άφησε πίσω του ο τελευταίος τυφώνας, ο οποίος πέρασε από την πόλη Τακλομπάν στις Φιλιππίνες έναν μήνα νωρίτερα.

Οι δύο νιόπαντροι, που ζουν στην περιοχή, αποφάσισαν να κάνουν τον γάμο στα συντρίμια και να βγάλουν φωτογραφίες με φόντο την καταστροφή, θέλοντας να περάσουν το μήνυμα ότι η πόλη και οι κάτοικοί της, μπορούν να αφήσουν πίσω τους την τραγωδία και να φτιάξουν και πάλι τη ζωή τους.

Χρόνια πολλά!

Το δικό μου Όσκαρ πάει στην Τζόαν Φοντέιν

Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου ώστε να μπορώ να αξιολογώ τις ερμηνείες των ηθοποιών με καλλιτεχνικούς όρους. Πάντως, αν προσωπικά είχα τη δυνατότητα να απονείμω ένα Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου στην ιστορία του σινεμά, θα το έδινα στην Τζόαν Φοντέιν για την ταινία «Ρεβέκκα» του Άλφρεντ Χίτσκοκ, του 1940.

Για μένα, που παρότι μου αρέσει ο κινηματογράφος δεν έχω παρακολουθήσει πολλά φιλμ, η ερμηνεία της είναι η καλύτερη που έχω δει. Η μεταμόρφωσή της από νεαρή συνεσταλμένη κοπέλα στην αρχή της ταινίας σε γυναίκα με προσωπικότητα και οικοδέσποινα στην έπαυλη του Μέντερλι που βγαίνει νικήτρια από όλες τις δοκιμασίες στην εξέλιξή της, είναι εκπληκτική και δείγμα πραγματικά σπουδαίας ηθοποιού με γνήσιο υποκριτικό ταλέντο. 

Δεν ήταν τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι προτάθηκε για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου για τη «Ρεβέκκα» (το οποίο, τη χρονιά εκείνη, κατέληξε στην Τζίντζερ Ρότζερς).

Τα παραπάνω τα θυμήθηκα στο άκουσμα της είδησης ότι η Φοντέιν έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 96 ετών. Μία πολύ μεγάλη απώλεια για την έβδομη τέχνη.

Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων: Γράψε για τα δικαιώματα: 2 εκατομμύρια γράμματα, tweet και sms, μπορούν να αλλάξουν ζωές

Ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων, μία από τις σημαντικότερες παγκόσμιες εκστρατείες της Διεθνούς Αμνηστίας, κινητοποιεί για 11^η συνεχή χρονιά εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, με στόχο να αλλάξει, με γράμματα αλληλεγγύης και θεσμικής πίεσης, τις ζωές ατόμων των οποίων τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε κίνδυνο.

Από τις 6 έως τις 17 Δεκεμβρίου άνθρωποι από περισσότερες από 80 χώρες, από την Αλγερία ως τη Σλοβενία και από το Χονγκ Κονγκ ως το Μαρόκο, θα υπερασπιστούν, με τα γράμματα και τις υπογραφές τους, τα ανθρώπινα δικαιώματα 12 ατόμων και κοινοτήτων. Τα γράμματα  θα απευθύνονται, είτε στα ίδια τα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο, προκειμένου να τους δώσουν δύναμη και ελπίδα, είτε στις κυβερνήσεις των χωρών τους, καλώντας τις να σεβαστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών τους.

Η Διεθνής Αμνηστία προσδοκεί ότι κατά τη διάρκεια του φετινού Μαραθωνίου θα αποσταλούν περισσότερα από 2 εκατομμύρια γράμματα, φαξ, email, tweet και sms.

«Ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων είναι μια σημαντική στιγμή, η οποία βρίσκεται στην καρδιά της δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας: αναλαμβάνουμε δράση για άλλους ανθρώπους, δείχνοντας αλληλεγγύη σε όσους υψώνουν με θάρρος το ανάστημά τους απέναντι στην τυραννία», δήλωσε ο Σαλίλ Σετί, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας συμμετέχει και φέτος στον Παγκόσμιο Μαραθώνιο Γραμμάτων και καλεί όλες και όλους να στηρίξουν με το γράμμα τους ή την υπογραφή τους:

• Τρεις ρώσους ακτιβιστές, τους Vladimir Gheorgievich Akimenkov , Artiom Victorovich Saviolov και Mikhail Aleksandrovich Kosenko, οι οποίοι φυλακίστηκαν μετά από ειρηνικές διαμαρτυρίες στην πλατεία Bolotnya, με την κατηγορία για «συμμετοχή σε μαζικές εξεγέρσεις». Διαβάστε περισσότερα: http://bit.ly/18HX42V

• Τον τυνήσιο μπλόγκερ, Jabeur Mejri, ο οποίος καταδικάστηκε σε επτά χρόνια κάθειρξη το 2012 για «επίθεση σε ιερές αξίες» και «υπονόμευση δημοσίων ηθών», επειδή δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο τις απόψεις του περί θρησκείας. Διαβάστε περισσότερα: http://bit.ly/1f2ybhf

• Την ακτιβίστρια από την Καμπότζη, Yorm Bopha, η οποία αντιμετωπίζει κατασκευασμένες κατηγορίες, που σχετίζονται με τον ακτιβισμό της για το δικαίωμα στη στέγη της κοινότητάς της, στη λίμνη Boeung Kak. Διαβάστε περισσότερα: http://bit.ly/1bMrdOC

• Τον τούρκο οδηγό, Hakan Yaman, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε άγρια​ από την τουρκική αστυνομία κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων φέτος και έχασε την όρασή του από το ένα μάτι. Διαβάστε περισσότερα: http://bit.ly/18pAiXL

• Τα Μέλη της Επιτροπής Συγγενών Κρατουμένων και Εξαφανισμένων (COFADEH) από την Ονδούρα, μιας ΜΚΟ αφοσιωμένης στη διερεύνηση εξαφανίσεων και άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση και δέχονται απειλές και επιθέσεις. Διαβάστε περισσότερα: http://bit.ly/1d4×4vD

Ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων είναι μια ιδιαίτερη εκδήλωση παγκόσμιας αλληλεγγύης. Επίσης, έχει θετικό αντίκτυπο στις ζωές ανθρώπων των οποίων τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε κίνδυνο. Μια μεμονωμένη επιστολή προς τις αρχές μπορεί να αγνοηθεί. Αλλά χιλιάδες επιστολές που καλούν για αλλαγές στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυσκολότερο να αγνοηθούν.

Από το ξεκίνημά του, ο Μαραθώνιος έχει επιτύχει την απελευθέρωση κρατουμένων συνείδησης. Φέτος, λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσημη έναρξη της εκστρατείας, η ακτιβίστρια,Yorm Bopha, αφέθηκε ελεύθερη με εγγύηση στις 22 Νοεμβρίου.

Λίγες μέρες μετά την επανένωση με την οικογένεια και την κοινότητά της, δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία: «Ευχαριστώ τους υποστηρικτές της Διεθνούς Αμνηστίας! Η καμπάνια σας ήταν επιτυχής, και αυτό το δείχνει η απελευθέρωσή μου! Αλλά η υπόθεσή μου δεν έχει τελειώσει ακόμα. Σας παρακαλώ να συνεχίσετε να πιέζετε την κυβέρνηση της Καμπότζης να κλείσει την υπόθεση. Και σας παρακαλώ να συνεχίσετε να υποστηρίζετε την κοινότητά μου και άλλους στην Καμπότζη! Όταν συνεργαζόμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να πετύχουμε!»

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Παιδιά στο Αφγανιστάν κάνουν μάθημα σε τάξη στην ύπαιθρο σε κέντρο προσφύγων έξω από το Τζαλαλαμπάντ.

Who is Nelson Mandela?

Ίσως το καλύτερο ντοκιμαντέρ για τον Νέλσον Μαντέλα, την απώλεια του οποίου θρηνεί σήμερα όλος ο πλανήτης. Είναι του BBC (δυστυχώς στα αγγλικά) και αξίζει να το παρακολουθήσετε.

«'Εφυγε» ο Μαντέλα...

Ο Νέλσον Μαντέλα, ο «πατέρας της δημοκρατίας» της Νότιας Αφρικής και πρώτος μαύρος Πρόεδρος της χώρας, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 95 ετών, μετά από μακρά, άνιση μάχη με το θάνατο, ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τζέικομπ Ζούμα.
Ο Μαντίμπα -όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες του- πέθανε γαλήνια στο σπίτι του στο Γιοχάνεσμπουργκ, περιστοιχισμένος από μέλη της οικογένειάς του.

