Oι Beatles τραγουδούν Θεοδωράκη!

Ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης έχει σήμερα γενέθλια και γίνεται 85 ετών. Τον έχουν τραγουδήσει ακόμη και οι θρυλικοί Beatles.
To τραγούδι είναι το «Αν θυμηθείς το όνειρό μου».

Ένας πιγκουίνος σε ακουαρέλα (της Λένας)!

Η καλή φίλη Λένα, που φημίζεται για τα χειροτεχνήματά της, δημιούργησε ένα πολύ ωραίο έργο με πρωταγωνιστή έναν πιγκουίνο.
Δεν ήταν δυνατόν η δημιουργία της να μην κοσμήσει και το μπλογκ του Πιγκουίνου, που σαν κάπου να το ξέρει το... μοντέλο!

Τα πολύ όμορφα έργα της Λένας τα βρίσκετε εδώ.

Μια γελοιογραφία για τους... Φον Φούφουτους

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «Νέα»

Μπορούν οι φωτογραφίες να αλλάξουν τον κόσμο;

Ένα πολύ ωραίο θέμα από το TVXS. Μπορείτε να δείτε μερικές από τις πλέον συγκλονιστικές φωτογραφίες στην ιστορία.
Μπορούν, όντως, .οι φωτογραφίες να αλλάξουν τον κόσμο; Αυτό υποστηρίζει ο Τζόναθαν Κλάιν της Getty Images ο οποίος στη σύντομη διάλεξή του παρουσιάζει μερικές από τις σημαντικότερες φωτογραφίες στην ιστορία του εικοστού αιώνα και μιλάει για το τι μπορεί να συμβεί όταν μία γενιά έρθει αντιμέτωπη με εικόνες τόσο ισχυρές ώστε να μη μπορεί να αποστρέψει το βλέμμα της ή να σκεφτεί τη ζωή με τον ίδιο τρόπο όπως πριν.
Αξίζει να το δούμε και να προβληματιστούμε.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς χθες στο Αττικό Άλσος

Από τη χθεσινή συναυλία του Φοίβου στο Αττικό Άλσος. «Το καλοκαίρι θα 'ρθει», ο τίτλος του τραγουδιού.

Οκτώ εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων καταλήγουν καθημερινά στη θάλασσα!

Εξαιρετικά δυσάρεστες είναι οι διαπιστώσεις των WWF Hellas και ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS σχετικά με τις επιπτώσεις που έχουν τα απόβλητα στα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Τα στοιχεία για τα στερεά απόβλητα που απαντώνται στους ωκεανούς του κόσμου είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά:
- Περίπου 28.750 κομμάτια πλαστικού επιπλέουν σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο των ωκεανών.
- 700.000 με 1.000.000 θαλασσοπούλια πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή παγιδεύονται σε πλαστικά απόβλητα ή καταπίνουν απόβλητα που βρίσκονται στη θάλασσα.
- Καθημερινά, σε ολόκληρο τον κόσμο φτάνουν στη θάλασσα περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων από προϊόντα που χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τις δύο ΜΚΟ, ένα από τα πιο συχνά απορρίμματα που βρίσκουμε στις ελληνικές θάλασσες, η πλαστική σακούλα, χρειάζεται, για να διασπαστεί, έως και 20 χρόνια, ενώ προκαλεί το θάνατο σε θαλάσσια θηλαστικά και χελώνες, καθώς το σχήμα της μοιάζει με αυτό της μέδουσας ή του καλαμαριού και την καταπίνουν.

Κείμενο της Ρίκας Βαγιάννη για σκέψη και προβληματισμό...

