Η Επανάσταση του 1821, η οποία δεν άρχισε σαν σήμερα, αποτελεί μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ιστορίας.Σήμερα, θα ακουστούν πολλά πράγματα για την εποχή εκείνη, για τον αγώνα των Ελλήνων, για τους ήρωες, για τους άθλους των ξεσηκεμένων προγώνων μας. Δεν θα ακουστούν, ωστόσο, πολλές αλήθειες που ενοχλούν, που δεν διδάσκονται στα σχολεία (όπως για παράδειγμα, ότι δεν υπήρξε κρυφό σχολειό αλλά αντίθετα υπήρξε σφαγή δεκάδων χιλιάδων αμάχων Τούρκων κατά την άλωση της Τρίπολης, η οποία μάλιστα εξυμνείται στον εθνικό μας ύμνο ως κατόρθωμα).
Κάθε λαός -ακόμη και στις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορίας του- έχει και σκοτεινές πλευρές, τις οποίες οφείλει να γνωρίζει.
Σήμερα, το «Βήμα» έχει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δημοσίευμα, το οποίο αναφέρεται στην αντιμετώπιση που είχαν κάποιοι από τους ήρωες της Επανάστασης από τους Έλληνες.
Διάλεξα ένα πρόσωπο, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους εκείνους μαζί με τους οποίους πολεμούσε τον κατακτητή. Για διαβάστε:
«Ουδέποτε αυτός που αντιμετώπισε νικηφόρα τη φοβερή στρατιά του Ομέρ Βρυώνη στο Χάνι της Γραβιάς στις 8 Μαΐου 1821 θα φανταζόταν ότι τέσσερα χρόνια αργότερα, στις αρχές του καλοκαιριού του 1825, θα δολοφονούνταν στην Ακρόπολη κατ' εντολήν του πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρού του Γιάννη Γκούρα.
Ο Ανδρούτσος ήταν θύμα του εμφυλίου πολέμου, μία από τις αιτίες του οποίου ήταν η σύγκρουση κάποιων οπλαρχηγών με τους κοτζαμπάσηδες. Τότε διέπραξε ένα τεράστιο σφάλμα: επιχείρησε να έλθει σε συνεννόηση με τους Τούρκους. Αντιλαμβανόμενος τι είχε κάνει, αποφάσισε να παραδοθεί- και, όπως υπέθεσε, στον πλέον κατάλληλο: το πρωτοπαλίκαρό του, τον Γκούρα.
Ο Γκούρας λέγεται ότι έλαβε μέρος και στα άγρια βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τον Ανδρούτσο προτού τον δολοφονήσουν. Το περιστατικό ήταν από τα πλέον άγρια του εμφυλίου πολέμου που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στις διάφορες φατρίες των οπλαρχηγών και της πολιτικής ηγεσίας της εποχής. Και όχι μόνον από τα αγριότερα, αλλά και χαρακτηριστικά της ανανδρίας που είχε σε κάποιες περιπτώσεις αντικαταστήσει την παλικαριά και τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων της Επανάστασης. Οι δολοφόνοι μετά το έγκλημα πέταξαν το πτώμα του ήρωα στα βράχια της Ακρόπολης ώστε να φανεί ότι ο Ανδρούτσος σκοτώθηκε ενώ επιχειρούσε να δραπετεύσει.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε 73 ολόκληρα χρόνια αργότερα, όταν τα πραγματικά περιστατικά δημοσιεύθηκαν από τον δικηγόρο Σπύρο Φόρτη στην εφημερίδα 'Καιροί', όπως του τα είχε αφηγηθεί ένας αυτόπτης μάρτυς, ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Καλαντζής που ήταν σκοπός εκείνο το βράδυ».
Εδώ βρίσκετε το δημοσίευμα.
Κάθε λαός -ακόμη και στις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορίας του- έχει και σκοτεινές πλευρές, τις οποίες οφείλει να γνωρίζει.
Σήμερα, το «Βήμα» έχει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δημοσίευμα, το οποίο αναφέρεται στην αντιμετώπιση που είχαν κάποιοι από τους ήρωες της Επανάστασης από τους Έλληνες.
Διάλεξα ένα πρόσωπο, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους εκείνους μαζί με τους οποίους πολεμούσε τον κατακτητή. Για διαβάστε:
«Ουδέποτε αυτός που αντιμετώπισε νικηφόρα τη φοβερή στρατιά του Ομέρ Βρυώνη στο Χάνι της Γραβιάς στις 8 Μαΐου 1821 θα φανταζόταν ότι τέσσερα χρόνια αργότερα, στις αρχές του καλοκαιριού του 1825, θα δολοφονούνταν στην Ακρόπολη κατ' εντολήν του πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρού του Γιάννη Γκούρα.