Παγκόσμιο είδωλο στον αγώνα κατά του απαρτχάιντ και εθνικός ήρωας στην πατρίδα του, τη Ν. Αφρική, ο Νέλσον Μαντέλα ήταν από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εποχής μας, ήταν ένας άνθρωπος που η αφοσίωσή του στις ελευθερίες του λαού του ενέπνευσαν υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο. 

Διάσημος για τον αγώνα του κατά του ρατσισμού, πέρασε 27 χρόνια στη φυλακή αγωνιζόμενος ενάντια στο απαρτχάιντ. Μετά την απελευθέρωσή του, σκοπός της ζωής του έγινε η εθνική και φυλετική συμφιλίωση. Ελεύθερος από το 1990, ανέλαβε την προεδρία από το 1994 μέχρι το 1999. Το 1993 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον τελευταίο Πρόεδρο του απαρτχάιντ, Φρεντερίκ ντε Κλερκ, για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη Δημοκρατία.
Ο Μαντέλα γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου το 1918 στο Τρασκέι στη Νότιο Αφρική. Γιος φυλάρχου αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Γιοχάνεσμπουργκ. Πήγε στο Γιοχάνεσμπουργκ καθώς οι γονείς του ήθελαν παρά τη θέλησή του να τον παντρρέψουν. Το 1944, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και εργάστηκε σκληρά για την εξάλειψη των πολιτικών του απαρτχάιντ του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος. 

Κατά τη διάρκεια της δίκης του για τις δραστηριότητές του, ο Μαντέλα διακήρυξε: «Πάλεψα ενάντια στην κυριαρχία των λευκών, πάλεψα και ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Αυτό που επιθυμώ είναι το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά και απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών. Είναι ένα ιδανικό, το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματοποιήσω. Αλλά αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω».

Το 1969 η μοίρα κτύπησε δύο φορές την οικογένειά του. Χάνει τον ένα γιο του από AIDS και τον άλλο σε τροχαίο δυστύχημα.Το 2010 χάνει και τη δισέγγονή του σε τροχαίο.  Από τότε ο Μαντέλα δραστηριοποιείται ενεργά κατά του AIDS. Κατά την 90ή επέτειο των γενεθλίων του, το 2008, έγινε παγκόσμιος εορτασμός προς τιμήν του.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε  σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις αρχές του μήνα εισήχθη στο νοκοσομείο για 24 ώρες στο πλαίσιο εξετάσεων ρουτίνας, όπως δήλωσαν τότε οι αρχές, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο πέρασε σχεδόν τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού έπειτα από εγχείρηση για αφαίρεση πέτρας από τη χοληδόχο κύστη. Είχε ιστορικό πνευμονοπάθειας από το 1988, όταν προσεβλήθη από φυματίωση στη φυλακή όπου βρισκόταν ως πολιτικός κρατούμενος. Το 2001 υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία για καρκίνο του προστάτη και τον επόμενο χρόνο δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι είχε θεραπευτεί εντελώς.

Τον αποστόμωσε η γυναίκα τον υπουργό ή μήπως όχι;

Άλλη μία… «γυναίκα που αποστόμωσε τον uπουργό» πρωταγωνίστησε αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο. Μαζί με το σχετικό link που αναρτούσαν τα διάφορα sites διαβάσαμε τα συνήθη επικολυρικά κείμενα για «την τόλμη και αξιοπρέπεια που ανάβλυζε ο πύρινος λόγος της». Η συγκεκριμένη κυρία βρέθηκε στο κοινό της εκπομπής «enikos» του Ν. Χατζηνικολάου απέναντι στον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση. Στην εκπομπή το κοινό συμμετέχει ενεργά στο διάλογο, θέτοντας ερωτήματα στον εκάστοτε καλεσμένο και μέσα από τις απαντήσεις ενημερώνονται και οι τηλεθεατές για όσα μπορεί να απασχολούν σε σχέση με τον τομέα του εκάστοτε υπουργού.

Λίγο πριν το τέλος, η «γυναίκα που αποστόμωσε τον υπουργό» πήρε τον λόγο. Όχι για να θέσει ερώτημα –άλλωστε προειδοποίησε τον υπουργό να μην απαντήσει, να μην σχολιάσει καν όσα θα πει– αλλά για να του πει το πρόβλημά της, ότι στη θέση του δε θα κοιμόταν τα βράδια και ότι δεν τον θεωρεί υπουργό της. Ακόμα του είπε «σας θεωρώ ηθικό αυτουργό που πέθανε το κοριτσάκι από αναθυμιάσεις από μαγκάλι γιατί υπογράφετε αυτές τις αποφάσεις με την τρόικα. Θέλω να ρωτήσω αν κοιμάστε τα βράδια από τις τύψεις. Εγώ δε θα κοιμόμουν. Είσαστε ηθικός αυτουργός που πέθανε το κοριτσάκι. Είναι ντροπή σας και εσάς και της κυβέρνησης και όλων όσων συνυπογράφουν αυτά της τρόικας. Ντροπή και αίσχος». Αναρωτήθηκε «κοιτώντας στα μάτια έναν άνεργο μπορείτε να του πείτε κάτι για την καταδίκη που του έχετε κάνει σε αεργία για το υπόλοιπο της ζωής του;» (αεργία και όχι ανεργία;). Ο υπουργός την κοιτά με σκυμμένο κεφάλι. Το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα. «Τα άτομα με αναπηρία έχουν μεγαλύτερη περηφάνια και φιλότιμο από εσάς, που το γκατζετάκι σας στοιχίζει περισσότερο από το μηνιάτικο της κυρίας. Ντροπή και αίσχος σας!»

Την επόμενη μέρα είναι η νέα διαδικτυακή ηρωίδα. «Αποστόμωσε τον υπουργό!» Του είπε ότι δεν τον θεωρεί υπουργό! Του είπε ότι είναι αναξιοπρεπής, ότι δεν έχει φιλότιμο, ότι είναι ηθικός αυτουργός ενός θανάτου! Ζήτω!

Δεν ήταν βέβαια, η πρωτοπόρος. Είχαν προηγηθεί κι άλλοι πολίτες που «αποστόμωναν υπουργούς και πολιτικούς». Λίγο καιρό πριν είχαμε δει στα παράθυρα «τη γυναίκα που γείωσε τον Βρούτση». Πώς; Βγαίνοντας από τη συνάντηση με την τρόικα τον ρωτούν οι δημοσιογράφοι «όλα πήγαν καλά;» Καλά, καλά λέει αυτός. «Σαχλαμάρες που πήγαν καλά!» αντέτεινε μία γυναικεία φωνή. Άλλη μία μιντιακή ηρωίδα έχει αναδειχθεί. «Γείωσε τον Βρούτση» (όπως γράφει το σούπερ της είδησης), με τη φράση καταπέλτη «σαχλαμάρες που πήγαν καλά».

Πριν από περίπου 1 μήνα, η διάσημη 12χρονη μικρή Θεοδώρα από τον Πύργο είχε εκφωνήσει έναν πύρινο λόγο για τις αναμνήσεις που είχε από το… «κοινό υφάδι που υφαίναμε σε γειτονιές και εργοστάσια» καταγγέλλοντας «το κλείσιμο της ΕΡΤ και την αντικατάστασή της από τη φασιστική Δ.Τ». Και τότε το κοινό ξεσπούσε σε χειροκροτήματα

Πριν από 1 χρόνο, στα μέσα Νοέμβρη, πρωταγωνιστής των site ήταν ο φοιτητής που διαμαρτυρόταν επειδή «με απολυτήριο ΤΕΙ θα πάρω 450 ευρώ». Στη συνέχεια ανέλυσε τα φοιτητικά του έξοδα για ενοίκιο, φαγητό, «0,50 για μια φρατζόλα ψωμί για δύο άτομα, δύο καφεδάκια μία φορά την εβδομάδα», καταλήγοντας ότι δε βγαίνει.

«Σήμερα φουντάρισε μία κοπέλα, πήρε χθες χάπια δεν τα κατάφερε, πήγε φούνταρε από το παράθυρο. Ποιος κοινωνικός ιστός;». «Άμα έχουμε δραχμή δε θα έχουμε χρήματα να βάλουμε πετρέλαιο λένε, λες και τώρα που έχουμε ευρώ μπορούμε!» Το κοινό -ως όφειλε- ξεσπά σε χειροκροτήματα. «Είμαι 27 χρονών… Παιδεία… Ποια παιδεία; ΤΕΙ Χαλκίδας. 5 μόνιμοι καθηγητές, σκούζουνε κι αυτοί οι έρμοι για τον μισθό τους». Το ότι αν δεν είχαμε σε κάθε περιφέρεια, κωμόπολη, χωριό και από ένα ΤΕΙ, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τόσο για τους φοιτητές, όσο και για τους καθηγητές, ήταν ελάσσονος σημασίας ζήτημα για να το θίξει ο αποστομωτής φοιτητής.

