Αφήστε τους να χαρούν τους πριγκιπικούς γάμους!

Εντάξει, να δεχθώ ότι όλοι το παράκαναν με τους πριγκιπικούς γάμους. Και οι Άγγλοι, οι οποίοι διέθεσαν περίπου 20 εκατ. στερλίνες (ποσό εξοργιστικό) μόνο και μόνο για την ασφάλεια του Λονδίνου και τα δικά μας ΜΜΕ που έδωσαν στο «θέμα» διαστάσεις πολύ πιο μεγάλες από αυτές που του αναλογούσαν (αν υποθέσουμε ότι του αναλογούσαν).

Οι γάμοι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία ευκαιρία του κόσμου να ξεφύγει για λίγο από την γκρίζα πραγματικότητα. Να δει κάτι «ωραίο», να αλλάξει -για λίγο- παραστάσεις με ένα ανάλαφρο θέμα. Κάτι σαν τη Γιουροβίζιον ένα πράγμα. Αυτός, πιστεύω, πως ήταν ο λόγος που το πράγμα ξέφυγε από το κανονικό.
Προσωπικά, πιο πολύ και από την υπερβολική προβολή των γάμων, μου έκανε εντύπωση η «πολεμική» και η κριτική κατά των ΜΜΕ, που ήταν τόσο οξεία και επιθετική. Μέχρι και το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση για το θέμα. Και καλά αυτοί είναι πάντα σε έναν δικό τους κόσμο, όμως θεωρώ ότι και εκείνοι που π.χ. κριτικάρουν τους Άγγλους για την «τρέλλα» των τελευταίων ημερών, είναι υπερβολικοί. Ξεχνούν, μεταξύ άλλων, ότι πρόκειται για μία χώρα στην οποία η μοναρχία έχει ισχυρή παράδοση. Aν υπολογίσουμε και το ότι ο κόσμος διψά να βλέπει νέα πρόσωπα και παράλληλα αναζητά νέα πρότυπα, ίσως να αντιληφθούμε ότι δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο «αυστηροί».
Κι εγώ θεωρώ αστείο το να ξενυχτάει κάποιος έξω από το αββαείο για να πιάσει καλή θέση ή το να στήνουν γιγαντοοθόνες στο Χίλτον για να δουν το γάμο. Αλλά δεν είναι κακό! Ας μη κρίνουμε τους άλλους για την τρέλα τους. Ο καθένας μας κουβαλάει μία τρέλλα. Άλλος περιμένει ώρες στην ουρά -ακόμη και στη βροχή- για να εξασφαλίσει εισιτήριο και να δει την ομάδα του να παίζει ένα σημαντικό ματς, άλλος κάνει ταξίδι από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη για να ακούσει τον Σφακιανάκη, άλλος μπορεί να πάει να δει μία ταινία άπειρες φορές γιατί είναι η αγαπημένη του, άλλος να δώσει μία περιουσία για να πάρει π.χ. ένα πιάτο στο οποίο έφαγε ο... Κέννεντυ κλπ.
Πιθανότατα για κάποιους όλα τα παραπάνω να είναι τρελλά και γελοία αλλά εμένα μου αρέσει που υπάρχουν γιατί κάνουν πιο νόστιμη τη ζωή. Και φυσικά, δεν μου πέφτει λόγος για να κρίνω ή πολύ περισσότερο για να κατακρίνω τον άλλον, ο οποίος κάνει αυτό που του αρέσει ακόμη και αν συγκεντρώνει επικριτικά σχόλια.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους Άγγλους -και όποιους άλλους- να έχουν τις παραξενιές τους με τους γάμους και ας μη σπεύδουμε να τους κοροϊδεύουμε και να τους ειρωνευόμαστε.
Α, και να ζήσουν τα παιδιά...