Ένας Ιάπωνας μάς λέει τα αυτονόητα (αλλά ποιος ακούει...)

Μία ενδιαφέρουσα επιστολή προς τους Έλληνες από τον Ιάπωνα δημοσιογράφο Κ.Η., ο οποίος επισκέφτηκε πρόσφατα τη χώρα μας, κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο.
Δεν έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή αφού εμπεριέχει ενοχλητικές αλήθειες, από αυτές που οι περισσότεροι δεν θέλουμε να ακούμε. Ο συγγραφέας της δεν μας... λιβανίζει ως λαό ούτε υποστηρίζει πως έχουμε πέσει θύματα παγκόσμιων δικτατόρων, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν. Αν ανέφερε κάτι τέτοια, θα είχε γίνει διάσημη από εκείνους που τους αρέσουν τα ωραία παραμύθια, θα την είχατε δει στο facebook με χιλιάδες like κλπ.
Όχι, ο Κ.Η. δεν λέει παραμύθια. Αντίθετα, μας επισημαίνει κάποια πράγματα που θα πρέπει -επιτέλους- να σκεφτούμε και να επιχειρήσουμε να αλλάξουμε.
Φαίνεται πως ο άνθρωπος μάς συμπαθεί από την άλλη, όμως, δεν διστάζει να μας μεταφέρει με ειλικρίνεια τις εντυπώσεις που αποκόμiσε από την παρουσία του στην Ελλάδα.
Αξίζει να διαθέσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε: 
«Αγαπητέ, συνήθως ένας λαός που τόσο πολύ ενδιαφέρεται για το τι λένε άλλοι λαοί γι αυτόν, θα περίμενες να επιδιώκει, να θέλει να γίνει καλύτερος. Για να είμαι ειλικρινής δεν διακρίνω τέτοια προσπάθεια στους συμπατριώτες σου.
Για τους Γιαπωνέζους η γενική εντύπωση είναι πως η Ελλάδα είναι διεφθαρμένο κράτος που προκαλεί προβλήματα στην Ευρώπη. Σκέψου πως οι Γιαπωνέζοι υποφέρουν από την υψηλή ισοτιμία του γιεν έναντι του ευρώ και υπολόγισε το γεγονός πως η οικονομία της Ιαπωνίας ποτέ δεν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση τα τελευταία 20 χρόνια κι αυτή η κατάσταση χειροτέρεψε εξαιτίας της Ελλάδας. Δεν λέω ότι συμφωνώ μ’ αυτή την οπτική, αλλά μεταφέρω τη γενική εντύπωση που έχω από το πώς αισθάνονται οι συμπατριώτες μου.
Ποτέ δεν είχα την άποψη ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Πάντα μου ήταν μυστήριο γιατί βρεθήκατε σε μία τέτοια κατάσταση. Έχω διαβάσει εκατοντάδες άρθρα που λένε πως η κυβέρνησή σας είναι διεφθαρμένη. Προσωπικά πιστεύω πως οι πολίτες μιας χώρας είναι υπεύθυνοι για τις κυβερνήσεις που εκλέγουν. Από τη στιγμή που πάντα κάποιοι κερδίζουν από τη διαφθορά. Όπως οι επιχειρήσεις, αλλά και οι επιχειρήσεις από ανθρώπους διοικούνται. Έχω την αίσθηση ότι μάλλον οι Έλληνες, ίσως, βολευτήκατε με τα όσα συνέβαιναν.
Συνάντησα πολλούς ανθρώπους στην Ελλάδα. Εξακολουθώ μετά την πολυήμερη επίσκεψη μου να μην θεωρώ τους Έλληνες τεμπέληδες. Ίσως όμως πολλά περισσότερα μπορούν να γίνουν. Ίσως να φταίει ότι προέρχομαι από μία χώρα σαν την Ιαπωνία, που δεν θα έβλεπες άνεργο να περνά τις ώρες του σε καφετέρια. Μου φάνηκε περίεργο το γεγονός πως άνθρωποι συνεχίζουν να εργάζονται σε εταιρείες που δεν τους πληρώνουν. Αν μία εταιρεία στην Ιαπωνία σταματήσει να πληρώνει τους εργαζόμενούς της θα εθεωρείτο στην ουσία χρεοκοπημένη και οι εργαζόμενοι δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να απεργήσουν, καθώς η εταιρεία αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Θα έφευγαν ψάχνοντας για μία καινούργια δουλειά. Είναι ο τρόπος να αντιμετωπίζεις κατάματα την πραγματικότητα.
Εκτίμησα ιδιαίτερα το γεγονός πως οι περισσότεροι από όσους μίλησα συμφώνησαν ότι η οικονομική κατάσταση πριν την κρίση ήταν μία φούσκα. Πολλοί ομολόγησαν πως παραήταν καλό για να ήταν αληθινό. Να το θυμάστε αυτό. Στην Ιαπωνία πολλοί παραπονιούνται ότι έχουμε χαμηλή ανάπτυξη στην οικονομία. Στην πραγματικότητα όμως, πώς να περιμένουμε οικονομική ανάπτυξη όταν κι εμείς ζήσαμε τη δική μας οικονομική φούσκα; Το να ακούς τους πολιτικούς να λένε ότι θέλουν οικονομική ανάπτυξη είναι σαν να ακούς κορίτσια σε καλλιστεία ότι θέλουν παγκόσμια ειρήνη.
Θεωρώ πως η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα που η τιμιότητα αναγνωρίζεται. Όπως μου είπε κάποιος από όσους πήρα συνέντευξη, δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα από την αδικία που αισθάνεται εκείνος που πληρώνει τους φόρους να βλέπει τους άλλους να μην τιμωρούνται. Στην χώρα μου θέλουμε να πιστεύουμε σε ιστορίες και σε όσα καταλήγουν να είναι τίμια. Και έχουμε πολλά παραμύθια που μιλούν γι' αυτό.
Όσο για το αποτέλεσμα των εκλογών; Εκτιμώ πως αποτύπωσε τα συναισθήματα και την αλήθεια του λαού σας και ότι ήρθε η ώρα να γίνετε ρεαλιστές.
Με τις καλύτερες ευχές.
Κ.Η.».

Γελοιογραφία με Τσίπρα, Σαμαρά και... Ανδρέα

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «Νέα»

Οι δέκα πιο θεαματικές φάσεις του περσινού Γουίμπλεντον

Αρχίζει σήμερα το τουρνουά τένις του Γουίμπλεντον και ο Πιγκουίνος θυμάται τις δέκα πιο εντυπωσιακές φάσεις από την αντίστοιχη περυσινή διοργάνωση. Παρακολουθήστε το βίντεο, αξίζει.

Ο Μιλτ. Πασχαλίδης χθες στους Κήπους του Μεγάρου Μουσικής («Στα είπα όλα», «Βυθισμένες άγκυρες»)

Δύο από τα τραγούδια που ερμήνευσε χθες το βράδυ ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης σε συναυλία του ραδιοφωνικού σταθμού του «Βήματος» στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής.

Οι «Βυθισμένες άγκυρες» και «Στα είπα όλα».

Ευχαριστούμε για το ταξίδι!

Η Εθνική δεν τα κατάφερε απέναντι στη Γερμανία καθώς έχασε 4-2 και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Euro. 

Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ότι οι παίκτες μας πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι σε έναν καλύτερο αντίπαλο και έχασαν με ψηλά το κεφάλι. 

Δεν πρέπει να λησμονούμε πως η ομάδα μας ήταν και πάλι παρούσα στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση της ηπείρου και έφτασε στις οκτώ καλύτερες της Ευρώπης, προσφέροντάς μας -στην πορεία της- πολλές χαρές.

Και για όλα αυτά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!