Κείμενο της Ρίκας Βαγιάννη από το Protagon.gr. Για προβληματισμό και σκέψη (προσωπικά με εκφράζει, έστω σε πολύ μεγάλο βαθμό). Ο τίτλος του «'Ενας από μας»:

«Θα ξεράσω με τις αγιογραφίες. Ο μακαρίτης είχε πιο φανατικούς εχθρούς κι από τον Μέριλιν Μάνσον. Στην καλύτερη και πιο έντιμη περίπτωση είχε «ορκισμένους πολέμιους». Γράψτε ό,τι θέλετε, (γι αυτό άλλωστε, έχουμε τα σχόλια παρακάτω) αλλά εγώ δεν μπόρεσα να καταπιώ ποτέ το είδος δημοσιογραφίας που εκπροσωπεί η λογική της κρυφής κάμερας, το ρεπορτάζ- αγιατολλάχ και η ανώνυμη μπλογκογραφία με σημαία Λιβερίας. Τον μακαρίτη (και όλη τη σχολή που δημιούργησε) τον «συμπαθούσα» τόσο πολύ, που η πρώτη πρώτη μου, απαίσια, ομολογώ σκέψη μετά το φονικό ήταν: «Ποιος μ… τον έκανε ήρωα;».
Η λογική του «Τρωκτικού» είναι το είδος της ενημέρωσης που λατρεύω να μισώ. Αντιπροσωπεύει όλα όσα μου έμαθαν ότι δεν είναι δημοσιογραφία: αρλούμπες καταγγελίες, ντεμέκ αποκαλύψεις κουτουρού, κάτι χύμα ανορθογραφίες και κουίζ κυτταρίτιδας σε αμοντάριστα πλάνα- ο δε όρος «διασταύρωση»; Μόνο ως σύντομο ανέκδοτο ή σήμα της Τροχαίας λειτουργεί στο μαγαζί αυτών των παιδιών.
Είμαι παλιό κεφάλι και αγύριστο. Στο μεσόκοπο πλέον μυαλό μου, που ακόμα δουλεύει με συντακτική ιεραρχία, τακτοποιημένα κασέ και μονόστηλα, όλο αυτό ισοδυναμούσε ένα κακόηχο ψηφιακό παραλήρημα. Δεν ήξερα να πω ακριβώς τι δουλειά έκαναν τα παιδιά του Τρωκτικού, πάντως με σιγουριά μπορούσα να δηλώσω ότι δεν ασκούσαμε το ίδιο επάγγελμα. Κι όταν άρχισε να σέρνεται γύρω μας αυτό το τοξικό σάλιο, αυτό το χρονικό μιας προαναγγελθείσης δολοφονίας δημοσιογράφου, ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσα να ποτέ σκεφτώ ότι θα ήταν στόχος των εκτελεστών, ήταν ένας «Τρωκτικός. Βλέπετε, δεν τον θεωρούσα «έναν από μας». Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Τα μισά του posts χάλαγαν τον κόσμο γράφοντας ή φιλοξενώντας ανορθόγραφες κραυγές για τους «αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους». Διαχώριζε (εκείνος ή η σχολή που δημιούργησε) πλήρως και απολύτως τη θέση του από το επαγγελματικό μας συνάφι. Εγραφε πολύ συχνά ανώνυμα ή ψευδώνυμα, πράγμα που αντιλαμβάνεσθε τι αβύσσους αντιπαλότητας μπορεί να δημιουργήσει με μια διαδικτυακή γειτονιά όπως αυτή του Protagon, ας πούμε, όπου αν δεν υπογράφεις τα κείμενά σου φαρδύπλατος, με τη φωτογραφία σου φάτσα-φόρα, απλώς δεν υπάρχεις. Δεν ήταν «ένας από μας».
Και μετά τον εκτέλεσαν. Μπορεί να πάγωσε το αίμα μου αλλά περιέργως, ξεπάγωσε το μυαλό μου. Σκέφτηκα «διαφορετικά», που λέμε κι εδώ, στο δικό μας μαγαζί: σκέφτηκα πώς υπάρχει μόνο ένα πράγμα που σιχαίνομαι περισσότερο από τη λογική του ρεπορτάζ-ταλιμπάν, κι αυτό είναι οι ίδιοι οι Ταλιμπάν. Υπάρχει ένα πράγμα που με φοβίζει περισσότερο από την ασύδοτη αρβύλα στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, κι αυτό είναι η κατάργηση της ελεύθερης έκφρασης.
Είμαι παλιό κεφάλι, αγύριστο. Τους αντιπάλους μου τους θέλω ολοζώντανους, υγιέστατους, και στην καλύτερή τους φόρμα, για να μπορώ να τους αντιμάχομαι, με ιδέες, πράξεις και επιχειρήματα. Εκατό χιλιάδες ανώνυμα «τρωκτικά» να ξεφυτρώσουν, τίποτα δεν μπορεί να με τρομάξει από τα κείμενά τους (εκτός ίσως, από το πόσο ανορθόγραφα τα γράφουν, καμιά φορά!) Αλλά ένα και μόνο χτύπημα κουδουνιού, σ΄ένα διαμερισματάκι στην Ηλιούπολη, στις πέντε το πρωΐ; Ένας νέος άντρας που αφήνει ξεψυχώντας, τη γυναίκα που αγαπούσε, μ' ένα μωράκι στην αγκαλιά κι άλλο ένα στην κοιλιά;
Ναι, ξερνάω με τους βαρυπενθούντες κροκοδείλους που θα έκαναν πάρτυ με βίζιτες στο Αβέρωφ, αν τον πατούσε, κατά λάθος, ένα τρένο. Ναι, είχε κάργα εχθρούς. Αλλά αυτός ο άνθρωπος, αγαπητός, μισητός, συμπαθής ή όχι, ήταν αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού μιντιακού μικρόκοσμού μας. Και φυσικά, ήταν «ένας από μας».
Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
(ΥΓ. Τα βαθύτατα, ειλικρινέστερα, ολόψυχα συλλυπητήριά μου στους οικείους του θύματος)».
Το κείμενο και τα σχόλια που το ακολούθησαν (επίσης για προβληματισμό και σκέψη), εδώ:

