Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φωτογραφία που αποτυπώνει με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο τα συναισθήματα του τρομαγμένου νεαρού Αμερικανού, τον οποίο σταματάει αστυνομικός στο Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα. 
Λίγο νωρίτερα είχε προηγηθεί ανταλλαγή πυροβολισμών αγνώστων με άνδρα της αστυνομίας.

Στο στούντιο του «Οτιναναι» με τους Μάνο Βουλαρίνο και Πέτρο Νικολάου

Το βράδυ της Πέμπτης ο Πιγκουίνος βρέθηκε -με παρέα- στο κοινό της εκπομπής «Οτιναναι» του τηλεοπτικού ΣΚΑΙ, την οποία παρουσιάζουν οι Μάνος Βουλαρίνος και Πέτρος Νικολάου.

Πρόκειται για την καλύτερη σατιρική εκπομπή αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση και το να τη βλέπει κάποιος από κοντά, αποτελεί πολύ ωραία εμπειρία, την οποία ελπίζουμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πάλι σύντομα.

Η ενοχλητικά άτρωτη ελευθερία του Σταύρου Τσακυράκη

Χθες το απόγευμα, ο σεβαστός καθηγητής Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών Σταύρος Τσακυράκης ενημέρωσε τους διαδικτυακούς φίλους του στο Facebook ότι η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου κατάθεσε μήνυση εναντίον του για δυσφήμιση και εξύβριση. 

Όταν η πρόεδρος ενός ανωτάτου δικαστηρίου επιδιώκει την ποινική δίωξη ενός κορυφαίου ακαδημαϊκού και νομικού της χώρας, κάποιος βάσιμα μπορεί να εκτιμήσει ότι κάτι εξαιρετικά σοβαρό έχει συμβεί, κάτι που ανεπιφύλακτα δικαιολογεί μια τόσο ασυνήθιστη ενέργεια. Κι όμως. Η κ. Θάνου επιζητά τη «νόμιμη τιμωρία» του κ. Τσακυράκη εξαιτίας ενός καλογραμμένου άρθρου του μέσω του οποίου με βάσιμα επιχειρήματα την καλούσε να παραιτηθεί από το αξίωμά της. Σύμφωνα με το κείμενο της μηνυτήριας αναφοράς, η κ. Θάνου, μεταξύ άλλων, θίγεται ιδιαίτερα από τους χαρακτηρισμούς «αφελής», «πολιτικάντης» και «πρώην συνδικαλίστρια». 

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί δεν είναι καθαρά αξιολογικοί αλλά πράγματι θίγουν την τιμή και την υπόληψη της Προέδρου του Αρείου, η μήνυση της κ. Θάνου είναι θεσμικά αδιανόητη και συνιστά ουσιαστικά κατάχρηση εξουσίας καθώς καλεί ιεραρχικά κατώτερούς της δικαστές να αξιολογήσουν τις καταγγελίες της, γνωρίζοντας ότι διαθέτει πλέον και πειθαρχική εξουσία επ’ αυτών. Είναι δε τέτοια η έλλειψη ψυχραιμίας που επιδεικνύει, που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι συνιστά από μόνη της αυτοτελή λόγο παραίτησής της.

Ταυτόχρονα, η κ. Θάνου στέλνει ένα ιστορικά πρωτοφανές και θεσμικά επικίνδυνο μήνυμα περιστολής της ελευθερίας του ακαδημαϊκού λόγου καθώς δείχνει να μην ανέχεται την παραμικρή κριτική, ακόμα κι όταν αυτή διατυπώνεται με κόσμια έλλογο τρόπο κι όχι με φτηνές κραυγές και απρεπείς ύβρεις. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι στα τηλεπαράθυρα που εμφανίζεται και σχολιάζει, πάλι κατά παράβαση της θεσμικής ιδιότητάς της, συγκεκριμένες δικαστικές υποθέσεις, δεν δείχνει να απεχθάνεται και τόσο το διάλογο ή να αποστρέφεται τη δημόσια έκθεση. 