Η συγκινητική ιστορία του 13χρονου Στράτου

«Ντρεπόμουν. Είχα τρακ. Πρώτη φορά βγήκα μπροστά σε τόσο κόσμο». Ο 13χρονος Στράτος Χριστοδούλου ήταν το νεαρό παιδί που έδωσε την μπάλα στον σουηδό διαιτητή Γιόνας Έρικσον για την έναρξη του αγώνα Ρωσίας - Ελλάδας. Κάτι που αποτελούσε έκπληξη για τον Στράτο, αφού δεν το γνώριζε όταν ξεκινούσε (μαζί με τον πατέρα του) για τη Βαρσοβία. Εμαθε τι ακριβώς θα κάνει μόνο λίγες ώρες πριν από την έναρξη του ματς, στη διάρκεια της πρόβας στο γήπεδο.

Ο μικρός από την Ιτέα, έπειτα από μεγάλη περιπέτεια υγείας, είδε μια από τις ευχές που είχε κάνει να πραγματοποιείται. Λίγα 24ωρα ύστερα από εκείνο το παιχνίδι, ο Στράτος επέστρεψε στην Ελλάδα φορτωμένος με εμπειρίες που θα τον συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Αφού δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ τις φωνές των ελλήνων παικτών κατά την είσοδό τους στον αγωνιστικό χώρο του Εθνικού Σταδίου της Βαρσοβίας: «Άντε, να τελειώνουμε να πάμε και για κάνα κοψίδι, φώναζε ο Καραγκούνης, ενώ άκουγα τους υπόλοιπους να λένε: «πάμε γερά παιδιά», διηγείται στα «ΝΕΑ» ο Στράτος.

Το 2009, σε ηλικία μόλις 10 ετών, ο Στράτος δοκιμάστηκε τρεις φορές στην ΑΕΚ. Ο Τόνι Σαβέφσκι είχε διακρίνει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και θέλησε να τον κρατήσει στις ακαδημίες της ομάδας. Ο πιτσιρικάς όμως είναι Ολυμπιακός και δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα αγωνιζόταν με οποιαδήποτε άλλη φανέλα εκτός από την ερυθρόλευκη. Ετσι έπεισε τον πατέρα του να τον πάει και στον Πειραιά. Και το έκανε ο Μάνθος Χριστοδούλου.

Η ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ. «Κι εκεί τον κράτησαν, γιατί θεώρησαν ότι ήταν ταλέντο. Μας ζήτησαν να πάμε για ιατρικές εξετάσεις προκειμένου να τον γράψουν στις παιδικές ομάδες. Εκεί διαγνώστηκε ότι έπασχε από λευχαιμία», διηγείται ο πατέρας του μικρού.

Αντί για τα γήπεδα, ο Στράτος βρέθηκε στο νοσοκομείο να παλεύει για τη ζωή του. «Όταν έκανα τη μεταμόσχευση είχε έρθει και έμεινε μαζί μου στο δωμάτιο ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Μιλούσαμε για δύο ώρες ίσως και περισσότερο», θυμάται ο Στράτος. Και στην ερώτηση αν μίλησε με τον «Λύμπε» όταν τον συνάντησε στο γήπεδο της Βαρσοβίας, ο πιτσιρικάς απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Του είπα, γεια σας κ. Νίκο - κι εκείνος μου απάντησε, γεια σου αγόρι μου. Ίσως να μη με γνώρισε, επειδή όταν είχε έρθει στο νοσοκομείο δεν είχα μαλλιά».

Όταν ο μικρός βρισκόταν στο νοσοκομείο, είχε κάνει τρεις ευχές μέσω του Κάνε Μια Ευχή Ελλάδος. Η μια ήταν να παρακολουθήσει έναν αγώνα της αγαπημένης του ομάδας, της Μπαρτσελόνα. Η δεύτερη να δει ένα παιχνίδι της Εθνικής και η τρίτη να φτιάξουν το δωμάτιό του από την αρχή. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά το τελευταίο, είχε δώσει και τις ανάλογες εντολές, αφού ήθελε να μοιάζει με γήπεδο.

«Τελικά αυτό που συνέβη ήταν το καλύτερο. Πρέπει να σας πω ότι δεν το περίμενα», λέει ο Μάνθος Χριστοδούλου. Και συνεχίζει: «Δεν λέω ότι θα ήταν άσχημο ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη. Όμως το μόνο που θα κάναμε ήταν να δούμε ένα παιχνίδι της ομάδας από την εξέδρα. Τώρα δεν είδαμε απλώς ένα ματς της Εθνικής, αλλά μια από τις κορυφαίες στιγμές της και αυτό θα το θυμόμαστε και οι δύο για πάντα».

ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ. Όσον αφορά το δωμάτιο - γήπεδο; Ο Στράτος δεν το χρειάζεται. Γιατί είναι πλέον υγιής και αγωνίζεται σε πραγματικά γήπεδα με τον Αστέρα Ιτέας. Η ευχή του Στράτου έγινε πραγματικότητα μέσω του Κάνε Μια Ευχή Ελλάδος. Ο μη κερδοσκοπικός φιλανθρωπικός οργανισμός πραγματοποιεί τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών με σοβαρές και απειλητικές ασθένειες, ενισχύοντας τον αγώνα τους για ζωή, με χαρά ελπίδα και δύναμη.

Ο οργανισμός δραστηριοποιείται από το 1996. Από τότε μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει πάνω από 930 ευχές.

(Από τα Νέα)

Σ. Μάνος: ένας κύριος μείον

Απόσπασμα από κείμενο της Ρέας Βιτάλη στο protagon για την αποχώρηση του Στέφανου Μάνου από την προεδρία της Δράσης:

«Χθες ο Στέφανος Μάνος παραιτήθηκε. Σβέλτα πέρασε η είδηση από τις ειδήσεις. Τίναξε πέταλα… Απορώ πού έβρισκε δύναμη τόσα και τόσα χρόνια. Νωρίτερα είχα τινάξει και γω ως οπαδός του. Αυτή τη φορά είχα αλλαξοπιστήσει. 

Ωστόσο... Ένας κύριος μείον! Αν πεις το όνομά του, η πλειονότητα θα πει: 'Αυτός που έλεγε ότι πρέπει ν΄απολυθούν 200.000 δημόσιοι υπάλληλοι;'. Έτσι άτσαλα πεταμένες λέξεις. Ένα γελάκι ειρωνικό στο τέλος. Δυο ανασηκώματα ώμων… Έλα ρε! Ε, όχι και ο Μάνος… Έτσι άτσαλα. 

Ο Στέφανος Μάνος. Οπαδός της κοινής λογικής, της στυγνής αλήθειας, της αποτελεσματικότητας, καταδότης κάθε ανέντιμης συμπεριφοράς και αλλαξοκολιάς. Πόσο κοστολογείται η ψήφος μας πατριώτη; Τι χρήμα απορροφούν τα κόμματα; Ο Μάνος που ως Υπουργός Οικονομικών το 1992 δήλωνε 'είναι φθηνότερο για το κράτος να στέλνει με ταξί στον προορισμό του κάθε επιβάτη του ΟΣΕ'. Και που έσπασε τα σύνορα των κομμάτων πριν τα σπάσουμε οι πολίτες. 

Ο μόνος Μάνος. Κάποιος που μας λογάριασε διαχρονικά ενήλικες. Μα αφού ο κόσμος δεν τον ψήφιζε! Όντως…Ούτε τον Κωστή Στεφανόπουλο μέχρι που τον δοξάσαμε ως Πρόεδρο Δημοκρατίας. Γι' άλλους είχε πάντα η καρδιά μας. Οι μέρες σέρνουν μελαγχολία. Ρετάλια η χώρα εν αναμονή κυβέρνησης. 

Σε τούτες τις εκλογές αποκαταστάθηκε ο Ψωμιάδης, η Κατσέλη, ο Κολλάς. Δεν πρόκανε και πάλι ο Μάνος. Τίναξε πέταλα… Ένας κύριος μείον...».

