Όχι, προς Θεού, δεν έχει δίκιο ο Πάγκαλος...

Εδώ και λίγες ώρες είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο το e-book του Θόδωρου Πάγκαλου με τίτλο «Τα φάγαμε όλοι μαζί», το οποίο έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των... ευυπόληπτων πολιτών που -ως γνωστόν- αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία της χώρας μας. Όλων εκείνων, δηλαδή, που τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτα κακό, δεν άκουσαν τίποτα, δεν ήξεραν τίποτα και απλώς ξαφνικά μια ημέρα πληροφορήθηκαν πως η Ελλάδα βουλιάζει...

Ήδη, στο σάιτ του γνωστού πολιτικού πολλοί του επιτίθενται επειδή τόλμησε να πει μία μεγάλη και ενοχλητική αλήθεια, ενώ στις γνωστές «επαναστατικές» και «αντιμνημονιακές» ιστοσελίδες, τον ειρωνεύονται και τον βρίζουν δημοσιογράφοι (και «δημοσιογράφοι») και σχολιαστές. Μάλιστα, οι πρώτοι έχουν φροντίσει να «ντύσουν» το θέμα με φωτογραφίες στις οποίες ο Πάγκαλος τρώει, για ευνόητους -λαϊκίστικους- λόγους...

Μπήκα χθες στο σάιτ για να δω τι γράφει. Με ικανοποίηση και έκπληξη διαπίστωσα πως πέρα από τους «αγανακτισμένους» και «αγωνιστές» που του τα χώνουν άγρια και δεν δέχονται ότι η ευθύνη για τα χάλια μας δεν ανήκει μόνο σε λίγους «κακούς» που έπιασαν στον ύπνο τον... αγγελικά πλασμένο ελληνικό λαό, υπάρχουν πάρα πολλοί, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως τα πράγματα είναι λίγο περισσότερο πολύπλοκα από το απλοϊκό και απόλυτα βολικό «φταίνε οι πολιτικοί». Στο σχετικό γκάλοπ που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα, το 42% συμφωνεί με τη την περίφημη δήλωση Πάγκαλου. Για Ελλάδα, όπου έχουμε συνηθίσει πάντα να μας φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς, είναι πολύ μεγάλο ποσοστό.

Επιπλέον, κάποιοι έχουν στείλει ιστορίες, οι οποίες δημοσιεύονται στο βιβλίο και αναφέρονται σε διαφόρων ειδών... λοβιτούρες ανθρώπων από πολλές κατηγορίες και επαγγέλματα δικαιώνοντας τη... βλάσφημη φράση του πολιτικού.

Επέλεξα να δημοσιεύσω ορισμένες από αυτές ώστε να πάρουμε μία γεύση. Σε όλες έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του συντάκτη τους.
Ιστορία 1:

«Μετά από όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας…και μυαλό δεν βάζουμε!

Την Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012, 07.45 το πρωί, πήγα στην εφορία ΙΘ Αθηνών για να δηλώσω αλλαγή διεύθυνσης για την φορολογική μου δήλωση.

Για την ουρά δεν θα συζητήσω εφόσον όλοι μας, λίγο ή πολύ, έχουμε την εμπειρία αυτής της ταλαιπωρίας.

Στον 3ο όροφο λοιπόν όπου βρίσκεται το αρχείο καταφέρνω να πάρω το νούμερο 57 από τα 100 νούμερα τα οποία δίνονται κάθε μέρα σε πολίτες. Δηλαδή το αρχείο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει πάνω από 100 άτομα τη μέρα.

Περιμένω και εγώ λοιπόν, υπομονετικά, όπως οι υπόλοιποι ταλαίπωροι συμπολίτες μας. Τα καθίσματα ελάχιστα και δίνω τη θέση μου σε μια ηλικιωμένη κυρία και περιμένω όρθιος.

Οφείλω να πω οτι οι τρείς υπάλληλοι που εξυπηρετούσαν, δούλευαν πυρετωδώς πίσω από το γκισέ.

Ενώ ήμουν όρθιος και περίμενα, παρατήρησα οτι υπήρχαν άλλοι δύο υπάλληλοι οι οποίοι δεν βοηθούσαν τους υπόλοιπους τρείς ώστε να εξυπηρετηθεί ο κόσμος συντομότερα.

Πείρα το θάρρος και κοίταξα από κοντά στο γκισέ νούμερο 1 Γραφείο ΚΘΣ, η υπάλληλος άκουγε μουσική και διάβαζε το βιβλίο της ενώ δίπλα της είχε ενα φλυτζάνι καφέ και παρά δίπλα της ένα θερμός. Φαντάζομαι για να συμπληρώνει το φλυτζάνι της όταν άδειαζε. Ώραία! Σκέφτηκα. Αντί να βοηθάει να εξυπηρετηθεί ο κόσμος αράζει με το καφεδάκι της.

Κοιτάω στο γκισέ νούμερο 3 Γραφείο ΚΘΣ, ο άλλος υπάλληλος έχει ανοίξει διάπλατα την εφημερίδα του και διαβάζει. Μόλις με βλέπει οτι τον κοιτάω, κρύβει την εφημερίδα και τάχα μου βγάζει κάποια χαρτιά, προσποιούμενος οτι δουλεύει.

