Ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Ράφαελ Ναδάλ αγωνίστηκαν για περίπου έξι ώρες στον συγκλονιστικό τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, ωστόσο περισσότερο φάνηκε να υποφέρουν στη... διαδικασία της απονομής!
Δεν τους έφτανε που έτρεξαν αδιάκοπα και τα έδωσαν όλα στο κορτ, οι δύο τενίστες, οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να σταθούν στα πόδια τους, έπρεπε να περιμένουν όρθιοι (!) επί δέκα λεπτά μέχρι να τελειώσουν οι ομιλίες των διοργανωτών προτού πάρουν τα έπαθλά τους.
Τι και αν ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν, τι και αν η ώρα είχε φτάσει 2 το πρωί στην καυτή και γεμάτη υγρασία Μελβούρνη, κανένας δεν λυπόνταν τον Σέρβο και τον Ισπανό.
Αμφότεροι προσπαθούσαν να μην καταρρεύσουν, έκαναν πηδηματάκια, στηρίζονταν στο φιλέ, έκαναν ασκήσεις χαλάρωσης, έσκυβαν και ακουμπούσαν στα γόνατά τους...
Ο Τζόκοβιτς ήταν πιο εκφραστικός από τον Ναδάλ, χαμογελούσε με νόημα, έπιανε το κεφάλι του, ενώ κάποια στιγμή λίγο έλειψε να παραπατήσει!
Αλλά οι άλλοι συνέχιζαν να μιλάνε για το μεγαλείο του αθλητισμού, του τένις κλπ... Ώσπου κάποια στιγμή, ο Θεός τούς λυπήθηκε. Οι διοργανωτές έφεραν καρέκλες και νερό στους δύο ήρωες που επιτέλους ξαπόστασαν...
Δείτε τις αντιδράσεις τους στο βίντεο. Μπορεί να χειροκροτούν στις ομιλίες -τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;- αλλά ήταν εμφανές ότι υπέφεραν. Και πάω στοίχημα ότι από μέσα τους θα έβριζαν!
Δεν τους έφτανε που έτρεξαν αδιάκοπα και τα έδωσαν όλα στο κορτ, οι δύο τενίστες, οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να σταθούν στα πόδια τους, έπρεπε να περιμένουν όρθιοι (!) επί δέκα λεπτά μέχρι να τελειώσουν οι ομιλίες των διοργανωτών προτού πάρουν τα έπαθλά τους.
Τι και αν ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν, τι και αν η ώρα είχε φτάσει 2 το πρωί στην καυτή και γεμάτη υγρασία Μελβούρνη, κανένας δεν λυπόνταν τον Σέρβο και τον Ισπανό.
Αμφότεροι προσπαθούσαν να μην καταρρεύσουν, έκαναν πηδηματάκια, στηρίζονταν στο φιλέ, έκαναν ασκήσεις χαλάρωσης, έσκυβαν και ακουμπούσαν στα γόνατά τους...
Ο Τζόκοβιτς ήταν πιο εκφραστικός από τον Ναδάλ, χαμογελούσε με νόημα, έπιανε το κεφάλι του, ενώ κάποια στιγμή λίγο έλειψε να παραπατήσει!
Αλλά οι άλλοι συνέχιζαν να μιλάνε για το μεγαλείο του αθλητισμού, του τένις κλπ... Ώσπου κάποια στιγμή, ο Θεός τούς λυπήθηκε. Οι διοργανωτές έφεραν καρέκλες και νερό στους δύο ήρωες που επιτέλους ξαπόστασαν...
Δείτε τις αντιδράσεις τους στο βίντεο. Μπορεί να χειροκροτούν στις ομιλίες -τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;- αλλά ήταν εμφανές ότι υπέφεραν. Και πάω στοίχημα ότι από μέσα τους θα έβριζαν!
10 σχόλια:
Υποθέτω ότι οι ομιλητές δεν έχουν αθληθεί ποτέ τους.
Εγώ πάλι θεωρώ ότι το τελετουργικό είναι μέσα στο αθλητισμό και καλώς είναι.
Με νευριάζουν οι ομιλίες που τις πλείστες φορές το μόνο που έχουν να πουν είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ.
Εμ,τι νόμιζες,μόνο εις τας Ελλαδας συμβαινουν αυτά;:)
Συμφωνώ και με τους τέσσερις.