Το άρθρο συγκέντρωσε δεκάδες σχόλια, τα περισσότερα κολακευτικά για τον Μάνο. Επέλεξα ένα ακόμη απόσπασμα από τον «MΕ», που αναφέρει: 

«Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Μαιου, έτυχε να βρίσκομαι σε μια παρέα και η συζήτηση πήγε στις εκλογές. Είπα πως ενώ μέχρι τώρα έριχνα λευκό, αυτή τη φορά αποφάσισα να ψηφίσω κάποιο κόμμα και μετά από ψάξιμο καταστάλαξα στη Δράση (με finalists τους Πειρατές και τη Δημιουργία Ξανά). Στην παρέα έτυχε να βρίσκεται και κάποιος συνδικαλιστής γνωστής συντεχνίας (δεν γνώριζα τότε την ιδιότητά του). Με ρώτησε αν έχω γνωρίσει το Μάνο.
_ Γνωρίζω τις απόψεις του.
_ Όχι, εννοώ αν τον έχεις γνωρίσει προσωπικά.
_ Δεν τον έχω γνωρίσει.
_ Κοίτα, μέσα από το συνδικάτο έχω γνωρίσει πολλούς πολιτικούς, ανάμεσά τους και το Μάνο όταν ήταν υπουργός. Προφανώς και δεν τον ψηφίζω, αλλά σε προσωπικό επίπεδο ο Μάνος είναι από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Και έξυπνος, τίμιος, ειλικρινής. Απλά γεννήθηκε σε λάθος χώρα».

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τον απολογισμό της πολιτικής δράσης του Στέφανου Μάνου.

(στο βίντεο, ο απλός και παραστατικός τρόπος με τον οποίο ο Μάνος επιχειρηματολογεί σχετικά με τις ανισότητες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα).

Υπάρχει -ευτυχώς- και η Αριστερά της ευθύνης

Κάπου ανάμεσα στην «Αριστερά» που εκφράζει το απολιθωμένο ΚΚΕ και σε αυτήν του παρανοϊκού ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε στο σημείο ακόμη και να απειλήσει όλον τον κόσμο με τα... πυρηνικά οικονομικά,  έχει χωρέσει και η υπεύθυνη Αριστερά. Πρόκειται για τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη.

Η συγκεκριμένη παράταξη αποφάσισε να μπει σε μία (δυσάρεστη, πέρα από κάθε αμφιβολία) κυβέρνηση που θα επιχειρήσει να βάλει σε σειρά τα πράγματα στη χώρα. Ήταν, άλλωστε, κάτι που είχε ουσιαστικά προαναγγείλει στην προεκλογική εκστρατεία, γεγονός που έφερε στις τάξεις της τους προβληματισμένους αριστερούς ψηφοφόρους, στέλοντας -μεταξύ άλλων- τους επαναστάτες του γλυκού νερού στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στη ΔΗΜΑΡ γνωρίζουν ότι θα ήταν προτιμότερο να μείνουν στην αντιπολίτευση. Δεν θα είχαν υποστεί καμία φθορά, θα μπορούσαν να λαϊκίσουν απέναντι στους κακούς κυβερνώντες του πρώην δικομματισμού και πιθανότατα θα είχαν την ευκαιρία να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Δεν θα είχαν τους ΣΥΡΙΖαίους απέναντι να τους βρίζουν και να τους χαρακτηρίζουν προδότες ή «αριστερούς Καρατζαφέρηδες», στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να τους αποδομήσουν. Ήδη, σήμερα η «Αυγή» δίνει το σχετικό σύνθημα κατατάσσοντας τη ΔΗΜΑΡ στις «μνημονιακές» δυνάμεις...

Ο Κουβέλης ξέρει ότι θα πετροβοληθεί για την κίνησή του αυτή αλλά είναι γενναίος και μπαίνει στο γήπεδο, δεν μένει στις κερκίδες για να αποδοκιμάσει εκ τους ασφαλούς διακινδυνεύοντας να μείνει η χώρα και πάλι χωρίς ηγεσία. Αν το έκανε αυτό σε τι θα διέφερε από τον δημαγωγό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει μείνει στη γωνία περιμένοντας να γίνουν όλα λίμπα ώστε να πάρει τον κόσμο με το μέρος του και να κυβερνήσει; Τα κόμματα υπάρχουν για να βάζουν πάνω το καλό της χώρας, όχι το δικό τους.

Αποφάσισε, λοιπόν, να μπει στα βαθιά και να επιχειρήσει να προσφέρει λύσεις. Θα προσπαθήσει -ως κυβερνητικός εταίρος- να περάσει κάποιες προτάσεις του, κάτι που αν έμενε εκτός δεν θα μπορούσε να κάνει.

Ελπίζω να αντέξει στην πίεση, στις επιθέσεις που θα δεχθεί από τους «καλούς αριστερούς» και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια της νέας κυβέρνησης να βελτιώσει τα πράγματα στην Ελλάδα.

Κανένας δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας...

20ή Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων. 

43 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να σώσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Ξεριζώθηκαν, λόγω πολεμικών συγκρούσεων, εμφυλίων πολέμων, φυσικών καταστροφών κ.α. Οι ζωές τους έχουν ανατραπεί και προσπαθούν από κάπου να πιαστούν.

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και δείτε ποιες επιλογές θα είχατε εσείς αν βρισκόσασταν στη θέση τους, αν δηλαδή ήσασταν σε μία εμπόλεμη ζώνη.

Οι εκλογές όπως τις είδε ο Σίλας

«Ένα πράγμα κάναμε καλό. Κάθε εκλογές βγάζαμε κυβέρνηση, πάει κι αυτό»!

Μια κυβέρνηση που δεν πρόκειται να αντέξει

Μετά και τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση είναι προφανές ότι η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και οφείλουν οι υπεύθυνες δυνάμεις, όπως αυτές αναδείχθηκαν από τη λαϊκή ετυμηγορία, να βγουν μπροστά. Η κυβέρνηση που θα σχηματίσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πιθανότατα και με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, οφείλει να είναι αποφασιστική και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν την Ελλάδα ένα βήμα μπρος.

Εντούτοις, δεν θεωρώ ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα, όποιοι κι αν το στηρίξουν, θα έχει μεγάλο χρόνο ζωής. Και αυτό γιατί θα πρόκειται για μία δυσάρεστη κυβέρνηση, η οποία θα κληθεί να εφαρμόσει επώδυνα μέτρα. Ακόμη και αν συνοδευτούν με κάποια άλλα που θα είναι φιλολαϊκά, όπως για παράδειγμα η μείωση των φορολογικών συντελεστών, η κατάργηση του τέλους ακινήτων.

Τέτοιου είδους κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να σταθεί ειδικά από τη στιγμή που θα βασίζεται σε κόμματα που σίγουρα θα ταρακουνηθούν στο εσωτερικό τους από τη συμμετοχή τους σε αυτήν  (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και τα οποία θα πρέπει να αντέξουν στην ασφυκτική πίεση που θα δεχθούν από την... υπεύθυνη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός που κυρίως θα πρέπει να αντέξει, είναι ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος από τις προηγούμενες εκλογές είχε σταμπαριστεί ως «Καρατζαφέρης της Αριστεράς»! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει μιας και «προδότη» θα τον ανεβάζουν, «προδότη» θα τον κατεβάζουν.

Χθες, ο Αλέξης Τσίπρας, αφού ηρέμησε μετά την ταραχή των πρώτων έξιτ πολς, τα οποία έδειχναν ότι θα μπορούσε να χάσει την αγαπημένη του δεύτερη θέση και να υποχρεωθεί να κυβερνήσει και αφού στην ουσία χαρακτήρισε «τρομοκρατημένους» εκείνους που δεν τον ψήφισαν, είπε πάνω - κάτω ότι η όποια κυβέρνηση δεν θα μπορεί να περνάει αυτά που θέλει αν εκείνος δεν συμφωνεί! Ο καθένας μπορεί να φανταστεί πόσο εποικοδομητική θα είναι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και τον συνιστωσών του.

Με τους «αντιμνημονιακούς» (από άκρα δεξιά ως άκρα αριστερά) και τους «Αγανακτισμένους» (της πάνω και της κάτω πλατείας) στα κάγκελα (ήδη οι «καλοί»  Έλληνες κατηγορούν τους «κακούς» όπως βλέπετε και στη φωτογραφία από το facebook), με την Ελλάδα διχασμένη, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να προχωρήσει, ενώ παράλληλα θα χάνει δυνάμεις προς τις δυνάμεις του άλλου μπλοκ και συγκεκριμένα προς ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως), ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή.

