Κλαίει απόψε η γειτονιά…

Ο Πιγκουίνος φιλοξενεί με χαρά το ακόλουθο κείμενο του δημοσιογράφου Νίκου Σαρίδη, ο οποίος μοιράζεται μαζί μας στιγμές της ζωής του Δημήτρη Μητροπάνου, όπως εκείνος τις γνώρισε από... πρώτο χέρι, λόγω της στενής φιλίας της οικογένειάς του μαζί του.
«Τον Δημήτρη Μητροπάνο δεν τον ήξερα προσωπικά, όμως με κάποιο τρόπο μεγάλωσα μαζί του… Τον «έβαλε στο σπίτι μας» η μαμά μου. Τρικαλινή επίσης. Μεγαλύτερή του, αλλά όχι και... μαμά του, στην ηλικία. Τον γνώρισε τα νεανικά της χρόνια. Αμφότεροι παιδιά αριστερών, αλλά η ειρωνεία είναι ότι συγχρωτίσθηκαν –τον πρώτο καιρό μετά τον Εμφύλιο- στο σπίτι του θείου της μαμάς μου, «καπετάνιου» δεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης στο νομό Τρικάλων! Ευτυχώς, τα μίση των μεγάλων άφησαν εκτός τα πιτσιρίκια (τους). Και σ’ εκείνο το σπίτι, στο συνοικισμό της Αγίας Μονής στα Τρίκαλα, ο Μητροπάνος έχτισε μία σχέση ζωής με την οικογένεια των ιδιοκτητών. Με τον Βασίλη, τον ξάδερφο της μαμάς μου έγιναν κολλητοί μέχρι τη μέρα που ο Μητροπάνος "έφυγε". Πολύ αργότερα θα βάφτιζε και το γιο της αδελφής του Βασίλη, τον ξάδερφό μου τον Άγγελο.

Από τη μαμά μου έμαθα για τον πατέρα του Μητροπάνου που είχε φύγει πολιτικός πρόσφυγας και είχαν χάσει τα ίχνη του… Για το ότι ο Δημήτρης τον γνώρισε όταν επαναπατρίσθηκε… Με τ’ απαραίτητα ντεσού της κάθε ιστορίας βέβαια… Για τη μητέρα του, την Τασία, για τον αγώνα της να μεγαλώσει τον Δημήτρη και την αδερφή του…
Και στη δεκαετία του ’70, κάθε φορά που έβγαινε στην ασπρόμαυρη οθόνη ο Μητροπάνος, η μαμά μου τον έβλεπε με θαυμασμό; Μπα… μάλλον νοσταλγία για το παρελθόν. Και τον λυπόταν! «Α, ρε Δημήτρη, καράφλιασες…»! Και «μάλωναν» με τον συχωρεμένο τον μπαμπά μου. Που ως «κολλημένος» με τον Καζαντζίδη, θεωρούσε όλους τους άλλους απλές οδοντόκρεμες. Επιπρόσθετα, τον «χαλούσε» (τον μπαμπά μου) ότι ο Μητροπάνος είχε πάρει για γυναίκα –στον πρώτο του γάμο- την κόρη του υπουργού Δημοσίας Τάξης στη μεταπολίτευση, του Σταμάτη. Όχι τη… Βίκυ Σταμάτη, αυτή την πήρε ο Τσοχατζόπουλος! Κάτι σαν έγκλημα καθοσιώσεως για γιο κομμουνιστή… Άλλες εποχές, άλλα μυαλά…
Θα μπορούσα ν’ αναφέρω κι άλλες… ανατριχιαστικές –από τις πολλές σκόρπιες- λεπτομέρειες της «γνωριμίας» μου με τον Μητροπάνο. Όπως την εξιστόρηση της θείας μου, πέρυσι που ταξιδεύαμε μαζί στην εθνική οδό. Όταν, λέει, τα παλιά τα χρόνια ο Μητροπάνος πήγαινε σπίτι της –στο Μαρούσι- για να φάνε με τον κολλητό του κι αδερφό της, εργένηδες τότε και οι δύο και μάλλον όχι «πιασμένοι» οικονομικά… Ντρεπόταν να ζητήσει περίσσευμα όταν δεν χόρταινε και από ευγένεια αρνιόταν την πρώτη φορά όταν τον ρωτούσε η θεία αν ήθελε κι άλλο. Περίμενε να τον πιέσουν δεύτερη και τρίτη φορά ώστε να… καμφθεί! Και μια φορά ο κολλητός του τού είπε το μυστικό, ότι η αδελφή του μία φορά ρωτάει, μην περιμένει δεύτερη!
Η μαμά μου δεν έτυχε ποτέ ν’ ακούσει live σε κάποιο κέντρο τον Μητροπάνο. Εγώ έτυχε να τον ακούσω. Αλλά δεν συστηθήκαμε ποτέ. Δεν άκουσε ποτέ τη φωνή μου. Άκουσα, όμως, εγώ τη δική του. Και είμαι ευτυχής που την άκουσα, ευτυχής που την ακούω και τώρα από κάποιο ράδιο, ευτυχής που θα την ακούω μέχρι… ο χάρος να βγει παγανιά και στη δική μου γειτονιά».