Είναι γνωστό (δυστυχώς) ότι οι τελευταίες ώρες των δικτατόρων στην εξουσία είναι και οι πιο σκληρές για κάθε λαό που δίνει τη μάχη προκειμένου να απαλλαγεί από την τυραννία τους και να κερδίσει την ελευθερία του.Ο κανόνας επιβεβαιώνεται αυτές τις ημέρες στη Λιβύη όπου ο Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος κυβερνά από το 1969, αιματοκυλά τη χώρα του στην απέλπιδα προσπάθειά του να κρατήσει τα αξιώματά του.
Σήμερα έγινε γνωστό ότι οι άντρες του εκτέλεσαν 130 στρατιώτες που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών. Η φρίκη σε όλο της το μεγαλείο.
Αλλά, οι ώρες του είναι μετρημένες. Κουράγιο στο λαό της Λιβύης, μακάρι να περάσει αυτές τις δύσκολες στιγμές. Σε λίγο θα πανηγυρίζει. Κι εμείς μαζί του!
(Συγνώμη για τη σκληρή φωτογραφία των εκτελεσμένων στρατιωτών. Αλλά νομίζω ότι περιγράφει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αγριότητα του Καντάφι και όσο κι αν ενδεχομένως σοκάρει, δείχνει την ωμή αλήθεια...).
4 σχόλια:
Πρόσεχε τι γράφεις! Ο Καντάφι ήταν από τους πιο στενούς φίλους του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος είχε υποστηρίξει δημόσια ότι το καθεστώς της Λιβύης «δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων».
Ίσως αυτό που σκέπτομαι να είναι μια μεγάλη ανοησία άλλα φοβάμαι ότι η δημοκρατία που γεννιέται μετά από τέτοια καθεστώτα έχει γυάλινα πόδια.
EgoEtsiToVlepo, έχεις απόλυτο δίκιο. Τα δύσκολα αρχίζουν μετά. Ας ελπίσουμε πως σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα θα πάνε κατ' ευχήν και πως θα αφήσουν το λαό της Λιβύης να πάρει τις δικές του αποφάσεις.
Για τον Ανδρέα και τη στήριξη που παρείχε τόσα χρόνια στο καθεστώς δεν είδα σχόλιο. Να μην ξεχνάμε ότι και ο Giorgakis πήγε πέρυσι στη Λιβύη και ζήτησε οικονομική βοήθεια από τον οικογενειακό φίλο Μουαμάρ.
Δημοσίευση σχολίου