Δεν ξέρω πόση στήριξη θα έχει η νέα κυβέρνηση, πόσο εύρυθμη θα είναι η λειττουργία της, πόσα περιθώρια ελιγμών θα έχει, πόση βοήθεια από την Ευρώπη θα λάβει και φυσικά αν θα είναι καλή κυβέρνηση. Το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται να μακροημερεύσει και πολύ σύντομα θα κληθούμε και πάλι στις κάλπες. Και λογικά τότε στην πρώτη θέση θα βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί χθες για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, ο κόσμος να μην έβγαλε το κόμμα που έταζε τα πάντα (υπήρξε ένας που ανέφερε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να σταματήσει και τη σφαγή στη Συρία!) αλλά η φθορά της νέας κυβέρνησης, είναι πολύ πιθανό να το φέρει μπροστά στην επόμενη αναμέτρηση.

ΥΓ: Η αποχή στις πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης έφτασε στο 37,5%. Αυτοί που έκριναν ότι δεν πρέπει να πάνε να ψηφίσουν, πώς το σκέφτηκαν;

Ευτυχώς, ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα γίνουμε προτεκτοράτο...

«'Για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός ύστερα από αιώνες ολόκληρους χτίζει την εθνική του ανεξαρτησία και την εθνική του κυριαρχία', δήλωσε ο Μανώλης Γλέζος φθάνοντας στο κεντρικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, συμπληρώνοντας πως η Ελλάδα δεν θα γίνει προτεκτοράτο».

Πρόκειται για χθεσινοβραδινό ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Newsbeast.gr. Προφανώς το επιφανές στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εκτιμά ότι το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα και η άνοδος του κόμματός του, σημαίνουν πως η χώρα μας... σπάει τα δεσμά της!
Να, λοιπόν, που μάθαμε ότι εδώ και αιώνες η Ελλάδα ήταν περίπου υπόδουλη και περίμενε τον ΣΥΡΙΖΑ για να «χτίσει» αυτός την ανεξαρτησία της και την εθνική της κυριαρχία. Βέβαια, έτσι όπως τα λέει ο Γλέζος, η χώρα είναι ήδη κάτι σαν προτεκτοράτο, οπότε πώς κολλάει το ότι δεν θα γίνει στο μέλλον; Τέλος πάντων...

Ένα ακόμη συμπέρασμα που προκύπτει από τις συγκεκριμένες δηλώσεις είναι ότι προφανώς το 73% που δεν ψήφισε σήμερα το κόμμα του, αποτελείται από αυτούς που... γκρεμίζουν την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Ε, ντροπή μας!

Μπράβο, Ελλαδάρα!

Η Εθνική μας τα κατάφερε! Κέρδισε 1-0 στον τελευταίο αγώνα του ομίλου της στο Euro απέναντι στη Ρωσία και προκρίθηκαν στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης! Μπράβο και πολλά συγχαρητήρια σε όλους!

18 χρόνια χωρίς τον Μάνο Χατζιδάκι...

Σαν σήμερα, το 1994, έφυγε από κοντά μας ο σπουδαίος Μάνος Χατζιδάκις...

10 Ελληνικοί Μύθοι (Ακόμα)

Το παρακάτω κείμενο είναι από την Athens Voice και το υπογράφει ο Φώτης Γεωργελές. Είναι μεγάλο αλλά αξίζει τον κόπο να διαβαστεί: 

Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε.
Βλέπω με ευχάριστη έκπληξη τώρα πια και τους εκπροσώπους των αντιμνημονιακών κομμάτων να αναγνωρίζουν τα ελλείμματα και να ψάχνουν τρόπους για να τα καλύψουν. Προτείνουν φόρους φυσικά κι αυτοί, σ’ αυτούς που έχουν εισόδημα 20.000 το χρόνο, εισφορές σε όσους έχουν 50.000, έκτακτες φορολογίες στις επιχειρήσεις. Πού είναι τώρα αυτοί που «δεν χρωστούσαν, δεν πληρώνανε»; Πού είναι όλοι αυτοί που δεν πλήρωναν τα διόδια, τα εισιτήρια στα λεωφορεία και το μετρό; Πού είναι όλοι αυτοί που όταν το κράτος χρεοκοπούσε πρότειναν ως απάντηση να το χρεοκοπήσουμε ακόμα περισσότερο; Πού χάθηκαν εκείνοι οι καλοί άνθρωποι που πρότειναν επιτροπές λογιστικού ελέγχου για να διαγράψουμε το επαχθές χρέος; Που συνέκριναν την ελληνική δημοκρατία με λατινοαμερικάνικες μπανανίες και δεν αναγνώριζαν συμβάσεις μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με κυβερνήσεις που ψήφιζε το 80% του ελληνικού λαού;
Πού είναι όλοι αυτοί που είχαν αναγάγει την τσάμπα μαγκιά του μπαταχτσή σε προοδευτικό δικαίωμα και απαίτηση να πληρώνουν τη ζωή τους οι πολίτες των άλλων χωρών; Άραγε, τώρα που έμαθαν για τις 200.000 μαϊμού συντάξεις και επιδόματα που στοιχίζουν 1 δις το χρόνο, για τον πενταπλασιασμό της φαρμακευτικής δαπάνης, για το διπλασιασμό σε μία δεκαετία του μισθολογικού κόστους του δημοσίου, τον τριπλασιασμό της κρατικής ενίσχυσης στα ασφαλιστικά ταμεία, θέλουν ακόμα επιτροπές ελέγχου; Μήπως τους λέει τίποτα το γεγονός ότι μετά από 4 χρόνια ύφεσης και 2 μνημονίου, ξεκινάμε πάλι απογραφή των συνταξιούχων; Με την ταμπέλα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», ο ελληνικός παρασιτισμός προσπάθησε κρυμμένος πίσω από προοδευτικές ταμπέλες να βάλει την υπόλοιπη κοινωνία να πληρώσει το λογαριασμό.

Η «εξόντωση της κοινωνίας».
Η κοινωνία μας περνάει δύσκολες ώρες. Πολλοί άνθρωποι έχουν κλείσει τις δουλειές τους, ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας είναι άνεργοι. Για στάσου ένα λεπτό, όμως. Για «εξόντωση της κοινωνίας» μιλούσαν και πριν 2 χρόνια. Εξόντωση της κοινωνίας ήταν η περικοπή του επιδόματος έγκαιρης προσέλευσης. Εξόντωση ήταν οι μετατάξεις μέσα στο δημόσιο. Οι άνθρωποι απειλούσαν να πηδήσουν από τα παράθυρα γιατί η αναγκαστική εφεδρεία, που δεν εφαρμόστηκε, τους πρότεινε να κάθονται 2 χρόνια σπίτια τους και να παίρνουν το 70% του μισθού τους μέχρι να βγουν στη σύνταξη.Κάτι δηλαδή που αν το προτείναμε όχι στο 1 εκατομμύριο ανέργους, αλλά και στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, θα το αντιμετώπιζαν ως πρώτο αριθμό του λαχείου. Αυτοί που δημιούργησαν την ατμόσφαιρα της σύγκρουσης, της μιζέριας, της θυματοποίησης, της ακινησίας, αυτοί που δεν άφησαν την κοινωνία να δουλέψει για να ξεπεράσει τα προβλήματά της, ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να χάσουν το παραμικρό από την προηγούμενη ζωή τους. Τα πραγματικά θύματα, ο ιδιωτικός τομέας που διαλύθηκε για να μη θιγεί το πελατειακό κράτος, δεν είχε χρόνο για συνθήματα. Δούλευε για να επιβιώσει.
Είναι ένα κόλπο για να μας αγοράσουν φτηνά.
Περίεργο κόλπο. Πότε θα το εφαρμόσουν; Η αξία του Χρηματιστηρίου Αθηνών, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικών κολοσσών ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, Πετρέλαια, Εθνική, όλη η ελληνική οικονομία δηλαδή, αποτιμάται σήμερα 19,5 δις. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, τα Zara, τα ρούχα, έχουν χρηματιστηριακή αξία 90 δις. Μια μεσαία πολυεθνική μπορεί να αγοράσει την Ελλάδα για πλάκα. Αλλά δεν το κάνει. Αντίθετα. Φεύγει η Singapore Airlines, η Ryanair, έφυγαν τα Aldi, η Fnac, η Saturn, οι εταιρείες καυσίμων. Παρά τους ελληνικούς μύθους, κανείς δεν αγοράζει σε μια αποτυχημένη χώρα. Κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα διαφθοράς, διαπλοκής, χαμηλής παραγωγικότητας και κομματικών «διοδίων».