Επόμενος πολίτης: «Η καραμέλα ότι αν δεν υπήρχε μνημόνιο 3, δε θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις αποδείχθηκε ένα τεράστιο ψέμα… (παύση) Εντάξει, κατά την άποψή μου». «Το ότι χωρίς το 3ο μνημόνιο δε θα ανακεφαλαιωθούν οι τράπεζες, εντάξει μη σώσουν και ανακεφαλαιοποιηθούν! Ας πάνε να δανειστούν. Ας κλείσουν». Ναι, μωρέ και τι έγινε; Επειδή –το λιγότερο – έτσι θα χάσουμε τις καταθέσεις μας; Σιγά! Ποιος νοιάζεται για την ουσία όταν είναι τόσο φαντεζί η διαδικασία;

Οι πολίτες όμως δεν αποστομώνουν μόνο on camera, αλλά και γραπτώς. «Ο μαθητής που άφησε άφωνο το ελληνικό διαδίκτυο» λέει ο τίτλος. «Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν, καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς». Η επιστολή γράφτηκε το καλοκαίρι, όταν η κοινή γνώμη παρακολουθούσε τον συνδικαλιστικό αγώνα της ΟΛΜΕ, που κινδύνεψε να τινάξει στον αέρα τις πανελλαδικές εξετάσεις των μαθητών. «Δάσκαλοί μου, έχετε την υποχρέωση απέναντι σε όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ» (με κεφαλαία) έγραφε ο μαθητής, χρίζοντας τον εαυτό του αυτοδίκαιο εκφραστή και εκπρόσωπο των εν Ελλάδι μαθητών. Ειρήσθω εν παρόδω, όσοι έχουμε περάσει από ελληνικά πανεπιστήμια και έχουμε δώσει πανελλαδικές, δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για την ανηθικότητα του εκβιασμού του συνδικαλιστικού κλάδου των καθηγητών εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων.

Όλοι οι «πολίτες που αποστομώνουν τους πολιτικούς» ενήλικοι και ανήλικοι έχουν ένα κοινό. Την αυτοαποθέωσή τους. Ανάλγητοι, άχρηστοι, μίσθαρνα όργανα πολιτικοί που καταστρέφετε τις ζωές μας, που αν δεν υπήρχατε όλα θα ήταν τέλεια, που θα έπρεπε να ντρέπεστε που είσαστε υπουργοί, διαλύοντας εμάς, τους άμοιρους ευθυνών πολίτες. «Θεωρείτε ότι νομιμοποιείστε με την πολιτική που κάνετε;» ρώτησε η πρώτη «πολίτης που αποστόμωσε τον Βρούτση».

Η απάντηση είναι απλή. Βασικά, ναι. Οποιοσδήποτε βουλευτής εκλέγεται με δημοκρατικές διαδικασίες και τοποθετείται από μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση με σύννομο και δημοκρατικό τρόπο υπουργός, από μία κυβέρνηση η οποία a propos έχει λάβει πριν 1 μήνα ξανά τη δεδηλωμένη, ναι. Νομιμοποιείται να «κάνει την πολιτική που κάνει».

Είναι επόμενο, βέβαια, σε μία φοβική κοινωνία να εδραιώνεται ο λαϊκισμός. Εκεί όπου η ανομία επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, όπου νόμος είναι το δίκιο του εκάστοτε συνδικαλιστή, που η τήρηση των νόμων γίνεται αλά καρτ- εάν συμφωνούμε και μας βολεύουν, είναι λογικό και επόμενο να θεωρείται ως μη νόμιμο κάτι το οποίο δεν μας αρέσει. Έτσι κι αλλιώς, τηρούμε μόνο όσους νόμους μας αρέσουν. Στο όνομα των συμφερόντων του εκάστοτε κλάδου καταλύονται τα δικαιώματα των άλλων. Επί παραδείγματι, η απόφαση του ΣΤΕ για τις Σκουριές δεν ήταν αυτό που βόλευε τους κατοίκους. Άρα δεν την εφαρμόζουμε. Τελεία. Ο νόμος για το κάπνισμα δεν μας αρέσει. Δεν τον εφαρμόζουμε. Τελεία.

Από εκεί και πέρα, η συλλογική απενοχοποίηση των πολιτών για τα πάντα, γίνεται με την αρωγή των ΜΜΕ. Σε μια χώρα όπου οι πολίτες κάνουν επιλεκτική χρήση των δομών της δημοκρατίας, θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν έως και καταχρηστικά τα δικαιώματα που τους παρέχει, αλλά όταν θεωρούν ότι οι αποφάσεις ενός υπουργού δεν είναι αρεστές τις αναγορεύουν σε παράνομες.

Οι ευθύνες φυσικά ξεκινούν άνωθεν. Όταν πριν ένα μήνα περίπου σε παράθυρο πρωινής εκπομπής εμφανίστηκε ο κ. Λαφαζάνης και ο δημοσιογράφος του είπε ότι τα ματ επενέβησαν στην κατάληψη της ΕΡΤ γιατί οι καταλήψεις δημοσίων κτηρίων είναι παράνομες, απεφάνθη ότι «η κυβέρνηση είναι παράνομη». Κάποιος άλλος θα πει ότι η αντιπολίτευση είναι παράνομη κ.ο.κ. Κοντολογίς, το καλύτερο πλυντήριο στην παρανομία.

Για την ουσία δε των δηλώσεων που «αποστομώνουν τους πολιτικούς», επειδή με όρους μαγκιάς δεν τελεσφορεί κανένας αγώνας ή πρόβλημα, πέρα από κάποιες γενικόλογες διακηρύξεις και τη ρητορική αποκήρυξης του μνημονίου υπάρχει κάποια καλύτερη πρόταση;

Υπάρχει. Την ακούσαμε από τον κ. Στρατούλη στην ίδια εκπομπή που η «γυναίκα αποστόμωσε τον υπουργό»: «όταν κυβερνήσουμε εμείς θα ακυρώσουμε τα μνημόνια, θα εφαρμόσουμε αναπτυξιακές πολιτικές, θα χρηματοδοτήσουμε μεγάλες δημόσιες κοινωνικές επενδύσεις και ιδιωτικές επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας, σέβονται το περιβάλλον και τις εργασιακές σχέσεις και θα ανασυγκροτήσουμε την χώρα. Όχι μόνο δε θα αυξήσουμε το όριο των ομαδικών απολύσεων, αλλά θα το επαναφέρουμε στα προ μνημονίου επίπεδα, θα επαναφέρουμε το ποσό των αποζημιώσεων, αλλά και τον χρόνο προειδοποίησης»…

Και θα δίνουν και ένα i-phone 5, φαντάζομαι.
(Κατερίνα Παναγοπούλου, από την Athens Voice)

Νονός... Πιγκουίνος!

Το μεσημέρι, ο Πιγκουίνος έζησε την πολύ όμορφη εμπειρία να βαπτίσει ένα όμορφο αγοράκι. 

Όλα κύλησαν στην εντέλεια στο μυστήριο χωρίς να λείψουν και κάποιες μάλλον απρόοπτες σκηνές, με πρωταγωνιστή τον συμπαθή ηλικιωμένο ιερέα, ο οποίος ξεχνούσε συνεχώς το όνομα του μωρού μας!

Ο μικρός, πάντως, έλαμπε και όπως... επιτάσσει το έθιμο, έκλαψε και με το παραπάνω.

Να μας ζήσεις, Αλέξανδρε Χρύσανθε!

Η διάσωση του μικρού δελφινιού και το «ευχαριστώ»

Δείτε πώς Βραζιλιάνοι ψαράδες έσωσαν ένα μικρό δελφίνι που βρέθηκε κοντά στη βάρκα τους, έχοντας μια πλαστική σακούλα μπλεγμένη στο ρύγχος του. Αφού το έπιασαν και απομάκρυναν τη σακούλα, το άφησαν στη θάλασσα και εκείνο τους ευχαρίστησε με τον δικό του τρόπο.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Πρωτότυπη διαμαρτυρία διαδηλώτριας στην Ιταλία, η οποία φιλάει έναν άνδρα της αστυνομίας!

Η συγκέντρωση έγινε στην πόλη Σούσα ενάντια στη δημιουργία σιδηδρομικής γραμμής που θα μειώνει την απόσταση ανάμεσα στη Λυών και το Τορίνο. Ωστόσο, υπάρχουν αντιδράσεις καθώς κάποιοι υποστηρίζουν ότι το οικονομικό κόστος είναι πολύ μεγάλο.

Έτσι σκότωσαν τον Κέννεντυ - η εκδοχή του Τζιμ Γκάρισον (JFK, 1991)

Στηριζόμενος στην έρευνα του εισαγγελέα της Νέας Ορλεάνης, Τζιμ Γκάρισον, ο Όλιβερ Στόουν γύρισε, το 1991, την ταινία «JFK». 

