Η παρακάτω συγκλονιστική ιστορία έχει κάνει τον γύρο του κόσμου και πιθανόν τη γνωρίζετε. Ωστόσο, τη δημοσιεύω κι εγώ για όποιον ίσως δεν την ξέρει. Η «μαγεία» του ποδοσφαίρου από μία άλλη οπτική:
«Είχαν παιχθεί μόλις 11 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα στο 'Ντε Κούιπ' του Ρότερνταμ το μεσημέρι της Κυριακής στο μεγάλο ντέρμπι της Φέγενορντ με την Αϊντχόφεν.
Ξαφνικά σχεδόν 43.000 άνθρωποι ύψωσαν τα κασκόλ τους, σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και άρχισαν να τραγουδούν: 'You will never walk alone'.
Δεν ήταν μόνο οι οπαδοί της Φέγενορντ αλλά και της μισητής αντιπάλου Αϊντχόφεν που το έκαναν. Το είχαν συνεννοηθεί μυστικά μέσω των φόρουμ τους. Είχαν αποφασίσει να αποχαιρετήσουν τον Ντγέι φαν Σουιλέκομ που ήταν η τελευταία φορά που θα βρισκόταν στο δεύτερο σπίτι του, το 'Ντε Κούιπ'. Το μίσος και η κόντρα των οπαδών είχαν ξεχαστεί για αυτή την ιδιαίτερη στιγμή.
Ο 60χρονος, πρώην οδηγός ταξί και φανατικός οπαδός της Φέγενορντ είχε μια τελευταία επιθυμία: Να βρεθεί στις εξέδρες του σταδίου για μία ακόμη φορά. Πριν από έξι εβδομάδες εισήχθη στο νοσοκομείο με τους γιατρούς να του λένε ότι έχει καρκίνο.
Μπήκε την επόμενη μέρα στο χειρουργείο αλλά βγήκε άμεσα. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Του ανακοίνωσαν πως έχει ζωή για κάτι περισσότερο από 6-7 εβδομάδες. Η γυναίκα του, η 45χρονη Ρία, ζήτησε από τους οπαδούς της Φέγενορντ δύο εισιτήρια για το ντέρμπι.
Άνεργοι και οι δύο, με την ίδια να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, έχουν δώσει όλα τους τα χρήματα στα νοσοκομεία.
'Ο Ντγέι από μικρό παιδί είχε εισιτήριο διαρκείας, αλλά από τότε που έμεινε άνεργος δεν μπορούσε να αγοράσει. Γνωρίζοντας ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν να δει την αγαπημένη του ομάδα, παρακάλεσα χωρίς να το γνωρίζει για δύο εισιτήρια', είπε συγκινημένη η Ρία φαν Σουιλέκομ.
Τα εισιτήρια βρέθηκαν άμεσα και μάλιστα στα επίσημα, με τους οπαδούς της Φέγενορντ να ζητάνε από τους μισητούς αντιπάλους τους της Αϊντχόφεν να αποχαιρετήσουν μαζί τον Ντγέι. Και το έκαναν προκαλώντας ρίγος και συγκίνηση.
Οι κάμερες έπιασαν τον 60χρονο αγκαλιά με τη γυναίκα του, όρθιο και δακρυσμένο (και δεν ήταν ο μόνος), να κοιτάει αποσβολωμένος. Ήταν η τελευταία χαρά της ζωής του...».
(Πηγή: 30 και κάτι)
«Είχαν παιχθεί μόλις 11 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα στο 'Ντε Κούιπ' του Ρότερνταμ το μεσημέρι της Κυριακής στο μεγάλο ντέρμπι της Φέγενορντ με την Αϊντχόφεν.
Ξαφνικά σχεδόν 43.000 άνθρωποι ύψωσαν τα κασκόλ τους, σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και άρχισαν να τραγουδούν: 'You will never walk alone'.
Δεν ήταν μόνο οι οπαδοί της Φέγενορντ αλλά και της μισητής αντιπάλου Αϊντχόφεν που το έκαναν. Το είχαν συνεννοηθεί μυστικά μέσω των φόρουμ τους. Είχαν αποφασίσει να αποχαιρετήσουν τον Ντγέι φαν Σουιλέκομ που ήταν η τελευταία φορά που θα βρισκόταν στο δεύτερο σπίτι του, το 'Ντε Κούιπ'. Το μίσος και η κόντρα των οπαδών είχαν ξεχαστεί για αυτή την ιδιαίτερη στιγμή.
Ο 60χρονος, πρώην οδηγός ταξί και φανατικός οπαδός της Φέγενορντ είχε μια τελευταία επιθυμία: Να βρεθεί στις εξέδρες του σταδίου για μία ακόμη φορά. Πριν από έξι εβδομάδες εισήχθη στο νοσοκομείο με τους γιατρούς να του λένε ότι έχει καρκίνο.
Μπήκε την επόμενη μέρα στο χειρουργείο αλλά βγήκε άμεσα. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Του ανακοίνωσαν πως έχει ζωή για κάτι περισσότερο από 6-7 εβδομάδες. Η γυναίκα του, η 45χρονη Ρία, ζήτησε από τους οπαδούς της Φέγενορντ δύο εισιτήρια για το ντέρμπι.
Άνεργοι και οι δύο, με την ίδια να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, έχουν δώσει όλα τους τα χρήματα στα νοσοκομεία.
'Ο Ντγέι από μικρό παιδί είχε εισιτήριο διαρκείας, αλλά από τότε που έμεινε άνεργος δεν μπορούσε να αγοράσει. Γνωρίζοντας ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν να δει την αγαπημένη του ομάδα, παρακάλεσα χωρίς να το γνωρίζει για δύο εισιτήρια', είπε συγκινημένη η Ρία φαν Σουιλέκομ.
Τα εισιτήρια βρέθηκαν άμεσα και μάλιστα στα επίσημα, με τους οπαδούς της Φέγενορντ να ζητάνε από τους μισητούς αντιπάλους τους της Αϊντχόφεν να αποχαιρετήσουν μαζί τον Ντγέι. Και το έκαναν προκαλώντας ρίγος και συγκίνηση.
Οι κάμερες έπιασαν τον 60χρονο αγκαλιά με τη γυναίκα του, όρθιο και δακρυσμένο (και δεν ήταν ο μόνος), να κοιτάει αποσβολωμένος. Ήταν η τελευταία χαρά της ζωής του...».
(Πηγή: 30 και κάτι)
3 σχόλια:
Καλησπερα Πολυ συγκινητικη ιστορια
Κατι τετοιες στιγμες καταλαβαινουμε ποσο σημαντικη ειναι η υγεια και πως το πιο σημαντικο ειναι αυτο, ολα τα αλλα ερχονται δευτερα αμα εχουμε την υγεια μας
Πνιγομαστε και αγχωνομαστε για βλακειες...
Μπράβο σου που το ανάρτησες πιγκουίνε ...
Πιγκουίνε μἐκανες να κλαίω Παρασκευιάτικα....
Συγκίνηση και ανατριχίλα... Κάτι τέτοιες στιγμές δεν μπορείς παρά να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
Δημοσίευση σχολίου