Δανείζονται με 1% και μας δανείζουν με 5%.
Οι τράπεζες, οι τοκογλύφοι. Ναι, ήταν τόσο μεγάλη η εκμετάλλευση ώστε έχασαν τα μισά λεφτά τους και χρεοκόπησαν. Τώρα δεν μας δανείζουν οι τράπεζες, μας δανείζουν οι πολίτες των άλλων κρατών. Και το επιτόκιο έχει φτάσει σχεδόν στο 2%. Όσοι τα λένε αυτά, μπερδεύουν το επιτόκιο της διατραπεζικής με το επιτόκιο για ομόλογα 15 και 20 χρόνων. Κι εμείς το ίδιο δεν κάνουμε; Όταν «δανείζουμε» τις τράπεζες με ένα απλό λογαριασμό, έχουμε 1% επιτόκιο, αν τις δανείσουμε με τρίμηνη προθεσμία ζητάμε 5%. Αν επρόκειτο για ένα χρεοκοπημένο κράτος πόσο θα ζητούσαμε; Το αληθινό ζήτημα είναι ότι στον πραγματικό κόσμο, στην αγορά, δεν θα μας δάνειζαν ούτε με 30%. Και το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι, πριν την κρίση, όταν μας δάνειζαν με «γερμανικό» χαμηλό επιτόκιο, εμείς πάλι ελλείμματα είχαμε ενώ αυτοί οργάνωναν την ανάπτυξή τους. Τώρα δανειζόμαστε φτηνά, ενώ χώρες που μας δανείζουν, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, δανείζονται με 6%. Και πάλι γκρινιάζουμε.
Το μνημόνιο έφερε τη λιτότητα.
Ύφεση είχαμε 2 χρόνια και, πριν ξεκινήσει το μνημόνιο. Δεν υπάρχει μνημόνιο, υπάρχει έλλειμμα. Και δεν υπάρχουν πια δανεικά για να το καλύψουν. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το μνημόνιο, δηλαδή η δανειακή σύμβαση, μας προφυλάσσει. Χωρίς αυτή, η λιτότητα θα ήταν διπλάσια. Από 10,4 το πρωτογενές μας έλλειμμα πήγε στο 5%. Αλλιώς, χωρίς δανεικά, θα έπρεπε να είχε μηδενιστεί. Όσοι καταγγέλλουν, ακυρώνουν, περήφανα διαγράφουν και θριαμβευτικά αποχωρούν από τα μνημόνια που θα «τα κάνουν παρελθόν», λησμονούν να πουν ότι η επόμενη μέρα θα είναι τέτοια που τα προηγούμενα χρόνια θα μας φαίνονται παράδεισος. Ένα δις δόση καθυστέρησε να εκταμιευτεί τον Μάιο και τα νοσοκομεία είναι στα πρόθυρα κραχ, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους.

Δεν κάνουμε καλή διαπραγμάτευση.
Ναι, θα έρθουν τώρα οι καλύτεροι διαπραγματευτές. Δυστυχώς, συνέβη το αντίθετο. Το πολιτικό σύστημα διαπραγματεύτηκε και μάλιστα πολύ καλά. Για να διατηρήσει το ξοφλημένο σύστημα στη ζωή. Κάθε 3 μήνες το μνημόνιο άλλαζε. Όλοι το ξέρουμε. Νόμοι ψηφίζονται, δεν εφαρμόζονται. Λαμβάνονται μέτρα, δεν αποδίδουν, αλλάζουν, παίρνουν άλλα, καινούργιοι νόμοι, άλλες φορολογικές ρυθμίσεις, εξαιρέσεις στο ασφαλιστικό, 3 νόμοι για τα κλειστά επαγγέλματα κανείς δεν εφαρμόστηκε, άλλοι τόσοι για τις κρουαζιέρες. Το μνημόνιο είναι η μεγάλη απάτη του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Μια προπαγανδιστική κατασκευή. Υπάρχει μόνο έλλειμμα. Που για να το αντιμετωπίσουμε χρειαζόμαστε αύξηση εσόδων και μείωση εξόδων. Δυσάρεστα πράγματα, δηλαδή. Που κανείς δεν θέλει να τα πει και πολύ περισσότερο να τα κάνει.
Οι Ευρωπαίοι έλεγαν μείωση δαπανών, έκοβαν μόνο τους μισθούς. Πάταξη της φοροδιαφυγής, έβαζαν φόρους. Διαρθρωτικές αλλαγές, δεν προχωρούσε καμία. Δεν χρειάζεται να ακυρώσει κάποιος το μνημόνιο. Ούτε καν να το διαπραγματευτεί. Ας το έχει back up. Ας προχωρήσουμε παράλληλα εμείς με άλλους τρόπους τη μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων. Ας μειώσουμε εμείς με άλλο τρόπο τα ελλείμματα. Ας επιτύχουμε αλλιώς την επανεκκίνηση της οικονομίας. Τι μας εμπόδιζε 2 χρόνια; Το αντιμνημονιακό μέτωπο, όλη η συνθηματολογία για αλλαγή του μνημονίου, κρύβει την άρνηση να αλλάξει το σύστημα, να αλλάξει η χώρα. Αρνούνται την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και κρύβονται πίσω από την αλλαγή του μνημονίου.
Γι’ αυτό οι αντιμνημονιακές και οι μνημονιακές δυνάμεις δεν είναι πειστικές στη μεταξύ τους αντιπαράθεση. Αυτά που ΝΔ και Πασόκ δεν έκαναν προσπαθώντας να τρενάρουν τις μεταρρυθμίσεις, έρχεται τώρα ο Σύριζα ευθαρσώς να δηλώσει ότι ούτε τα συζητάει. Το αντιμνημονιακό μέτωπο κάνει ρελάνς οπισθοδρόμησης στην ακινησία των άλλων. Έτσι δημιουργούν πλαστές αντιθέσεις, μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αριστεροί-δεξιοί, προδότες-πατριώτες, τα πάντα εκτός από μεταρρυθμιστές-αντιμεταρρυθμιστές. Αυτό όμως είναι το μόνο δίλημμα που αυτή τη στιγμή ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Και σ’ αυτό δεν χωράει καμία διαπραγμάτευση. Ο κόσμος τους, ο κρατισμός, οι επιδοτήσεις, το κράτος-επιχειρηματίας, οι παροχές, οι αργομισθίες, το γραφειοκρατικό δημόσιο, τα κλειστά επαγγέλματα, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, έχει τελειώσει για την Ευρώπη. Οι μεταπολεμικές κλειστές οικονομίες είναι πια παρελθόν. Αυτό είναι και το πραγματικό πρόβλημα. Όχι οι μετενέργειες, ούτε οι κατώτεροι μισθοί. Αυτά κερδίζονται και χάνονται κάθε εποχή, είναι η δουλειά, η παραγωγή, η ανάπτυξη κάθε περιόδου που τα καθορίζει. Το άλλο, όμως, είναι καθοριστικό. Το μοντέλο που δυσκολεύονται να αφήσουν πίσω τους ΝΔ και Πασόκ, και θέλει να επαναφέρει ακόμα ισχυρότερο ο Σύριζα, έχει τελειώσει στο σύγχρονο κόσμο.