Ναι καπετάνιε, πράγματι πρέπει να υπάρχει το τελετουργικό και σωστό είναι να μιλήσουν οι διοργανωτές και ο χορηγός.
Αλλά μετά από εξάωρο αγώνα και με την ώρα 2 τα ξημερώματα, οφείλουν να σέβονται τους αθλητές (δεν τους λυπήθηκες έτσι όπως τους είδες στο βίντεο;) καθώς και τον κόσμο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λες κάτι τυπικό για μισό λεπτό και φεύγεις. Αυτοί έκαναν το αντίθετο, βρήκαν μικρόφωνο και δεν είχαν σταματημό!
Καλημέρα φίλε
Τους λυπήθηκα, πως θα μπορούσε άλλωστε να νοιώσω διαφορετικά, αλλά για μένα είναι άλλο το ένα άλλο το άλλο.
Κι αν αυτά τα μεγάλα τουρνουά, στην προκειμένη περίπτωση το OPEN της Αυστραλίας αλλά και τα άλλα (US OPEN, Ρολαν Γκαρός, Γουίμπλεντον) είναι μεγάλα είναι όχι επειδή μοιράζουν εκατομμύρια στους αθλητές αλλά γιατί ειναι "ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ". Προσπάθησαν και προσπαθούν πολλοί στον κόσμο να κάνουν τέτοιους αγώνες, κυρίως οι Άραβες αλλά δεν γίνεται τίποτα. Είναι τυχαίο; Ασφαλώς όχι!
Το πρόβλημα λύθηκε με καθυστέρηση ελάχιστων λεπτών με δύο καρέκλες. Αν θεωρείτε ότι έπρεπε λόγω κούρασης να τους στείλουν τα έπαθλα με κούριερ σπίτι τους εγώ διαφωνώ.
Άλλωστε εδώ είμαστε να λέμε αυτό που πιστεύουμε, άλλοτε συμφωνόντας και άλλοτε διαφωνόντας.
Αλλά καλά θα κάνουμε να μη συγκρίνουμε ΧΩΡΕΣ με ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα και θεσμούς ΓΙΓΑΝΤΕΣ με τα ρεζιλίκια που γίνονται στην Ελλάδα γενικώς. Το "δεν πειράζει" το "ωχ αδερφέ" και το "δεν βαριέσε" έχτισαν τη σύγχρονη απαράδεκτη εικόνα μας.
Σιγά μην τους λυπηθούμε. Τόσα εκατομμύρια παίρνουν για να παίζουν τένις. Εξι ώρες ξεκωλώθηκαν, τα 10 λεπτά παραπάνω θα τους πειράξουν;
Καπετάνιε, κανένας δεν υποστηρίζει ότι έπρεπε να τους στείλουν τα έπαθλα στο σπίτι.
Το τελετουργικό πρέπει να γίνεται και μάλιστα είναι και από τα «κλου» της βραδιάς αφού ο κόσμος περιμένει να ακούσει τις δηλώσεις από τους δύο φιναλίστ αλλά και να τους χειροκροτήσει.
Αντιλαμβάνεσαι, όμως, την ένστασή μου στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ήταν άσχημη η εικόνα, κάτι που κάποια στιγμή σχολίασε και ο δημοσιογράφος. Οι δυο αθλητές βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης και κανένας δεν τους δίνει σημασία. Μέχρι, που τελικά, τους έφεραν τις καρέκλες...
Ματσαμπλόγκε, ας ήμασταν και εμείς τόσο καλοί στο τένις για να βγάζαμε τα λεφτά που βγάζουν αυτοί.
Το ξέρεις κι εσύ, ότι οι διοργανωτές του Όπεν, δεν έχασαν χρήματα από το τουρνουά και ένα μέρος των εσόδων (από εισιτήρια, δικαιώματα, σουβενίρ κλπ.) πήγε στους παίκτες. Έτσι, πάει αυτό.
Όσο για το αν τους πείραξαν τα 10 λεπτά, το βλέπεις στο βίντεο.
Αν ήταν να βάλω στην τσέπη 1.850.000 ευρώ όχι δέκα λεπτά και δέκα μέρες θα καθόμουν έτσι.
Δημοσίευση σχολίου