Τον είπαμε ναζιστή. Ε, και;

Διάβασα πολλές φορές το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αυγή» για να σιγουρευτώ ότι δεν παρανόησα κάτι. Με τον τίτλο: «Νοσταλγός του Χίτλερ-Άλλος Τaki o ένας άλλος ο άλλος», η εφημερίδα δημοσίευσε στις 25/7 το παρακάτω:
«Κάναμε λάθος. Ζητούμε συγγνώμη από τον αρθρογράφο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Τάκη Θεοδωρόπουλο τον οποίο μπερδέψαμε με τον αρθρογράφο του Spectator γνωστό για τις "ακροδεξιές" συχνά θέσεις του, Τάκη Θεοδωρακόπουλο. Ένα "κο" την έκανε τη ζημιά. Ο γεννημένος το '36 Θεοδωρακόπουλος, που αρθρογραφεί στο Spectator από το '77 και έχει κατηγορηθεί πολλάκις και από ξένες εφημερίδες για ακροδεξιά, εθνικιστικά παραληρήματα, είναι εκείνος που υποστήριξε πως οι Χρυσαυγίτες είναι "πατριώτες και εργάτες" και καλά παιδιά που τους λείπει το λούστρο και όχι ο αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, κ. Θεοδωρόπουλος, ο οποίος παρά τη συντηρητική αρθρογραφία του ουδεμία σχέση έχει με τέτοιες απόψεις, όπως μας επεσήμαναν πολλοί αναγνώστες που διάβασαν το ατυχές σχόλιο.
"Α"  
Ακολουθεί το λάθος σχόλιο:
Αρνητής του Ολοκαυτώματος και υμνητής των ναζί μάς προέκυψε τελικά αρθρογράφος της "Καθημερινής" και διανοητής επί παντός επιστητού. Ο λόγος για τον Τaki (κατά το Yanni), κατά κόσμον Τάκη Θεοδωρόπουλο, ο οποίος αρθρογραφεί σε βρετανικό υπερσυντηρητικό έντυπο υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα θα ήταν τυχερή αν την καταλάμβαναν οι φασίστες.
O Τ. Θεοδωρόπουλος εξηγεί τι χρειαζόταν η Ελλάδα του '40, εξηγεί ότι οι χρυσαυγίτες "είναι κυρίως εργάτες, ειδικοί στις πολεμικές τέχνες, μπάτσοι, προσωπικό ασφαλείας και οι παλιοί καλοί Έλληνες πατριώτες", που απλώς χρειάζονται λίγο λούστρο και καλούς τρόπους. Καλεί μάλιστα όσους διαβάζουν κείμενα τα οποία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη φασιστική απειλή, να τα χρησιμοποιήσουν για χαρτί τουαλέτας.
Στον οχετό του στον Spectator ο κ. Τaki παραδέχεται πως επισκέπτεται την Ελλάδα μόνο για διακοπές -την ίδια στιγμή παρουσιάζει εαυτόν σαν να ξέρει καλύτερα τα της χώρας από κάθε άλλον- κατηγορεί το Δημόσιο για όλα τα "δεινά" της χώρας (σημειωτέον, στα δεινά δεν συμπεριλαμβάνεται η άνοδος της αντισημιτικής Χρυσής Αυγής, την οποία άνοδο μάλλον χαιρετίζει).
Δεν μας λέει, όμως, αφού φταίει το Δημόσιο και αφού παραδέχεται ο ίδιος πως δεν ζει στην Ελλάδα, γιατί το 2010 δέχθηκε τη θέση του πρόεδρου του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Μήπως έβαλε κι αυτός το χεράκι του σε αυτά τα δεινά; Oρθολογισμός και μεταρρύθμιση τώρα. Α.Γ.»  
Μετάφραση δική μου: «Θέλαμε να κράξουμε τον Τάκη Θεοδωρόπουλο. Κάποιος είπε στον Α.Γ. ότι αυτός ζει στο εξωτερικό και γράφει μαλακίες υπέρ του φασισμού. Τα γράψαμε όπως μας τα είπαν, αλλά μετά κάποιοι τα διάβασαν και μας είπαν ότι δεν αυτός ο τύπος που γράφει στην «Καθημερινή» αλλά ένας άλλος. Κι ότι δεν τον λένε Θεοδωρόπουλο τον άλλον, αλλά Θεοδωρακόπουλο. Γαμώ την τρέλα του γαμώ, δεν μπορούσε να είναι ο ίδιος; Τέλος πάντων, ο τύπος -παρ' όλο που είναι συντηρητικός- δεν έχει φτάσει να γράφει τις μαλακίες του αλλουνού, απ’ ό,τι μας είπαν αυτοί που τον διάβασαν, οπότε τα ξαναγράφουμε όπως μας τα είπαν αυτοί που τον διάβασαν.».  