Όπως και να έχει, η κ. Θάνου δεν διάλεξε και τον πιο εύκολο αντίπαλο. Οι παραδόσεις του κ. Τσακυράκη στο μάθημα των Ατομικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή της Αθήνας θα αποτελούν για πάντα μία από τις συναρπαστικές στιγμές των σπουδών μου. Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ κάποιον να υπερασπίζεται με τέτοιο πάθος την ελευθερία του λόγου, δεν γνωρίζω πολλούς Έλληνές νομικούς που να έχουν δώσει τόσες πολλές και νικηφόρες μάχες για τα δικαιώματα του ανθρώπου σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. 

Αν και θεωρώ ότι η απόσυρση της μήνυσης της κ. Θάνου θα ήταν μια ελάχιστη απόπειρα διάσωσης του κύρους του Αρείου Πάγου, ομολογώ ότι με γοητεύει η προοπτική μιας τέτοιας δίκης, μιας μετωπικής σύγκρουσης του μίζερου καθωσπρεπισμού με τον ενθουσιώδη φιλελευθερισμό. Σε όσες πολυτελείς καρέκλες ψηλά κι αν κάτσει το σκοτάδι, πάντα το φως στο τέλος θα νικά. 

Η κ. Θάνου άθελά της μας καλεί σε ένα θρίαμβο της ελευθερίας. Θα είμαστε εκεί.

(του Μάκη Μυλωνά, από την Athens Voice).

Ο Πετρουλάκης για τη συνάντηση Τσίπρα - αγροτών

Η συνάντηση Τσίπρα - αγροτών με το πενάκι του Ανδρέα Πετρουλάκη,

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Μικρό παιδί περπατάει σε κέντρο προσφύγων στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Οι πρόσφυγες είναι χιλιάδες και ελπίζουν ότι στη χώρα τους θα επικρατήσει ειρήνη προκειμένου να επιστρέψουν στις εστίες τους. Η αιματοχυσία και ο διχασμός έχουν προκαλέσει μεγάλες πληγές στην εξαθλιωμένη χώρα.

Η δραστηριότητα του Ήλιου το 2015

Παρακολουθήστε ένα εντυπωσιακό βίντεο που δημιούργησε η NASA και αφορά τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της δραστηριότητας του Ήλιου το 2015. Τα στοιχεία προήλθαν από δεδομένα και εικόνες που έστειλε το διαστημικό παρατηρητήριο SDO.

Λίγη κλασσική μουσική...

Απολαύστε μία από τις πιο όμορφες δημιουργίες κλασσικής μουσικής. Το δεύτερο κοντσέρτο για πάνο του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, με τον Εβγκένι Κίσιν.

Η ευαίσθητη κα. Ακρίτα προτείνει πειράματα σε ανθρώπους

Η Έλενα Ακρίτα προτείνει να γίνονται πειράματα σε ανθρώπους. Διευκρινίζει, όμως, μόνο στους κακούς, οπότε όλα καλά!

Ο λαβύρινθος της δικής μας σιωπής

Η γερμανική ταινία «Ο λαβύρινθος της σιωπής» (Im Labyrinth des Schweigens) πραγματεύεται την προσπάθεια της εισαγγελίας της Φραγκφούρτης να οδηγήσει τους εγκληματίες του Αουσβιτς, στην ομώνυμη δίκη, το 1963. Μέχρι τότε, η σιωπή για τους Ναζί, απλωνόταν παντού στην Γερμανία και η νέα γενιά δεν είχε ιδέα για όσα είχαν συμβεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μετά από αυτή τη δίκη, όλα αλλάζουν στην γερμανική κοινωνία. Και μέχρι σήμερα, συνεχίζεται, σε πολλά επίπεδα δημόσιου διαλόγου – όχι μόνο στην τέχνη- η «ψυχανάλυση» της γερμανικής συνείδησης, σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Ο σημερινός Γερμανός, ακόμα αναρωτιέται ποιος πραγματικά είναι και κουβαλάει τις ενοχές του για το παρελθόν.

