Τι περνάνε και αυτοί στο National Geographic...

Στιγμιότυπο από γύρισμα του National Geographic, στο οποίο οι εργαζόμενοι τρέχουν για να αποφύγουν μία αρκούδα που τους έχει πάρει στο... κυνήγι!

Προαστιακός, αυτή η μάστιγα!

Στις 13.53 υποτίθεται πως αναχωρεί από τον σταθμό Λαρίσης ο προαστιακός για Ρέντη. Σήμερα, και ενώ η ώρα είχε πάει 14.00 πήγα στις πληροφορίες όπου ένας μεσήλικας με μουστάκι προσπαθούσε να λύσει sudoku... Τον ρώτησα πότε θα περάσει το τρένο για τον Πειραιά. «Σε κανά μισάωρο». Πήγα να πω κάτι αλλά ξαφνικά σηκώθηκε από τη θέση του για να πάει να χαιρετήσει δύο συναδέλφους του... Όταν επέστρεψε, τον ρώτησα γιατί δεν ενημερώνει τον κόσμο ότι το τρένο θα έχει καθυστέρηση με ανακοίνωση ή με σχετική ειδοποίηση στον πίνακα αναχωρήσεων. «Ε, θα ενημερώσω όταν θα φτάνει», είπε. «Ναι, τώρα βλέπω ότι έχετε δουλειά με τα sudoku», του είπα και έφυγα. 

Μετά από μισή ώρα και αφού το τρένο δεν ερχόταν, ξαναπήγα. Ήταν άλλος. «Σε δέκα λεπτά», μου είπε. 

Μετά από δέκα λεπτά -και καθώς δεν υπήρξε καμία ειδοποίηση στους επιβάτες που περίμεναν στο κρύο- ξαναπήγα αφού πρώτα επιχείρησα να δω τον σταθμάρχη αλλά το γραφείο του ήταν κλειδωμένο και εκείνος εξαφανισμένος. «Θα πάμε Πειραιά σήμερα, πώς το βλέπετε;», ρώτησα αυτόν στις πληροφορίες. «Τώρα μου είπε ο σταθμάρχης ότι θα βάλουν άλλο τρένο από... (δεν άκουσα) και θα έρθει σε δέκα λεπτά». Ρώτησα πού είναι ο σταθμάρχης, μου λέει «στο γραφείο του», «δεν είναι, μήπως σχόλασε;», «ε, θα βγήκε». 

 Ξαναβγήκα, ρώτησα έναν σεκιούριτι για τον σταθμάρχη, τα ίδια. Τελικά, έγραψα ένα σημείωμα, και βλέποντας το τρένο να έρχεται, το άφησα στην πόρτα του γραφείο του σταθμάρχη. 

Το τρένο έφτασε στον σταθμό στις 14.50. Δηλαδή, ένα δρομολόγιο (Χαλκίδα – Πειραιάς) που γίνεται ανά δύο ώρες, είχε μία ώρα καθυστέρηση. 

 Αργότερα, έμαθα ότι το αντίστοιχο δρομολόγιο των 10 δεν έγινε ποτέ και κανένας δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τον κόσμο (τουλάχιστον, στον σταθμό στους Αγίους Αναργύρους), που περίμενε μάταια στο κρύο!

Συζητώντας «για την Ελένη» με τους συντελεστές της παράστασης

Η προχθεσινή παράσταση «Για την Ελένη» ήταν ιδιαίτερη μιας και συνέπιπτε με την επέτειο της εκτέλεσης της σπουδαίας Ελένης Παπαδάκη από την ΟΠΛΑ, στις 21 Δεκεμβρίου 1944.

Για τον λόγο αυτό, οι συντελεστές της με επικεφαλής τον σκηνοθέτη Μάνο Καρατζογιάννη, είχαν την εξαιρετική ιδέα μετά την ολοκλήρωση της παράστασης, να οργανώσουν μία μικρή συζήτηση με τους θεατές, την οποία συντόνισε η δημοσιογράφος Πέπη Ραγκούση.
Οι πρώτοι κάθισαν στη σκηνή απέναντι στο κοινό (όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία) και άρχισαν να μιλούν για την Ελένη. Ακούστηκαν απόψεις σχετικά με την ανοχή στο διαφορετικό, θέμα άλλωστε που κυριαρχεί και στο έργο, διαβάστηκαν κείμενα που αφορούσαν την Παπαδάκη τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως θύμα των Δεκεμβριανών, έγινε αναφορά ακόμη και στον «Ριζοσπάστη», που πριν από λίγες ημέρες... στόλισε τους συντελεστές αποδίδοντάς τους πολιτικά κίνητρα στο ανέβασμα της παράστασης.