Επειδή, προφανώς, κάποιος από την «Αυγή» αντιλήφθηκε ότι δεν είναι δυνατόν να γράφονται σχόλια χωρίς καμιά διασταύρωση ή συγνώμες που βασίζονται σε κουβέντες που κάποιοι είπαν στον αρθρογράφο, ότι ο Α.Γ. παραδέχεται ότι έγραψε σχόλιο στο οποίο αναφέρεται στα γραπτά κάποιου τον οποίον δεν έχει ποτέ διαβάσει, ότι δεν είναι ένα «κο» που έκανε τη ζημιά αλλά ένα «ακ» και η εγκληματική ασχετοσύνη κάποιων κι επειδή, στην τελική, περί εφημερίδας πρόκειται, στις 26/7 δημοσίευσε το παρακάτω κείμενο με τον τίτλο «Ζητούμε συγνώμη»:
«Κάναμε λάθος. Ζητούμε συγγνώμη από τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, τον αρθρογράφο της "Καθημερινής", τον οποίο μπερδέψαμε με τον Τάκη Θεοδωρακόπουλο, αρθρογράφο του Spectator, ο οποίος εμφανίστηκε ως θαυμαστής της Χρυσής Αυγής. Πράγματι θα ήταν περίεργο ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος να αρθρογραφεί στο εξωτερικό με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από αυτές που δημοσιεύει στον ελληνικό Τύπο.
"Η ΑΥΓΗ"»
Πολλές φορές έχει τύχει να διαβάσω στα social media ανακρίβειες ως προς τα γραφόμενα ή τις απόψεις κάποιου ο οποίος -κατά 99%- δεν είναι συμπαθής στον ΣΥΡΙΖΑ. Την πρώτη φορά που διάβασα ανακρίβειες για μένα και τα γραπτά μου, σοκαρίστηκα, επειδή δεν περίμενα ποτέ να υπάρξει κάποιος που να ασχοληθεί. Μετά, άρχισα να το συνηθίζω. Ακόμη, όμως, εκπλήσσομαι, όταν συμβαίνει τελείως άδικα και απροκάλυπτα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα: Πριν από λίγες μέρες, ανέβασα στο Facebook την είδηση για τον δημοσιογράφο της Frankfurter Allgemeine Zeitung που δεν ολοκλήρωσε τη συνέντευξη με τον Αλέξη Τσίπρα επειδή ο δεύτερος δεν δέχτηκε να απαντήσει μετά την τρίτη ερώτηση. Επειδή μου φάνηκε λίγο απίθανο, το σχόλιό μου ήταν: «Θα ήθελα πάρα πολύ κάποιος να το διαψεύσει». Σε λίγη ώρα, υπερδραστήρια χρήστης του twitter, με χιλιάδες followers, έγραψε για μένα με το μπλαζέ ύφος που χαρακτηρίζει το μέσο: «Meanwhile στο fb, η @christachiaou φρικάρει με μια περσινή είδηση» (Ότι ο Τσίπρας έδιωξε από το γραφείο του δημοσιογράφο της Bild).
Της απάντησα την επομένη κι όταν το θέμα είχε, πια, πάρει διαστάσεις, διευκρινίζοντάς της ότι δεν φρίκαρα και δεν ασχολήθηκα με περσινή είδηση αλλά και τονίζοντας την απορία μου για την κακεντρέχεια. Απαξίωσε να μου απαντήσει. Προφανώς, να κράξει ήθελε. Μικρή σημασία είχε το ότι δεν της έδωσα ούτε δικαίωμα, αλλά ούτε και δικαίωση. Αλλά, θα μου πεις, όταν κοτζάμ ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς γράφει ό,τι της κατέβει, μια φίρμα του twitter θα κωλώσει να το κάνει;

(Της Χριστίνας Ταχιάου, από το protagon.gr)

Δείτε το μοναδικό φιλμ στο οποίο εμφανίζεται η Άννα Φρανκ

Στις 22 Ιουλίου 1941, σαν σήμερα δηλαδή, πριν από 72 χρόνια, τραβήχτηκε το μοναδικό φιλμάκι, στο οποίο εμφανίζεται η Άννα Φρανκ.

