Σαφώς καθυστερημένα τα αντανακλαστικά του Πιγκουίνου, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αναδημοσιεύσει ένα άρθρο του Νίκου Συρίγου από το sportnet, για την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε ο βουλευτής Κωστής Χατζηδάκης στην τελευταία μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα.
«Όσο αντιπαθής και αν σου είναι κάποιος, όσο ένοχος, όσο σεσημασμένος και αν είναι, όταν η… δικαιοσύνη αποδίδεται με το ξύλο, παύει να είναι δικαιοσύνη. Η εικόνα του αιμόφυρτου Χατζηδάκη να σώζεται από το μαινόμενο πλήθος, δεν τιμάει κανέναν. Ούτε αυτούς που τον χτύπησαν αλλά φυσικά ούτε και το πολιτικό σύστημα, που κατάντησε τόσο… εμετικό για την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία φτάνει στο σημείο να ορμάει πάνω σε έναν άνθρωπο θεωρώντας πως αυτός συμβολίζει 'αυτούς που μας κόψαν τα λεφτά', 'που μας έβγαλαν στο δρόμο', 'που μας τρώνε τα σωθικά μας', που, που, που…
Το αν οι πολιτικοί μας είναι αλαζόνες και λαμόγια, αποδεικνύεται από την πορεία τούτης εδώ της χώρας. Παράλληλα, όμως, αυτοί οι πολιτικοί είναι μέρος μιας κοινωνίας, στην οποία ανήκουν αυτοί, εμείς, ο Χατζηδάκης και ο τύπος που τον βάρεσε. Με δυο λόγια, αδέρφια, στην Ελλάδα θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε τους πολιτικούς, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους οικοδόμους και τους δημοσιογράφους βεβαίως-βεβαίως που μας αξίζουν…
Τουλάχιστον, οι τελευταίες γενιές… Αυτές που μεγάλωσαν με το δόγμα 'μεγάλο σπίτι-καλό αυτοκίνητο-ωραία γκόμενα'. Αυτές που ψήφιζαν, όποιον έκανε τα στραβά μάτια στις λαμογιές τους, έβαζε το παιδί τους στο δημόσιο ή ακόμη χειρότερα θεωρούσε ηθικό το νόμιμο…
Αυτές τις γενιές που οποιοσδήποτε μιλούσε για πολιτική, ηθικές αξίες για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, πατρίδα κτλ, έπαιρνε την ταμπέλα του γραφικού και γύριζε σαν τον 'Τέντι Μπόι' στο Νόμο 4.000…
Αυτές οι γενιές αυτόν τον Χατζηδάκη έμαθαν… Οι παλιότεροι, οι γραφικοί, ήξεραν τον άλλον… Τον καλό, τον Μάνο…».
«Όσο αντιπαθής και αν σου είναι κάποιος, όσο ένοχος, όσο σεσημασμένος και αν είναι, όταν η… δικαιοσύνη αποδίδεται με το ξύλο, παύει να είναι δικαιοσύνη. Η εικόνα του αιμόφυρτου Χατζηδάκη να σώζεται από το μαινόμενο πλήθος, δεν τιμάει κανέναν. Ούτε αυτούς που τον χτύπησαν αλλά φυσικά ούτε και το πολιτικό σύστημα, που κατάντησε τόσο… εμετικό για την πλειοψηφία του κόσμου, η οποία φτάνει στο σημείο να ορμάει πάνω σε έναν άνθρωπο θεωρώντας πως αυτός συμβολίζει 'αυτούς που μας κόψαν τα λεφτά', 'που μας έβγαλαν στο δρόμο', 'που μας τρώνε τα σωθικά μας', που, που, που…
Το αν οι πολιτικοί μας είναι αλαζόνες και λαμόγια, αποδεικνύεται από την πορεία τούτης εδώ της χώρας. Παράλληλα, όμως, αυτοί οι πολιτικοί είναι μέρος μιας κοινωνίας, στην οποία ανήκουν αυτοί, εμείς, ο Χατζηδάκης και ο τύπος που τον βάρεσε. Με δυο λόγια, αδέρφια, στην Ελλάδα θέλουμε δεν θέλουμε, έχουμε τους πολιτικούς, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους οικοδόμους και τους δημοσιογράφους βεβαίως-βεβαίως που μας αξίζουν…
Τουλάχιστον, οι τελευταίες γενιές… Αυτές που μεγάλωσαν με το δόγμα 'μεγάλο σπίτι-καλό αυτοκίνητο-ωραία γκόμενα'. Αυτές που ψήφιζαν, όποιον έκανε τα στραβά μάτια στις λαμογιές τους, έβαζε το παιδί τους στο δημόσιο ή ακόμη χειρότερα θεωρούσε ηθικό το νόμιμο…
Αυτές τις γενιές που οποιοσδήποτε μιλούσε για πολιτική, ηθικές αξίες για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, πατρίδα κτλ, έπαιρνε την ταμπέλα του γραφικού και γύριζε σαν τον 'Τέντι Μπόι' στο Νόμο 4.000…
Αυτές οι γενιές αυτόν τον Χατζηδάκη έμαθαν… Οι παλιότεροι, οι γραφικοί, ήξεραν τον άλλον… Τον καλό, τον Μάνο…».
2 σχόλια:
Τι να πω… είμαι τόσο μπερδεμένη.
Στην αρχή, κοιτάζοντας όλες τις φωτογραφίες του Χατζηδάκη , αυτό που με σοκάρισε περισσότερο και από τα αίματα, ήταν ο τρόπος που κρατούσε το χέρι του σωματοφύλακά του.
Μετά όμως έκανα άλλες σκέψεις, άσχημες, σκληρές.
Στο πρόσωπό του, ξαφνικά είδα όλους όσους μας εξαπάτησαν και συνεχίζουν να το κάνουν.
Να σου πω και το χειρότερο?
Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ και άλλα ονόματα που θα έπρεπε να είναι στη θέση του
και ο κατάλογος, πίστεψε με, ήταν μεγάλος.
Αντί να πάνε να δείρουν κανέναν ΠΑΣΟΚτζή -απ' αυτούς που έχουν διαλύσει τη χώρα από το '81 και μετά- την πλήρωσε ο Χατζηδάκης....
Δημοσίευση σχολίου