Αφήστε τους να χαρούν τους πριγκιπικούς γάμους!

Εντάξει, να δεχθώ ότι όλοι το παράκαναν με τους πριγκιπικούς γάμους. Και οι Άγγλοι, οι οποίοι διέθεσαν περίπου 20 εκατ. στερλίνες (ποσό εξοργιστικό) μόνο και μόνο για την ασφάλεια του Λονδίνου και τα δικά μας ΜΜΕ που έδωσαν στο «θέμα» διαστάσεις πολύ πιο μεγάλες από αυτές που του αναλογούσαν (αν υποθέσουμε ότι του αναλογούσαν).

Οι γάμοι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία ευκαιρία του κόσμου να ξεφύγει για λίγο από την γκρίζα πραγματικότητα. Να δει κάτι «ωραίο», να αλλάξει -για λίγο- παραστάσεις με ένα ανάλαφρο θέμα. Κάτι σαν τη Γιουροβίζιον ένα πράγμα. Αυτός, πιστεύω, πως ήταν ο λόγος που το πράγμα ξέφυγε από το κανονικό.
Προσωπικά, πιο πολύ και από την υπερβολική προβολή των γάμων, μου έκανε εντύπωση η «πολεμική» και η κριτική κατά των ΜΜΕ, που ήταν τόσο οξεία και επιθετική. Μέχρι και το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση για το θέμα. Και καλά αυτοί είναι πάντα σε έναν δικό τους κόσμο, όμως θεωρώ ότι και εκείνοι που π.χ. κριτικάρουν τους Άγγλους για την «τρέλλα» των τελευταίων ημερών, είναι υπερβολικοί. Ξεχνούν, μεταξύ άλλων, ότι πρόκειται για μία χώρα στην οποία η μοναρχία έχει ισχυρή παράδοση. Aν υπολογίσουμε και το ότι ο κόσμος διψά να βλέπει νέα πρόσωπα και παράλληλα αναζητά νέα πρότυπα, ίσως να αντιληφθούμε ότι δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο «αυστηροί».
Κι εγώ θεωρώ αστείο το να ξενυχτάει κάποιος έξω από το αββαείο για να πιάσει καλή θέση ή το να στήνουν γιγαντοοθόνες στο Χίλτον για να δουν το γάμο. Αλλά δεν είναι κακό! Ας μη κρίνουμε τους άλλους για την τρέλα τους. Ο καθένας μας κουβαλάει μία τρέλλα. Άλλος περιμένει ώρες στην ουρά -ακόμη και στη βροχή- για να εξασφαλίσει εισιτήριο και να δει την ομάδα του να παίζει ένα σημαντικό ματς, άλλος κάνει ταξίδι από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη για να ακούσει τον Σφακιανάκη, άλλος μπορεί να πάει να δει μία ταινία άπειρες φορές γιατί είναι η αγαπημένη του, άλλος να δώσει μία περιουσία για να πάρει π.χ. ένα πιάτο στο οποίο έφαγε ο... Κέννεντυ κλπ.
Πιθανότατα για κάποιους όλα τα παραπάνω να είναι τρελλά και γελοία αλλά εμένα μου αρέσει που υπάρχουν γιατί κάνουν πιο νόστιμη τη ζωή. Και φυσικά, δεν μου πέφτει λόγος για να κρίνω ή πολύ περισσότερο για να κατακρίνω τον άλλον, ο οποίος κάνει αυτό που του αρέσει ακόμη και αν συγκεντρώνει επικριτικά σχόλια.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους Άγγλους -και όποιους άλλους- να έχουν τις παραξενιές τους με τους γάμους και ας μη σπεύδουμε να τους κοροϊδεύουμε και να τους ειρωνευόμαστε.
Α, και να ζήσουν τα παιδιά...

Ευθύνες και γιαούρτια

Οι επιθέσεις εναντίον πολιτικών συνεχίζουν την πανάρχαια παράδοση του «αποδιοπομπαίου τράγου». Στοχοποιούμε ένα πολιτικό (είτε έφταιξε είτε όχι) και του φορτώνουμε τις αμαρτίες όλων. Είναι μία συμβολική πράξη που μας εκτονώνει και μεταθέτει και τις δικές μας ευθύνες (...για ό,τι μας συμβαίνει φταίει συνήθως κάποιος άλλος).

Ευνόητη και κατανοητή αντίδραση ενός υπερσυναισθηματικού λαού η οποία όμως δεν οδηγεί πουθενά. Αντίθετα μπερδεύει τα πράγματα, συγχέει τις ευθύνες (π. χ. απενοχοποιεί την Αριστερά και ενοχοποιεί τον Πάγκαλο) και τελικά δεν επιτρέπει την ψύχραιμη θεώρηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων. Το ίδιο συμβαίνει και με τα «αντάρτικα» κινήματα (διόδια, Κερατέα). Μπορεί να μοιάζουν ηρωικά, αλλά συσκοτίζουν και αποπροσανατολίζουν.

