Τζόκοβιτς, Ναδάλ ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν μετά από έξι ώρες αγώνα και οι άλλοι έβγαζαν λόγους!

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Ράφαελ Ναδάλ αγωνίστηκαν για περίπου έξι ώρες στον συγκλονιστικό τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, ωστόσο περισσότερο φάνηκε να υποφέρουν στη... διαδικασία της απονομής!
Δεν τους έφτανε που έτρεξαν αδιάκοπα και τα έδωσαν όλα στο κορτ, οι δύο τενίστες, οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να σταθούν στα πόδια τους, έπρεπε να περιμένουν όρθιοι (!) επί δέκα λεπτά μέχρι να τελειώσουν οι ομιλίες των διοργανωτών προτού πάρουν τα έπαθλά τους.
Τι και αν ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν, τι και αν η ώρα είχε φτάσει 2 το πρωί στην καυτή και γεμάτη υγρασία Μελβούρνη, κανένας δεν λυπόνταν τον Σέρβο και τον Ισπανό.
Αμφότεροι προσπαθούσαν να μην καταρρεύσουν, έκαναν πηδηματάκια, στηρίζονταν στο φιλέ, έκαναν ασκήσεις χαλάρωσης, έσκυβαν και ακουμπούσαν στα γόνατά τους...
Ο Τζόκοβιτς ήταν πιο εκφραστικός από τον Ναδάλ, χαμογελούσε με νόημα, έπιανε το κεφάλι του, ενώ κάποια στιγμή λίγο έλειψε να παραπατήσει!
Αλλά οι άλλοι συνέχιζαν να μιλάνε για το μεγαλείο του αθλητισμού, του τένις κλπ... Ώσπου κάποια στιγμή, ο Θεός τούς λυπήθηκε. Οι διοργανωτές έφεραν καρέκλες και νερό στους δύο ήρωες που επιτέλους ξαπόστασαν...
Δείτε τις αντιδράσεις τους στο βίντεο. Μπορεί να χειροκροτούν στις ομιλίες -τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν;- αλλά ήταν εμφανές ότι υπέφεραν. Και πάω στοίχημα ότι από μέσα τους θα έβριζαν!

Μπάνιο στο ποτάμι με -26 βαθμούς!

Μπράβο κουράγιο!

Ρωσίδα χειμερινή κολυμβήτρια μπαίνει στον ποταμό Γιενισέι, στην πόλη της Σιβηρίας Κράσνογιαρσκ, ενώ η θερμοκρασία είναι στους... -26 βαθμούς Κελσίου!

Ο φθηνός εντυπωσιασμός του Κλυνν

Σε εποχές κρίσης, όπως η σημερινή, οι ακραίες φωνές και ο λαϊκισμός περισσεύουν. Βέβαια, δεν προσφέρουν τίποτα σε όσους δοκιμάζονται ούτε στην κοινωνία γενικότερα πέρα από ψυχολογική εκτόνωση και ξέσπασμα κατά των όσων θεωρούμε υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας.