Ο Γκάρισον ήταν ουσιαστικά ο πρώτος που αμφισβήτησε έντονα το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν (συστήθηκε από τον Λίντον Τζόνσον), η οποία υποστήριξε ότι ο Κέννεντυ σκοτώθηκε από έναν και μοναδικό δολοφόνο, τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ. Αντίθετα, ο εισαγγελέας ήταν πεπεισμένος ότι υπήρξε συνομωσία.
Δείτε στο παραπάνω απόσπασμα τη δική του εκδοχή για το πώς δολοφονήθηκε -ακριβώς σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια- ο 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
(Στην ταινία, τον Γκάρισον υποδύεται ο Κέβιν Κόστνερ).

Ντάλας, 22 Νοεμβρίου 1963...

Το φιλμ καταγράφει τις τελευταίες στιγμές του Τζον Κέννεντυ, ο οποίος δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας ακριβώς πριν από 50 χρόνια.

Η υποδοχή στο αεροδρόμιο, η αυτοκινητοπομπή στους δρόμους του Ντάλας υπό τις ιαχές των κατοίκων, η δολοφονία, το σοκ και το πανδαιμόνιο που ακολούθησε στο σημείο των πυροβολισμών, το πένθος των πολιτών έξω από το νοσοκομείο Πάρκλαντ, ο καθολικός ιερέας που έδωσε την τελευταία ευχή στον Πρόεδρο...
Δείτε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ημέρας που άλλαξε τον κόσμο.

Μπράβο σας, μάγκες!

Πριν από λίγα λεπτά η Εθνική μας εξασφάλισε την πρόκρισή της στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου καθώς απέσπασε ισοπαλία 1-1 στο φλεγόμενο Βουκουρέστι από την κατώτερη Ρουμανία.

Έτσι, το καλοκαίρι η Ελλάδα θα είναι παρούσα στη Βραζιλία, στο ραντεβού των κορυφαίων ομάδων του πλανήτη!

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους!

Πολυτεχνείο, 40 χρόνια μετά...

Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973

Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, - πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;

17 Νοεμβρίου
Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς,
πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει: περιμένω απ’ το μέσα μαύρο;
Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω
απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη
στις λεωφόρους.
Πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; 
(Γιάννης Ρίτσος - 16 και 17 Νοέμβρη 1973)

'Επρεπε να το είχαμε τελειώσει από χθες!

Απόλυτα κατανοητός ο ενθουσιασμός όλων μας για την εικόνα της Εθνικής στο χθεσινό παιχνίδι με τη Ρουμανία. Η ομάδα μας έπαιξε πολύ καλό ποδοσόφαιρο -κάτι, που για να είμαστε ειλικρινείς, σπανίως συμβαίνει- και κέρδισε δίκαια με 3-1.

Ωστόσο, ο αγώνας στο «Καραϊσκάκη» αφήνει και μία πικρή γεύση. Και αυτό γιατί η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα τέρματα και να πάει την Τρίτη στο Βουκουρέστι για τον επαναληπτικό έχοντας ουσιαστικά εξασφαλίσει την παρουσία της στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία. Όταν κάνεις σπουδαία εμφάνιση και σου παρουσιάζεται η ευκαιρία να «σφραγίσεις» την πρόκριση από τον πρώτο αγώνα, φροντίζεις να την αξιοποιείς γιατί αν δεν το κάνεις, μπορεί να κινδυνεύσεις σοβαρά στη ρεβάνς.

Αυτό, όμως, δεν συνέβη χθες και κατά συνέπεια, οι Ρουμάνοι παραμένουν «ζωντανοί» και μας περιμένουν σε λίγες ημέρες στην έδρα τους έχοντας δικαίωμα στην ελπίδα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε την αστοχία μας.

Καλή επιτυχία στην ομάδα μας...

Οι γελοιογραφίες που δεν είδαν στην «Αυγή»

Συνέχεια, σήμερα, στο θέμα που δημιούργησε η κομματική «Αυγή» αναφορικά με το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου στα «Νέα». 
Με μία επίσκεψη στην ιστοσελίδα της εφημερίδας μπορεί κάποιος να δει πρόσφατες γελοιογραφίες του «καθεστωτικού» καλλιτέχνη και να εκτιμήσει το αιχμηρό χιούμορ που διαθέτει.

Ενδεικτικά, παραθέτω τρεις εξ αυτών που θεωρούνται... τολμηρές. Μόνο που κανένας από τους πρωταγωνιστές (ούτε καν ο Πάνος Καμμένος) δεν διανοήθηκε να κατηγορήσει τον Χαντζόπουλο. Υποθέτω πως τις συγκεκριμένες γελοιογραφίες δεν τις είδαν στην «Αυγή» ή στον ΣΥΡΙΖΑ για να ασκήσουν αυστηρή κριτική στον Χαντζόπουλο, όπως συνέβη τώρα...

 

Διαβάστε, τέλος, και το άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη για το θέμα.

Η «Αυγή» αποκαλύπτει το παρασκήνιο της γελοιογραφίας Χαντζόπουλου!

Από την επίθεση της κομματικής «Αυγής» στον γελοιογράφο των «Νέων», Δημήτρη Χαντζόπουλο για ένα σκίτσο του με τις αγωνίστριες Ζωή Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ Μακρή:

«Εκείνο που έκανε τέλειο τον εξευτελισμό του Χαντζόπουλου ήταν ότι το σκίτσο του ταυτίστηκε με το κεντρικό μήνυμα που εξέπεμπε εκείνη την ημέρα το καθεστώς. Η εντολή ήταν σαφής: Επιτεθείτε στην Κωσταντοπούλου, την Μακρή και την Τζάκρη, αξιοποιώντας το γεγονός ότι είναι νέες γυναίκες, εξοντώστε τις ενοχλητικές με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Το αφεντικό διέταξε και ο Χαντζόπουλος εκτέλεσε και μάλιστα μετά χαράς». 

Το απόσπασμα (από άρθρο που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Ανανδρανιστάκη), παρατίθεται για να καταδειχθεί ότι ενίοτε υπάρχουν... σοβαρά κείμενα που μας κάνουν να γελάμε πολύ περισσότερο ακόμη και από γελοιογραφίες κορυφαίων καλλιτεχνών, όπως ο Χαντζόπουλος. Πού σύμφωνα με τον Ανανδρανιστάκη, μάλλον δέχθηκε τηλεφώνημα από το... καθεστώς με τη διαταγή να «χτυπήσει» τις δύο επαναστάτριες και μετά δημιούργησε τη γελοιογραφία. Και μάλιστα «μετά χαράς», γιατί η «Αυγή» το ξέρει και αυτό!

Διπλή αποθέωση του «ευ αγωνίζεσθαι» στη Σ. Αραβία

Πολύ όμορφες σκηνές εκτυλίχθηκαν στο παιχνίδι ανάμεσα στην Αλ Νάντα και την Αλ Ιτιχάντ για το Πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας.

Κάποια στιγμή, ο τερματοφύλακας της πρώτης έπρεπε να δέσει τα κορδόνια του, όμως είχε την μπάλα στην κατοχή του και δεν μπορούσε. Προς γενική έκπληξη, ένας αντίπαλος επιθετικός, έσπευσε να τον βοηθήσει και του έδεσε τα κορδόνια. Ο γκολκίπερ τον ευχαρίστησε και έδωσε συνέχεια στο ματς.

Ωστόσο, ο διαιτητής δεν είχε καταλάβει τίποτα και υπέδειξε έμμεσο για καθυστέρηση σε βάρος της Αλ Νάντα! Όμως, οι παίκτες της Αλ Ιτιχάντ, το εκτέλεσαν στέλνοντας την μπάλα επίτηδες άουτ, σε μία φάση σπάνιας ποδοσφαιρικής αλληλεγγύης, κερδίζοντας το ζεστό χειροκρότημα από τους φιλάθλους.

Χαραλαμπίδου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα απαγορεύσει τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα»!

Ούτε Σαμαράς ούτε Τσίπρας ούτε Βενιζέλος ούτε καν Τζάκρη. Στην τριήμερη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή που ξεχώρισε είναι η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, όμως τα κανάλια της διαπλοκής δεν προχώρησαν στην προβολή της για ευνόητους λόγους!

Πρόκειται για βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την Α' Θεσσαλονίκης, η οποία στην ομιλία της στη Βουλή, ανέφερε ότι η αριστερή κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα προχωρήσει σε «θέσπιση φραγμών για τις απολύσεις στο δημόσιο και απαγόρευση των απολύσεων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα»!

Αυτά είναι!

Θέλεις να μάθεις πότε και από πού περνά το λεωφορείο; Ατύχησες...