Σε έναν από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους της ταινίας, ο αξιωματούχους της Εισαγγελίας ρωτάει τον γενναίο νεαρό εισαγγελέα Ράντμαν: «Tι επιδιώκετε επιτέλους; Θέλετε κάθε νέος Γερμανός να ρωτάει αν ο πατέρας του ήταν δολοφόνος;» και ο Ράντμαν απαντά: «Ναι, αυτό ακριβώς θέλω!».

Kαι τώρα σε μας. Πριν από λίγες μέρες ο καθηγητής Ρίχτερ, που είχε κατηγορηθεί για «προσβολή του κρητικού λαού» αθωώθηκε. Στην ουσία όμως, καταδικάστηκε ο αντιρατσιστικός νόμος που δίνει το δικαίωμα στον κάθε «πικραμένο» να εισπράξει τα εύσημα του «εθνοφρουρού». Αναφέρω την περίπτωση Ρίχτερ, όχι γιατί υπάρχει οποιαδήποτε σύγκριση με τα γεγονότα αλλά επειδή είναι ένα καλό δείγμα για το πώς λειτουργεί η δική μας συλλογική μνήμη στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου.

Όσο έβλεπα την γερμανική ταινία με απασχολούσε έντονα η δική μας σιωπή. Και ταυτόχρονα, η λυσσαλέα προσπάθεια να μην την διαταράσσει κανείς. Προφανώς, δεν έχουμε διαπράξει ολοκαύτωμα εναντίον λαών ούτε και έχουμε ξεκινήσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Τα μεγέθη των δικών μας «εγκλημάτων», τουλάχιστον στην σύγχρονη ιστορία μας, δεν συγκρίνονται με αυτά των Γερμανών αλλά παραμένουν εγκλήματα. Και δυστυχώς, τα χειρότερα που έχουν συμβεί είναι μεταξύ μας και όχι εναντίον των άλλων.

Θα αναφέρω μερικά για να καταλάβουμε τι εννοούμε. Από όλη μας την ιστορία, μιας και η εθνική μας ιδεολογία τη θέλει συνεχή και αδιαίρετη. Οι Αθηναίοι σφάζουν τους Μηλίους, ο Θεοδόσιος στο Βυζάντιο, τους Έλληνες, oι επαναστάτες τα γυναικόπαιδα στην Τριπολιτσά, ο ελληνικός στρατός καίει, βιάζει και σκοτώνει καθώς προχωράει προς το Σαγγάριο και στο τέλος εγκαταλείπει τους ομοεθνείς του στο έλεος των Τούρκων, οι Αριστεροί εξοντώνουν αθώους στον Εμφύλιο και θέλουν να διαμελίσουν την χώρα, οι Δεξιοί (Δερτιλής,Γρίβας, ΕΟΚΑ Β) ονειρεύονται εθνοκάθαρση των Τουρκοκυπρίων (πρόσφατα αποκαλύφθηκε ομαδικός τάφος 86 Τ/Κ στο χωριό Σανταλάρη).

Και δεν είναι μόνο οι αλήθειες των ιστορικών εγκλημάτων. Έχουμε κι άλλες σιωπές: σιωπούμε για το Ασφαλιστικό, για το Φορολογικό, για το Δημόσιο, για το Σκοπιανό, για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο, για τις λαμογιές του γείτονα, για τις δικές μας…, για όλα τα εκκωφαντικά σιωπηρά ψέματα που στοιχειώνουν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Οι μύθοι μας είναι γεμάτοι από ήρωες-θύματα που πάντα, έχουν ανάγκη από την αμέριστη προστασία της μνήμης. Ζούμε συνεχώς με το «σύνδρομο του Λεωνίδα» που απολαμβάνει την μνημειώδη του ήττα στην αιωνιότητα. Ποιος ξέρει γιατί. Μπορεί στην πραγματικότητα, να φοβόμαστε την απόλαυση της υπεροχής, μπορεί και να απεχθανόμαστε την ευθύνη της ίδιας της νίκης.