Τις τελευταίες ημέρες στο facebook αναρτήθηκε η συγκινητική φωτογραφία ενός δακρυσμένου ηλικιωμένου, που έχει λίγο ψωμί (τη βλέπετε αριστερά). Πολλοί την πήραν, την «έντυσαν» με τις λέξεις που βλέπετε και ξαφνικά ο συμπαθής παππούς έγινε Έλληνας και θύμα της κρίσης. Ο Χάρρυ Κλυνν, που διαθέτει μία από τις πιο... επαναστατικές σελίδες, με συνεχείς βρισιές προς τους πολιτικούς και το σύστημα γενικότερα, την πήρε, την ανέβασε και τη συνόδεψε με το παρακάτω σχόλιο: «Έχετε το θράσος και μιλάτε από πάνω... Τα παιδιά ρε ξευτίλες, πως μπορείτε και τα βλέπετε στα μάτια;».
Αποτέλεσμα; 1.024 σχόλια και 12.912 «like»! Το 99% των σχολίων ταυτίστηκαν με το πνεύμα της ανάρτησης και ήταν υβριστικά. Κάποιοι, όμως, αποκάλυψαν στον Κλυνν ότι η φωτογραφία δεν έχει σχέση με την ελληνική κρίση και αποτελεί προϊόν φθηνού εντυπωσιασμού επιτήδειων.
Παρόλα αυτά δεν είχε καν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος (ποιος πραγματικός Έλληνας ομολογεί κάτι τέτοιο;) και πως ξεγελάστηκε. Φωτογραφίες με ανθρώπους που έχουν πληγεί από την κρίση μπορούσε να βρει άλλες ώστε να τις χρησιμοποιήσει για να δείξει την αγανάκτησή του.
Ωστόσο, εκτός του ότι δεν παραδέχθηκε το λάθος του, επανήλθε με άλλη φωτογραφία αστέγου από την Αθήνα (η δεύτερη) και έκανε το παρακάτω... συγκινητικό σχόλιο: «Τη φωτογραφία του παππού με τα ψωμιά τη βρήκα στο διαδίκτυο και την ανάρτησα… Σημασία έχει η φωτογραφία από μόνη της χωρίς το κείμενο που τη συνοδεύει; Σήμερα ανάρτησα 3 φωτογραφίες, ζωγραφιά της εξαθλιωμένης Ελλάδας… Ψάξτε λοιπόν την 'εξαθλίωση' στην αλήθεια του κειμένου… Τον παππού με τα ψωμιά και τα δάκρυα θα τον βρείτε στις ατέλειωτες ουρές των συσσιτίων… Στα παγωμένα στέκια των αστέγων…». Και φυσικά γνώρισε πάλι την αποθέωση από εκατοντάδες που έσπευσαν να σχολιάσουν. Πάντως, άστεγους είχαμε και προ κρίσης αλλά δεν ξέρω αν ο καλλιτέχνης είχε επιδείξει ενδιαφέρον παλαιότερα.
Κατά τ' άλλα, όποιος μπει στη σελίδα του Κλυνν βλέπει το μίσος του κατά των πολιτικών, τις απειλές για κρεμάλα κλπ. Ό,τι... χαροποιεί τον μέσο Έλληνα δηλαδή.
Επίσης, ο ίδιος ζητά από τους πολιτικούς να διώξουν την Τρόικα. Βέβαια, το τι θα ακολουθήσει αν η χώρα χρεοκοπήσει δεν τον ενδιαφέρει. Άλλωστε, αυτός μία χαρά βολεμένος είναι, δεν θα πεινάσει και δεν θα κρυώσει... (δεν εννοώ τις δύο τελευταίες προτάσεις. Τις έγραψα για να δείξω πόσο εύκολο είναι για κάποιον να γίνει λαϊκιστής).
ΥΓ. Επειδή από ορισμένους ενδεχομένως να υπάρξουν -ηθελημένες!- παρανοήσεις, το θέμα της ανάρτησης δεν είναι η κρίση και οι ευθύνες των πολιτικών, που ουδείς αρνείται, αλλά ο λαϊκισμός ορισμένων... επιφανών «πνευματικών» ανθρώπων.

Δύο αυτιά, ένα στόμα...

Έχουμε δυό αυτιά και ένα στόμα.

Φαίνεται ότι πρέπει ν’ακούμε διπλά από όσο μιλάμε...
(Το διάβασα κάπου και το «δανείστηκα»)

Οι ελέφαντες θρηνούν την απώλεια του μωρού...

Το κοπάδι των ελεφάντων στη φωτογραφία θρηνεί την απώλεια της Λόλα, που πρόλαβε να ζήσει μόλις τρεις μήνες. Το άτυχο ελεφαντάκι, το οποίο διακρίνεται μπροστά, είχε πρόβλημα στην καρδιά και μάλιστα επρόκειτο να υποβληθεί σε πρωτοποριακή χειρουργική επέμβαση αλλά δεν πρόλαβε.

Όλα αυτά συνέβησαν στον ζωολογικό κήπο του Μονάχου, οι υπεύθυνοι του οποίου επέστρεψαν το άψυχο σώμα της Λόλα στον χώρο που βρισκόταν η μητέρα της, η 22χρονη Πανάγκ, η οποία μαζί με τους υπόλοιπους ελέφαντες συγκεντρώθηκαν γύρω της, για να θρηνήσουν.
Μάλιστα, ο κάθε ελέφαντας πέρασε μπροστά από τη Λόλα και την άγγιξε με την προβοσκίδα του για να την αποχαιρετίσει, ενώ μετά όλοι αποτραβήχθηκαν και την άφησαν μόνη με τη μαμά της...

16χρονη έκανε τον γύρο του κόσμου σε 500 ημέρες

Ήταν το όνειρο τη ζωής της: να γίνει η νεότερη θαλασσοπόρος που θα καταφέρει να γυρίσει τον κόσμο με το ιστιοπλοϊκό της ολομόναχη. Και τα κατάφερε. Έπειτα από 500 ημέρες εν πλω και έχοντας διανύσει 27.000 ναυτικά μίλια, η 16χρονη Ολλανδέζα Λόρα Ντέκερ πάτησε το πόδι της στη στεριά.