Τι πάει να πει ότι σε σημεία όπως αυτά στις παραπάνω φωτογραφίες το επιβατικό κοινό αναζητά εξαιρετικά χρήσιμες πληροφορίες αναφορικά με τα δρομολόγια των λεωφορείων, τις στάσεις αλλά και τον χρόνο διέλευσής τους; Για ορισμένους είναι μαγκιά να γράφουν ακριβώς πάνω τους ή να τοποθετούν αυτοκόλλητα δίχως να νοιάζονται αν έτσι στερούν από τον κόσμο την ενημέρωση.

Άλλωστε, τι είναι πιο σημαντικό; Να ζωγραφίσουν αυτοί τη βλακεία τους ή να  μάθουν οι επιβάτες πότε και από πού περνάει το λεωφορείο ώστε να διαπιστώσουν αν τον εξυπηρετούν; Προφανώς το πρώτο...

Οι φωτογραφίες είναι από τη Δάφνη αλλά υπάρχουν παντού στην Αθήνα.

Ένας ξεχωριστός διάλογος σε τοίχο της Αθήνας

Ευτυχώς, σε αντίθεση με πολλά άλλα, το χιούμορ δεν σπανίζει σε αυτήν την πόλη...

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Είναι η στιγμή που «ξυπνάει» το ηφαίστειο στο όρος Αίτνα στην Ιταλία και εκτοξεύει την καυτή λάβα του στον ουρανό της Σικελίας.

Η τελευταία μεγάλη έκρηξη στην Αίτνα είχε καταγραφεί το 1992.

«Εσύ που φώναξες ψόφο στους φασίστες...»

Εσύ που φώναξες ψόφο στους φασίστες και ζήτησες να τσακιστούν: Γεννηθήτω το θέλημά σου. Άρρωστε ηλίθιε.

(από τη σελίδα του Μάνου Βουλαρίνου στο facebook)

Τα γενέθλια της Σύλβια Πλαθ

Σαν σήμερα, στις 27 Οκτωβρίου 1932, γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη η Σύλβια Πλαθ, η κορυφαία Αμερικανίδα ποιήτρια του προηγούμενου αιώνα. Σήμερα, θα γινόταν 81 ετών. Αυτοκτόνησε στις 11 Φεβρουαρίου 1963, στο Λονδίνο.

Εδώ, απαγγέλει το ποίημα «Leaving Early».

Έξι τουίτς για την επικαιρότητα

Να και το αίτημα άρσης ασυλίας του Καμμένου για το «λιντσάρετε τον Πάχτα». Κανονικά πρέπει να στηθεί παράρτημα δικαστηρίου εκεί μέσα.

Αντιδράσεις για νόμο που ποινικοποιεί παραβιάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Σκοπεύει ο Παφίλης να βάλει τον Άσαντ στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ;

Να δείτε που στα μουσεία του μέλλοντος το κείμενο της συμφωνίας Σαμαρά-Βενιζέλου θα έχει λεζάντα με τη λέξη "Επανάσταση" μέσα.

Είναι συγκινητικό: οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της Μπενφίκα είναι σκληρά εργαζόμενοι σε χώρες που μαστίζονται από τη μνημονιακή λαίλαπα.

Eίναι θέμα χρόνου στι διαβούλευση για το φόρο ακινήτων να δημοσιεύουν αγγελίες για πώληση σπιτιών. Δεν έχει και άλλο νόημα η διαβούλευση. 

Έχει γενέθλια ο Αμπράμοβιτς. Και μπορεί, ας πούμε, να πάρει δώρο στον εαυτό του τον Ριμπερί.

Το μαργαριτάρι των παρελάσεων

Είναι απίστευτοι! Απλώς: είναι απίστευτοι! Για τους υπουργούς της κυβέρνησης ο λόγος, οι οποίοι διοικούν μια χώρα υπό χρεοκοπία. Οχι μόνον κάνουν ό,τι μπορούν για να αναστήσουν ολόκληρο το παλιό πελατειακό τους σύστημα –με τοποθετήσεις κομματαρχών, πολιτευτών, φίλων και κολλητών σε κρίσιμες θέσεις στο Δημόσιο–, αλλά ξοδεύουν σαν να μην έχουμε το μαχαίρι των πιστωτών στον λαιμό, σαν να μην αποφάσισαν τις περικοπές μισθών και συντάξεων, σαν να μην υποχρηματοδοτούν την Παιδεία και την Υγεία, σαν να μην...

Κόβουν τις συντάξεις των 600 ευρώ για τα πανηγύρια. Βρίσκουν ευφάνταστες δικαιολογίες και ξοδεύουν το... πλεόνασμα που δεν έχουμε και δεν είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε. Για παράδειγμα, ο επιρρεπής στα μεγαλεία (με τα λεφτά των άλλων) υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος αποφάσισε να επαναφέρει τις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών και τις βόλτες των τεθωρακισμένων στις παρελάσεις, αρχής γενομένης από την 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Να υπενθυμίσουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου αποφάσισε το 2010 να εξοικονομηθεί αυτή η δαπάνη, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, το κόστος και των δύο ετησίων παρελάσεων να έχει μειωθεί από τα από 3,1 εκατομμύρια στις 350.000 ευρώ.

Βεβαίως, ο ίδιος, ευθυτενής, θα παρακολουθεί το θέαμα από την εξέδρα, αλλά την ίδια στιγμή θα φτάνουν στα σπίτια και στις επιχειρήσεις τα φορολογικά ραβασάκια με τα υπέρογκα βάρη, σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις που στενάζουν.

Δεν είναι μόνο τα λεφτά, είναι και οι συμβολισμοί που, δυστυχώς για την κυβέρνηση, είναι αντίθετοι από εκείνους που φαντάζεται ο κ. Αβραμόπουλος. Ολο και περισσότεροι πολίτες νιώθουν απελπισμένοι· όχι μόνον διότι στενάζουν υπό το βάρος της κρίσης, αλλά διότι διαισθάνονται –και δικαίως– ότι με αυτό το πολιτικό προσωπικό, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα. Ούτε καν οι παρελάσεις. Έτσι απονομιμοποιείται διαρκώς η Δημοκρατία. Διότι πόσα θεάματα δίχως άρτο μπορεί να υποφέρει κάποιος; Πόση κοροϊδία για «θυσίες που πρέπει όλοι να κάνουμε» μπορούν να αντέξουν οι πολίτες;

Στη Δυτική Μακεδονία, λένε δύο παροιμίες: 1) «Τι σου λείπει κασιδιάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι». 2) «Ας με λένε κυρά Μπίνα (σ.σ.: κάτι ανάλογο της Μαντάμ Σουσού) κι ας ψοφάω από την πείνα». Η πρώτη ταιριάζει πλήρως στις ακριβές παρελάσεις του κ. Αβραμόπουλου. Την δεύτερη δεν νομίζουμε να την ασπάζονται οι πολίτες.

(του Πάσχου Μανδραβέλη από την «Καθημερινή»)

Η γυναίκα που τα έβαλε με τα τάγματα εφόδου

Στις ημέρες μας, όπου έχουμε γεμίσει με επαναστάτες του καναπέ και του facebook, καλό είναι να αναδεικνύονται άνθρωποι που αποδεικνύουν ότι έχουν τα κότσια να πράξουν το σωστό όταν οι υπόλοιποι κάνουν στην άκρη ή απλώς σωπαίνουν από φόβο.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι μία συνταξιούχος εκπαιδευτικός, η Μάχη Παπαζήση, που αντιμετώπισε ένα μπουλούκι από χρυσαυγίτες με επικεφαλής τον βουλευτή Μπαρμοαρούση κατά την επιδρομή τους στη λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου, ενώ τους κατήγγειλε αρχικά στην απρόθυμη αστυνομία και εν συνεχεία στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Πρόκειται για ρεπορτάζ των «Νέων» από όπου και η φωτογραφία, το οποίο όμως αναδημοσιεύεται εδώ από το protothema.gr (στην ιστοσελίδα της εφημερίδας το κείμενο είναι «κλειδωμένο»):

Στις 8 Σεπτεμβρίου 2012 ένα μαυροντυμένο μπουλούκι με τα διακριτικά της Χρυσής Αυγής ορμά στις 9 το πρωί στη λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου και αρχιζει να σπάει πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών, να αδειάζει εμπορεύματα στον δρόμο και να βρίζει. Επικεφαλής ήταν ο βουλευτής της ΧΑ, Κώστας Μπαρμπαρούσης, έχοντας στο πλευρό του τον αστυνομικό φρουρό που τέθηκε σε διαθεσιμότητα, ενώ τιμωρήθηκε με φυλάκιση 13 μηνών με αναστολή για παράνομη κατοχή φυσιγγίων.

Κανείς από τη λαϊκή δεν τόλμησε να αρθρώσει λέξη απέναντι σε αυτή την επίδειξη βίας, παρά μόνο η κ. Μάχη Παπαζήση, συνταξιούχος εκπαιδευτικός. «Δεν έκανα κάτι σπουδαίο. Δεν μπορείς να κάθεσαι στην άκρη και να μη μιλάς. Έκανα το αυτονόητο», λέει στα Νέα.