Πρόκειται για βίντεο χωρίς ήχο με κύριο θέμα τον γάμο μίας γειτόνισσας των Φρανκ. Η Γερμανίδα Εβραιοπούλα, ακουμπά έξω από το παράθυρο του σπιτιού της στο Αμστερνταμ και κοιτά το ζευγάρι.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα, η ίδια και η οικογένειά της άρχισαν να κρύβονται από τους ναζί σε μυστικά δωμάτια στο γραφείο του πατέρα της. Προδόθηκαν (άγνωστο ακόμη από ποιους) και τον Αύγουστο του 1944 συνελλήφθησαν από τους Γερμανούς. 

Η 16χροννη Άννα και η αδερφή της Μάργκοτ μεταφέρθηκαν στο Μπέργκεν-Μπέλζεν, όπου πέθαναν από τύφο τον Μάρτιο του 1945, λίγες εβδομάδες πριν από την απελευθέρωση του στρατόπεδου συγκέντρωσης.

Η... άλλη ενημέρωση

Έτσι βλέπουν στο indymedia τον θάνατο του δραπέτη από τις φυλακές Τρικάλων μετά από συμπλοκή με αστυνομικούς τα ξημερώματα στα Γιάννενα. 

Κάντε κλικ στη φωτογραφία και διαβάστε.

Δίχως περαιτέρω σχόλια...

Ο Δραγασάκης δεν είναι πάντα ευαίσθητος...

Σήμερα, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος μίλησε στο Κοινοβούλιο και αναφερόμενος στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων είπε πως η κυβέρνηση έπρεπε να το είχε θέσει όταν ήρθε στην Ελλάδα η... «κυρία Βεστερβέλε»! Ο... πολιτικός της ΧΑ αποκάλεσε έτσι τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλε επειδή είναι ομοφυλόφιλος.

Εκείνη τη στιγμή, της συνεδρίασης προήδρευε ο Γιάννης Δραγασάκης. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος που είχε διακόψει έναν άλλο συνάδελφό του της ΧΑ (και σύντροφό του στον αντιμνημονιακό αγώνα), τον Παναγιώτη Ηλιόπουλο, επειδή είχε ειρωνευτεί τον Αλέξη Τσίπρα λέγοντάς τον «μίστερ».

Τότε, μάλιστα, ο Δραγασάκης είχε αποβάλει από την αίθουσα τον Ηλιόπουλο. Τώρα, δεν έβγαλε κιχ, παρότι επρόκειτο για ομοφοβική δήλωση ενάντια σε πολιτικό άλλου κράτους. Και να σκεφτεί κανένας ότι ο συγκεκριμένος θεωρείται από τους ελάχιστους σοβαρούς που διαθέτει το κόμμα της χαράς με την αλά καρτ ευαισθησία.

Χρήστες του Reddit είδαν το μήνυμα παιδιού που πάσχει από καρκίνο και του έστειλαν πίτσα

Χρήστης του Reddit ανέβασε φωτογραφία από το Νοσοκομείο Παίδων στο Λος Άντζελες όπου φαίνεται το μήνυμα στο παράθυρο ενός δωματίου που έλεγε "Send Pizza RM 4112", δηλαδή "Στείλτε πίτσα στο δωμάτιο 4112". 

Όταν έφτασε η πρώτη παραγγελία η Hazel Hammersley, που πάσχει από καρκίνο και είναι στο νοσοκομείο από τις4 Ιουλίου, καταχάρηκε. Το μήνυμα το είχαν γράψει η μητέρα της και η γιαγιά της με ταινία για να της φτιάξουν τη διάθεση. 