Πειρατές, επικίνδυνοι κοραλλιογενείς ύφαλοι, τρομακτικές συγκρούσεις με μυστήρια θαλάσσια πλάσματα θα αποτελούσαν υπό φυσιολογικές συνθήκες τους χειρότερους εφιάλτες μιας έφηβης που τολμά να γυρίσει μόνη της τον κόσμο. Και όμως. Όπως η υποστηρίζει η Λόρα, η πιο τραυματική εμπειρία ήταν η δυσπιστία των ολλανδικών Αρχών και ο συνεχής έλεγχος στον οποίο την υπέβαλλαν καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της. Αυτή άλλωστε ήταν και η μεταξύ τους συμφωνία από την αρχή: για να της επιτραπεί ο απόπλους, η Λόρα ήταν υποχρεωμένη να μη χάσει ούτε μία μέρα από τα μαθήματά της παρακολουθώντας μέσω ίντερνετ ένα σχολικό πρόγραμμα.
«Στη θάλασσα, αισθάνομαι ήρεμα και άνετα, ειδικά κατά τον μακρύ διάπλου του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Φαίνεται όμως πως οι ολλανδικές Αρχές έχουν αρχίσει να δημιουργούν πάλι προβλήματα» έγραφε στο προσωπικό της μπλογκ, στις αρχές του μήνα∙ μόλις είχαν δεχτεί οι γονείς της κλήση από το Γραφείο Υποθέσεων Ανηλίκων, με την οποία τους ενημέρωναν πως η Λόρα δεν ήταν συνεπής στις εργασίες της. Κάτι που, ούτως ή άλλως, δεν μπορούσε να είναι πάντα εφικτό, όπως εξηγούσε τότε ο δικηγόρος της: «Υπάρχουν κάποια όρια. Η Λόρα δεν έχει πάντα πρόσβαση στο ίντερνετ. Υπάρχουν και οι τρικυμίες, και τότε προτεραιότητα είναι η επιβίωσή της».
Σε αντίθεση με άλλους νεαρούς θαλασσοπόρους, η Λόρα έπρεπε να αγκυροβολεί πολύ συχνά, προκειμένου να κοιμάται, να μελετά και να επισκευάζει το 11,5 μέτρων σκάφος της, το «Guppy». Αυτά όμως που την κούρασαν περισσότερο ήταν τα δυνατά μπουρίνια, τα μονίμως νωπά σεντόνια της, μία παρ' ολίγον σύγκρουση με δύο φορτηγά πλοία και η επίμονη παρουσία κάποιων «λαθρεπιβατών» - των κατσαρίδων.
Οι ολλανδικές Αρχές παρακολουθούσαν από την αρχή το μπλογκ της Λόρα. Παρά τη δυσαρέσκειά της όμως, θεωρούσαν πως κάθε είδους επέμβαση ήταν υποχρέωσή τους λόγω του πολύ νεαρού της ηλικίας της. «Εάν είχε πνιγεί, θα κατηγορούμασταν πως δεν κάναμε ό,τι έπρεπε για να την προστατεύσουμε» υποστηρίζει εκπρόσωπος του Γραφείου Υποθέσεων.
Ακόμη κι έτσι όμως, και μολονότι οι γονείς της ζουν στην Ολλανδία, η ίδια δηλώνει πως δεν σκοπεύει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της σε μια χώρα όπου ασφυκτιά.
Προτιμά να ζήσει στη Νέα Ζηλανδία, όπου γεννήθηκε - στο ιστιοφόρο των γονιών της - και έχει πολιτικά δικαιώματα. Από τα μέσα του ταξιδιού μάλιστα, η Λόρα έπλεε με νεοζηλανδέζικη και όχι με ολλανδική σημαία.

(Πηγή: Τα Νέα)

Το «αποτύπωμα» ενός βλάκα στην οδό Αιόλου...

