Πριν ήταν μάγκας, μεγάλος, σπουδαίος. Από χθες το μεσημέρι έγινε προδότης, δωσίλογος, κλέφτης και... «θα φτύσουμε και στον τάφο σου», όπως βλέπετε να γράφει και η αγνή... δημοκράτισσα στη σελίδα του στο facebook.
Από χθες ο Πύρρος Δήμας αποτελεί την πέτρα του σκανδάλου παρότι δεν σκανδάλισε ποτέ. Δεν προκάλεσε, δεν ενόχλησε. Αντίθετα, εδώ και δεκαετίες αποτελεί (αποτελούσε μάλλον) πρότυπο για όλους τους Έλληνες και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός.
Στην Ελλάδα, που θεωρούμε πως μπορούμε να χτυπάμε όποιον δεν μας αρέσει, έτσι είναι: άμα κάνεις κάτι που δεν αρέσει στον καλό, εργατικό, υπερόχο και προπάντων αναμάρτητο λαό, είσαι προδότης, μισέλληνας, δωσίλογος. Αν τολμήσεις να ψελλίσεις κάτι ενοχλητικό, κάτι που δεν αρέσει στους... αγανακτισμένους δημοκράτες τότε ή δεν είσαι Έλληνας/Ελληνίδα (όπως είπε και ο... τεράστιος Γιάννης Ζουγανέλης για τη Νανά Μούσχουρη) ή θα τα φας τα γιαούρτια σου και όχι μόνο (κύριε Νταλάρα - βλέπεις, εσένα δεν σου την έπεσαν οι Χρυσαυγίτες για να σε στηρίξουμε αλλά «επαναστάτες» που μπορεί να έκαναν τα ίδια ή και χειρότερα σε σύγκριση με όσα υπέστη ο Ευθυμίου, αλλά αυτούς δεν μας παίρνει να τους ακουμπάμε...).
Από τη μία ζητάμε να μπουν στην πολιτική νέα και άφθαρτα πρόσωπα (θα ήταν πολύ κακό να είχαμε στη Βουλή 300 σαν τον Δήμα ε;) αλλά αν δεν κάνουν αυτό που εμείς θεωρούμε σωστό και αν δεν είναι με τους δικούς μας, τότε ας πάνε στον αγύριστο.
Σίγουρα, ο Δήμας γνώριζε από πριν τις ακραίες -φραστικές προς το παρόν- αντιδράσεις αλλά πήρε τη απόφαση να εκτεθεί τη στιγμή που όλοι βρίζουν τους πολιτικούς και τους κυνηγάνε όπου τους πετύχουν. Αυτό κάτι δείχνει. Θα μπορούσε να καθίσει στην ησυχία του, να απολαμβάνει τη δημοφιλία του και την αγάπη του κόσμου και να πετάει ενίοτε και κανένα αντιμνημονιακό συνθηματάκι για να γίνεται ακόμη περισσότερο αρεστός.
Είμαι σίγουρος ότι κατεβαίνει στις εκλογές, όπως και πολλοί άλλοι, γιατί θέλει να βοηθήσει τη χώρα, την οποία έχει δοξάσει όσο ελάχιστοι τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω να αντέξει και να του δοθεί η ευκαιρία να τα καταφέρει. Και αυτός και όλοι όσοι βλέπω να απαξιώνονται (από πολίτες με... επίπεδο) το τελευταίο διάστημα επειδή δεν ανήκουν στον καθαρά πολιτικό χώρο, όπως π.χ. ο Τατσόπουλος, ο Χαϊκάλης, ο Κοντογιαννίδης, ο Μαμουζέλος, ο Κύρτσος, η Μπάρμπα, ο Χαραλαμπίδης, που από πολλούς θεωρούνται άνθρωποι «δεύτερης κατηγορίας».
Αν και η πεποίθησή μου ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται, παραμένει ακλόνητη.
Αν και η πεποίθησή μου ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται, παραμένει ακλόνητη.