Κρίμα...

Τον Σωκράτη Γκιόλια τον γνώρισα ελάχιστα, ίσως να είχαμε πει δύο με τρεις φορές ένα «γεια», καθώς για κάποιο διάστημα δουλεύαμε στην ίδια εφημερίδα. Δεν ερχόταν από τα γραφεία παρά ελάχιστες φορές καθώς συνήθιζε να στέλνει τα κείμενά του με μέιλ.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε την εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, στην οποία για πολλά χρόνια χρημάτισε αρχισυντάκτης ούτε το «troktiko», στο οποίο -όπως όλοι λένε- συμμετείχε, παρακολουθούσα μιας και διαφωνούσα σε πολλά «θέματα αρχής». Είναι λογικό ο καθένας να έχει την άποψή του για τον κάθε δημοσιογράφο. Να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του.

Ωστόσο, η άνανδρη δολοφονία του Γκιόλια δεν μπορεί παρά να ενώνει όλους εκείνους που υπερασπίζονται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να λέει τη γνώμη του. Και πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για δημοσιογράφο, ο οποίος αναζητά την αλήθεια και κάνει έρευνες, συχνά ρισκάροντας τη ζωή του, για να φτάσει σε αυτήν.

Είναι φασισμός κάποιοι άνανδροι να σκοτώνουν με το «έτσι θέλω» έναν άνθρωπο, έναν δημοσιογράφο, που προφανώς (τους) ενοχλούσε με αυτά που έλεγε και έγραφε. Κρίμα, πολύ κρίμα να χάνεται έτσι μία ζωή ειδικά όταν πίσω μένει η σύζυγος, ένα δίχρονο παιδί και ένα ακόμη που ετοιμάζεται να έρθει στον κόσμο...

Μακάρι αυτοί που έκαναν το κακό και όσοι κρύβονται πίσω τους να βρεθούν και να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Καλό ταξίδι...

Singin' in the rain

Ο Πιγκουίνος έχει παράξενα γούστα και μεταξύ άλλων του αρέσουν τα παλιά καλά αμερικανικά μιούζικαλ, ασπρόμαυρα και έγχρωμα. Έτσι, παρατήρησε με χαρά ότι εδώ και λίγες ημέρες προβάλεται στη μεγάλη οθόνη το καλύτερο -ίσως- μιούζικαλ όλων των εποχών, το «Singin' in the rain» με τον μοναδικό Τζην Κέλλυ.
Πολύ ωραία ταινία, δροσερή και με έξυπνο χιούμορ, από τις πλέον κλασικές του παγκόσμιου κινηματογράφου. Δείτε στο βίντεο τον Τζην Κέλλυ στην ερμηνεία του ομώνυμου τραγουδιού σε μία διάσημη σκηνή στην ιστορία της έβδομης τέχνης.