Να πώς βρίσκει τον τρόπο ένας ανόητος να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Οι «Atenistas» πήραν την όμορφη πρωτοβουλία και ανήρτησαν την αφίσα που βλέπετε (κάντε κλικ για πλήρη εμφάνιση), με την οποία πληροφορούν όσους περνούν από την οδό Αιόλου, για την ιστορία ενός κτιρίου που υπάρχει εκεί. Πρόκειται για το ξενοδοχείο «Βύρων», που -όπως αναφέρεται- οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1830.
Ωστόσο, αυτή η κίνηση δεν άρεσε σε κάποιον, ο οποίος θεώρησε σωστό να πάει να γράψει πάνω στην αφίσα μία... εξυπνάδα, εμποδίζοντας -ως ένα σημείο βέβαια- τον κόσμο να διαβάσει όσα ενδιαφέροντα έγραψαν οι «Atenistas».
Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολο για καθένα από εμάς να μαντέψει πόσο IQ έχει αυτός που το έκανε...

Ιδιωτικό κοινοβούλιο...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου (από τα Νέα)

Παίξτε το διαδικτυακό παιχνίδι, που δημιούργησαν Έλληνες, κατά της θανατικής ποινής

Το βιντεοπαιχνίδι «Amnesty- The Game» δημιούργησαν αφιλοκερδώς για τη Διεθνή Αμνηστία 18 Έλληνες προγραμματιστές, μουσικοί, γραφίστες, σχεδιαστές και κειμενογράφοι, μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Δημιουργών Λογισμικού Ψυχαγωγίας, με στόχο την στήριξη της εκστρατείας της οργάνωησης για την κατάργηση της θανατικής ποινής.

Ο 56χρονος Ιμπραήμ Μουχάμαντ αλ Ομάρι καταδικάστηκε σε δημόσιο αποκεφαλισμό στη Σαουδική Αραβία, επειδή διαμαρτυρήθηκε κατά μίας τοπικής αρχής για την τιμή του ψωμιού, ο 37χρονος Σουκμπατάαρ Κένμπις συνελήφθη και θα εκτελεστεί από την κυβέρνηση της Μογγολίας, για συνενοχή σε τρομοκρατική ομάδα κατά της Δημοκρατίας της Κίνας και η 27χρονη Σάλμα Ζαμσίντι έχει καταδικαστεί σε θάνατο δια απαγχονισμού ή λιθοβολισμού για μοιχεία.
Οι παραπάνω δεν αποτελούν συνήθεις περιπτώσεις θανατοποινιτών, τις καταδίκες των οποίων καλείται να διαχειριστεί και να ανατρέψει η Διεθνής Αμνηστία. Πρόκειται για τους ήρωες του παιχνιδιού.
Οι παίκτες του «Amnesty- The Game» παίρνουν τη σκυτάλη από τη Διεθνή Αμνηστία, προκειμένου να σώσουν έξι θανατοποινίτες και να επηρεάσουν τις χώρες τους για κατάργηση της θανατικής ποινής. Οι έξι θανατοποινίτες προέρχονται από χώρες, όπου όντως ισχύει η θανατική ποινή: Σαουδική Αραβία, Κίνα, ΗΠΑ, Μογγολία, Λευκορωσία και Ιράν.
Για κάθε χώρα που αναφέρεται στο παιχνίδι καταγράφεται και όλη η ιστορία της σχετικά με την κατάργηση ή μη της θανατικής ποινής.
Μέσω της ίδρυσης γραφείων, της διοργάνωσης διαφημιστικών εκστρατειών και της ενημέρωσης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, οι παίκτες στοχεύουν στον επηρεασμό της κοινής γνώμης κατά της θανατικής ποινής, προκειμένου να διασωθούν οι συγκεκριμένοι κρατούμενοι και να διαδοθεί το μήνυμα της δικαιοσύνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
«Πρόκειται για παιχνίδι στρατηγικής, που εντάσσεται στην κατηγορία των serious games και έχει ως στόχο να ενημερώσει το κοινό για τη θανατική ποινή, τις καμπάνιες της Διεθνούς Αμνηστίας και την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες όλου του κόσμου για το θέμα αυτό», επισημαίνει ο επικεφαλής της προσπάθειας, σχεδιαστής και παραγωγός, Θανάσης Τριανταφύλλου, μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Δημιουργών Λογισμικού Ψυχαγωγίας.
Αν βρίσκετε το παιχνίδι ενδιαφέρον και θέλετε να παίξετε, μπορείτε να το κάνετε σε αυτή τη διεύθυνση.
(Πηγή: ΑΠΕ)

Οι μεγάλοι αγωνιστές του ΠΑΜΕ ξαναχτύπησαν...

Στην Ελλάδα έχουμε την... ευτυχία να ζούμε γεγονότα που δεν θα μπορούσαν να συμβούν πουθενά -μα πουθενά- αλλού.