Ο Ανδρούτσος ήταν θύμα του εμφυλίου πολέμου, μία από τις αιτίες του οποίου ήταν η σύγκρουση κάποιων οπλαρχηγών με τους κοτζαμπάσηδες. Τότε διέπραξε ένα τεράστιο σφάλμα: επιχείρησε να έλθει σε συνεννόηση με τους Τούρκους. Αντιλαμβανόμενος τι είχε κάνει, αποφάσισε να παραδοθεί- και, όπως υπέθεσε, στον πλέον κατάλληλο: το πρωτοπαλίκαρό του, τον Γκούρα.
Ο Γκούρας λέγεται ότι έλαβε μέρος και στα άγρια βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τον Ανδρούτσο προτού τον δολοφονήσουν. Το περιστατικό ήταν από τα πλέον άγρια του εμφυλίου πολέμου που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στις διάφορες φατρίες των οπλαρχηγών και της πολιτικής ηγεσίας της εποχής. Και όχι μόνον από τα αγριότερα, αλλά και χαρακτηριστικά της ανανδρίας που είχε σε κάποιες περιπτώσεις αντικαταστήσει την παλικαριά και τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων της Επανάστασης. Οι δολοφόνοι μετά το έγκλημα πέταξαν το πτώμα του ήρωα στα βράχια της Ακρόπολης ώστε να φανεί ότι ο Ανδρούτσος σκοτώθηκε ενώ επιχειρούσε να δραπετεύσει.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε 73 ολόκληρα χρόνια αργότερα, όταν τα πραγματικά περιστατικά δημοσιεύθηκαν από τον δικηγόρο Σπύρο Φόρτη στην εφημερίδα 'Καιροί', όπως του τα είχε αφηγηθεί ένας αυτόπτης μάρτυς, ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Καλαντζής που ήταν σκοπός εκείνο το βράδυ».
Εδώ βρίσκετε το δημοσίευμα.
3 σχόλια:
Ποιος δεν το λέει, θα μας τρελάνεις; Και στα βιβλία του Δημοτικού το λέγανε.
Στην προσπάθειά σου να τα βάλεις με τους "κακούς Ελληνες" πέφτεις σε χοντρά λάθη.
Δεν το ξέρω αλλά δεν νομίζω να το λέγανε στο δημοτικό για τον Ανδρούτσο.
Αυτά, πάντως, για τα οποία αναφέρω ότι δεν διδάσκονται στο σχολείο είναι όσα βρίσκονται εντός της παρένθεσης (κρυφό σχολειό, άλωση Τρίπολης). Είναι σαφές.
Αλλά στην προσπάθειά σου να δείξεις πόσο «καλοί» είναι ΠΑΝΤΑ οι Έλληνες, πέφτεις σε λάθη.
Επίσης, το κείμενο δεν μιλάει για «κακούς» Έλληνες. Αναφέρεται σε κάποια συμβάντα στη διάρκεια της Επανάστασης, που δεν ακούγονται. Και η αλήθεια θα πρέπει να γίνεται γνωστή ακόμη και όταν δεν είναι κολακευτική... Πόσοι λες να ξέρουν το τέλος του Ανδρούτσου ή αυτά που αναφέρονται στο «Βήμα», αν μπήκες στο κόπο να τα διαβάσεις;
Το πόσοι τα ξέρουν εξαρτάται από τους ίδιους.
Τα απομνημονεύματα του Κασομούλη και του Μακρυγιάαννη έχουν δημοσιευθεί εδώ και πάνω από 100 χρόνια και αναφέρουν την πεποίθηση των συγγραφέων τους ότι ο θάνατος του Καραϊσκάκη ήταν δολοφονία υποκινούμενη από τον Μαυροκορδάτο. Τώρα, αν δεν τα έχει διαβάσει κανείς και στέκεται μόνο στα απαραίτητα που προσφέρουν τα σχολικά βιβλία, είναι θέμα του καθενός.
Πάντως για τη δολοφονία του Ανδρούτσου σίγουρα θυμάμαι να έχω διαβάσει σε σχολικό βιβλίο. Δεν ήταν ποτέ κάτι κρυφό ή μυστήριο.
Δημοσίευση σχολίου