Ζούμε σε μία εποχή που πολλοί Έλληνες αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα, τα οποία έχουν οδυνηρές συνέπειες στη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους. Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που δοκιμάζει τα όρια των περισσότερων και σίγουρα και της κοινωνίας μας.Ακόμη και τώρα, όμως, δεν πρέπει όσα συμβαίνουν γύρω μας να μας κάνουν να ξεχνάμε ότι υπάρχουν δισεκατομύρια άνθρωποι σε πολλές χώρες, οι οποίοι ζουν σε τραγικά χειρότερες συνθήκες από τις δικές μας αφού δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα. Για εμάς εδώ, σε μία αναπτυγμένη κοινωνία, απαραίτητο μπορεί να είναι ένα κινητό τηλέφωνο, για εκείνους μπορεί να είναι το νερό.
Μου έστειλαν, χθες, τη διεύθυνση μίας ιστοσελίδας, η οποία με τον δικό της τρόπο μου υπενθύμισε ότι ακόμη και τώρα, εγώ -προσωπικά- ανήκω στους πιο πλούσιους ανθρώπους της γης και πως αν διαθέσω ελάχιστα από αυτά που έχω κερδίσει, μπορώ να συμβάλω στην ανακούφιση κάποιων άλλων. Π.χ. με το μισθό περίπου μίας ημέρας, θα προσφέρω μία κινητή ιατρική μονάδα περίθαλψης ορφανών παιδιών που πάσχουν από AIDS στην Ουγκάντα.
Πρόκειται για το σάιτ globalrichlist.com. Σε αυτό αναφέρεις το ετήσιο εισόδημά σου και εκείνο με τη σειρά του υπολογίζει -με βάση τα στοιχεία που έχει συλλέξει από το World Bank Development Research Group- ποια θέση (περίπου, μην το πάρει κανένας τοις μετρητοίς) κατέχεις στην «παγκόσμια κατάταξη πλουσίων».
Χαρακτηριστικά αναφέρω πως αν ένας βγάζει μόλις 2.500 ευρώ τον χρόνο, συγκαταλέγεται στο 14,79% των πιο πλούσιων ανθρώπων στον κόσμο! Το αναφέρω για να αποκτήσουμε όλοι συναίσθηση πώς ζει το υπόλοιπο 85%.
Δοκιμάστε το, ούτε μισό λεπτό δεν θα πάρει.
Φυσικά, πάντα -στο πλαίσιο της λογικής- πρέπει να διεκδικούμε το καλύτερο για όλους μας και ειδικά σε καταστάσεις σαν τις τωρινές. Ας έχουμε, όμως, σε μία άκρη του μυαλού μας τις δοκιμασίες και τα βάσανα ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...
Μου έστειλαν, χθες, τη διεύθυνση μίας ιστοσελίδας, η οποία με τον δικό της τρόπο μου υπενθύμισε ότι ακόμη και τώρα, εγώ -προσωπικά- ανήκω στους πιο πλούσιους ανθρώπους της γης και πως αν διαθέσω ελάχιστα από αυτά που έχω κερδίσει, μπορώ να συμβάλω στην ανακούφιση κάποιων άλλων. Π.χ. με το μισθό περίπου μίας ημέρας, θα προσφέρω μία κινητή ιατρική μονάδα περίθαλψης ορφανών παιδιών που πάσχουν από AIDS στην Ουγκάντα.
Πρόκειται για το σάιτ globalrichlist.com. Σε αυτό αναφέρεις το ετήσιο εισόδημά σου και εκείνο με τη σειρά του υπολογίζει -με βάση τα στοιχεία που έχει συλλέξει από το World Bank Development Research Group- ποια θέση (περίπου, μην το πάρει κανένας τοις μετρητοίς) κατέχεις στην «παγκόσμια κατάταξη πλουσίων».
Χαρακτηριστικά αναφέρω πως αν ένας βγάζει μόλις 2.500 ευρώ τον χρόνο, συγκαταλέγεται στο 14,79% των πιο πλούσιων ανθρώπων στον κόσμο! Το αναφέρω για να αποκτήσουμε όλοι συναίσθηση πώς ζει το υπόλοιπο 85%.
Δοκιμάστε το, ούτε μισό λεπτό δεν θα πάρει.
Φυσικά, πάντα -στο πλαίσιο της λογικής- πρέπει να διεκδικούμε το καλύτερο για όλους μας και ειδικά σε καταστάσεις σαν τις τωρινές. Ας έχουμε, όμως, σε μία άκρη του μυαλού μας τις δοκιμασίες και τα βάσανα ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...
3 σχόλια:
Εχεις δίκιο Πιγκουίνε. Και ειδικά αυτές τις γιορτινές μέρες που έρχονται (και δεν μιλώ από πλευράς καταναλωτισμού αλλά από πλευράς ψυχικής ανάτασης που θα έπρεπε να φέρουν σε Χριστιανούς και μη - Χριστούγεννα, τέλος του χρόνου/αρχή νέου χρόνου) θα έπρεπε να σκεφτόμασταν αυτά που εξακολουθούμε να έχουμε και να αισθανόμαστε τυχεροί (και πάλι δεν μιλώ για χρήματα).