Χωρίς περαιτέρω σχόλια (τι να πεις άλλωστε...), μεταφέρω το ρεπορτάζ του in.gr για τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ που για μία ακόμη φορά βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επανάστασης προκειμένου να σώσουν όλους εμάς.
«Διεκόπη αιφνιδιαστικά την Τετάρτη η συνάντηση εκπροσώπων της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, τη ΓΣΕΒΕΕ και τον ΕΣΕΕ, καθώς, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η διαβούλευση για τα εργασιακά, μέλη του ΠΑΜΕ εισέβαλαν στην αίθουσα του κτηρίου της ΓΣΕΒΕΕ, στην οδό Αριστοτέλους, όπου διεξαγόταν η συνάντηση.
Επικράτησε ένταση και η σύσκεψη διεκόπη.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, μέλη του ΠΑΜΕ πήραν από τα χέρια των εκπροσώπων των κοινωνικών εταίρων χαρτοφύλακες και έσκισαν έγγραφα.
'Είναι εικόνες που θα ήθελα να ξεχάσω', δήλωσε στον ΒΗΜΑ 99,5 το πρωί της Πέμπτης ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β.Κορκίδης.
Την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ που οδήγησε σε αναβολή τον κοινωνικό διάλογο καταδίκασε με ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ και κατήγγειλε η ΓΣΕΕ.
Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ τονίζει: 'Η αλλεργία που καταφανώς προκαλεί στο ΚΚΕ ο κοινωνικός διάλογος -όπως και κάθε μορφή διαλόγου- αποκαλύπτει την εμμονή του σε σταλινικές μεθόδους και τακτικές'.
Η ΓΣΕΕ, από την πλευρά της, υπενθυμίζει ότι δεν πρόκειται να συζητήσει μείωση κατώτατου μισθού, ή κατάργηση 13ου και 14ου μισθού ή ωριμάνσεων, παρά μόνο το μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή τη μείωση ασφαλιστικών εισφορών, υπό τον όρο ότι θα αναπληρωθεί το ποσοστό αυτό για τα Ταμεία.
Οι κοινωνικοί εταίροι αναζητούν τώρα άλλη ημέρα για τη συνάντηση».
Στη φωτογραφία, η φιλοσοφημένη απάντηση αγωνιστή του ΚΚΕ (στο φόρουμ του skai.gr), σε σχόλιο κάποιου που τόλμησε να γράψει: «Ωραία επιχειρήματα έχεις κι εσύ»...

Ο Πιγκουίνος έχει γενέθλια!

Βρε, πώς περνάει ο καιρός...

Ήταν 18 Ιανουαρίου 2009 όταν ο Πιγκουίνος βγήκε από το αυγό του αλλά αντί να μπει στη θάλασσα, μπήκε στην μπλογκόσφαιρα!
Σήμερα, λοιπόν, και αφού μεσολάβησαν 687 αναρτήσεις, έχουμε γενέθλια.
Το μπλογκάκι με τους λίγους αλλά εκλεκτούς επισκέπτες (τους οποίους πραγματικά ευχαριστώ για τις βόλτες τους και πολύ περισσότερο για τα σχόλια που αφήνουν), γιορτάζει.
Άντε, και του χρόνου!

Καλή εβδομάδα...

Δείτε ένα όμορφο -οπτικά και ηχητικά- βίντεο από την Ανταρκτική, δηλαδή από τα μέρη μου.
Υπέροχες εικόνες (θα εμφανιστούν και κάποια μέλη της οικογένειας...), θεσπέσια τοπία, ωραία μουσική...
Ό,τι πρέπει για να ηρεμήσουμε, να πάρουμε βαθία ανάσα και να αρχίσουμε την εβδομάδα μας.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Το φεγγάρι προβάλει πίσω από το χιονισμένο βουνό Zweierspitze στην Ελβετία...

Η απρόσεχτη μασκότ έριξε τούρτα στους θεατές!

Απίστευτο περιστατικό σε παιχνίδι του ΝΒΑ. Η τούρτα, που προοριζόταν για κάποιον που είχε γενέθλια και πήγε στο γήπεδο (των Γιούτα Τζαζ), έπεσε από τα χέρια της μασκότ και προσγειώθηκε σε άλλους ανυποψιάσους θεατές στο κάτω διάζωμα!

Καταστηματάρχης αφήνει σημείωμα στους... κλέφτες!

Εδώ που έχουμε φτάσει, με την έξαρση της εγκληματικότητας και την παντελή έλλειψη ασφάλειας, ένας από τους τρόπους για να προστατέψουμε τα υπάρχοντά μας, είναι να αφήνουμε σημειώματα στους επίδοξους... ληστές μας!