Η κ. Παπαζήση θυμάται τι έγινε εκείνο το πρωινό: «Είχαν θυμό και οργή, έβριζαν και κλωτσούσαν. Τους ρώτησα ποιος τους έδωσε το δικαίωμα. Με ποια δικαιοδοσία πήραν στα χέρια τους το νόμο; Τους είπα ότι αυτό συνιστά αντιποίηση αρχής και ότι λειτουργούν όπως το παρακράτος που δολοφόνησε τον Λαμπράκη». Οι χρυσαυγίτες δεν την πείραξαν. Ένας την αποκάλεσε «ευρωμαρξίστρια», άλλος της είπε «εδώ δεν είναι Κορέα». Την παραξένεψε που τοπικοί σταθμοί περίμεναν στις παρυφές της λαϊκής το βουλευτή να κάνει δηλώσεις θριάμβου. Κατάλαβε ότι οι κάμερες είχαν ειδοποιηθεί εκ των προτέρων, αλλά η αστυνομία απουσίαζε.

Πήγε κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα για να κάνει καταγγελία, αλλά της συνέστησαν να την προσκομίσει αργότερα γραπτώς. Δεν σημείωσαν καν τα στοιχεία της στο βιβλίο συμβάντων. Την επομένη συνέταξε την καταγγελία και την έστειλε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Έπειτα από 15 ημέρες, όταν δόθηκε εντολή να σχηματιστεί δικογραφία την κάλεσαν από το Τμήμα.

Η κ. Παπαζήση δεν γνώριζε τα πρόσωπα των χρυσαυγιτών. Είχαν έρθει από τα γύρω χωριά για να προκαλέσουν. Η συνταξιούχος εκπαιδευτικός δεν ένιωθε θυμό, αλλά στενοχώρια. Ακόμη και την ώρα των ύβρεων τούς αντίκρισε σαν να ήταν μαθητές της. Σκεφτόταν, όπως λέει, τις χαμένες ευκαιρίες και τον λάθος δρόμο που είχαν πάρει. Η ίδια βρισκόταν χθες, Τρίτη, στο δικαστήριο για να καταθέσει στη δίκη του Μπαρμπαρούση που τελικά αναβλήθηκε. Αρκετοί ήταν αυτοί που την αναγνώρισαν και θέλησαν να της σφίξουν το χέρι λέγοντας της:«Μπράβο, είχες κότσια». Η απάντησή της όμως πάντα σεμνή και αποστομωτική: «Έκανα απλά το αυτονόητο». 

Βαρυσήμαντη καταγγελία της θεωρίας των δύο άκρων

Η οργάνωση «Δυνάμεις του Επαναστατικού Τόξου» αφού

α. τοποθέτησε βόμβα στη ΔΟΥ Κηφισιάς και

β. έστειλε, μέσω σημερινής προκήρυξής της, «συντροφικούς χαιρετισμούς και αλληλεγγύη στους αιχμάλωτους αγωνιστές ... για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης»,

πρόσθεσε τη δική της ξεχωριστή φωνή σε εκείνες που καταγγέλουν ως ανυπόστατη τη θεωρία των δύο άκρων!

Καλό, ε;

Πώς ξέρουν ότι είναι αθώοι οι προφυλακισμένοι για τις Σκουριές και κάνουν συναυλίες υποστήριξης;

«Συναυλία στήριξης και συμπαράστασης, ενάντια στα μεταλλεία χρυσού», πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο στρατόπεδο Παύλου Μελά. 

Παράλληλα, η συναυλία έγινε και για την απελευθέρωση των προφυλακισμένων κατοίκων για την επίθεση στα μεταλλεία, στις Σκουριές, από την οποία όπως όλοι θυμόμαστε, κινδύνευσαν ζωές, ενώ προκλήθηκαν πολύ σοβαρές ζημιές.

Το πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχαν αφιλοκερδώς καλλιτέχνες, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Μελίνα Κανά, ο Σωκράτης Μάλαμας, οι Χαΐνηδες και ο Παύλος Παυλίδης με τους B-Movies, παρακολούθησαν 33.000 άνθρωποι και το εισιτήριο είχε οριστεί στα 5 ευρώ.

Και καλά, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει συναυλία για όποιον λόγο θέλει. Η κατηγορία «καθένας», βέβαιας, δεν περιλαμβάνει εκείνους που είναι υπέρ της εξόρυξης χρυσού, καθώς οποιαδήποτε εκδήλωσή τους, είναι δεδομένο πως θα συνοδευτεί από αντισυγκεντρώσεις και κυνηγητά των «αγανακτισμένων».

Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο οι 33.000 που παραβρέθηκαν στη συναυλία καθώς και οι τραγουδιστές, γνωρίζουν πως οι προφυλακισμένοι είναι αθώοι ώστε να ζητούν να αφεθούν ελεύθεροι; Αν έχουν στοιχεία ή αν ξέρουν τους πραγματικούς ενόχους, γιατί δεν τους λένε στην αστυνομία, ώστε να απελευθερωθούν οι δικοί τους; Απλό δεν είναι; 

Η ΕΛΑΣ, πάντως, κάνει λόγο για ταυτοποίηση του DNA...

Α, και 33.000 κόσμος επί 5 ευρώ εισιτήριο, η ενίσχυση για τον «αγώνα» κατά της εξορυξης, έφτασε τις 165.000 ευρώ. Κακό δεν το λες...

Ένα «αποκλειστικό» που το έχει κι άλλος!

Ωραίο και αυτό χθες. Η εφημερίδα «Παραπολιτικά» κυκλοφόρησε με τις φωτογραφίες του Χρήστου Παππά ντυμένου ναζί, αναφέροντας πως επρόκειτο για αποκλειστικό της θέμα. 

Ωστόσο, για κακή της τύχη, το «Έθνος» είχε επίσης στη διάθεσή του το ίδιο υλικό. Τόσο οι μεν όσο και οι δε προέβαλαν το θέμα στην πρώτη τους σελίδα, με τη διαφορά ότι τα «Παραπολιτικά» φάνηκαν εκτεθειμένα αφού το αποκλειστικό τους δεν ήταν και... τόσο αποκλειστικό!

Ειδικά όταν οι εφημερίδες έτυχε να βρίσκονται δίπλα δίπλα στο περίπτερο, το ανύπαρκτο αποκλειστικό «χτυπούσε» πολύ άσχημα.

Πρωτότυπο τεστ με ένα χαμένο πορτοφόλι καταδεικνύει την τιμιότητα των κατοίκων 16 πόλεων

Ένα πρωτότυπο τεστ, με σκοπό να βρει την πιο «τίμια» πόλη, πραγματοποίησε το περιοδικό Readers Digest και το Ελσίνκι κατέκτησε την πρώτη θέση. 
Οι υπεύθυνοι του περιοδικού άφησαν δώδεκα πορτοφόλια σε δημόσιους χώρους σε δεκαέξι πόλεις και μέτρησαν πόσα από αυτά επιστράφηκαν. Στα πορτοφόλια υπήρχαν 35 ευρώ αλλά και ένα χαρτί με το κινητό τηλέφωνο του κατόχου του (ήταν ρεπόρτερ του περιοδικού). 
Συνολικά η «τιμιότητα» σε όλες τις πόλεις έφτασε στο 47%, ενώ το Ελσίνκι... θριάμβευσε αφού οι κάτοικοί του επέστρεψαν τα έντεκα από τα δώδεκα πορτοφόλια. Αντίθετα, στη Λισαβόνα επιστράφηκε μόνο ένα (όχι από ντόπιους αλλά από ζευγάρι Ολλανδών τουριστών). Εντύπωση προκαλεί, πάντως, η υψηλή θέση της Βομβάης, όπου το ποσοστό φτώχειας είναι υψηλό. 
Βέβαια, το πείραμα δεν έχει επιστημονική βάση, όμως είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον. 
Διαβάστε εδώ την έρευνα και τα αποτελέσματά της, καθώς και τι είπαν κάποιοι από εκείνους που επέστρεψαν το πορτοφόλι.