Το νέο σήμα της BP...

Μετά το έγκλημα της BP στον κόλπο του Μεξικού, όπου ακόμη διαρρέει πετρέλαιο προκαλώντας απίστευτη οικολογική καταστροφή, το βρετανικό τμήμα της Greenpeace αποφάσισε να κάνει ψηφοφορία για το νέο σήμα της εταιρίας.
Μπείτε και εσείς στην ιστοσελίδα της οργάνωσης και κάντε την επιλογή σας. Είναι και αυτός ένας -έστω απλός- τρόπος να δείξει ο καθένας τα αισθήματά του προς την BP.

Παραπάνω παρατίθεται ένα από τα προτεινόμενα νέα σήματα της εταιρίας, που δυστυχώς, είναι επίκαιρα...

Ο Φοίβος Δεληβοριάς χθες στο Κηποθέατρο Παπάγου

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Φοίβος και ξεχνιόμαστε...
Τα τραγούδια «Η γυναίκα του Πατώκου» και «Χάλια» από τη χθεσινή συναυλία στο Κηποθέατρο Παπάγου.
(Η εικόνα είναι λίγιο θολή, δυστυχώς...)

Στιγμές από το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

To 15o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ώρες στο άλσος στο Γουδί. Το φεστιβάλ των πολιστισμών ήταν και φέτος πολύχρωμο όπως αποκαλύπτουν και οι φωτογραφίες του Πιγκουίνου από την τελυταία ημέρα.
Οι φωτογραφίες (αν κάνετε κλικ ανοίγουν) από αριστερά προς δεξιά:
Τα παιδιά παίζουν στον παιδότοπο.
Η έκθεση σκίτσων και αφισών συγκέντρωσε πολλά βλέμματα.
Παραδοσιακός χορός της Γεωργίας (από τον πολιτιστικό σύλλογο «Καύκασος»). Ο Πιγκουίνος δεν μπορούσε να... ξεκολλήσει από τη σκηνή!
Μία από τις πολλές συζητήσεις του τριημέρου.
Θεατρικό δρώμενο «Τα κινητά και τα ακίνητα» (από το 1ο και 2ο ΕΠΑΛ Νέας Σμύρνης).
Μία από τις πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις του τριημέρου.
Τα περίπτερα των ΜΚΟ και των μεταναστών συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον του κόσμου.
Υπήρχε και έκθεση βιβλίου.
Έκθεση ζωγραφικής με έργα Τούρκων φυλακισμένων.
Συναυλία στην κεντρική σκηνή. Στη φωτογραφία ο Στάθης Δρογώσης.
Το μενού της εξαιρετικά γευστικής πολυεθνικής κουζίνας.
Στα περίπτερα που έφτιαχαν και διέθεταν παραδοσιακά φαγητά από ξένες χώρες, έγινε... χαμός. Σε πρώτο πλάνο, οι κυρίες που είχαν την ευθύνη του περιπτέρου από το Κονγκό. Φέτος, ο Πιγκουίνος δοκίμασε κοτόπουλο με τζίντζερ με ρύζι και σαλάτα λάχανο και μαρούλι από τη Μαδαγασκάρη! Τέλειο! (Πάντως, ανάλογος χαμός έγινε και για τα σουβλάκια)
Πολύς κόσμος κοίταξε τα περίπτερα με παραδοσιακά προϊόντα των χωρών των μεταναστών.
Και φυσικά, Μουντιάλ! Η τηλεόραση δείχνει τον τελικό Ισπανίας - Ιταλίας. Ήταν τέτοια η χωροταξία, που από το σημείο που λήφθηκε η φωτογραφία αν κοιτούσες ευθεία έβλεπες τον... Κασίγιας και αν κοιτούσες αριστερά, τους χορούς από τη Γεωργία.
Άντε και του χρόνου να είμαστε καλά να ξαναπάμε!