"Δυο μέρες πέρασαν και όταν έφτασε το Σάββατο αρχίσαμε να δεχόμαστε πίτσες. Μας έστειλαν 30!", είπε εκπρόσωπος του νοσοκομείου. "Πολλά παιδιά και νοσοκόμες ήρθαν στο δωμάτιό μας με μουσική και διοργανώσαμε ένα υπέροχο πίτσα πάρτυ", είπε η μητέρα του παιδιού. 

Μετά από αυτό, το μήνυμα κατέβηκε από το δωμάτιο και στο blog του νοσοκομείου έγραψαν "Κάνατε ένα μικρό κοριτσάκι πολύ χαρούμενο, αλλά ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΙΤΣΕΣ".

(από το lifo.gr)

Χρήστης του Reddit ανέβασε μια φωτογραφία από το Νοσοκομείο Παίδων στο Λος Άντζελες όπου φαίνεται το μήνυμα στο παράθυρο ενός δωματίου που έλεγε "Send Pizza RM 4112", δηλαδή "Στείλτε πίτσα στο δωμάτιο 4112". Όταν έφτασε η πρώτη παραγγελία η Hazel Hammersley, που πάσχει από καρκίνο και είναι στο νοσοκομείο από τις4 Ιουλίου, καταχάρηκε. Το μήνυμα το είχαν γράψει η μητέρα της και η γιαγιά της με ταινία για να της φτιάξουν τη διάθεση. "Δυο μέρες πέρασαν και όταν έφτασε το Σάββατο αρχίσαμε να δεχόμαστε πίτσες. Μας έστειλαν 30!", είπε εκπρόσωπος του νοσοκομείου. "Πολλά παιδιά και νοσοκόμες ήρθαν στο δωμάτιό μας με μουσική και διοργανώσαμε ένα υπέροχο πίτσα πάρτυ" είπε η μητέρα του παιδιού. Μετά από αυτό, το μήνυμα κατέβηκε από το δωμάτιο και στο blog του νοσοκομείου έγραψαν "Κάνατε ένα μικρό κοριτσάκι πολύ χαρούμενο, αλλά ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΙΤΣΕΣ". Πηγή: www.lifo.gr

Κινηματογραφώντας τον θάνατό του...

Ένα συγκλονιστικό βίντεο κάνει από χθες τον γύρο του κόσμου. 

Ο 26χρονος φωτορεπόρτερ Αχμέντ Σαμίρ Ασέμ τραβούσε με την κάμερά του ελεύθερο σκοπευτή στην Αίγυπτο, ο οποίος πυροβολούσε κατά του πλήθους, που διαδήλωνε έξω από το κτήριο της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς στο Κάιρο, όπου πιστεύεται πως κρατείται ο Μοχάμεντ Μόρσι.

Ο στρατιώτης κάποια στιγμή αντιλαμβάνεται τον Ασέμ, ο οποίος εργαζόταν για την εφημερίδα της Αιγύπτου Al-Horia Wa Al-Adala, στρέφει το όπλο προς το μέρος του και πυροβολεί. Σε εκείνο το σημείο σταματάει το φιλμ.

Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Ασέμ χτυπήθηκε στο μέτωπο, ενώ εντοπίστηκαν η ματωμένη του κάμερα και το κινητό τηλέφωνο...

Ένα μήνυμα στον τοίχο

Η τοιχορύπανση είναι, δίχως άλλο, αποκρουστική και σε αυτήν την περίπτωση, όμως το μήνυμα είναι πολύ ωραίο...

Ο καιρός είναι τώρα

Φταίει το 1981 και ο Ανδρέας Παπανδρέου για την ελληνική χρεοκοπία του 2009; Όχι βέβαια. Φταίει ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής και τα 400 χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς. Ίσως και η Ωραία Ελένη. Τα κόμματα τοποθετήθηκαν με «σκληρές» ανακοινώσεις, ο δημόσιος διάλογος «πήρε φωτιά», «σκηνικό έντασης» δημιουργήθηκε αμέσως που «δυναμίτισε το συναινετικό κλίμα». Μετά από 48 ώρες, μέγιστο διάστημα διατήρησης της προσοχής του τηλεοπτικού κοινού, ο Βύρων Πολύδωρας, ο πολιτικός που έμεινε στην ιστορία γιατί ως πρόεδρος 24 ωρών της Βουλής πρόλαβε να διορίσει την κόρη του, «έσπασε τη σιωπή του» και με «βαρυσήμαντες δηλώσεις» αναστάτωσε την πλατεία του μικρού χωριού.  

