Η Κλάιν, οι υδρογονάνθρακες και η «εναλλακτική»

Να ήταν άραγε το γεγονός ότι η συνέντευξή της ακολούθησε εκείνη του Αλέκου Παπαδόπουλου, ο οποίος για μία ακόμη φορά είπε τα πράγματα με το όνομά τους και επισήμανε την ανάγκη ουσιαστικών και επίπονων μεταρρυθμίσεων;

Να ήταν άραγε το γεγονός ότι είναι πολυδιαφημισμένη με αποτέλεσμα να περιμένει ο θεατής να ακούσει δύο σοβαρές κουβέντες από τα χείλη της;

Να ήταν άραγε ότι απέναντί της βρήκε μία δημοσιογράφο (Σοφία Παπαϊωάννου) έξυπνη, που της έκανε καίριες και δύσκολες ερωτήσεις;

Ό,τι και να ήταν (ενδεχομένως τίποτα από τα παραπάνω, ενδεχομένως και όλα), η συνέντευξη της Ναόμι Κλάιν (Κάμπελ κατά άλλους) χθες στους «Φακέλους» του ΣΚΑΪ, ήταν σκέτη απογοήτευση.

Άρχισε, λέγοντας ότι η Ελλάδα ψάχνει εναγωνίως να βρει υδραγονάνθρακες λόγω της κρίσης για να ξεπληρώσει το χρέος της και πως για τον λόγο αυτό είναι αποφασισμένη να καταστρέψει το περιβάλλον της. Όταν η δημοσιογράφος είπε πως αυτό δεν ισχύει καθώς η αλήθεια είναι πως εδώ και δεκαετίες αναζητούμε πετρέλαιο -όχι μόνο τώρα λόγω της οικονομίας- απάντησε ότι γίνεται από πίεση για να ξεπληρώσουμε το χρέος. Μετά από νέα παρέμβαση της Παπαϊωάννου, που επέμεινε ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να πάρουν λεφτά από τα ελληνικά πετρέλαια, η συγγραφέας διαφώνησε μαζί της γιατί διάβασε το αντίθετο σε... κάποια άρθρα! 

Στη συνέχεια, μας είπε ότι στο βιβλίο της «Δόγμα του Σοκ» αναφέρεται ότι για την κρίση δεν φταίει ο απλός κόσμος αλλά μόνο οι τράπεζες και η Γουόλ Στριτ. Επίσης, τόνισε πως επειδή όλοι μας έχουμε υποστεί το δόγμα του σοκ από κυβερνήσεις και ΜΜΕ, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική πέρα από την επιβολή μέτρων.

Εκείνη που προφανώς δεν έχει υποστεί το δόγμα του σοκ και βλέπει καλύτερα τα πράγματα από εμάς, ρωτήθηκε τέσσερις με πέντε φορές για το ποια άλλη οδός υπάρχει. Και κάποια στιγμή απάντησε παροτρύνοντάς μας να βγούμε από το ευρώ μαζί με άλλες χώρες του νότου και να δημιουργήσουμε ένα νέο οικονομικό μπλοκ! Αυτή είναι η εναλλακτική που θα μας οδηγήσει στην επίλυση της κρίσης!

Σε άλλο σημείο, η Καναδή συγγραφέας ανέφερε ότι πρέπει να αλλάξουμε μόνοι μας τη χώρα μας και να μην περιμένουμε τους ξένους. Δίκιο έχει αλλά μαζί με το δίκιο, έχει και παντελή άγνοια για το τι σημαίνει Ελλάδα. Για το ότι βρισκόμαστε εδώ και χρόνια στα σκ... και ακόμη το κράτος δίνει μαϊμού συντάξεις, δεν ξέρουμε ακριβώς πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε και τι κάνουν (αν κάνουν...) και συντηρούμε Οργανισμούς Ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης. Αυτή η χώρα πρέπει να αλλάξει και δυστυχώς μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ίσως να συμβεί αυτό.