Μία πραγματικά ωραία ημέρα και ο Άγγελος

Μετά από πολλές πολλές εβδομάδες, το Σάββατο έγινε η πρώτη ημέρα που κύλησε δίχως έστω μία ματιά σε υπολογιστή και τηλεόραση. Ήταν αφιερωμένη σε εκδρομή, σε φίλους και σε καλή παρέα.
Η Τήνος, ένα πολύ όμορφο νησί (συμπέρασμα αναμφίβολα βιαστικό μιας και προκύπτει έπειτα από διαμονή λίγων ωρών, σίγουρα όμως δεν απέχει από την πραγματικότητα), πρόσφερε -έστω και για μία ημέρα- ωραίες στιγμές μακριά από δουλειές και -κυρίως- με καλή παρέα.
Πρωταγωνιστής ο Άγγελος, όνομα που απέκτησε χθες το απόγευμα στην Παναγία της Τήνου. Πρέπει να είναι το μόνο παιδάκι που έχει αναγκάσει τον παπά να πει «κλάψε, βρε. Μα γιατί δεν κλαίει αυτός;»! Απόλαυσε τη βάπτιση χωρίς να «πει» το παραμικρό...
Βέβαια, η ημέρα δεν ολοκλρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο αφού το πλοίο της επιστροφής δεν ήρθε ποτέ λόγω βλάβης με συνέπεια η αναχώρηση να αργήσει κατά περίπου δύο ώρες και η έλευση στην Αθήνα για περισσότερο.
Όμως, στην Ελλάδα είμαστε, μη τα θέλουμε όλα δικά μας. Άλλωστε, αυτό που μένει στο νου είναι η ευχάριστη ημέρα...

Η Σρεμπρένιτσα της ντροπής (και της ελληνικής)

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια από τη σφαγή 8.000 αμάχων στην πόλη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας, που θεωρείται η μεγαλύτερη φρικαλεότητα στην Ευρώπη μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Θύτες υπήρξαν οι Σέρβοι, οι οποίοι είχαν κατακτήσει την πόλη και στο πλαίσιο επιχείρησης εθνοκάθαρσης, δεν δίστασαν να σκοτώσουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, των οποίων οι ομαδικοί τάφοι ακόμη και σήμερα ανακαλύπτονται.
Πολύ μεγάλες είναι και οι ευθύνες του ΟΗΕ, που είχε κηρύξει ασφαλή περιοχή την πόλη για τους πρόσφυγες. Οι ελάχιστοι Ολλανδοί κυανόκρανοι δεν την υπερασπίστηκαν στην επίθεση των Σέρβων και φυσικά φέρουν ευθύνη για τη γενοκτονία. Μετά τη διεξαγωγή ερευνών που απέδειξε τα μοιραία λάθη των Ολλανδών, η κυβέρνηση της χώρας παραιτήθηκε.
Στη Σρεμπρένιτσα βρέθηκαν εκείνες τις ημέρες και ορισμένοι Έλληνες, που δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανένας την ιδεολογία τους. Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι πήραν μέρος στις θηριωδίες αλλά την εποχή εκείνη η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ τους παρουσίαζε ως ήρωες που μάχονταν δίπλα στους αδερφούς Σέρβους για το... μεγαλείο της Ελλάδας και της ορθοδοξίας. Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης παρουσιάζαν στους Έλληνες καλούς τους Σέρβους και κακούς όλους τους άλλους. Άλλωστε, μόνο στην Ελλάδα μπορούσαν να έρθουν επίσκεψη άνθρωποι σαν τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ή τον Ράντοβαν Κάρατζιτς και να τυγχάνουν θερμής υποδοχής.
Σύμφωνα με αναφορά του Ολλανδικού Ινστιτούτου Πολεμικής Τεκμηρίωσης (NIOD), στην επιχείρηση πήραν μέρος δώδεκα Έλληνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις έπεσε η Σρεμπρένιτσα, αυτοί ύψωσαν την ελληνική σημαία στη ρημαγμένη πόλη και με τον τρόπο αυτόν την ντρόπιασαν. Την ύψωσαν σε μία ορθόδοξη εκκλησία, δίπλα σε μία σέρβικη, μία του... Βυζαντίου και μία με τον... ήλιο της Βεργίνας.
Δύο από τους... ήρωες, οι Τρύφωνας Βασιλειάδης και Δημήτρης Ζαβιτσάνος έδωσαν συνέντευξη στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» στις 13 Νοεμβρίου 2004. Μερικά αποσπάσματα από τα όσα -με υπερηφάνεια- δήλωσαν: «Νιώθαμε ικανοποίηση όταν τους σκοτώναμε», «όταν σκοτώναμε μουσουλμάνους, υπήρχαν στιγμές που το γιορτάζαμε για να απομακρύνουμε την ένταση της μάχης», «αφήναμε σε δεκατρία λεπτά τριακόσιους νεκρούς» και πολλά άλλα.
Μάλιστα, αναφέρουν ότι τους... ευλογούσε και χριστιανός ιερέας. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ζήτησε να διερευνηθεί ο ρόλος των Ελλήνων αλλά φυσικά αυτό δεν συνέβη ποτέ...Πάντως, τιμήθηκαν από τον αιμοδιψή Κάρατζιτς, ο οποίος τους υποδέχθηκε τον Μάιο του 2006 στο Προεδρικό Μέγαρο του Πάλε και τους απένειμε το μετάλλιο του «λευκού αγγέλου» ή «λευκού αετού», κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αναγνωρίζοντας την... ανδρεία τους στο πεδίο της μάχης.
ΥΓ. Φυσικά, στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλά σάιτ και μπλογκ «πατριωτών» που υπερασπίζονται τους φονιάδες, Έλληνες και Σέρβους...