Δεν είμαστε όμως τα θύματα. Έχουμε κερδίσει όλους τους πολέμους του 20ού αιώνα (Βαλκανικούς, Α΄& Β΄ Παγκόσμιο) και βρεθήκαμε από το 1980 στο κλαμπ των πιο ισχυρών κρατών του κόσμου. Αλλά μετά από κάθε μεγάλη νίκη, διαπράτταμε και ένα μεγάλο έγκλημα (1915 Εθνικός Διχασμός, 1922 Μικρασιατική Καταστροφή, 1945 Εμφύλιος, 1964 διώξεις των Τουρκοκυπρίων μετά την πανηγυρική ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας).

Ο λαβύρινθος της δικιάς μας σιωπής είναι γεμάτος αδιέξοδα. Μεγαλώνουμε γενιές ανιστόρητων φοβισμένων Ελλήνων, ανέτοιμων να διαχειριστούν την μνήμη τους. Κι όσο αφήνουμε στο περιθώριο τις αλήθειες για να τραφούμε με ψέματα, τόσο περισσότερο θα υφιστάμεθα τους εθνικούς, τους πολιτικούς και τους οικονομικούς μας διασυρμούς.

Οι Γερμανοί –όποιοι κι αν είναι οι Γερμανοί- και πολλοί άλλοι λαοί αναζητούν συνεχώς τη ταυτότητά τους, Γι αυτό και ανανεώνουν και την συλλογική τους συνείδηση. Κάποτε δεν πρέπει να το κάνουμε κι εμείς;

(του Ανδρέα Ζαμπούκα από το protagon.gr).

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Η 18χρονη Νάντα και ο 27χρονος Χασάν, που μόλις παντρεύτηκαν, βγάζουν τις γαμήλιες φωτογραφίες τους σε κατεστραμμένο σπίτι στην πολύπαθη πόλη Χομς της Συρίας, θέλοντας να περάσουν το μήνυμα ότι η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο.

Δείτε τον «Λαβύρινθο της σιωπής»

Χθες βράδυ έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους η γερμανική ταινία «Ο λαβύρινθος της σιωπής», η οποία αναφέρεται στην προσπάθεια ενός εισαγγελέα να φέρει ενώπιον της Δικαιοσύνης ναζιστές εγκληματίες που έδρασαν στο Άουσβιτς.

Το φιλμ αποτυπώνει το κλίμα που επικρατούσε στη μεταπολεμική Γερμανία, όπου οι άνθρωποι δεν γνώριζαν ή ήξεραν ελάχιστα για όσα είχαν συμβεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Γ' Ράιχ, ενώ πολλοί από εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για δεκάδες, εκατοντάδες ακόμη και χιλιάδες θανάτους, ζούσαν ελεύθεροι και μάλιστα δούλευαν ως δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι κλπ.

Η ταινία επικεντρώνεται στα εμπόδια που συνάντησε ο πρωταγωνιστής - εισαγγελέας ενώ επιχειρούσε να αποδώσει δικαιοσύνη, έχοντας ελάχιστους συμμάχους και πολλούς πολέμιους.

Δείτε την ταινία, είναι από αυτές που θα μείνουν στη μνήμη σας.