Δεν υπάρχει τρόπος να μας βγάλουν από το ευρώ.
Μήπως υπάρχει τρόπος να τους αναγκάσουμε να μας δανείζουν αέναα χωρίς να εξοφλούμε τα δανεικά; Απίστευτοι νομικοί των τηλεοπτικών παραθύρων και ανεπάγγελτοι πολιτικοί του κομματικού σωλήνα επικαλούνται νομικούς λόγους για να εξηγήσουν ότι δεν προβλέπεται έξοδος χώρας από το ευρώ. Αν δεν είναι ηλίθιοι, είναι απατεώνες. Τη στιγμή που η ροή χρήματος από τα ευρωπαϊκά ταμεία σταματήσει, η χώρα θα είναι υποχρεωμένη να τυπώσει χρήμα για να συνεχίσει στοιχειωδώς να λειτουργεί. Η στιγμή αυτή δεν είναι μακριά. Ο περισσότερος κόσμος, βλέποντας την αδιανόητη ανευθυνότητα του πολιτικού συστήματος, την έχει προεξοφλήσει. Αυτοί που θα οδηγήσουν τη χώρα στη δραχμή θα είναι οι υπεύθυνοι μιας εθνικής ήττας που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα τις επιπτώσεις της.
Αυτοί που διαπαιδαγώγησαν την κοινωνία στην εθελοτυφλία, που ακόμη και σήμερα αντί για σκληρές αλήθειες υπόσχονται παροχές και επιστροφή με μαγικό τρόπο στην προηγούμενη ζωή χωρίς τα δανεικά όμως, δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν. Γι’ αυτό οι τσάμπα μάγκες της προηγούμενης περιόδου, οι «αριστεροί» των τηλεοπτικών παραθύρων, οι «πατριώτες» που βρίσκουν κάθε βράδυ πετρέλαιο στο Αιγαίο, θα αρνηθούν να κυβερνήσουν με κάθε δικαιολογία.

Η «δίκαιη οργή».
Έχετε προσέξει ένα παράδοξο; Τρεις μήνες τώρα προεκλογική περίοδος, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί τα επεισόδια και οι προπηλακισμοί εναντίον πολιτικών, κανείς δεν διαδηλώνει στη Βουλή, κανείς δεν ανεβάζει βιντεάκια στο ίντερνετ με γιαούρτια και μπουκάλια και συνθήματα. Είναι λιγότερη η ύφεση, η ανεργία; Μεγαλύτερη είναι. Τώρα όμως κεφαλαιοποιείται η «δικαιολογημένη οργή» σε ψήφους. Τόσο αυθόρμητη ήταν.
Τώρα δεν σπάμε μάρμαρα, δεν καίμε. Ψηφίζουμε. Όμως η βία όταν απελευθερώνεται στους δρόμους, μένει. Και την κληρονομούν οι νεοναζί, οι οποίοι ξαφνικά δεν είναι πια τα «παιδιά στην πάνω πλατεία» αλλά το απεχθές «αυγό του φιδιού» που μας απειλεί. Τώρα ξαφνικά τα «αντισυστημικά» φαινόμενα σε απειλούν όταν γίνεσαι κόμμα εξουσίας. Η νομιμοποίηση της πολιτικής βίας, η ρητορική του μίσους για προδότες, δοσίλογους, δυνάμεις κατοχής, εξυπηρέτησαν τις κομματικές ιδιοτέλειες. Ο στόχος επετεύχθη. Τώρα όλοι προσπαθούν να τα διαγράψουν από τη μνήμη, όμως ο πολιτικός πρωτογονισμός που, ψυχρά, υπολογιστικά, με συνταγές τεχνικών της εξουσίας, απελευθερώθηκε αυτά τα 2 χρόνια, τώρα δεν μαζεύεται. Και θα τον πληρώσει ακριβά η κοινωνία μας. Άμα συμβεί το απευκταίο ατύχημα, η χρεοκοπία, θα ξέρουμε για ποιους λειτούργησε, ποιοι θα κληρονομήσουν αυτή την τυχοδιωκτική στρατηγική της έντασης που εφαρμόστηκε αυτά τα χρόνια.
Όμως το μνημόνιο φέρνει ύφεση.
Είναι η μισή αλήθεια. Καμία χώρα δεν διαλύεται άμα χάσει 15% του ΑΕΠ της, κανένα νοικοκυριό δεν εξοντώνεται αν χάσει 15-20% των αποδοχών του. Δουλεύει και το ξανακερδίζει. Το πρόβλημά μας δεν είναι η κρίση, αλλά ο τρόπος που διαχειριστήκαμε την κρίση. Οι μειώσεις ήταν επακόλουθο της πραγματικότητας. Η παρατεταμένη, ύφεση, όμως είναι αποτέλεσμα της λάθος διαχείρισης. Δεν κάναμε τις αλλαγές που η υπόλοιπη Ευρώπη, ο κόσμος όλος μάς συνιστούσε, αρνηθήκαμε τις μεταρρυθμίσεις και αντί γι’ αυτό παραλύσαμε ως χώρα, σταμάτησαν τα πάντα να δουλεύουν.
Η ύφεση είναι αποτέλεσμα της διάλυσης του κράτους, της αποδιοργάνωσης του κρατικού μηχανισμού, πράγμα που κάνει τη διαβίωση ακόμα πιο δραματική. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής αστάθειας, 80 δις καταθέσεων έχουν φύγει έξω από πολίτες που βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα μας οδηγεί στην άβυσσο. Είναι αποτέλεσμα της αυτοκαταστροφικής τακτικής, της υπονόμευσης του τουρισμού, της εξόντωσης της εμπορικής ζωής της πόλης. Είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών, να εξοντωθεί ο ιδιωτικός τομέας για να μη θιγούν οι γραφειοκρατικές δομές, να εξαφανιστούν οι δημόσιες επενδύσεις για να μη μειωθούν τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ.

Οι «δεν με νοιάζει».
Είναι πολλοί άνθρωποι που λένε, εδώ που φτάσαμε τι άλλο να πάθουμε; Ας χρεοκοπήσουμε μια ώρα αρχύτερα. Έτσι κι αλλιώς, εγώ δεν έχω δουλειά. Τι με νοιάζει η χώρα, αν εγώ ήδη χρεοκόπησα; Περάσαμε πολλές δεκαετίες ανέμελης ζωής και τώρα δεν μπορούμε καν να κάνουμε τις συγκρίσεις, να αντιληφθούμε τι σημαίνει χρεοκοπία μιας χώρας. Στις σημερινές συνθήκες του κόσμου, η έξοδος από το ευρώ θα μετατρέψει την Ελλάδα σε «αποτυχημένο» κράτος της αφρικανικής ηπείρου. Ό,τι ζούμε τώρα θα μας φαίνεται μια παλιά καλή ανάμνηση. Μαυραγορίτες, ολιγάρχες και συμμορίες θα είναι η κοινωνική μας ζωή. Αυτοί ξέρουν πολύ καλά γιατί «δεν τους νοιάζει». Έστω και στο χείλος του γκρεμού πρέπει όλοι να βρούμε το κουράγιο και την ψυχραιμία να αντισταθούμε στη μοιρολατρία και τη θυματοποίηση, δεν πρέπει να αφήσουμε τις δυνάμεις της δραχμής να νικήσουν.

Το πρώτο Euro έγινε σε... γκούλαγκ, το 1955!

Όποιος νομίζει ότι η ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου αρχίζει το 1960 στη Γαλλία, απατάται... Στην πραγματικότητα, το πρώτο Euro έλαβε χώρα σε... γκούλαγκ της Σιβηρίας και το κέρδισε η Γερμανία.

Ήταν το καλοκαίρι του 1955, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν και πέντε πριν από την πρώτη επίσημη διοργάνωση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης, είχε γράψει στην εφημερίδα «Novaya Gazeta» η δολοφονηθείσα (το 2006) Ρωσίδα δημοσιογράφος, Άννα Πολιτκόφσκαγια.
Το τουρνουά, που ονομάστηκε από τους διοργανωτές «Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου», διεξήχθη στις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου εργασίας «7», στο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, όπου βρίσκονταν έγκλειστοι περίπου 2.000 αλλοδαποί υπήκοοι.