Βέβαια, είναι απόλυτα κατανοητή η ανθρώπινη αντίδραση στις δύσκολες εποχές να καταφεύγουμε σε συγκρίσεις με τα χειρότερα για να αισθανόμαστε οι ίδιοι καλύτερα και όχι γιατί ξαφνικά μας έπιασε ο πόνος για τη δυστυχία των άλλων, όπως στις εποχές των παχιών αγελάδων να κάνουμε συγκρίσεις με τα καλύτερα και να ζητούμε περισσότερα.
Από την άλλη να σου επιστήσω την προσοχή ότι είναι παραπλανητικό το να συγκρίνεις σε ονομαστικές τιμές το εισόδημα σε παγκόσμια κλίμακα. π.χ. κάποιος στην Ελλάδα αμειβόμενος με 2000 ευρώ μηνιαίως (θέτω το παράδειγμα προ κρίσης για να μην υπεισέλθουμε σε άλλες αναλύσεις)ζει καλά καιθεωρείται υψηλόμισθος ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ο συγκεκριμένος μισθός ίσως αποτελεί και το όριο διαβίωσης, σε αφρικανικές δε χώρες μπορεί να σημαίνει αμύθητο πλούτο και το εισόδημα των 2500 ευρώ ετησίως να φέρει ισοδύναμο αποτέλεσμα με αυτό των 2000 ευρώ μηνιαίως (εικάζω χωρίς στοιχεία,αλλά σύμφωνα με τα εγχειρίδια οικονομικής θεωρίας). Γενικώς το εισόδημα το κρίνουμε από την αγοραστική δύναμη που προσδίδει στον κάτοχό του.
Εμμένω πάντως στην εισαγωγή μου, με κάνει και μένα να αισθάνομαι καλύτερα
Καλή σου μέρα.
Σοφία, αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν έβαλα τα δικά μου στοιχεία στην ιστοσελίδα, ήταν ότι μου έδειξε πως βρίσκομαι πάρα πολύ ψηλά.
Δεν περίμενα ότι θα ανήκω στην ελίτ, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός για το κορυφαίο 12-13% της σχετικής κατάταξης.
Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που με ώθησε να δημοσιεύσω το συγκεκριμένο κείμενο και φυσικά οι συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα ήταν αναπόφευκτες.
Είναι σωστό, αναμφίβολα, το επιχείρημά σου ότι το εισόδημα κρίνεται από την αγοραστική δύναμη που προσφέρει και αυτό εξαρτάται από πολλές παραμέτρους.
Ακόμη και αν ως ένα σημείο μπορεί, πράγματι, η «σειρά κατάταξης πλουσίων» να παραπλανεί καθώς ένας με 2.000 ευρώ εμφανίζεται πιο ψηλά από αυτόν που βγάζει 1.000 ευρώ αλλά ο τελευταίος ενδέχεραι να ζει πιο άνετα, η ουσία δεν νομίζω πως αλλάζει.
Και για μένα το σημαντικό -και τρομακτικό- με τη λίστα αυτή είναι ότι η δείχνει πως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στον κόσμο ζει υπό συνθήκες εξαιρετικά δυσχερείς και άθλιες.
Ελπίζω ότι κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει, έστω και λίγο αλλά πραγματικά δεν νομίζω πως κάτι τέτοιο θα συμβεί ποτέ.
Συμφωνώ με τη Σοφία. Η ανάλυσή της εξαιρετική.
Θα βάλω στο τραπέζι ένα παράδειγμα που έχω από την εμπειρία μου να συναναστρέφομαι με Φιλιπίνους στα πλοία που με μια θητεία 10 μηνών, βάζουν στην άκρη έναν θησαυρό. Πολλοί από αυτούς, οι παλαιότεροι, διαθέτουν φυτείες που οι εκτάσεις τους μετρώνται σε εκτάρια. "Βασιλική" μονάδα μέτρησης της έκτασης γης.
Μια οικογένεια στην μακρινή αυτή χώρα μπορεί να ζήσει με 200 δολάρια το μήνα, κατά τα λεγόμενά τους. Δηλαδή αν πάιρνει στο πλοίο 2000 το μήνα με ένα μηνιάτικο μπορεί η οικογένειά του να ζήσει 10 μήνες. Στις Φιλιππίνες ένας τέτοιος ναυτικός στη χώρα του θεωρείται πάμπλουτος. Στην Ελλάδα άντε να ζήσεις δύο μήνες το πολύ.
Πάντως έτσι ή αλλιώς ο δυτικός κόσμος σε όποια κλίμακα και να τον τοποθετήσεις γενικά δεν συγκρίνεται με τον κόσμο του υπολοίπου του πλανήτη. Ζει πολλές φορές καλύτερα.
Με την ευκαιρία σας προτείνω να διαβάσετε την ανάρτησή μου: http://captain-christos.blogspot.com/2009/03/port-kamsar.html
Τέλος ήρθε η ώρα να αναρτήσω τις φωτογραφίες από το ταξίδι μου στην Κένυα (Ναϊρόμπι-Μομπάσα) όπου ήμουν μάρτυρας σε δικαστήριο που δίκασε τους πειρατές που επιτέθηκαν στο πλοίο μου όταν περνούσα τον κόλπο του Αντεν το 2008. Υπάρχουν ανάλογες αναρτήσεις στο blog μου αλλά πρέπει να τις ψάξεις για να τις διαβάσεις.
Καλησπέρα και στους δυό σας!
Δημοσίευση σχολίου