Η ημέρα που «έφυγε» η Σύλβια Πλαθ

Σαν σήμερα, στις 11 Φεβρουαρίου 1963, η κορυφαία Αμερικανίδα ποιήτρια Σύλβια Πλαθ έβαλε τέλος στη ζωή της.
Με την ευκαιρία, θυμόμαστε ένα από τα ποιήματά της:
Μαύρος κόρακας στη βροχή
Πάνω στο ξερό κλαδί εκεί ψηλά
Κουρνιάζει ένας βρεγμένος μαύρος κόρακας
Που στρώνει ξανά και ξανά το φτέρωμά του μες τη βροχή.
Δεν αναμένω ένα θαύμα
Ή ένα ατύχημα
Να πυροδοτήσουν την όραση
Μες τα μάτια μου,ούτε ψάχνω
Πια στον ανερμάτιστο καιρό κάποιο σχέδιο,
Μόνο αφήνω τα λεκιασμένα φύλλα να πέφτουν όπως πέφτουν,
Χωρίς τελετή, ή οιωνό.
Παρόλο που, το ομολογώ, κάποιες φορές επιθυμώ,
Κάποια ανταπόκριση απ` τον βουβό ουρανό,
Δεν έχω στ` αλήθεια παράπονο:
Κάποιο αμυδρό φως μπορεί ακόμα
Να ξεπηδήσει λευκόπυρο
Απ` της κουζίνας το τραπέζι ή την καρέκλα
Σαν μια ουράνια φωτιά που πότε πότε
Κατέχει τα πιο αμβλεία αντικείμενα–
Καθαγιάζοντας έτσι ένα διάστημα
Αλλιώς ασυνεπές
Επιδίδοντάς του γενναιοδωρία, τιμή,
Κάποιος ίσως πει αγάπη. Ούτως ή άλλως, τώρα περπατώ
Επιφυλακτική (γιατί θα μπορούσε να συμβεί ακόμα και σ` αυτό το μουντό, ερειπωμένο τοπίο)~ δύσπιστη
Παρόλ` αυτά συνετή, αγνοώντας
Πως ένας άγγελος ίσως διαλέξει να φεγγοβολήσει
Άξαφνα δίπλα μου. Γνωρίζω μόνο πως ένας κόρακας
Που τακτοποιεί τα μαύρα φτερά του μπορεί να λάμψει τόσο
Ώστε ν` αδράξει τις αισθήσεις μου, ν` ανασηκώσει
Τα βλέφαρά μου, και να μου παραχωρήσει
Μια σύντομη ανάπαυλα από το φόβο
Της απόλυτης ουδετερότητας. Με λίγη τύχη,
Μοχθώντας επίμονα μέσα απ` αυτή την εποχή
Της κόπωσης,
Θα συρράψω ένα κάποιο κίβδηλο,
Περιεχόμενο. Τα θαύματα συμβαίνουν,
Αν σ` αρέσει να αποκαλείς αυτά τα σπασμωδικά
Τεχνάσματα ακτινοβολίας θαύματα. Η αναμονή άρχισε ξανά,
Η μακριά αναμονή για τον άγγελο,
Γι` αυτή τη σπάνια, τυχαία κάθοδο.
(μετάφραση Κατερίνας Ηλιοπούλου).

Το ταξίδι της Μαλάκ από τη Συρία

Δείτε το φιλμάκι κινουμένων σχεδίων που δημιούργησε η Unicef και παρουσιάζει την αληθινή ιστορία της 7χρονης Μαλάκ από τη Συρία, η οποία ταξίδεψε με βάρκα μέχρι την Ευρώπη. Η ίδια εμφανίζεται στο τέλος της ταινίας.
Στην ουσία η ιστορία της Μαλάκ είναι η ιστορία όλων των προσφυγόπουλων που προσπαθούν να βρουν ασφαλές καταφύγιο μακριά από την πατρίδα τους.
Το βίντεο αποτελεί μέρος της σειράς κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Unfairy Tales», που εντάσσονται στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής εκστρατείας της Unicef για τα πέντε χρόνια εμφύλιου πολέμου στη Συρία.
Σύμφωνα με την οργάνωση, περισσότερα από δύο εκατομμύρια παιδιά ζουν ως πρόσφυγες ή αναζητούν ασφαλές καταφύγιο, ενώ περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια έχουν ανάγκη από ανθρωπιστική βοήθεια.