Ύστερα από αίτημα των φυλακισμένων δημιουργήθηκαν τέσσερις ομάδες κρατούμενων, με βάση την ιθαγένειά τους. Τις ομάδες αυτές αποτελούσαν Γερμανοί, Ούγγροι, Πολωνοί και Ρώσοι, οι οποίοι είχαν απελαθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την Κίνα, κατηγορούμενοι για διάφορα εγκλήματα κατά του κινεζικού κράτους.
Νικήτρια αναδείχθηκε η γερμανική ομάδα, που φορούσε την άσπρη στολή. Το απόλυτο βραβείο, όμως, ήρθε στο 20ό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, το 1956, όταν η διαδικασία αποσταλινισμού του κράτους οδήγησε στη μαζική απελευθέρωση των κρατουμένων στα γκούλαγκ.
(Από το ΑΠΕ)

Δεν πειράζει, Ελλαδάρα!

Η Εθνική μας ομάδα δεν τα κατάφερε στον κρίσιμο αγώνα απέναντι στην Τσεχία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καθώς πριν από λίγο ηττήθηκε 2-1 με συνέπεια οι πιθανότητες πρόκρισης στους «8» να ελαχιστοποιηθούν.

Ήδη, σε πολλά σάιτ αρκετοί κράζουν την ομάδα, τον προπονητή και τους παίκτες. Δεν αποτελεί έκπληξη, έτσι είμαστε οι Έλληνες... 
Ο Πιγκουίνος, όμως, στέκεται στο πλευρό τους και ακόμη και αν χάσουν από τη Ρωσία στο τελευταίο ματς του Σαββάτου, υπογραμμίζει ότι η πορεία τους κρίνεται επιτυχημένη και τους ευχαριστεί για τις χαρές που του έχουν προσφέρει.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Δεν είναι παράδοξο που πολλοί επικροτούν τον Κασιδιάρη για την επίθεση σε Δούρου, Κανέλλη

Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα σχόλια που αναρτώνται σε διάφορα σάιτ γύρω από την επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη και στη Ρένα Δούρου, θα διαπιστώσει ότι πολλοί από εκείνους που εκφράζουν τη γνώμη τους, επικροτούν την ενέργεια του υποψήφιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα, αν στη θέση των δύο γυναικών βρισκόταν άλλοι, π.χ. ο Θεόδωρος Πάγκαλος ή ο Άδωνις Γεωργιάδης, τα ποσοστά αποδοχής θα ήταν συντριπτικά (γιατί αυτοί θα το άξιζαν!).

Δεν είναι παράδοξο αυτό που συμβαίνει. Αντίθετα, αποτελεί φυσική συνέχεια των όσων ζούμε εδώ και περίπου τρία χρόνια, οπότε και η βία έχει κυριαρχήσει απόλυτα στην ελληνική κοινωνία όχι μόνο ως τρόπος αντίδρασης αλλά και ως τρόπος έκφρασης.

Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και η κρίση τροφοδότησαν συμπεριφορές ακραίες, οι οποίες αρχικά αναλώθηκαν σε «αθώα» και «αγανακτισμένα» συνθήματα και στο τέλος μετατράπηκαν σε βίαιες επιθέσεις κατά προσώπων, κυρίως πολιτικών. 

Ας αναλογιστούμε, απλά, όχι μόνο πόσα περιστατικά ωμής βίας έλαβαν χώρα το τελευταίο διάστημα από «λίγους» αλλά κυρίως την αντίδραση των πολλών.

Μετά τις κραυγές ότι στην Ελλάδα ζούμε χούντα, ήρθαν αυτές που έκαναν λόγο για κρέμασμα των πολιτικών (ή στην καλύτερη περίπτωση για τη φυγή τους με ελικόπτερα), για κάψιμο της Βουλής και ακολούθησαν οι μούντζες. Α, όλα αυτά τα βρίσκετε και σε γκρουπ -πολυμελή- στο facebook. 

Στη συνέχεια, άρχισαν οι φραστικές αλλά και σωματικές επιθέσεις. Ο Κώστας Χατζηδάκης χτυπήθηκε άσχημα και μάτωσε, όπως και ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογου, που τον έστειλαν στο νοσοκομείο. Αντίθετα, άλλοι ήταν πιο τυχεροί, όπως ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Άδωνις Γεωργιάδης καθώς και πολλοί ακόμη, οι οποίοι βρέθηκαν στο «στόχαστρο» ψευτοαγωνιστών αλλά γλύτωσαν το ξύλο.
Θυμηθείτε και τις αντισυγκεντρώσεις. Αναρίθμητες κομματικές εκδηλώσεις κατέληξαν με επεισοδιακό τρόπο επειδή κάποιοι είτε μαζεύονταν απέξω και φώναζαν και απειλούσαν είτε μπούκαραν στις αίθουσες και δεν επέτρεπαν σε πολιτικούς και φίλους τους να συνομιλήσουν.

Θυμηθείτε τι χαμός έγινε στις παρελάσεις όταν επιτέθηκαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και σε πολλούς βουλευτές, όπως τον Χρήστο Μαγκούφη που γρονθοκοπήθηκε στα Τρίκαλα. 

Θυμηθείτε τι συνέβη ακόμη και με τον Γιώργο Νταλάρα και τους μουσικούς του, οι οποίοι δέχθηκαν  κάθε λογής αντικείμενα επειδή έκαναν... συναυλίες. Σε κάποιους αυτό δεν άρεσε και με το έτσι θέλω, έμπαιναν στον χώρο και πέταγαν γιαούρτια, ενώ επιχείρησαν να επιτεθούν στον ίδιο τον τραγουδιστή, που τους αντιμετώπισε με μεγάλη ψυχραιμία.

Όλοι όσοι έκαναν τέτοιες ενέργειες θεωρούσαν εαυτούς αγωνιστές και πίστευαν ότι οι πράξεις τους αποτελούσαν γροθιά στο κατεστημένο. Θυμάμαι ότι σε ένα περιστατικό, κάποιοι εισέβαλαν σε ένα ζαχαροπλαστείο όπου βρισκόταν ο Γεωργιάδης με τη σύζυγό του και του πέταξαν γιαούρτια. Ήταν τόσο περήφανοι για την πράξη τους, που την τράβηξαν σε βίντεο και την ανέβασαν στο youtube!

Ε, τόσο αυτοί όσο και όλοι οι άλλοι που πρωταγωνίστησαν σε αυτά τα γεγονότα, όχι απλώς δεν δέχθηκαν κριτική (για τις συνέπειες του νόμου ούτε κουβέντα) αλλά από την πλειοψηφία του κόσμου εισέπραξαν συγχαρητήρια! Πήραν και παράσημο! Οι συντριπτικά πολλοί χειροκρότησαν τους προπηλακισμούς, έλεγαν «καλά να πάθει ο ένας», «καλά να πάθει ο άλλος». Τους χάρηκαν! Ποιος εναντιώθηκε; Ο αντίλογος υπήρξε σχεδόν μηδενικός. Ακόμη και τα κόμματα καταδίκαζαν με μισόλογα, δηλαδή στην ουσία έκλειναν το μάτι στους... ακτιβιστές.