Αρχίζει σήμερα το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Ανοίγει σήμερα τις πύλες του το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, το οποίο φιλοξενείται στο Άλσος Γουδή και θα διαρκέσει ως και την Κυριακή. «Ένα φεστιβάλ φωτεινό, μελωδικό αλλά και έντονα κριτικό κι ανήσυχο, πλούσιο τόσο σε εθνοτικές και πολιτισμικές αποχρώσεις όσο και σε πολιτικές εκδηλώσεις», όπως αναφέρουν οι διοργανωτές του.

Το τριήμερο θα είναι γεμάτο συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα, συναυλίες, προβολές, εκθέσεις αλλά και γεύσεις από τις παραδοσιακές κουζίνες των μεταναστών (ο Πιγκουίνος έχει αδυναμία σε αυτήν την «ενότητα»).
Πάρτε, λοιπόν, το Μετρό, κατεβείτε στην Κατεχάκη, περπατήστε λίγο και ελάτε στο Αντιρατσιστικό!
Αναλυτικά το πρόγραμμα του τριημέρου, εδώ:

Καλά νέα από την Κούβα

Σαν κάτι να αλλάζει σιγά σιγά (έτσι γίνονται αυτά...) στην Κούβα. Το καθεστώς αποφάσισε να προχωρήσει στην απελευθέρωση 52 πολιτικών καρατούμενων τους επόμενους τέσσερις μήνες, ενώ πέντε εξ αυτών, θα βγουν από τη φυλακή τις επόμενες ώρες.
Όλοι τους είναι ξένοι και είχαν συλληφθεί το 2003.
Συνήγοροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν πως στις φυλακές της Κούβας βρίσκονται συνολικά 168 πολιτικοί κρατούμενοι.
Βέβαια, από τη στιγμή που υπάρχει έστω και ένας στη φυλακή, κανείς δεν πρέπει να εφηυσχάζει, από την άλλη όμως, η επικείμενη απελευθέρωση 52 ανθρώπων δεν παύει να αποτελεί θετική εξέλιξη.

Ένα τρελό, τρελό... αυτογκόλ!