Ήταν μία πολύ όμορφη συζήτηση, μία πολύ όμορφη βραδιά.

72 χρόνια από την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη

Μετά το τέλος παράστασης, στην οποία είχε τον ρόλο της Εκάβης (έμελλε να είναι ο τελευταίος της, δεν πρόλαβε να παίξει τη Μήδεια που τόσο ήθελε), ο Άγγελος Σικελιανός τη φίλησε στο μέτωπο και στα χέρια και της είπε: «Τώρα δεν έχει πια άλλη κορυφή να ανέβεις πιο ψηλά». 

Η Ελένη Παπαδάκη, άγνωστη στους περισσότερους, υπήρξε ίσως η κορυφαία ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου, όπως προκύπτει από μαρτυρίες όσων είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν στη σκηνή. Είναι χαρακτηριστικό πως η Μαρίκα Κοτοπούλη την είδε δύο φορές μέσα σε λίγες ημέρες ως Αντιγόνη. Η Κατίνα Παξινού φρόντισε να την πολεμήσει παρασκηνιακά –έχοντας ισχυρούς συμμάχους- ώστε να κρατήσει για εκείνη τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Εθνικό Θέατρο. «Δεν φαντάζεσαι πόσο “καλλιεργημένο” είναι το έδαφος από την Κατίνα για την Κατίνα», είχε γράψει σε φίλη της. 

 Το άστρο της έσβησε σαν σήμερα, το 1944. Λίγο μετά την απελευθέρωση, ηθοποιοί που τη φθονούσαν πρωτοστάτησαν στη διαγραφή της από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Την κατηγόρησαν για «φιλογερμανική στάση» στην Κατοχή (παρότι αποδεδειγμένα είχε σώσει 32 ανθρώπους από το εκτελεστικό απόσπασμα) έπειτα από «δίκη», ανοίγοντας –ουσιαστικά- τον δρόμο για την εκτέλεσή της από... λαϊκούς αγωνιστικές. Οι τελευταίοι την καταδίκασαν σε θάνατο μετά από ανάκριση πέντε λεπτών. 

Σε αντίθεση με τους λεβέντες που τη σκότωσαν (αμέσως μετά από μία 20χρονη, έγκυο επτά μηνών, κόρη του διοικητή της ΟΥΛΕΝ), η Παπαδάκη τοποθετήθηκε –λανθασμένα- στη «λάθος πλευρά» της Ιστορίας. Για αυτό σήμερα δεν υπάρχουν θέατρα, οδοί, πλατείες κλπ. με το όνομά της. Αν ήταν αλλιώς, θα είχε περισσότερα και από τη Μελίνα. Και δικαίως. 

* Έχει ενδιαφέρον ποια ιερά τέρατα του θεάτρου, σπουδαίοι και καταξιωμένοι –πράγματι- ηθοποιοί, τη διέγραψαν από το σωματείο. Ποιοι αποτελούσαν το προεδρείο εκείνης της «εξεταστικής επιτροπής». Αξίζει το ψάξιμο. Δείτε και την ωριαία παράσταση «Για την Ελένη», θα παίζει ως τις 5 Ιανουαρίου.

Πολεμάνε το Documento με... πατατάκια!

Μετά τη συνωμοσία της Wind, τώρα ανακάλυψε και τη συνωμοσία με τα... πατατάκια. 
Όσοι αγοράζετε το documento, να ψάχνετε καλά πίσω από τα Ruffles και τα Lays -με ρίγανη κυρίως- όπου τα κρύβουν οι αντιδραστικοί περιπτεράδες γιατί δεν σας θέλουν ενημερωμένους.

Το ΚΚΕ καταγγέλει τον Στάλιν;

«Ιστορικά η πολιτική κατευνασμού κι ανοχής απέναντι στο ναζισμό, συνέβαλε στο δυνάμωμά του», αναφέρει το ΚΚΕ, καταγγέλοντας -προφανώς- και τον Στάλιν που είχε υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με τον Χίτλερ μία εβδομάδα πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!..