Στο πλευρό της Ντένιας

Είμαι η Διονυσία Παράσχη. Όσοι με ξέρετε, με φωνάζετε Ντένια. Το Μάρτιο γίνομαι 28. Έχω διαγνωστεί με μια σπάνια μορφή καρκίνου κοντά στην καρδιά. Όλοι λένε ότι η μάχη με τον καρκίνο είναι άνιση, πόσο μάλλον όταν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να σε θεραπεύσουν οι κατάλληλοι γιατροί. Ζητώ να μου προσφέρετε ό,τι είναι δυνατόν, ένα βήμα που θα με φέρει πιο κοντά στην ελπίδα. Να με βοηθήσετε να συνεχίσω να ονειρεύομαι, να συνεχίσω να ζω. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να δραματοποιώ καταστάσεις, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση η κάθε θετική σκέψη, η πιο μικρή συνδρομή, θά μου δώσουν πνοή να συνεχίσω. Σας ευχαριστώ απο καρδιάς! 

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 345 / 747546-27 

IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: GR 7701 10345 00000 34574754627 

Δικαιούχος: Σπυρίδων Παράσχης του Γεωργίου 

Aν σας το ζητάει με λατινικούς χαρακτήρες: 

Paraschis Spyridon Georgiou SWIFT CODE: ETHNGRAA

(από τη σελίδα «Ντένια Παράσχη - Έκκληση Βοήθειας» που έχει δημιουργηθεί στο facebook).

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Στρατιώτης των επαναστατικών δυνάμεων της Συρίας περπατάει μέσα από τρύπες σε τοίχους σπιτιών στην πόλη Αλέπο, στο μέτωπο με τον στρατό που έχει παραμείνει πιστός στον Πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Χιουμοριστικό βίντεο για τους... φανατικούς του Εθνικού Θεάτρου

Με αφορμή τον ντόρο που προκλήθηκε τις τελευταίες ημέρες γύρω από το Εθνικό Θέατρο, η εκπομπή «Ό,τι να 'ναι» του ΣΚΑΪ, των Μάνου Βουλαρίνου και Πέτρου Νικολάου, έφτιαξε ένα πολύ αστείο χιουμοριστικό βίντεο με πρωταγωνιστές τον Θανάση Πασά και Πάνο Σάκα.

Δείτε το, έχει πλάκα.

Αυτά που «ξέχασε» η Γεροβασίλη

Με την Όλγα Γεροβασίλη δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις.

Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί σε κάθε δημόσια τοποθέτησή της. Για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο δήλωσε ότι το κόμμα της ως κυβέρνηση είχε εφαρμόσει πάνω από το 50% του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, έχοντας αφήσει άφωνους τους πάντες αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει ότι οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα έμειναν στα λόγια.

Κάποια άλλη στιγμή ανέφερε ότι η κυβέρνηση δεν έχει πει ψέματα στον ελληνικό λαό την ώρα που όλοι πλέον παραδέχονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και πως όσα έλεγε προεκλογικά δεν υλοποιήθηκαν. Επίσης, πριν από λίγες ημέρες προκάλεσε εξαιρετικά αρνητική εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο μίλησε σε δημοσιογράφο της ΕΡΤ, που τόλμησε να τις κάνει δύσκολες ερωτήσεις.

Πλέον, όμως, φαίνεται ότι ξεπέρασε και τον ίδιο της τον εαυτό αφού έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι προπηλακισμοί και βιαιότητες σε βάρος πολιτικών δεν γίνονταν παλαιότερα αλλά καταγράφονται μόνο τώρα με θύματα τους συντρόφους της.

