Το ΚΚΕ, το οποίο όπως υποστηρίζει, βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης υπερασπιζόμενο τις θέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, προχώρησε -και πάλι!- σε απολύσεις.
Αυτή τη φορά κρίθηκε απαραίτητη η μείωση του προσωπικού στον «Ριζοσπάστη», καθώς όπως υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι, τα πράγματα είναι δύσκολα στον οικονομικό τομέα και το κόμμα δεν «βγαίνει». Δεν μπορούσαν να πράξουν διαφορετικά, λένε, λόγω της κρίσης.
Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι όντως το κόμμα έχει περιέλθει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να στείλει εργαζόμενους στην ανεργία. Ενδεχομένως κάποιος να πει, ότι από τη στιγμή που βρίσκεται σε αδιέξοδο και προκειμένου να συντηρηθεί και να συντηρήσει κάποιες άλλες θέσεις εργασίας, η κίνηση αυτή έχει νόημα. Αυτό ας το δεχθούμε.
Δεν μπορούμε όμως να δεχθούμε και την υποκρισία τους. Γιατί δεν είναι δυνατόν από τη μία να διώχνουν οι ίδιοι κόσμο και από την άλλη όταν βλέπουν επιχειρήσεις να απολύουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο, να καταγγέλουν τους επιχειρηματίες ως κακούς και ανάλγητους ή να στέλνουν τα παληκάρια του ΠΑΜΕ για να επιβάλουν τον δικό τους «νόμο» (τον γνωστό και ως «δίκιο του εργάτη»), χρησιμοποιώντας ενίοτε και βία! Δεν μπορούν να κουνούν το δάκτυλο στους άλλους και να τους κατηγορούν όταν βαδίζουν στα χνάρια τους!
Μάλιστα, ο «Ριζοσπάστης» έχει το θράσος σήμερα να επιτίθεται με σκληρούς χαρακτηρισμούς σε όσους τολμούν να ασκούν κριτική στο κόμμα. Θα έπρεπε, κατά τη δική τους λογική, να πούμε και μπράβο...
Όταν, λοιπόν, απολύουν οι «άλλοι» είναι κακοί αλλά όταν απολύουμε «εμείς» είμαστε καλοί και απλώς δεν ήταν δυνατόν να κάνουμε διαφορετικά. Είναι ακριβώς η ίδια υποκρισία που συναντούμε και στην αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας από διάφορους «αριστερούς»: όταν δέρνουμε «εμείς» το κάνουμε στο πλαίσιο του αγνού ιδεολογικού «αγώνα» μας, όταν όμως δέρνουν οι «άλλοι» έχουμε χούντα...
ΥΓ. Να μη ρωτήσω αν το ΠΑΜΕ έχει προγραμματίσει συγκεντρώσεις έξω από τον Περισσό ή καταλήψεις στυλ Χαλυβουργικής, ε;
.jpg)