Δείτε το βίντεο με ένα απίστευτο αυτογκόλ, το οποίο σημειώθηκε στις 25 Ιουνίου στην αναμέτρηση της Γουάτερφορντ με τη Μέρβιου Γιουνάιτεντ στην Ιρλανδία. Παίκτης κλωτσάει την μπάλα για να τη διώξει, αυτή χτυπάει στο κεφάλι συμπαίκτη του, παίρνει περίεργη τροχιά και καταλήγει στα δίχτυα!
Όταν η... στρογγυλή θεά έχει κέφια...

Δικαστήριο στο Ιράν αποφάσισε τον ακρωτηριασμό χεριού άνδρα που κρίθηκε ένοχος για κλοπή...

Τα... φωτεινά μυαλά στο Ιράν έδωσαν και πάλι το παράδειγμα για τη σωστή απονομή δικαιοσύνης αποφασίζοντας να κόψουν το χέρι άνδρα που καταδικάστηκε για κλοπή. Συγκεκριμένα, δικαστήριο στην πόλη Μαλαγιέρ -στα δυτικά της χώρας- διέταξε τον ακρωτηριασμό. Πρόκειται για παραδοσιακή ισλαμική τιμωρία που αφορά κλέφτες κατά συρροή αλλά δεν είχε εφαρμοστεί τατελευταία χρόνια.

Η αστυνομία είχε ανακοινώσει πέρυσι ότι πλέον τα χέρια των κλεφτών θα κόβονται, στο πλαίσιο των προσπαθειών πάταξης της αυξανόμενης εγκληματικότητας.
Βέβαια, η αποτελεσματικότητα του μέτρου -όπως και της θανατικής ποινής- είναι μηδαμινή. Βέβαια, στο Ιράν δεν έχουν τέτοιου είδους ευαισθησίες...
Η εφαρμογή μιας αυστηρής εκδοχής του ισλαμικού νόμου στο Ιράν -το κόψιμο χεριών, ο λιθοβολισμός μέχρι θανάτου για τη μοιχεία, η εκτέλεση ανηλίκων- προκαλεί έντονες επικρίσεις σε διεθνές επίπεδο αλλά δεν αρκεί για να σώσει τους ανθρώπους που ζουν υπό το καθεστώς του φόβου.

Θυμάμαι τι έκανες -σαν σήμερα- εκείνο το καλοκαίρι, Εθνική Ελλάδας!

Σαν σήμερα πριν από ακριβώς έξι χρόνια η Εθνική ομάδα ολοκλήρωνε τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Μία ημέρα που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ!

Γερμανός καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση επειδή είχε κάνει... ringtone τον Χίτλερ!

Όλα θα μπορούσε να τα είχε φανταστεί ο αρρωστημένος εγκέφαλος του Αδόφλου Χίτλερ αλλά το ότι θα εργόταν η στιγμή που θα γινόταν ringtone, πρέπει να του διέφυγε!

Ένας 54χρονος Γερμανός όμως, είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει ως ήχο κλήσης στο κινητό του τηλέφωνο, μία ομιλία του ηγέτη των Ναζί, η οποία κορυφωνόταν με το «Sieg Heil», που σημαίνει «Ζήτω η νίκη». Σε αυτόν, όμως, διέφυγε το γεγονός ότι ο γερμανικός νόμος απαγορεύει αυστηρά την υποστήριξη του ναζισμού και έτσι ο νοσταλγός του Γ' Ράιχ καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση!
Η αστυνομία του Αμβούργου, η οποία συνέλαβε τον ναζιστή, ειδοποιήθηκε από πολίτες που ενοχλήθηκαν από τον ήχο του κινητού του, το οποίο και κατασχέθηκε. «Το τηλέφωνό του ηχούσε με ένα μεγάλο απόσπασμα ομιλίας του Χίτλερ και ο ήχος κορυφώνονταν με το Sieg Heil, ενώ στην οθόνη εμφανιζόταν φωτογραφία του Χίτλερ με φόντο τον αγκυλωτό σταυρό», δήλωσε ο επικεφαλής της αστυνομίας.