Η φωτογραφία που βλέπετε, είναι από κατάστημα στην Ηλιούπολη. Πιθανότατα, ο ιδιοκτήτης του έχει πέσει θύμα κλοπής στο παρελθόν και επειδή δεν θέλει να ζήσει ξανά την οδυνηρή αυτή εμπειρία, πληροφορεί τους κλέφτες ότι δεν θα βρουν λεφτά στο ταμείο και τους προτρέπει να μη σπάσουν το τζάμι άδικα.
Να δούμε, τι άλλο θα δούμε...

Ένα τρελό, τρελό... πέναλτι!

Αξίζει να δείτε το πέναλτι που προσπάθησε να εκτελέσει ο Αμίρ Σαγιούν στον αγώνα Αλ Αχλί-Κίμα Ασβάν.
Πήγε να κάνει... τσαλιμάκια αλλά το μόνο που κατάφερε, ήταν να προσφέρει άφθονο γέλιο!

Πού πήγαν όλοι αυτοί που αποθέωναν τον... αντιστασιακό πρωθυπουργό της Ουγγαρίας;

Μέχρι πριν από λίγο καιρό πολλοί υποστήριζαν ότι θα πρέπει η Ελλάδα να παραδειγματιστεί από την... υπερήφανη στάση των Ούγγρων που αντιστάθηκαν στο ΔΝΤ και το έδιωξαν με τις κλωτσιές (βλέπετε παρακάτω τίτλους δύο -από τις χιλιάδες παρόμοιες- αναρτήσεις που είχαν γεμίσει το διαδίκτυο). Προέβαλαν, τότε, ως ήρωα τον πρωθυπουργό της χώρας, Βίκτορ Όρμπαν, που με ευχολόγια και «μαγικές» λύσεις, υποσχόταν οικονομική ανάκαμψη.

Βέβαια, από τότε τα πράγματα άλλαξαν. Η οικονομία της Ουγγαρίας επιδεινώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό και αναγκάστηκαν να ζητήσουν και πάλι τη συνδρομή του ΔΝΤ. Από την πλευρά του, ο μάγκας πρωθυπουργός άλλαξε το Σύνταγμα προκειμένου να γίνει πιο δυνατός.
Το παρακάτω απόσπασμα -από την Καθημερινή- περιγράφει τη σημερινή κατάσταση στη χώρα: «'Ευρώπη, συγγνώμη για τον πρωθυπουργό μου' γράφει το πλακάτ του διαδηλωτή στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, Βουδαπέστη, όπου το κυβερνών κόμμα Φιντέζ του πρωθυπουργού Όρμπαν επιχειρεί θεσμική ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά και του ιδίου. Το νέο Σύνταγμα, που τέθηκε σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου, περιορίζει τη δικαιοδοσία του Συνταγματικού Δικαστηρίου και αναμορφώνει το εκλογικό σύστημα προς όφελος του Φιντέζ. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται όχι μόνο για θέματα δημοκρατίας, αλλά και εξαιτίας της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας».
Καλό θα είναι, λοιπόν, την επόμενη φορά προτού αρχίσουμε να... δοξάζουμε κάποιον για την περήφανη στάση του, να περιμένουμε να δούμε τα πραγματικά αποτελέσματα της πολιτικής του και να μην προτρέχουμε να αποθεώνουμε φθηνούς λαϊκισμούς. Δεν ξέρω αν το ΔΝΤ έχει τη λύση στην κρίση μας. Ξέρω, όμως, πως έχει έρθει η ώρα να πάρουμε τα πράγματα σοβαρά...

Νέα χρονιά, νέος «εγώ» (και ίσως και νέα Ελλάδα!)

Έγραψα το παρακάτω κείμενο παραμονή Πρωτοχρονιάς σε ένα φιλικό σάιτ και συγκέντρωσε θετικά και αρνητικά (κυρίως) σχόλια, ως και βρισιές (για μένα, φυσικά).