Αν μπορέσεις να απομονώσεις τις παρεμβολές, τον αδιάκοπο και ανούσιο θόρυβο, να αφαιρέσεις δηλαδή το βομβαρδισμό από τηλεοπτικούς μονολόγους αδαών ανθρώπων, τα κομματικά συνθήματα, τις καθημερινές ψεύτικες μάχες αυτού που ονομάζεται δημόσιος διάλογος, θα διαπιστώσεις ότι τα πράγματα είναι όχι καλύτερα αλλά πιο ήρεμα. Η κοινωνία γλείφοντας τις πληγές της σιγά-σιγά συνηθίζει την πραγματικότητα και προσαρμόζεται στην καινούργια ζωή. Σε ένα χαμηλότερο φυσικάεπίπεδο ισορροπίας.  

Μας φαίνεται τρομερό γιατί στη μικρή ζωή μας, 4 χαμένα χρόνια παράνοιας και ανορθολογισμού να σε βασανίζει το άγχος της επιβίωσης και η αδυναμία να αντιδράσεις, είναι πάρα πολύ. Για την ιστορία, όμως, μιας χώρας λίγα χρόνια δεν είναι τίποτα. Περνάνε, ξεχνιούνται, όπως έχουν περάσει πολύ χειρότερα.  

Αν τα πράγματα είναι πιο ήρεμα, είναι γιατί με τις αιματηρές θυσίες των 3 προηγούμενων χρόνων τα ελλείμματα του κράτους, έστω και με τον τρόπο που έγινε, μειώθηκαν, σχεδόν μηδενίστηκαν. Για να είμαστε ακόμα πιο σωστοί, πρέπει να παραδεχτούμε ακόμα πως αν έχουμε ισορροπήσει και ηρεμήσει, είναι γιατί τα ευνοημένα επαγγελματικά στρώματα της μεταπολίτευσης, όπως την εποχή της δανεικής ευδαιμονίας κέρδισαν το μεγαλύτερο μέρος του ψεύτικου πλούτου, έτσι και στην εποχή της ύφεσης διατήρησαν τα περισσότερα κεκτημένα.  

Την προσαρμογή την πλήρωσαν οι ασθενέστεροι, οι νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, οι ξένοι, οι υπάλληλοι των γραφείων και των καταστημάτων που έκλεισαν. Μαζί με τους εργοδότες τους. Το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και άλλο ένα που πληρώνεται με μισούς μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Όταν πληρώνεται. Όλοι αυτοί, δηλαδή, που δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση. Το κράτος αρνήθηκε να μειώσει δραστικά το μέγεθος και το κόστος του. Αντίθετα, χειροτέρεψε τις υπηρεσίες του, δηλαδή τις έκανε ακόμα πιο ακριβές. Την ίδια ώρα που διατήρησε το ρόλο του επιχειρηματία με διευθύνοντες συμβούλους κόμματα-επιχειρήσεις. Η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα συνεχίζει να πουλάει υπερτιμολογημένες προμήθειες, οι κομματικοί στρατοί πάντα βολεύονται και οι προνομιούχες επαγγελματικές ομάδες φοροδιαφεύγουν και διατηρούν τα κρατικά οριζόμενα υψηλά ποσοστά κέρδους. Ό,τι είχαμε πάντα, απλώς όλο πιο φτωχά. Δυστυχώς, και η νέα πιο φτωχή ισορροπία είναι προσωρινή, μη διατηρήσιμη. 

Αποφύγαμε το χειρότερο κακό, τον ξαφνικό θάνατο, την τυπική χρεοκοπία, την έξοδο από την Ευρώπη, την τριτοκοσμική περιπέτεια. Δεν αποφύγαμε το αμέσως επόμενο χειρότερο, την παρατεταμένη ύφεση, τον υποβιβασμό σε ένα χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο. 