Τέλος, κάνει πολύ μεγάλο λάθος ασκώντας κριτική στην ελληνική Αριστερά επειδή τάχα δεν έχει προσφέρει εναλλακτική επιλογή στην κοινωνία. Προφανώς δεν έχει ακούσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει λύση σαν αυτή που επιβλήθηκε το 1953 στη Γερμανία και -επειδή δεν πρόκειται να γίνει δεκτή- μετά θα πάμε να εκβιάσουμε τους υπόλοιπους της ΕΕ. Αν πιάσει ο εκβιασμός καλώς (λέμε τώρα), αν όχι, θα βγούμε εκτός. Μα πρόκειται για πολύ σοβαρή η εναλλακτική πρόταση, τόσοι την ψήφισαν στις εκλογές. Γιατί δεν την καταλαβαίνει;

Η τρέλα πάει στο... Γκλούτσεστερ

Οι άνθρωποι της φωτογραφίας που κουτρουβαλάνε στην απότομη πλαγιά του Γκλούτσεστερ, κυνηγάνε μία… απομίμηση τυριού! 

Είναι οι συμμετέχοντες στον ετήσιο αγώνα της αγγλικής πόλης και έχουν στόχο να πιάσουν ένα κεφάλι τυρί, που έχει κυλήσει στο τέλος της πλαγιάς. Από το 2009 έπαψε να αποτελεί επίσημη εκδήλωση αφού οι αρχές φοβούνται τους πολλούς τραυματισμούς μιας και είναι σύνηθες φαινόμενο το σπάσιμο χεριών και ποδιών. Φέτος, οι αρχές απαγόρεψαν στους παρασκευαστές τυριών να δώσουν τα προϊόντα τους και έτσι ο αγώνας έγινε με απομίμηση τυριού. 

Εντούτοις, τίποτα από τα παραπάνω δεν πτόησε δεκάδες… παλαβούς να συμμετάσχουν στον αγώνα και άλλους 4.000 να ταξιδέψουν στο Γκλούτσεστερ από όλο τον κόσμο για να απολαύσουν το θέαμα!

Ζωρζ Μουστακί (1939-2013)

Ο διάσημος τραγουδιστής με τις ελληνικές ρίζες, Ζωρζ Μουστακί απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 79 ετών...

Η δολοφονία που συγκλόνισε την Ελλάδα, πριν από ακριβώς 50 χρόνια...

Θεσσαλονίκη, τέτοιες ώρες, 50 χρόνια πριν...

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο επίσης βουλευτής της ΕΔΑ, Γιώργος Τσαρουχάς, δέχθηκαν δολοφονική επίθεση βγαίνοντας από τη συγκέντρωση της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν ομιλητές. 

Μέλη παρακρατικών οργανώσεων είχαν ήδη συγκεντρωθεί με επιθετικές διαθέσεις σε όσους προσέγγιζαν την εκδήλωση, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις δεν επενέβαιναν, παρά τις διαμαρτυρίες των διοργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη. 

Ένα τρίκυκλο, με οδηγό τον Σπύρο Γκοτζαμάνη και συνεπιβάτη τον Εμμανουήλ Εμμανουηλίδη, έπεσε πάνω τους, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό τους. Λίγες ημέρες μετά, στις 27 Μαΐου, ο Λαμπράκης εξέπνευσε. 

Η δολοφονία του πυροδότησε το ήδη τεταμένο πολιτικό κλίμα, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μιλούν για «οργανωμένο σχέδιο». Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία με συνθήματα κατά του κράτους και του παρακράτους.

Γελοιογραφία περί... Στόουνς

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου, από τα Νέα.

Περί Κικής Δημουλά (She faces the music)

Με αφορμή την υπόθεση με τις «ρατσιστικές δηλώσεις» που αποδώθηκαν από εκπροσώπους της... επαναστατικής δημοσιογραφίας στην Κική Δημουλά, η Σώτη Τριανταφύλλου έγραψε το ακόλουθο άρθρο στο protagon.gr.