5 σχόλια:
Πρέπει πρώτα να σε γοητεύσει κάποιος, ώστε να σε απο-γοητεύσει στην πορεία. Προσωπικά δεν ανήκω τους γοητευμένους από τον Δήμα και τον... Σγουρό. Ποτέ δεν προσκύνησα το icon του Δήμα, ούτε τη σοβιετικού τύπου αθλητική εποχή, των μεταλλίων με κάθε κάθε τρόπο. Την εποχή των αθρόων ελληνοποιήσεων (οποία ειρωνεία! ο Χρυσοβορίδης ζητεί τώρα αυστ...ηρά κριτήρια για την ελληνική υπηκοότητα στους ξένους!...), των φτεροπόδαρων λευκών, των dream teams της άρσης βαρών κλπ. Των «υπερανθρώπων» που ξαφνικά, μετά το 2004 και όλως παραδόξως, έπαψε να γεννά η Ελλάδα. Στέρεψαν ξαφνικά οι ταλεντάρες... Τα παιδάκια των 10 ετών δεν τον θυμούνται τον Δήμα, οπότε αυτόγραφα... τέλος! Αναγκαία η στροφή, λοιπόν. Κι έτσι, ο αργόμισθος αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων θα μιλάει αύριο για τον... αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα! Και αν σταδιοδρομήσει και ως βουλευτής «το λιοντάρι της Χειμάρρας» (εξασφαλισμένη η πρώτη κοινοβουλευτική θητεία), θα κατοχυρώσει και δεύτερη σύνταξη από το Δημόσιο! Σιγά την τόλμη _που επικαλείται- δηλαδή... Για να είμαστε ειλικρινείς, είτε με αυτόν είτε με κάποιον άλλον στη λίστα Επικρατείας, ΠΑΣΟΚ δεν θα ψήφιζα. Ωστόσο, εάν είχε παρέμβει τόσο καιρό στα πράγματα, έστω με δέκα λέξεις, έστω υπέρ του Μνημονίου, υπέρ... κάτι ή εναντίον σε κάτι, θα μπορούσα να δεχτώ ως γνήσια πολιτική την κάθοδό του στις εκλογές. Και πάλι, φυσικά, δεν θα τον ψήφιζα. Αυτά όσον αφορά στην προσωπική μου θέση για τον Δήμα.
Η "ομογενοποίηση" των υποκειμένων και των αντικειμένων σε κάθε δυναμική ή ''δυναμική'' περίπτωση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής είναι ένα άλλο θέμα. Το έχουμε εξαντλήσει για τους Νταλάρες...
Η "ομογενοποίηση" Τατσόπουλου, Κύρτσου με Μπάρμπα π.χ., επίσης στογγυλεύει -φαντάζομαι όχι εσκεμμένα- το θέμα.
Το δικαίωμα στην απαρέσκεια είναι αναφαίρετο. Το πώς το ασκεί ο καθένας είναι θέμα αισθητικής... Πάντως, η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι εξοργισμένο με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, οπότε λογικό να κυριαρχούν οι θερμοκέφαλες φωνές της συντριπτικής πλειοψηφίας. Κι επειδή έχεις... κατηγορηθεί για επιλεκτική ευαισθησία, δεν σε ενόχλησε ως λεκτική βία εκείνος της ΝΔ στην Πάτρα, που είπε ''στα αρχ@@@ μου οι αυτοκτονίες...»;
Η κουβέντα για τα όρια στο διαδίκτυο είναι, επίσης, μια άλλη κουβέντα.
Κανένας δεν προσκύνησε τον Δήμα αλλά με τις σημαντικές αθλητικές επιτυχίες του υπήρξε, ως προχθές, δημοφιλής.
Ήταν, βέβαια, άνθρωπος που εργάστηκε πολύ σκληρά και αρχικά υπό αντίξοες συνθήκες για να φτάσει ψηλά. Οφείλεις, λοιπόν, να του αναγνωρίσεις ότι ήταν κάποιος που διακρίθηκε στον τομέα του. Όπως διακρίνεται ένας τραγουδιστής, ένας ηθοποιός κλπ. Αυτό, από την άλλη, βέβαια δεν σημαίνει ότι ο καθένας εξ αυτών οφείλει να ανταποκρίνεται στο πρότυπο που εμείς έχουμε δημιουργήσει –συνήθως αυθαίρετα- για εκείνους και να δρουν αναλόγως.
Από εκεί και πέρα, όσοι ξέρουν τον Δήμα, τον περιγράφουν με τα καλύτερα λόγια ως χαρακτήρα, ως άνθρωπο (π.χ. δες άρθρο Παπαδογιάννη στο gazeta).
Σε ό,τι αφορά την κάθοδό του στη πολιτική, δεν έχει να κάνει με τα αυτόγραφα στα παιδάκια των δέκα ετών, που πάντως τον ξέρουν, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες. Ούτε με τα λεφτά που θα βγάζει ως βουλευτής. Είμαι σίγουρος πως το αντιλαμβάνεσαι.
Πιστεύεις ότι ο Δήμας δεν έχει ήδη λεφτά; Ή δεν θα μπορούσε να βγάλει χωρίς να κουράζεται; Πχ. μια διαφήμιση την πενταετία να έκανε, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει καν.
Η τόλμη που επικαλείται –και το βάσανο για το οποίο κάνεις λόγο σε φιλικό μπλογκ- έχει να κάνει με την αντιμετώπιση που θα υφίσταται από εδώ και πέρα.
Το γεγονός ότι από εκεί που τον είχαν όλοι, έστω οι περισσότεροι, ως πρότυπο, τώρα θα του γράφουν ότι θα φτύσουν στον τάφο του, το γνώριζε όταν έπαιρνε την απόφαση.
Ακόμη και αν διαφωνείς με την επιλογή του, ακόμη και αν δεν θεωρείς γνήσια την κάθοδό του, δεν το καταλαβαίνεις ότι θέλει τόλμη για να πας κόντρα στο ρεύμα; Και ειδικά σε τέτοιο ρεύμα, που στραπατσάρει τα πάντα στο πέρασμά του και βρίζει έναν άνθρωπο επειδή έβαλε υποψηφιότητα.