Από κοντά και τα ΜΜΕ και διάφοροι σταρ όπως ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος μόνο που δεν πανηγύριζε για τις επιθέσεις στον... πλούσιο και μνημονιακό Νταλάρα, την ίδια στιγμή που -για την ίδια περίπτωση- δεν βρέθηκαν περισσότεροι από πέντε, δέκα άνθρωποι, ακόμη και καλλιτέχνες, να υπερασπιστούν το θύμα.
Χθες, όμως, όλοι καταδίκαζαν! Κρίνοντας, προφανώς, με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Μόνο που τώρα είναι αργά. Τώρα η βία νομιμοποιήθηκε ως τρόπος αντίδρασης. Αυτό το πράγμα, που το κράτος δεν τόλμησε να τιμωρήσει (υπάρχει έστω και ένας που να υπέστη κυρώσεις;) εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο. Το συνηθίσαμε, το αποδεχθήκαμε, υπάρχουν και σχετικά γκάλοπ, τα οποία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έγινε η καθημερινότητά μας. Θυμηθείτε, απλώς, τις έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν όταν η Πολιτεία αποφάσισε να λάβει μέτρα στις τελευταίες παρελάσεις μόνο και μόνο για να εξασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή τους. Ο κόσμος τα απέρριψε και φώναξε γιατί πολύ απλά του στέρησαν το δικαίωμα στο ξύλο! Ήθελε να ξεδώσει. Στην Αθήνα το γλυτώσαμε, αλλού πάλι όχι...

Βία υπάρχει στον δρόμο, στα γήπεδα, στα Πανεπιστήμια, παντού. Ακόμη και στον διάλογο αφού αυτός που διαφωνεί με την άποψή μας είναι στην καλύτερη περίπτωση βολεμένος και παπαγαλάκι και στη χειρότερη ανθέλληνας, δωσίλογος και προδότης! Το να έχει απλώς άλλη άποψη, δεν παίζει! Σκεφτείτε (υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα, βέβαια) τον διάλογο Κανέλλη - Κασιδιάρη πριν από το επεισόδιο...

Το κλίμα αυτό, λοιπόν, ήταν προφανές ότι θα ενίσχυε τα άκρα. Πού είναι το παράδοξο; Η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, που τόσο καιρό κυνηγάει και χτυπάει μετανάστες (ακόμη και εδώ υπάρχει σημαντικό ποσοστό που επιδοκιμάζει), αξιοποίησε όχι μόνο την οικονομική κρίση αλλά και την κρίση αξιών και τη νάρκωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών και εισήλθε θριαμβευτικά στη Βουλή με εντολή να... δείρει! Ε, αυτό έκανε χθες ο εκπρόσωπός της, αντιγράφοντας στην ουσία τους... αντιστασιακούς των τελευταίων ετών. Μόνο που αυτός το έκανε live και απέναντι σε δύο γυναίκες, για αυτό προκάλεσε σοκ. «Εμείς τον ψηφίσαμε για να τους δέρνει στη Βουλή, αυτός τους δέρνει και στην τηλεόραση. Μπράβο του». «Μπράβο, Ηλία. Άλλοι 299 έμειναν», ήταν δύο ενδεικτικά σχόλια που διάβασα χθες υπέρ του.

Από τις απειλές, τα συνθήματα για κρεμάλες, τα γιαούρτια, περάσαμε στις σωματικές επιθέσεις, στους τραυματισμούς, στις αντισυγκεντρώσεις και πλέον από χθες όλο αυτό που ζούμε, μεταφέρθηκε στην τηλεόραση. Αμφιβάλλει κανένας ότι το επόμενο βήμα θα είναι να δούμε βία και εντός της Βουλής;

(Διαβάστε και αυτό)

Ευχαριστούμε κ. Κασιδιάρη...

Ο Ηλίας Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής προσέφερε σήμερα πολύτιμες υπηρεσίες στη Δημοκρατία μας. Το περιστατικό με την επίθεση στη Λιάνα Κανέλλη και στη Ρένα Δούρου (που σίγουρα έχετε πληροφορηθεί) θα ξυπνήσει πολλούς ανθρώπους και σε δέκα ημέρες από τώρα θα επαναφέρει τους νεοναζιστές στη λήθη. 

Αυτό ελπίζω τουλάχιστον...

Βοηθάμε να σωθεί η ζωή 20χρονης Σουδανής που έχει καταδικαστεί σε θάνατο με λιθοβολισμό

Πριν από λίγες ημέρες ο Πιγκουίνος έγραφε για την καταδίκη σε θάνατο δια λιθοβολισμού της 20χρονης Σουδανής Ιντισάρ Σαρίφ Αμπντάλα, που βρέθηκε ένοχη για μοιχεία.

Η Διεθνής Αμνηστία έχει αναλάβει δράση προκειμένου να αποτρέψει την εκτέλεση και να σώσει τη ζωή της. Στο πλαίσιο αυτό καλεί όσους θέλουν, να  στείλουν έκκληση στον Πρόεδρο της χώρας, ως τις 6 Ιουλίου.

Η έκκληση καθώς και περισσότερες λεπτομέρειες για την υπόθεση, εδώ.

23 χρόνια από τη σφαγή στην Τιέν Αν Μεν...

Καλή επιτυχία, Ελλάδα!

Σε ρυθμούς Euro μπαίνει ο Πιγκουίνος καθώς την Παρασκευή αρχίζει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και η Εθνική μας στην πρεμιέρα θα παίξει με την Πολωνία. 

Καλή επιτυχία, Ελλάδα!

Καταδίκη γυναίκας σε θάνατο δια λιθοβολισμού λόγω μοιχείας στο Σουδάν

Σε θάνατο δια λιθοβολισμού για μοιχεία καταδικάστηκε στο Σουδάν μια γυναίκα που, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, πιστεύεται ότι είναι περίπου 20 ετών -αν και κάποιοι ισχυρίζονται πως μπορεί να είναι κάτω των 18 ετών. Η γυναίκα, που ονομάζεται Ιντισάρ Σαρίφ Αμπντάλα, καταδικάστηκε από ισλαμικό διαστήριο της πόλης Ομπάντα την 22α Απριλίου, χωρίς, ωστόσο, να έχει μέχρι στιγμής καθοριστεί η ημερομηνία εκτέλεσης της εσχάτης των ποινών.

Τα μαστιγώματα είναι μια από τις ποινές που είθισται να επιβάλλονται στο Σουδάν για εγκλήματα όπως η κατανάλωση αλκοόλ και η μοιχεία. Οι καταδίκες σε θάνατο δια λιθοβολισμού είναι σπάνιες, αλλά δεν λείπουν.

Μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων, όπως το Human Rights Watch, καταδίκασαν την απόφαση, τονίζοντας ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγείρει φόβους πως το Σουδάν ενδέχεται να εφαρμόσει πολύ πιο αυστηρά τη σαρία, τον ισλαμικό νόμο, μετά την απόσχιση του μη-μουσουλμανικού Νότιου Σουδάν πέρυσι.

Δυο δικηγόροι που έχουν αναλάβει την υπόθεση αλλά δεν θέλησαν να κατονομαστούν είπαν πως κατέθεσαν έφεση, ενώ κατήγγηλαν πως η Αμπντάλα υφίσταται μεγάλη ψυχολογική πίεση. Η γυναίκα, είπαν, κρατείται αλυσοδεμένη σε φυλακή κοντά στην πρωτεύουσα Χαρτούμ μαζί με ένα βρέφος.

Η Αμπντάλα φέρεται ότι είναι αναλφάβητη και δεν είχε δικηγόρο ούτε μεταφραστή που να της εξηγεί τι συνέβαινε στο δικαστήριο όπου δικαζόταν, παρά το γεγονός ότι τα αραβικά δεν είναι η μητρική της γλώσσα, επισήμαναν οι δικηγόροι και ακτιβιστές. «Έχει άμεση ανάγκη να την δει ψυχολόγος διότι μοιάζει να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ από τις κοινωνικές και οικογενειακές πιέσεις που αντιμετωπίζει», είπε ο ένας από τους δικηγόρους.

 «Η περίπτωση της Αμπντάλα είναι χαρακτηριστική του πόσο αποτυχημένο είναι το δικαστικό σύστημα του Σουδάν», τονίζει ο Ζαν Μπατίστ Γκαλοπίν, του σουδανέζικου γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας. Και καταλήγει: «δικάστηκε χωρίς να έχει πρόσβαση σε δικηγόρο ή μεταφραστή, καταδικάστηκε με βάση μόνο μια μαρτυρία και κρατήθηκε μακριά από τον 4χρονο γιο της χωρίς λόγο». 

(από το σάιτ του Βήματος)