Το πολιτικό σύστημα, είναι πια φανερό, έκανε την επίσης δεύτερη χειρότερη επιλογή. Δεν μας οδήγησε μεν στη δραχμή, αρνήθηκε όμως να αλλάξει τις παρωχημένες δομές που του επέτρεπαν να εξυπηρετεί φιλικά συμφέροντα και να αυτοεξυπηρετείται. Με κρατισμό, πελατειακές σχέσεις, τερατώδη γραφειοκρατία, διαφθορά και παρασιτισμό, η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στην πρώτη κατηγορία, συνεχώς θα διολισθαίνει σε χαμηλότερο επίπεδο.  Αν όλα αυτά συνέβαιναν σε προηγούμενες δεκαετίες, ίσως η ιδιοτελής αυτή επιλογή των κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών συστημάτων να άντεχε. Όμως συμβαίνει πια σε μια πολύ δύσκολη καμπή της Δύσης. Ο νέος παγκοσμιοποιημένος κόσμος αλλάζει ραγδαία τους μεσημβρινούς της ανάπτυξης. Η μεσαία τάξη των ανερχόμενων χωρών θα ανεβαίνει και της Δύσης θα κατεβαίνει για να συναντηθούν κάπου στη μέση. Σ’ αυτό το κοσμοϊστορικό ρήγμα, οι αποτυχημένες κοινωνίες σαν τη δική μας θα δουν τον κατήφορο να πλησιάζει πολύ πιο απότομα απ’ ό,τι νομίζουν. 

Οι νέοι άνθρωποι, αυτοί με τα περισσότερα προσόντα και εφόδια για να κρατήσουν ζωντανή τη χώρα, θα μεταναστεύουν μαζικά στις άλλες χώρες όπου μπορούν να δημιουργήσουν. 60.000 Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία μόνο την τελευταία διετία. Το φαινόμενο θα συνεχιστεί πιο μαζικά. Το Δημόσιο δεν θα μπορεί να συντηρήσει το προσωπικό του, ήδη το ωθεί στα χρεοκοπημένα ταμεία. 3 εκ. Έλληνες συνταξιούχοι λαμβάνουν 4,4 εκ. συντάξεις σε μια κοινωνία που αριθμεί μόνο 3,3 εκ. εργαζόμενους. Και άλλους 1,5 εκ. άνεργους. Πολύ γρήγορα οι συντάξεις θα μειώνονται συνεχώς σε επίπεδα βοηθήματος. 

Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε και πουλάμε θα γίνουν χειρότερες, ο τουρισμός δηλαδή θα γίνει πιο φτωχός. Τα «γρήγορα» καράβια ήδη πωλούνται και αντικαθίστανται με παλιά, τα ταξίδια στις Κυκλάδες ξαναπάνε στις 7 ώρες, τα ξενοδοχεία της Αθήνας κλείνουν, γυρνάμε σε προηγούμενες δεκαετίες, με φτωχό τουρισμό χωρίς πολλά έσοδα. Στις κλειστές βιτρίνες ήδη νέες επιγραφές αναρτώνται, επιδιορθώσεις ρούχων, στένεμα, ρεβέρ, τσαγκάρηδες, φωτοτυπίες, ψιλικά. Η Ελλάδα πηγαίνει ολοταχώς προς τα πίσω. 

Χάνει την κρίσιμη μάζα, τους νέους. Χάνει κεφάλαια στην πληρωμή όλο και μεγαλύτερων φόρων για να συντηρήσει το υπερτροφικό Δημόσιο. Δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις σε ένα περιβάλλον γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Ελπίζει μόνο σε κανέναν ολιγάρχη εξ Ανατολής που θα θελήσει προγεφύρωμα στην Ευρώπη, αλλά όχι αναπτυξιακή δραστηριότητα. Τα επόμενα χρόνια για τη χώρα μας θα είναι μίζερα και δύσκολα. Το πολιτικό σύστημα με τον αρνητισμό του, την αδυναμία του να αλλάξει το παιχνίδι, την παντελή άγνοια των παγκόσμιων δεδομένων, τη ρηχότητα και την ιδιοτέλεια, έχει εγκλωβίσει την Ελλάδα σε ένα φαύλο καθοδικό κύκλο. Ακραίες, ανορθολογικές φωνές μίσους και βίας κερδίζουν συνεχώς ακροατήριο. 