Εσύ τον σκότωσες

Προφανώς δεν ήσουν στο κέντρο της Αθήνας και στα σκοτεινά σοκάκια να βλέπεις την προέκταση της νύχτας και του μαύρου να σηκώνει γροθιά παραγεμισμένη με ατσάλι και κλωτσιά με επενδυμένες μπότες για πιο αποτελεσματικό χτύπημα. Και να ήσουν δεν σε ενδιέφερε. Μετανάστης ήταν. Μαύρος. Ξένος. Βρωμιάρης. «Να πάει από εκεί που ήρθε». Έτσι μουρμούριζες στην αρχή. Μετά η φωνή σου δυνάμωσε γιατί βρήκες οχυρό στη Βουλή. Βρήκες αυτόν που μπορούσε με τόση ευκολία και τάχα μου αγανακτισμένη φωνή, να σε αντιπροσωπεύσει. Για τα δεινά σου από τους αλλότριους. 
Δεν έβλεπες, δεν ήθελες να δεις, φορούσες παρωπίδες με ζαλισμένο κεφάλι απ' τα ποτά που έπινες στο γκαζοχώρι. Γελούσες με τα πουστράκια που κυνηγούσαν, σου έφτιαξαν τη βραδιά. Είχες και το άλλοθι ότι η άλλη είναι gay friendly. Άρα, δεν θα παρεξηγηθείς. Τα ίδια άτομα μπορεί να ξυλοκοπούσαν κάπου τα ξημερώματα στα παρακείμενα δρομάκια. Σ' ενδιέφερε; Όχι. Το πολύ-πολύ να μουρμούριζες στην παραζάλη σου, ένας λιγότερος.
Μην αναφερθώ στη λεωφόρο. Με τις μηχανές σαν στρατιωτική φρουρά παρατεταμένες, ο αγκυλωτός να ανεμίζει περήφανος, να πετούν πέτρες, σαν συμμορίες άλλων εποχών που χτυπούσαν αλύπητα και βίαζαν τις τραβεστί. Τι άλλαξε; Η σημαία έλειπε. Εξαναγκάζουν τον εαυτό τους να μισήσουν. Τότε και τώρα. Προφανώς είναι αφροδισιακό γι' αυτούς. Αφού το βλέπεις στα μάτια τους. Καυλώνουν κυριολεκτικά βλέποντας το αίμα να χύνεται, αρκεί να είναι υπαίτιοι αυτοί. Η δύναμη του ροπάλου νομίζω δεν έχει τελειωμό. Μεγαλώνει. Και προσθέτουν πρόκες και αγριεύει το βλέμμα τους. Πιστεύεις ότι θεωρούν παράσιτο το διαφορετικό; Κακομοίρη μου. 
Ήρθε η στιγμή που βγαίνει σιγά-σιγά η αλήθεια. Στο πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου. Που τον μαχαίρωσαν. Μπορεί να μην ήσουν στο Κερατσίνι. Μάλλον δεν θα ήσουν. Εσύ όμως που τους χειροκροτείς όταν βγάζουν αφρούς απ' το στόμα και τολμούν και μιλούν για δημοκρατία, εσύ τους έβαλες το στιλέτο στο χέρι. Μπορεί να μουγκάθηκες για λίγο. Αλλά, αλλά εσύ τον όπλισες. Εσύ που τον ανέβασες σε σάπιο σκαλοπάτι επιχρυσωμένο. Εσύ τον σκότωσες. 
Θα κλάψεις; Θα δακρύσεις; Για τον θεό σου, ένα παιδί σφαγιάστηκε. Μουντζώσου, χτυπήσου μόνος σου, κόψε το χέρι σου σαν ένδειξη μεταμέλειας. Κάνε κάτι. Δεν θα φας από αυτό το «παντεσπάνι», ηλίθιε. Είναι χειρότεροι από τους άλλους. Διψούν για αίμα. Την επόμενη στιγμή, μπορεί να είναι το δικό σου. Εγώ τους περιμένω, έτσι κι αλλιώς. 
(της Άννας Κουρουπού από το protagon.gr)

Καλύτερα σε greekglish...

Ο υποψήφιος βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων καλεί τους φίλους του στο facebook, να γράφουν στα ελληνικά.

Και τους δίνει το καλό παράδειγμα γράφοντας εκείνος σωστά ελληνικά...

Και είχε και συνέχεια (κάντε κλικ στις φωτογραφίες)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Σαν βομβαρδισμός μοιάζει ο κεραυνός που έπληξε το κωδωνοστάσιο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο Ντέβον των ΗΠΑ...

«Πιγκουίνε, είσαι πληρωμένος καραγκιόζης, τεμπέλης, απαίδευτος, καθυστερημένος, αποτυχημένος...»

Πριν από λίγες ημέρες ένας Skandalo, απέστειλε το παρακάτω μήνυμα σε ανάρτηση (αναδημοσίευση άρθρου, στην πραγματικότητα) του σάιτ.

«Τύπε, για κάποιον που έχει αξιοθρήνητα χαμηλή επισκεψιμότητα σύμφωνα με τη διαδικτυακή μηχανή μέτρησης Alexa, είναι άξιο απορίας πως συνεχίζεις να γράφεις τη μια μαλακία μετά την άλλη.
Ίσως απλά να είσαι άλλος ένας πληρωμένος διαδικτυακός καραγκιόζης προπαγανδιστής. Πιθανότερο όμως είναι να είσαι απλώς διανοητικά καθυστερημένος, κοινωνικά απαίδευτος και επαγγελματικά αποτυχημένος. Το στοιχείο του χαρακτήρα σου που υπερκαλύπτει όλα τα παραπάνω είναι ο κρυπτοφασισμός.
Γι'αυτό και οι μισές σου αναρτήσεις είναι αναδημοσιεύσεις κειμένων & εικόνων. Πέρα από τεμπέλης όμως είσαι επιπροσθέτως και φιλοχρήματος/επίδοξος νεόπλουτος. Δεν εκπλήσσει λοιπόν που έχεις γεμίσει το ιστολόγιό σου με διαφημίσεις παντός αηδίας (ενδεικτικά αναφέρω το banner τυχερών παιγνίων).
Να ευχαριστείς τον Harddog που έτυχε να σε παραθέσει σε ένα από τα κείμενά του. Ή μάλλον να μην τον ευχαριστείς διότι με τις μαλακίες που γράφεις και που επιβεβαιώνουν το λόγο που 'δεν σε διαβάζει ούτε η μάνα σου' (κατά τη λαϊκή έκφραση), θα επιβεβαιώσεις όσους θεωρούν ότι για την κρίση ευθ΄θνεται ο μέσος μαλάκας Έλληνας ψηφοφόρος.
ΥΓ. Περιμένω να σε πετύχω σε κάποια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Εσύ θα υπερασπίζεσαι τον μαχαιροβγάλτη νεοναζί του Μοναστηρακίου και την 'θεωρία' των δύο άκρων, ενώ εγώ θα εξηγώ το ρητό 'Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο στους φασίστες'».

Φυσικά, σε τέτοια κείμενα δεν απαντάς, δεν υπάρχει λόγος, δεν υπάρχει νόημα. Απλώς, τα αγνοείς... 
Αξίζει, όμως, όλοι οι υπόλοιποι να παρατηρήσουμε -μιας και προσφέρεται για κάτι τέτοιο- πώς σκέφτονται και πώς εκφράζονται οι φανατισμένοι, οι εκπρόσωποι των άκρων (στην περίπτωσή μας του αριστερού). Χωρίς να γνωρίζει εκείνον που δημοσιεύει τις αναρτήσεις, δημιουργεί στον εγκέφαλό του ένα σωρό γελοίες θεωρίες που συνδέονται με χαρακτηρισμούς και βρισιές όπως αυτοί της δεύτερης και της τέταρτης παραγράφου του παραπάνω παραληματικού κειμένου.

Επαναλαμβάνω, όλα αυτά τα γράφει για κάποιον που δεν γνωρίζει! Με απίστευτα άλματα λογικής (π.χ. «το στοιχείο του χαρακτήρα σου ... είναι ο κρυπτοφασισμός» και «Γι' αυτό και οι μισές σου αναρτήσεις είναι αναδημοσιεύσεις κειμένων & εικόνων»!!!), με παγιωμένη την πεποίθηση πως όποιος διατυπώνει διαφορετική άποψη από τη δική του είναι πληρωμένος (!), καραγκιόζης, καθυστερημένος κλπ. ακόμη και με καταγγελία των διαφημίσεων στο πλάι του σάιτ, προσπαθεί να χλευάσει τον «άλλον», αντί να του απαντήσει με επιχειρήματα. Δεν έχει ούτε ένα. Κύριο χαρακτηριστικό των άκρων όλα τα παραπάνω, τα διαπιστώνουμε και σε αυτήν την περίπτωση.

Και το βασικό, η καταφυγή στη βία, στο υστερόγραφο. Θα εξηγεί, λέει, το ρητό «'Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο στους φασίστες». Όλοι προφανώς αντιλαμβανόμαστε τι είδους «εξηγήσεις» εννοεί. Και το «αστείο» είναι πως αυτοί που «εξηγούνται» με τον απόλυτα φασιστικό αυτόν τρόπο, με το ξύλο δηλαδή, θεωρούν εαυτούς προστάτες της δημοκρατίας...

«Αντίο» στην Άννα Χρυσάφη

Μία από τις πιο σημαντικές φωνές του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, η Άννα Χρυσάφη, σίγησε για πάντα, στα 92 της χρόνια. 