Θέλοντας να ενισχύσει τη μνήμη τής Γεροβασίλη (αν και προφανώς γνωρίζει πως λέει -και πάλι- ψέματα), το σάιτ caller.gr δημοσίευσε το παραπάνω βίντεο που εκθέτει, για μία ακόμη φορά, την κυρία καθώς δείχνει το άγιο κυνηγητό που δέχονταν παλαιότερα οι πολιτικοί αντίπαλοι του κυβερνώντος κόμματος, συχνά από οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και ενίοτε με τις ευλογίες στελεχών του, όπως πχ. ο Κατρούγκαλος.

Κατασκευάζοντας τους εχθρούς μου

Κανονικά θα έπρεπε ο διάλογος Νίκου Βούτση και Ζωής Κωνσταντοπούλου να δίνει τέλος σε κάθε παρεξήγηση. Ασχέτως της διαφοράς ύφους των δύο Προέδρων, γίνεται σαφές ότι στο διαζύγιο του περασμένου καλοκαιριού ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε το σπίτι και η ΛΑΕ πήρε την οικοσκευή. Δηλαδή το ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο, αφήνοντας στους πρώην συντρόφους της ένα λαοπρόβλητο κενό. Αυτό το αριστερό κενό τώρα γεμίζει με δεξιά πολιτική, και ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μοιραία ένα κόμμα απόλυτου υπαρξιακού αδιεξόδου. 

Ο δύσκολος τρόπος για να υπάρχει αυτός ο πολιτικός σχηματισμός εφεξής, είναι να αποκτήσει νέα ταυτότητα. Ο εύκολος είναι να βγάλει πλαστές ταυτότητες στους αντιπάλους του. Να κατασκευάσει δηλαδή βολικούς εχθρούς με την ελπίδα ότι θα ετεροπροσδιορίζεται από το έλλειμμά τους.

Αμέσως, ο κυριότερος πολιτικός τους αντίπαλος δεν είναι το άλλο μεγάλο κόμμα της χώρας, το συντηρητικό, με ιστορία δεκαετιών στην πολιτική μας ζωή, αλλά ο νεοφιλελεύθερος (προσδιορισμός εμμονικά επαναλαμβανόμενος) νέος αρχηγός του, ο οποίος είναι απλώς «ο εκλεκτός της Εκάλης» και όχι ενός κομματιού του λαού. Επίσης είναι ο «εκλεκτός των δανειστών» αφού ο κ. Τσίπρας τον αναγόρευσε σε εκπρόσωπό τους, σε αντιδιαστολή προφανώς με τον εαυτό του που είναι αντίπαλός τους, αν και θεσμικός συνομιλητής τους – και κυρίως εκείνος που τους προσκάλεσε την τρίτη φορά. 

Γι’ αυτό και το σχήμα «είστε με τα τρακτέρ ή με το ΔΝΤ;». Αφού ο νεοφιλελεύθερος εχθρός είναι με το ΔΝΤ, τι μένει για μένα; Τα τρακτέρ. Με αυτά είμαι εγώ και απέναντί μου βρίσκονται τα κανάλια της διαπλοκής που στήνουν τα μπλόκα εν όψει τηλεοπτικών αδειών, τα οποία προφανώς στηρίζουν το νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη (α, και οι ακροδεξιοί). Οπερ έδει δείξαι. Το ίδιο με τους ελεύθερους επαγγελματίες – απέναντι βρίσκονται οι γραβάτες Αrmani της Εκάλης του Κυριάκου. Το ίδιο και με τους συνταξιούχους – η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση φταίει που δεν δέχτηκε να συμφωνήσουμε να μη μειωθούν οι συντάξεις. Οπως πριν λίγο καιρό με ανάγκασε να υπογράψω μνημόνιο παρά τη θέλησή μου, γιατί μου έλεγε να φέρω οπωσδήποτε συμφωνία. 

