Η σκοτεινή ιστορία και οι παιδικές ζωγραφιές του Τερεζίν

Τερεζίν, μία ώρα από την Πράγα. Δεν υπάρχει τίποτα ωραίο για να δει εκεί ένας τουρίστας. Ελάχιστοι το επισκέπτονται, 30 με 40 άτομα την ημέρα, τα οποία ενδιαφέρονται για την ιστορία. Ανάμεσά τους και ο Πιγκουίνος.
Τερεζίν, λοιπόν. Μία μικρή πόλη χωρίς πολύ κόσμο, που όταν την επισκέπτεσαι δεν μπορείς να τη συνδέσεις με το σκοτεινό παρελθόν που κρύβει. Αντικρύζοντας την ήσυχη κεντρική της πλατεία και τους δρόμους της είναι δύσκολο για τον καθένα να αντιληφθεί ότι στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μέρος αυτό είχε μετατραπεί σε γκέτο Εβραίων και άρα, σε τόπο θανάτου.
Οι Ναζί έδιωξαν τους κατοίκους της και στρίμωξαν εδώ συνολικά 140.000 Εβραίους. Από αυτούς οι 35.000 πέθαναν αποκλειστικά και μόνο από τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης και τις ασθένειες, ενώ περίπου 87.000 μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Άουσβιτς. Μόλις 3.800 επιβίωσαν.
Όμως, το Τερεζίν έχει συνδεθεί με τα παιδιά. Πολλά Εβραιόπουλα μεταφέρθηκαν εδώ, δίχως τους γονείς τους. Κάποιοι από τους ενήλικες ήταν γνωστοί καλλιτέχνες και προσπάθησαν να απαλύνουν τον πόνο των παιδιών μαθαίνοντάς τους ζωγραφική, μουσική, λογοτεχνία, θέατρο. Οι Ναζί επέτρεπαν κάτι τέτοιο καθώς το Τερεζίν αποτελούσε «βιτρίνα» και μέρος της προπαγάνδας τους για να διαψεύσουν ότι εξοντώνουν τους Εβραίους. Έτσι, στο Τερεζίν ανέβηκαν ως και παραστάσεις θεάτρου και υπήρξε καλλιτεχνική «κίνηση» (στα μέτρα του δυνατού), την οποία οι κατακτητές φρόντισαν να εκμεταλλευτούν ξεγελώντας ακόμη και τα μέλη του Ερυθρού Σταυρού, που επισκέφτηκαν κάποια στιγμή την πόλη και... ενθουσιάστηκαν από την αγάπη που έδειχναν οι Ναζί στους αιχμαλώτους τους!

Τα παιδιά, λοιπόν, ζωγράφισαν και έγραψαν ποιήματα για τη ζωή τους πριν και μετά τους Γερμανούς, για τα όνειρά τους, για τις προσδοκίες τους και όλα αυτά έχουν συγκεντρωθεί στο μουσείο της περιοχής. Είναι απίστευτη συλλογή! Συγκλονιστική!
Όπως συγκλονιστικό είναι το γεγονός ότι κάτω από κάθε σχέδιο υπάρχει το όνομα του παιδιού, που το έφτιαξε. Δίπλα και σε παρένθεση, η ημερομηνία γέννησης και δίπλα (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων) μία παύλα, η λέξη Άουσβιτς και η ημερομηνία θανάτου, σχεδόν πάντα 1944...
Από τα 7.950 παιδιά του Τερεζίν μόλις 142 επέζησαν. Τα ονόματα εκείνων που χάθηκαν είτε στο Τερεζίν είτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βρίσκονται συγκεντρωμένα σε αίθουσα του μουσείου. Αν σας βγάλει καμιά στιγμή ο δρόμος προς την Πράγα και σας ενδιαφέρει η ιστορία, πηγαίνετε προς τα εκεί. Δεν θα χάσετε, αντίθετα θα κερδίσετε πολλά.
(Η βασική φωτογραφία είναι ζωγραφιά της Eva Meitnerova. Γεννήθηκε την 1η Μαΐου 1931 και πέθανε στο Άουσβιτς στις 28 Οκτωβρίου 1944. Υπάρχουν άλλες δύο φωτογραφίες με παιδικές ζωγραφιές -κάνετε κλικ και ανοίγουν, μπορείτε να τις δείτε. Οι άλλες φωτογραφίες είναι από το μνημείο του ποταμού Ορ. Εκεί, τον Νοέμβριο του 1944, οι Ναζί σκόρπισαν τις στάχτες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων για να τις... ξεφορτωθούν).
ΥΓ. Κάποια στιγμή χάθηκα -αν και είχα χάρτη...- και ζήτησα βοήθεια για να πάω σε κάποιο μέρος, από κάποιους σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων (ή κάτι τέτοιο). Οι άνθρωποι με έβαλαν μέσα, άνοιξαν υπολογιστή, μπήκαν στο Google Earth (νομίζω), βρήκαν χάρτη με τους δρόμους του Τερεζίν και μου εξήγησαν πώς να πάω...