Είχε ηχογραφήσει περισσότερα από 400 τραγούδια από τις συνεργασίες της με Χιώτη, Μητσάκη, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη κ.α. και έκανε επιτυχίες πολλά τραγούδια μεγάλων συνθετών, όπως «Το δαχτυλίδι» του Μητσάκη, «Ξημερώματα στη στράτα» του Ζαμπέτα, «Τα νησιά» του Τσιτσάνη, αλλά και το «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του  Χατζιδάκι και το «Το τραγούδι της Αθήνας» του Ξαρχάκου.

Ήταν η πρώτη γυναίκα που τραγούδησε σε ρεμπέτικη κομπανία των Γ. Μητσάκη και Γ. Ζαμπέτα στην ταινία του ελληνικού κινηματογράφου «Πύργος των Ιπποτών» του Ν. Τσιφόρου (1952) και η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε «όρθια» στο πάλκο.

Ευκαιρία εργασίας για γυναίκες!

Στο σάιτ της «Χρυσής Ευκαιρίας» υπάρχει και η παραδίπλα αγγελία (κάντε κλικ στη φωτογραφία) μέσω της οποίας ζητείται κυρία μέντιουμ. 

Αν γνωρίζετε κάποια που μπορεί να καλύψει τη θέση, σπεύστε να την ενημερώσετε. 
Μπορεί να είναι η ευκαιρία της ζωής της.

Ομπάμα, όπως λέμε Μπους...

Κάποτε, πριν από λίγα χρόνια, όταν... έσκαγε μύτη ο Πιγκουίνος, ο Μπαράκ Ομπάνα ήταν έτοιμος να αναλάβει την Προεδρία των ΗΠΑ. Τότε, έδειχνε ότι είναι διαφορετικός και σίγουρα σαφώς καλύτερος από τον προκάτοχό του, τον Τζορτζ Μπους τον δεύτερο.

Ωστόσο, στη διάρκεια της θητείας του αποδείχθηκε κατώτερος των προσδοκιών, που ο ίδιος είχε καλλιεργήσει στους ψηφοφόρους του, στον αμερικανικό λαό αλλά και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο (καθότι πλανητάρχης). Το Γκουντάναμο δεν έκλεισε παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις, ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να το παίζουν σερίφηδες της Γης. Τώρα, μάλιστα, ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία δίχως να υπάρχει σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. 

Ο Ομπάμα, που πριν από λίγη ώρα, με διάγγελμά του, κατέστησε σαφές ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον ΟΗΕ και θα ζητήσει μόνο την έγκριση του Κογκρέσου για τη στρατιωτική επέμβαση, θύμισε σε όλους μας τον αποκρουστικό Τζορτ Μπους Τζούνιορ. Βαδίζει στα βήματά του, ακολουθεί τις πρακτικές ενός Προέδρου που όλοι μισήσαμε. Και έκανε εκείνους οι οποίοι κάποτε πίστεψαν πως είναι διαφορετικός, να μην έχουν πλέον τον παραμικρό ενδοιασμό ότι παρασύρθηκαν.

«Μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έχει παραλύσει σε αυτό το θέμα», είπε ο Ομπάμα. Από τη στιγμή που δεν γίνεται το δικό του, ο κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης (μην το ξεχνάμε και αυτό), δεν διστάζει να παραμερίσει τα Ηνωμένα Έθνη και να κάνει ό,τι του αρέσει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Εδώ είναι απαραίτηρες δύο επισημάνσεις. Πρώτον, το καθεστώς Άσαντ αποτελεί στυγνή δικτατορία υπό έναν απάνθρωπο ηγέτη και μακάρι να πέσει άμεσα.
Δεύτερον, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι ένα κακόγουστο αστείο. Τα τέσσερα από τα πέντε μόνιμα μέλη του, πέρα από τη Γαλλία, είναι οι ΗΠΑ που όποτε θέλουν εισβάλλουν όπου θέλουν αψηφόντας τους πάντες και τα πάντα, η Βρετανία, στενή σύμμαχος των ΗΠΑ, η οποία τους ακολουθεί στους πολέμους τους, η Ρωσία που σχεδόν έχει εξαφανίσει από τον χάρτη μία ολόκληρη χώρα, την Τσετσενία και η Κίνα, μία δικτατορία, η οποία κατέχει για πάνω από μισό αιώνα μία άλλη χώρα, το Θιβέτ. Και αυτοί υποτίθεται πως φροντίζουν για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια!..

Οι δύο αυτές παρατηρήσεις, όμως, δεν αλλάζουν την ουσία. Δεν μπορεί ο Ομπάμα και ο κάθε Ομπάμα να αποφασίζει μόνος του για τόσο σημαντικά και κρίσιμα θέματα αγνοώντας τη διεθνή κοινότητα και το διεθνές δίκαιο. Το συμπέρσμα είναι πως ο άνθρωπος που εξελέγη για να σταματήσει τους πολέμους, είναι έτοιμος να αρχίσει έναν άλλον. Για να αποδείξει σε οσους τον εκτιμούσαν κάποτε πόσο λίγος είναι ο ίδιος και πόσο αφελείς εκείνοι...

Η επέμβαση στο Πολυτεχνείο και η γκρίνια του ΣΥΡΙΖΑ με την πένα του Δ. Χαντζόπουλου

Γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα Νέα, με αφορμή την επέμβαση της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο και τη διαμαρτυρία (ποιου άλλου;) του ΣΥΡΙΖΑ με πρωταγωνιστή (ποιον άλλον;) τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Τζάμπα μάγκες για μια ζωή που τζάμπα χάθηκε κι αυτή…

Το εισιτήριο παρακαλώ.»

Δεν είχε… Δεν είχε χρήματα ν’ αγοράσει εκείνο το πρωί; Δεν είχε ποτέ χρήματα να αγοράσει εισιτήριο; Δεν αγόραζε ποτέ, είχε - δεν είχε; Δεν θα το μάθουμε, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία να το μάθουμε τώρα πια… Τα άλλα τα ξέραμε από καιρό. Ότι ζούμε σε μια κοινωνία που ο λαϊκισμός και η υποκρισία περισσεύουν, μια κοινωνία που φόρτωσε ήδη την ψεύτικη ευδαιμονία της στην επόμενη γενιά, ζητώντας να την ξεπληρώσουν τα άνεργα παιδιά της… Το προχθεσινό άλμα θανάτου από το τρόλεϊ, ήταν μία ακόμα σοβαρή προειδοποίηση ότι η θυσία της επόμενης γενιάς, μπορεί να αφορά και την ίδια τη ζωή της!

Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους… Το υπουργείο… «μελετάει ήδη βελτιώσεις στις μορφές και τον τρόπο ελέγχου», τα κινήματα -και τα κόμματα- «δεν πληρώνω», ξεκίνησαν τις… λαϊκές διαδηλώσεις καταγγελίας και τις… επιθέσεις - αντίποινα στους οδηγούς των λεωφορείων! Οι μεν μιλάνε για «τζαμπατζήδες» και οι δε για «ταξικούς δολοφονικούς ελέγχους»…

Η πεπατημένη του επικοινωνιακού διχασμού, για λόγους κομματικού εντυπωσιασμού, θριαμβεύει και πάλι! Σε μια ιδανική κοινωνία, θα έφτανε να δηλώσει το παιδί ότι δεν είχε λεφτά για εισιτήριο! Σε μια κανονική κοινωνία, θα έφτανε να δείξει ένα πάσο, νέος άνεργος, π.χ., που θα είχε προμηθευτεί από το ταμείο ανεργίας. Όπως επίσης, σε μια κανονική χώρα, το εκπαιδευτικό σύστημα θα φρόντιζε και για το περιεχόμενο της κοινωνικής μόρφωσης των νέων ανθρώπων, της προετοιμασίας τους για την αυριανή συμμετοχή τους, ως υπεύθυνων πολιτών, στη συλλογική προσπάθεια για πρόοδο.

Το ίδιο το σπίτι θα φρόντιζε να εξηγεί στα παιδιά του, ότι το κάθε εισιτήριο που δεν πληρώνει κάποιος, το πληρώνουν όλοι μαζί όσοι πληρώνουν σήμερα και θα πληρώνουν και αύριο τη νέα αυξημένη -αναγκαστικά- τιμή. Και βέβαια, σε μια κανονική χώρα, δεν θα υπήρχαν κόμματα που θα διαφήμιζαν το… τζάμπα παντού, αδιαφορώντας για το αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν συγκοινωνίες, αν θα συνεχίσει να υπάρχει τελικά η ίδια η χώρα!

Τζάμπα μάγκες για μια ζωή που τζάμπα χάθηκε κι αυτή…

(Του Γιάννη Μεϊμάρογλου από τη Μεταρρύθμιση)