Οι λιγοστές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις μέσα και κυρίως έξω από τα κόμματα είναι παντελώς απαξιωμένες και αδύναμες να σχηματίσουν μια δύναμη αντίστασης στο μέλλον που όλοι βλέπουν με μοιρολατρία. Η κοινωνία μας αυτά τα 4 χρόνια ανέδειξε κάθε ακραίο λαϊκιστή, απατεώνα, τυχοδιώκτη, καραγκιόζη, αλλά κράτησε κάθε μεταρρυθμιστική φωνή στο περιθώριο. 

Δεν νομίζω ότι μπορεί να συνεχιστεί έτσι για πολύ η κατάσταση. Τα grexit θα τα ακολουθούν τα grecovery και μετά πάλι οι δυσοίωνες προβλέψεις για αποτυχία της προσαρμογής και χρεοκοπία. Όσο περνάει ο καιρός χωρίς να δημιουργείται ένα πραγματικό ρεύμα αλλαγής στην κοινωνία που θα εκφραστεί και στο πολιτικό επίπεδο, η πορεία θα είναι με μικρές ανάσες και περισσότερες αποτυχίες, σταθερά καθοδική. Όσο περνάει ο καιρός, όλο και λιγότερο αναστρέψιμη. 

Ο καιρός είναι τώρα. Όσες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις υπάρχουν στη χώρα οφείλουν να αντιδράσουν τώρα. Να ξανακάνουν το πολιτικό παιχνίδι θετικό. Απέναντι στην αδιέξοδη προσπάθεια διατήρησης του χρεοκοπημένου συστήματος, να αντιτάξουν τη δημιουργία μιας καινούργιας, καλύτερης κοινωνίας. Αύριο θα είναι αργά.

(του Φώτη Γεωργελέ, από την Athens Voice. Ο τίτλος του Πιγκουίνου)

Βρίζουν την Τρέμη επειδή... συγκινήθηκε!

Η Όλγα Τρέμη υπέπεσε στο... λάθος να συγκινηθεί σε θέμα που πρόβαλε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA, γεγονός που δεν πέρασε ασχολίαστο από αντιμνημονιακούς -άρα κατήγορους και κριτές των πάντων- οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να της επιτεθούν. 

Στη χώρα που αν δεν συμφωνείς με τους κραυγάζοντες σημαίνει ότι είσαι «στημένος» και τα παίρνεις από κάποιους κακούς, οι οποίοι θέλουν να βλέπουν τον κόσμο να υποφέρει, ήταν απόλυτα λογικό, η έκφραση ανθρωπιάς μίας δημοσιογράφου, να επιφέρει τόσο μίσος. Γιατί, λένε οι κατήγοροι, αφού η Τρέμη «στηρίζει την κυβέρνηση, τα Μνημόνια, τις τρόικες», δεν μπορεί να έχει αισθήματα, υποκρίνεται. Μπορείτε να διαβάσετε τα σχόλια σε όλα τα σάιτ που ασχολήθηκαν με το «θέμα».

Από τη στιγμή που η Τρέμη και κάθε Τρέμη δεν εμφανίζεται ως Λαζόπουλος, Χίος, Τράγκας κλπ., να ουρλιάζει, δηλαδή, κατά των κακών πολιτικών (της κυβέρνησης, αποκλειστικά) και του Μνημονίου (το αστείο είναι πως το κάνει, αλλά προφανώς όχι με τρόπο «επαναστατικό»), σημαίνει ότι είναι «προσκυνημένη» και μισάνθρωπος: της αρέσει να πονάνε όλοι οι άλλοι.

Η Τρέμη ανήκει στην κατηγορία των «κακών», οι οποίοι από τη στιγμή που δεν λένε τα πράγματα όπως θέλουν οι «αντιστασιακοί» των καιρών μας, θα είναι πάντα ένα μισητό πρόσωπο, ό,τι και να κάνει. Ακόμη και για τους συναδέλφους της, μάλιστα, που δεν αντιλαμβάνονται πως όταν τη βρίζουν για την άποψή της, για τις απολαβές της κλπ., το μόνο που καταφέρνουν είναι να υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το δικό τους επάγγελμα και να το κάνουν τον κόσμο να το μισεί πιο πολύ.