Μόνον αν συνειδητοποιήσουμε όλοι τις ευθύνες μας (και οι συνδικαλιστές που έκαναν τις ΔΕΚΟ καταβόθρες, και η Αριστερά που τους ενθάρρυνε, και ο καταναλωτής που υπερφόρτωνε τις κάρτες του και ο δημόσιος υπάλληλος που τσέπωνε το «γρηγορόσημο» και όσοι έκαναν, σε όλα τα επίπεδα, την ατιμωρησία θεσμό) θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Σίγουρα την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουν οι πολιτικοί. (Αλλά κι αυτούς κάποιοι τους ψήφισαν…). Από τα γιαούρτια πάντως, μόνον η ΦΑΓΕ ωφελείται.
(Το επίκαιρο κείμενο, που εκφράζει απόλυτα τον Πιγκουίνο, είναι του Νίκου Δήμου και γράφτηκε στις 3 Απριλίου).

To Πάσχα στον κόσμο με εικόνες (2011)

Οι φωτογραφίες (από αριστέρα προς τα δεξιά): Τουρκία (Κωνσταντινούπολη), Πακιστάν (Λαχώρη), Σουδάν (Χαρτούμ), Αίγυπτο (Κάιρο), Κίνα (Πεκίνο), Ιορδανία (Αμμάν), Ρουμανία (Ούλμι), ΗΠΑ (Πρίνσεβιλ Χαβάης) και Ιράκ (Βαγδάτη).

12 Απριλίου 2011: Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις Στρατιωτικές Δαπάνες

«Η 12η Απριλίου 2011 έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις Στρατιωτικές Δαπάνες. Ένα παγκόσμιο δίκτυο οργανώσεων και ατόμων σχεδιάζει και οργανώνει εκατοντάδες τοπικές δράσεις κάθε είδους σε όλον τον κόσμο για να δηλώσει την αντίθεσή του στη διαρκή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και να απαιτήσει την άμεση και δραστική μείωση των κονδυλίων που κατευθύνονται προς την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας.

Το 2010, οι στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως ανήλθαν στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών: 1,141 τρισ. ευρώ, αυξημένες κατά 1.3 % από το 2009.
Στην Ελλάδα το 2010 οι στρατιωτικές δαπάνες ανήλθαν σε 7,062 δισ. ευρώ.
Είναι απαραίτητο να φωτίσουμε εκείνες τις πτυχές της κρίσης που δεν λαμβάνονται υπόψη στο δημόσιο διάλογο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όλους εκείνους τους πραγματικούς δείκτες που συμπιέζουν τα κοινωνικά στρώματα και οδηγούν μεγάλες μερίδες στην εξαθλίωση και την απομόνωση, με μεγαλύτερο θύμα τις γυναίκες, που πλήττονται τόσο από την οικονομική κρίση όσο και από την αναβάθμιση της επιθετικής φιγούρας του άνδρα-στρατιώτη με όλη τη βία που εκπέμπει.
Να μιλήσουμε για τη φτώχεια, την εκπαίδευση, την ιατρική μέριμνα, το περιβάλλον. Να κάνουμε σαφές πως όταν αυτοί οι δείκτες πλήττονται από την κρίση δεν είναι απλά πολυτέλεια να μιλάμε για εξοπλιστικές δαπάνες, στην πραγματικότητα είναι μια από τις αιτίες της ίδιας της κρίσης και πως αυτή αποτυπώνεται πολυδιάστατα. Κρίση για την κοινωνία, τη δημοκρατία, την ίδια τη ζωή.
Είναι λοιπόν σαφές πως είναι απαραίτητο να συνεργαστούμε για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος που να εστιάζει στο τι πραγματικά ΕΙΝΑΙ σημαντικό:
Να εστιάζει στις ανθρώπινες ζωές και τις ανάγκες τους.
Είναι πράγματι στο χέρι μας… αν όχι εμείς, τότε ποιος; Όμως πρέπει να δράσουμε ΤΩΡΑ!
Οργανώνουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις Στρατιωτικές Δαπάνες στις 12 Απριλίου 2011 για να συμπέσει με τη δημοσίευση των νέων ετήσιων στοιχείων για τις στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως από το Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI).
Την ημέρα αυτή, άνθρωποι σε όλες τις ηπείρους θα ενωθούμε σε κοινές δράσεις για να στρέψουμε την προσοχή του κόσμου, των πολιτικών και των ΜΜΕ στα κόστη των στρατιωτικών δαπανών και στην ανάγκη για νέες προτεραιότητες. Εκδηλώσεις σαν κι αυτές θα μας βοηθήσουν να χτίσουμε ένα διεθνές δίκτυο για το θέμα αυτό.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να συμμετάσχετε στη σχετική δράση:
την Τρίτη 12 Απριλίου στις 18.00 στην πλατεία Συντάγματος, έξοδος Μετρό
Ελάτε μαζί μας αυτή την ιστορική Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στις Στρατιωτικές Δαπάνες!».
(Από email των: EBCO (Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης), Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης. Αντιεθνικιστική – Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, Κόσμος Χωρίς Πολέμους & Βία, Αντιγόνη, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, Νεολαία ΣΥΝ, Οικολόγοι Πράσινοι, Νέοι Πράσινοι, Ηλιόσποροι, Κόκκινο, Ξεκίνημα, Νέοι και Νέες της ΑΚΟΑ)

ΑΕΛ και στα δύσκολα!

Κακή ημέρα η σημερινή. Η ομάδα έπεσε κατηγορία...
Αλλά θα ξανανέβουμε!

Έξι χρόνια χωρίς τον Σερ, Γρηγόρη Μπιθικώτση...

Ήταν 7 Απριλίου 2005 όταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο μακράν ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ Έλληνας τραγουδιστής, έφυγε από κοντά μας...