Όπως καταλαβαίνετε, βλέποντας αυτά, ο θυμὀς μου είχε φτάσει στο 100 ενώ το νούμερο αναμονής μου στο 12! Πηγαίνω να βρώ τον προιστάμενο και να του αναφέρω αυτά που είχα δει.

Και τώρα είναι το καλύτερο σημείο της ιστορίας…ο προιστάμενος μου είπε οτι η υπάλληλος στο γκισέ 1 έχει ψυχολογικά προβλήματα και δεν εργάζεται κανονικά, απλά τη έχουν εκεί και κάθεται όλη μέρα διαβάζοντας και ακούγοντας μουσική, πληρώνεται όμως κανονικά, και πληρώνεται από εμάς τους υπόλοιπους, από τους φόρους μας!

Για τον υπάλληλο στο γραφείο 3, έχω να συμπληρώσω οτι τελικά τον έβγαλα φωτογραφία να διαβάζει εφημερίδα και την έδειξα στον προιστάμενο οποίος του τηλεφώνησε και του έκανε παρατήρηση ώστα να κρύψει την εφημερίδα. Με την σειρά του ο υπάλληλος έκανε παρατήρηση σε εμένα επειδή τον τράβηξα φωτογραφία και την έδειξα στον προιστάμνο του. Εκεί έφτασε το θράσσος του!

Αυτοί οι δύο υπάλληλοι πληρώνονται κανονικά από τους φορολογούμενους πολίτες, εσάς, εμάς! Εμείς φταίμε!».

Ιστορία 2:

«Στις 2 Αυγούστου 2012 και μετά από βραδινή έξοδο στην περιοχή του Κεραμεικού, επιβιβάστηκα μαζί με μια φίλη σε ένα ταξί το οποίο βρισκόταν σταθμευμένο επί της Ιεράς Οδού με προορισμό τις κατοικίες μας στα Σεπόλια. Στο μέσον της διαδρομής και ενώ βρισκόμασταν στη συμβολή των οδών Ανδρομάχης και Δηληγιάννη απέναντι από την Τροχαία Αθηνών, αντιλήφθηκα ότι ο οδηγός του ταξί δεν είχε ενεργοποιήσει το ταξίμετρο. Στην ερώτησή μου για ποιο λόγο δεν το έχει κάνει αυτό ο οδηγός απάντησε ευθαρσώς ότι δεν το έκανε προκειμένου να μην αποδώσει Φ.Π.Α. επειδή ο τύπος του ταξίμετρου που διαθέτει κόβει αυτόματα απόδειξη στο τέλος κάθε διαδρομής. Στη συνέχεια και περισσότερο από ενδιαφέρον τον ρώτησα αν το κάνει συχνά αυτό και με βάση ποια κριτήρια αποφάσιζει κάθε φορά αν θα ενεργοποιήσει το ταξίμετρο ή όχι. Μου απάντησε ότι το κάνει συχνά όταν εκτιμά ότι ο πελάτης που έχει στο όχημά του (1.) δε φαίνεται να είναι εφοριακός και (2.) φαίνεται να γνωρίζει καλά τη διαδρομή και το κατά προσέγγιση κόστος της για τον προορισμό του. Τον ρώτησα επίσης πώς ξέρει πόσα χρήματα να ζητήσει από κάθε τέτοιο πελάτη και μου είπε ότι υπολογίζει το κόστος με βάση τα χιλιόμετρα που διένυσε. Πριν αποβιβαστούμε από το ταξί, σχολίασα ότι άλλοι συνάδελφοί του ενεργοποιούν το ταξίμετρο αλλά δεν κόβουν απόδειξη με κάποιο τρόπο. Η απάντησή του ήταν πραγματικά αφοπλιστική: 'Αυτοί είναι απατεώνες!'. Στο τέλος, μας ζήτησε 7 ευρώ για τη διαδρομή Κεραμεικός-Σεπόλια. Οι χιλιομετρικοί του υπολογισμοί ήταν κατά προσέγγιση σωστοί.».

Ιστορία 3 (τη δημοσίευσε το MEGA):

«Σε νησί του βορείου Αιγαίου, δέκα χρόνια πεθαμένη η μάνα του, η σύνταξη έρχεται κανονικά και το χειρότερο κερνάει στο καφενείο τους 'αγανακτισμένους' συντοπίτες, συνενόχους όταν έρχονται τα λεφτά (αυτά που είναι δανεικά...) οι οποίοι βέβαια ξέρουν τα πάντα αλλά τον πίνουν τον καφέ, γελάνε και βρίζουν ταυτόχρονα, βλέποντας ειδήσεις. Α! Όχι! Για τους καφέδες, ο καφετζής δεν κόβει απόδειξη ούτε πληρώνει ασφάλεια, γιατί είναι μικρό το χωριό και επειδή έχει και ένα στρέμμα... Με τίποτα, κόβει και ένα τιμολόγιο και παίρνει και σύνταξη ΟΓΑ... σαν γεωργός».