Το αναρτώ κι εδώ να δω αν θα υπάρξουν αντιδράσεις και ποιες θα είναι αυτές:

«Λίγες ώρες έμειναν για να μπει το 2012. Και μιας και αλλάζει ο χρόνος, λέω να αλλάξω κι εγώ, ο Έλληνας μήπως κάνω αυτή τη χώρα -που έχει καταντήσει όπως έχει καταντήσει- λίγο καλύτερη. Ξέρω, είναι δύσκολο αλλά ας δοκιμάσω. Άλλωστε, ο Γκάντι έλεγε ότι αν θες να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου. Κάτι θα ήξερε.
Να λοιπόν πώς οραματίζομαι τον καινούργιο «εγώ».
1. Αντί να ρίχνω το φταίξιμο για την κατάντια μας σε ΟΛΟΥΣ τους άλλους εκτός από μένα (στους κακούς πολιτικούς -που ΕΓΩ έστειλα στη Βουλή-, στον καπιταλισμό, στη Μέρκελ, στον Αντίχριστο, στη CIA, στους Εβραίους, γενικά σε όλους τους ξένους που ως γνωστόν μας ζηλεύουν γιατί είμαστε οι καλύτεροι από όλους και πρωί, μεσημέρι, βράδυ δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο πέρα από το πώς θα μας καταστρέψουν), θα αρχίσω από μένα! Θα κάνω, πώς το λένε, εεεε αυτοκριτική (το νόημα της λέξης στα λεξικά για όσουν την αγνοούμε). Θα δω που έχω φταίξει εγώ –ξέχωρα από όλους τους άλλους. Και ΜΕΤΑ θα πιάσω και τους άλλους.
2. Επειδή πατριώτης δεν είναι αυτός που βγάζει την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι στις εθνικές επετείους αλλά αυτός που είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του και βοηθά τη χώρα του, λέω φέτος να μην κλέψω την Εφορία. Αν είμαι αγρότης να μη δηλώσω εισόδημα 132 ευρώ τον μήνα (στοιχεία Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων ΥΠΠΟ), αν είμαι ελεύθερος επαγγελματίας να μη δηλώσω το 16,79% του συνολικού εισοδήματος, αν είμαι μισθωτός ή συνταξιούχος το 70,18% κι αν είμαι επιχειρηματίας το 13,03% (πόρισμα Ράιχενμπαχ - τι να μας πει και ο νεοναζί, μωρέ;). Αν δηλώσω το 100% η χώρα μου πιθανότατα θα σταματήσει να χάνει 13 δισ. ευρώ τον χρόνο! Υπολογίστε πώς θα ήμασταν τώρα (πάνω - κάτω) αν π.χ. από το 1990 πληρώναμε όλοι τους φόρους μας: 21 χρόνια επί 13 δισ. ίσον 273 δισ. με το συνολικό χρέος να είναι 350 δισ! (πόσα θαυμαστικά πρέπει να βάλω;)
3. Σε λίγο που θα γίνουν εκλογές δεν θα ψηφίσω τον πολιτικό που γνωρίζω για να μου κάνει το ρουσφέτι. Που θα με βάλει σε δουλειά στο δημόσιο ή θα εξασφαλίσει στον κανακάρη μου ευνοϊκή μετάθεση στον στρατό. Θα προμηθευτώ ΟΛΑ τα φυλλάδια των υποψήφιων του κόμματος που προτιμώ στην περιφέρειά μου, θα τα διαβάσω, θα δω ποιοι με εκφράζουν και αναλόγως θα ψηφίσω. Θα είναι πρωτόγνωρο αλλά θα είναι και καλό. Έτσι, θα βγάλω εκτός Βουλής όλους τους κακούς και θα εναποθέσω το μέλλον της χώρας μου σε ικανούς ανθρώπους με όραμα.
4. Στο όνομα της αγανάκτησης –και πολύ περισσότερο της Δημοκρατίας- δεν χτυπάω, δεν καθυβρίζω και δεν προσβάλω κανέναν άλλον άνθρωπο και την οικογένειά του. Δεν έχω το δικαίωμα ακόμη και αν είναι πολιτικός (δηλ. εχθρός του έθνους, προδότης, γουρούνι που θέλει κρέμασμα κλπ.), δημοσιογράφος (δηλ. αλήτης, ρουφιάνος, πουλημένος κλπ.) ή και… διαιτητής!
5. Όταν ακούω κάποιον να λέει με στόμφο (καθότι στην Ελλάδα είναι μαγκιά) για το πώς ξεγέλασε την Εφορία, για το αυθαίρετό του ακόμη και για το ότι καπνίζει σε κλειστούς χώρους (ΟΚ, άσχετο), ε ας μην του πω μπράβο! Δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση! Ας αλλάξω πρότυπα από φέτος.