Το κομπολόι γίνεται σιγά σιγά σουρεαλιστικό. Για το θέμα του ΕΣΡ δεν υπάρχει δημοκρατική αντιπολίτευση που καταψηφίζει θεσμικά τον αποκλειστικό έλεγχο των Μέσων από έναν υπουργό, αλλά «άβουλα όργανα των διαπλεκομένων». Για την επίθεση με μολότωφ στο σπίτι του Αλέκου Φλαμπουράρη η κυβέρνηση δεν βγάζει ανακοίνωση εναντίον των μπαχαλάκηδων (γιατί ποτέ δεν περιλαμβάνονται στους εχθρούς – είναι λαός σαν τους αγρότες, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους), αλλά υπογραμμίζει την «ανταλάντευτη βούλησή της να χτυπήσει τη διαπλοκή», μάλλον γιατί η «διαπλοκή» πριν στήσει τα τρακτέρ στα Τέμπη γέμισε και μερικά μπουκάλια με βενζίνη και στουπί. Οπως ακριβώς δεν αυξήθηκε η τιμή των εισιτηρίων από την κυβέρνηση, ο ΦΠΑ αυξήθηκε, δηλαδή το μερίδιο των δανειστών, δηλαδή του εκπροσώπου τους Κυριάκου. Η ιδεολογία της στρεψοδικίας. 

Στο μεταξύ εκατομμύρια πολιτών υφίστανται σφοδρή μείωση των εισοδημάτων τους, με την κυβέρνηση πάντα στο πλευρό τους και τους νεοφιλελεύθερους, πρόθυμους και διαπλεκόμενους εχθρούς απέναντι. Στο προσκήνιο μόνο φαντασιακοί ή πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί με φυσικούς αυτουργούς φαντάσματα – τα πράγματα συμβαίνουν με ένα μαγικό τρόπο απλώς γιατί συμφωνούν οι νεοφιλελεύθεροι να γίνουν. Από ποιον γίνονται; Ποιος να ξέρει; Οχι πάντως από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σήμερα χαιρετίζει τη γενική απεργία κατά της εφαρμοζόμενης από αγνώστους πολιτικής. 

Κάτι σαν μήνυση κατ΄αγνώστων. Θέλω να πω με όλα αυτά, μην κατηγορείτε αδίκως τον κ. Δρίτσα. Η κυβέρνηση δεν πούλησε τον ΟΛΠ. Οι νεοφιλελευθεροι αγοραστές είναι που τον αγόρασαν.

(του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon.gr).

22.000 ευρώ ζητά η Εφορία από... αγωνιστή τού «Δεν πληρώνω»

Τώρα, σε αυτόν τον άνθρωπο τι να πεις; Την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση και σιγοντάριζε τα «κινήματα» τύπου «Δεν πληρώνω», ο Γιώργος Θεοφάνους νόμιζε ότι έκανε επανάσταση και περνούσε από τα διόδια δίχως να δίνει το σχετικό αντίτιμο.

Ο καιρός πέρασε, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και πάνω που ο Θεοφάνου πίστευε ότι ο αγώνας δικαιώθηκε, του ήρθε χαρτί από την Εφορία, η οποία του ζητά να πληρώσει περίπου 22.000 ευρώ ως πρόστιμο για τη μη καταβολή διοδίων, ύψους 420 ευρώ!

Και άλλοι πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και υποδύθηκαν τους αγωνιστές αλλά δύσκολα θα βρεθεί κάποιος άλλος που να έπαθε τέτοιο χουνέρι.

Καλά ξεμπερδέματα, τώρα...

Ο Τσίπρας όταν διαφωνούσε με τις αυξήσεις στα εισιτήρια

Από σήμερα, η τιμή του εισιτηρίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς διαμορφώνεται από 1,2 σε 1,4 ευρώ. 
Ο Αλέξης Τσίπρας όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση κατήγγειλε τις αυξήσεις εισιτηρίων αλλά η δική του κυβέρνηση είναι εκείνη που πλέον ανεβάζει το κόστος για τους επιβάτες. Δείτε το σχετικό βίντεο...