(εγώ, πχ., κώλωσα να σου απαντήσω στο σχόλιο για την Κόκκινη πλατεία επειδή όταν το είδα, είχε 25 λάικ και σκέφτηκα τι θα είχα να διαβάσω αν έλεγα κάτι διαφορετικό!)
Το στρογγύλεμα των προσώπων το πήρα από αγανακτισμένο σχόλιο στο Βήμα, που τους έβαζε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Απλώς, σε αντίθεση με σένα, προφανώς, πιστεύω ότι και η Μπάρμπα, όπως και όλοι οι άλλοι, θα μπορούσε να έχει καλές ιδέες και να προσφέρει.
Επί τη ευκαιρία, μου είναι συμπαθείς και ο Τατσόπουλος και ο Κύρτσος. Τουλάχιστον ξέρουν να μιλάνε (αν και ο δικός σου κάπου το παρακάνει με τους νεκρούς Καμμένους κλπ).
Αυτόν στην Πάτρα, τέλος, δεν τον πήρα χαμπάρι.
Να μας πει ο Πηλαδάκης για τον Δήμα, που κάποτε ήταν (πισω)κολλητός φίλος του, μαζί με τον Ρέμο.
Άλλη μια καίρια παρέμβαση!
Το τηλέφωνο του Πηλαδάκη το έχεις. Πάρτον και κάνε την ερώτηση, αν γίνεται χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις και πες μας τι σου απάντησε.
1) δεν αμφισβήτησα τη δημοφιλία του. Συναλλαγή είναι. Παίρνει τη δημοφιλία το ΠΑΣΟΚ και του δίνει σούπερ μισθό και... λεζάντα (δεν είναι κατά των διαφημίσεων ο Δήμας, το γιατί δεν κάνει πια σποτ, αυτός το ξέρει, αν έχει προτάσεις σε τέτοια εποχή...). Αμφιβάλλω λοιπόν ότι το κάνει από... πόνο για την πατρίδα. Επαναλαμβάνω ότι δεν μου αρέσουν οι αλεξιπτωτιστές, αν μου είχε αποδείξει -όπως η "ομόσταυλή του" Βερούλη π.χ., την οποία δεν λατρεύω, κάθε άλλο- ότι είχε μια πολιτική ανησυχία, ένα... κάτι για την πολιτική, θα το θεωρούσα φυσιολογική εξέλιξη. Τα περί θυσιών, ότι μπαίνει στην πολιτική την ώρα που άλλοι την κοπανάνε, τ' ακούω βερεσέ.
2) Δεν είπα ότι είναι κακός αρσιβαρίστας ή ότι δεν ίδρωσε για να πετύχει.
3) Για τον χαρακτήρα του, δεν τον ξέρεις προσωπικά, δεν τον ξέρω, επικαλείσαι έναν Παπαδογιάννη, μπορώ να επικαλεστώ έναν... Ματσαμπλόκο ή κάποιον άλλον. Κι εντάξει, άσε την ιδιωτική του ζωή... Υπάρχουν υπόνοιες, κι εδώ μπορώ να επικαλεστώ δημοσιογράφους που τα έζησαν εκ των ένδον, ότι έχει συμμετάσχει σε εξαπατήσεις που πέρασαν στη σκιά της "εθνικής δίψας" για μετάλλια. Πάντως, ακόμη και αν είναι ο μόνος γνήσιος σε μια μια ντριμ τιμ με δύο τουλάχιστον αποδεδειγμένα εμπλεκόμενους σε ντόπα, με Αλβανούς που βαπτίζονταν εν μία νυκτί Βορειοηπειρώτες, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Δεν είναι κάποια κοινά μυστικά... Το θέμα μου είναι ο αλεξιπτωτιστής.
4) Ο Κύρτσος ήταν διευθυντής εφημερίδας, σύμβουλος Μητσοτάκη κλπ, εξ ορισμού πολιτικό ον, κακώς τον βάζουμε στο ίδιο καζάνι με τους άλλους. Ο Τατσόπουλος είναι, αναμφισβήτητα, πολιτικοποιημένος και σκεπτόμενος, είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε όχι. Το ίδιο ισχύει και ορισμένους άλλους, παρότι δεν επικροτώ τις πολιτικές τους επιλογές (Χαϊκάλης, Καφετζόπουλος, Παταβούκας π.χ.). Αλλά η Μπάρμπα είναι στην κατηγορία... Έφη Σαρρή (παλαιότερα), Γιαννάκης Παπαμιχαήλ (αν τον είδες πρόσφατα στον Πρετεντέρη, θα συμφωνήσεις μαζί μου). Το ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι είναι κατοχυρωμένο για όλους δεν σημαίνει ότι το νόμιμο είναι και πολιτικά ηθικό ή επαινετό. Φτηνή πολιτική "πορνεία" ασκούν. Αλλοι ή άλλες συνειδητά, άλλοι όχι.
Δημοσίευση σχολίου