6. Όταν κάποιος έχει άλλη άποψη από εμένα, ακόμη κι αν αυτή (ή και αυτός) με εξοργίζει, θα πρέπει να μάθω να τη σέβομαι και να του απαντώ με επιχειρήματα. Το ότι διαφωνεί μαζί μου δεν σημαίνει ότι είναι ανθέλληνας, παπαγαλάκι, βολεμένος, καλτσοδέτα (ε, κ. Ξυνίδη;), τα παίρνει κλπ. Επίσης, θα πρέπει να ασκώ κριτική στα όσα έχει πει και έχει κάνει και όχι να τον εκμηδενίζω ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα (ναι, ισχύει και για τον Θόδωρο Πάγκαλο, ισχύει και για τον Άδωνι Γεωργιάδη, ισχύει και για τη Νανά Μούσχουρη).
7. Ενεργός πολίτης (ή… αντιστασιακός) δεν είμαι όταν μουντζώνω τη Βουλή, βρίζω τους μπάτσους (επειδή ξέρω ότι στην Ελλάδα έχω ασυλία), χτυπάω πολιτικούς, συμμετέχω σε κινήματα (εδώ γελάνε) του στυλ «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» και γενικά όταν κραυγάζω. Φέτος, θα δοκιμάσω κάτι άλλο: να πάω σε μία αναδάσωση, σε μία δράση καθαρισμού μίας παραλίας, θα πάω να δώσω αίμα, θα συνεισφέρω σε μία ΜΚΟ, θα προσφέρω ό,τι μου περισσεύει για κάποιον που έχασε τη δουλειά του και έχει πραγματικά ανάγκη, για έναν άστεγο (από λεφτά ως γάλα) κλπ.
8. Φέτος θα… κουράσω λίγο τον εγκέφαλό μου! Θα ανοίξω ένα βιβλίο, θα πάω σε κανένα μουσείο, στην τηλεόραση αντί για την Πάνια θα προτιμήσω ένα πρόγραμμα που να αξίζει (κάπου θα παίζει Κούλογλου, Αυγερόπουλο, Δανέζη, Βαξεβάνη). Θα μάθω και λίγο την ιστορία του τόπου μου, π.χ. πώς ήταν το 1821 πίσω από τους εθνικούς μύθους, τι έγινε στη χούντα (που ΔΕΝ τελείωσε το ’73!) κλπ.
9. Θα σταματήσω να αναζητώ παντού άλλοθι και συνωμοσίες. Όχι, σε αντίθεση με δημοσιεύματα, άρθρα σε σάιτ, μπλογκ κλπ. ο Ολυμπιακός δεν αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ επειδή έτσι αποφάσισαν ο Σαρκοζί και η Μέρκελ. Ξέρω, προκαλεί σοκ η αποκάλυψη αλλά έτσι είναι. Επίσης, αν είμαι δημοσιογράφος και μπορώ να εκφράσω άποψη που ξέρω ότι θα γίνει ευρέως γνωστή, θα σταματήσω να γράφω τέτοιες βλακείες επειδή ξέρω ότι θα τσιμπήσει ο κόσμος, θα μου κάνει πολλά «κλικ» και θα μου πει πολλά μπράβο για την... υπερήφανη στάση μου!
10. Όταν είμαι στο αυτοκίνητο, δεν μιλάω στο τηλέφωνο, δεν πετάω έξω σκουπίδια, δίνω προτεραιότητα στους πεζούς, ενίοτε και σε κανένα άλλο όχημα (δεν είναι ντροπή), δεν παρκάρω μπροστά σε στάσεις λεωφορείων (ακόμη και με αλάρμ) και φυσικά σε θέσεις για ανάπηρους. Και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσω να βρίζομαι με τους άλλους οδηγούς. Είναι θέμα πολιτισμού…
11. Και κάτι ακόμη, μικρό. Δεν είναι ανάγκη να φωνάζω τόσο πολύ όταν είμαι στον δρόμο, στην ταβέρνα, όταν μιλάω στο κινητό. Δεν έχουν όλοι οι άλλοι γύρω μου την όρεξή μου και δεν θέλουν να μάθουν αν θα πάω το βράδυ στη Σούλα ή τι είπε ο Γιώργος στη Μαίρη ή αν πέρασα ωραία προχθές που είχα πάει για ψάρια στη Βάρη...
12. Α, και ένα απωθημένο: στις σκάλες του μετρό πρέπει να μάθω να κάθομαι δεξιά και να αφήνω όσους βιάζονται να πάνε από αριστερά! Είναι τόσο, μα τόσο, απλό…
Καλή χρονιά…».

Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος!

Άντε, καλή μας χρονιά!