"Στην Ελλάδα μόνον ένα είδος «διανοούμενου» αναγνωρίζεται: εκείνο που ακολουθεί την κυρίαρχη ιδεολογία όταν αυτή η ιδεολογία εμφανίζεται ως αντιπολιτευτική – ακόμα καλύτερα όταν εμφανίζεται ως επαναστατική. Αλλά η ιδεολογική ηγεμονία είναι μια σύνθετη πραγματικότητα: όπως έχει συζητηθεί ξανά και ξανά, η Ελλάδα γλίτωσε την προσάρτηση στο σοσιαλιστικό μπλοκ με τίμημα την ιδεολογική ηγεμονία της παραδοσιακής Αριστεράς. Και η παραδοσιακή Αριστερά που ανέλαβε τον πολιτισμό (με τα γνωστά αποτελέσματα) -ενώ η Δεξιά ανέλαβε την οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό (με τα γνωστά αποτελέσματα)- δεν ανέχεται δημιουργούς που προβάλλουν ανεξάρτητο ή «δεξιό», συντηρητικό λόγο. Εννοείται πως ο καθορισμός του «δεξιού/συντηρητικού» επαφίεται στην κρίση της Αριστεράς. Έτσι, τελευταία, όλο και συχνότερα, διαβάζω ειρωνικά και ασεβή σχόλια για την Κική Δημουλά, μια μεγάλη ποιήτρια: άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από την ποίησή της -και από την ποίηση γενικά- την κακοχαρακτηρίζουν διαστρεβλώνοντας και υπεραπλουστεύοντας τις δημόσιες δηλώσεις της. (Διαβάστε εδώ την πλήρη απομαγνητοφώνηση).
Τι κρίμα για τη χώρα μας. Τι κρίμα που είμαστε τόσο στενοκέφαλοι, φθονεροί, μικροπρεπείς, τόσο ασφυκτικοί για τους δημιουργούς. Τι κρίμα που μας λείπει η φαντασία, η γενναιοδωρία, ο ανοιχτός ορίζοντας. Δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν πολλαπλές αλήθειες, πολλαπλές οπτικές: η μαρξιστικοσταλινική ιδέα της «μίας και μοναδικής αντικειμενικής πραγματικότητας» είναι μια παγίδα για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. Η Αριστερά αντιδρά σπασμωδικά έναντι οποιουδήποτε δεν είναι «δικός της»: η Κική Δημουλά δεν είναι δική της. Και γι’ αυτό επικρίνεται ακόμα και η ποίησή της ως «μικροαστική» και «ναρκισσιστική»: ο Ζντάνοφ, ο Μπέρια, όλη η σταλινική ομάδα της λογοκρισίας βρίσκονται στο κύτταρο της ελληνικής Αριστεράς και τροφοδοτούν την επιθετικότητά της. Επαινείται ακόμα η στρατευμένη λογοτεχνία, εκείνη των ψευτο-λόγιων χωρικών που εξυμνούν το χώμα, το αίμα και τον ιδρώτα του λαού. Η Κική Δημουλά δεν είναι ούτε από αυτούς.
Οι Έλληνες δημιουργοί είναι δημαγωγοί που παραλλήλως σέρνονται πίσω από τον «λαό». Για να διατηρήσουν και να διευρύνουν το κοινό τους, το κολακεύουν, επαναλαμβάνουν τις προκαταλήψεις του, προσεταιρίζονται τα φιλολαϊκά κόμματα της μόδας. Η Κική Δημουλά δεν καταδέχεται να μεταμορφωθεί για να αρέσει στους παλαιοαριστερούς και στους νεόκοπους ψευτοεπαναστάτες: εκφέρει τη γνώμη της και στη συνέχεια, όπως κάνουν όλοι οι πολίτες, πληρώνει το τίμημα. Αλλά, στην περίπτωσή της, ταιριάζει η διφορούμενη αγγλική έκφραση: she faces the music. Kι ο χρόνος θα δείξει ποιανού ο λόγος αξίζει να ακουστεί και ποιανού είναι ηχώ παρωχημένων και χρεοκοπημένων ιδεολογιών".

Ορχήστρα κλασικής μουσικής με... γραφομηχανή!

Δείτε ένα πολύ όμορφο βίντεο από συναυλία του 2011 στη Μαδρίτη, όπου η ορχήστρα της κλασικής μουσικής και μία... γραφομηχανή αποδίδουν το «La maquina de escribir» του Leroy Andrerson.

Διευθύνει ο Miguel Roa, ενώ τη γραφομηχανή... παίζει ο Alfredo Anaya, ο οποίος γνωρίζει την αποθέωση από το κοινό καθώς και τους υπόλοιπους μουσικούς.

Ευχαριστώ τον Ανδρέα που το έστειλε.

Πρωτομαγιά 1988: Η ΑΕΛ σπάει το κατεστημένο!

Ήταν 1η Μαΐου 1988, ακριβώς πριν από 25 χρόνια, όταν η ΑΕΛ έσπαγε το κατεστημένο και κατακτούσε το Πρωτάθλημα χάρη σε ένα γκολ του αείμνηστου αρχηγού της, Γιώργου Μητσιμπόνα απέναντι στον Ηρακλή.

Δυστυχώς, σήμερα, η ομάδα περνά δύσκολες στιγμές αλλά είναι δεδομένο ότι  αργά ή γρήγορα, θα επιστρέψει στις επιτυχίες...